• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 1599
  • 84
  • 34
  • 9
  • 8
  • 5
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 1766
  • 1161
  • 909
  • 724
  • 212
  • 191
  • 176
  • 176
  • 161
  • 147
  • 124
  • 120
  • 111
  • 107
  • 104
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
451

Efeitos metabólicos e testicular da administração em longo prazo de diferentes dietas hiperlipídicas em ratos adultos / Metabolic and testicular effects of the long-terms administration of different high-fat diets in adult rats

Pamella Campos Silva 28 August 2013 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A obesidade e suas complicações metabólicas afetam o sistema endócrino e vários órgãos, tais como os testículos. Portanto, o objetivo deste estudo foi avaliar os efeitos da ingestão de diferentes dietas hiperlipídicas (rica em ácidos graxos saturados e/ou poliinsaturados) na massa corporal, no metabolismo de carboidratos e na morfologia testicular em ratos aos sete meses de idade. 39 ratos machos Wistar (três meses de idade) foram divididos em 4 grupos: SC (standard chow; n = 9), HF-S (dieta hiperlipídica rica em ácidos graxos saturados; n = 10), HF-P (dieta hiperlipídica rica em ácidos graxos poliinsaturados; n = 10), HF-SP (dieta hiperlipídica rica em ácidos graxos saturados e poliinsaturados; n = 10). A massa corporal foi monitorada semanalmente, até o final do experimento. Ao sacrifício (sete meses de idade), amostras de sangue foram coletadas e os testículos foram dissecados, pesados e processados para análises histomorfométrica, imunohistoquímica e bioquímica. Os depósitos de gordura genital foram dissecados e pesados. Os dados foram analisados por ANOVA e pós-teste de Bonferroni, considerando p < 0,05. As dietas hiperlipídicas promoveram aumento na massa corporal dos animais quando comparado ao grupo SC (p < 0,0001). Corroborando com esse resultado, os depósitos de gordura genital dos grupos hiperlipídicos (HF-S, HF-P e HF-SP) apresentaram aumento de 67%, 91% e 90% (p = 0,0004) em relação ao grupo SC, respectivamente. Quanto aos parâmetros séricos, os animais dos grupos HF-S e HF-SP apresentaram hiperglicemia (p = 0,0060), hiperinsulinemia (p = 0,0030), hipercolesterolemia (p = 0,0021). Todos os grupos hiperlipídicos apresentaram hiperleptinemia (p = 0,0019). Os níveis de triglicerídeos e testosterona não diferiram entre os grupos. Em relação ao testículo, os grupos SC, HF-P e HF-SP apresentaram maior altura do epitélio seminífero quando comparado ao grupo HF-S (p = 0,0003). No que diz respeito ao diâmetro dos túbulos seminíferos, verificou-se uma diminuição no grupo HF-SP, em comparação ao grupo SC (p = 0,0010). A proliferação celular foi reduzida no grupo HF-S comparado ao grupo SC (p = 0,0450). Não foram observadas diferenças na massa testicular e na concentração de colágeno. Diante do exposto, a administração de dieta HF, independentemente da qualidade do lipídio, promoveu o sobrepeso em ratos adultos. No entanto, a dieta rica em ácidos graxos saturados (banha de porco) promoveu alterações no metabolismo dos carboidratos e na morfologia testicular, com redução no diâmetro dos túbulos seminíferos, na altura do epitélio seminífero e na proliferação das células da linhagem espermatogênica. Estas alterações estão possivelmente relacionadas à distúrbios na espermatogênese. / Obesity and its metabolic complications affects the endocrine system and multiple organs such as the testes. This study aimed to evaluate the effects of different high-fat diets (rich in saturated and / or polyunsaturated fatty acids) on body mass, carbohydrate metabolism and testicular morphology in rats at seven months old. 39 male Wistar rats (three months old) were divided into four groups: SC (standard chow, n = 9), HF-S (high fat diet rich in saturated fatty acids, n = 10), HF-P (high fat diet rich in polyunsaturated fatty acids, n = 10), HF-SP (high fat diet rich in saturated and polyunsaturated fatty acids, n = 10). Body mass was monitored weekly until the end of the experiment. At the sacrifice (seven months old), blood samples were collected and the testes were dissected, weighed and processed for histomorphometrical, immunohistochemical and biochemical analysis. Genital fat deposits were dissected and weighed. Data were analyzed by one-way ANOVA and Bonferroni post hoc test, considering p < 0.05. Different high-fat diets promoted an increased in body mass compared with the SC group (p < 0.0001). Accordingly, the genital fat deposits were higher in the high-fat groups (HF-S, HF-P, HF-SP) than in the SC group, showing an increase of 67%, 91% and 90%, respectively (p = 0.0004). Regarding serum parameters, the animals in the HF-S and HF-SP groups presented hyperglycemia (p = 0.0060), hyperinsulinemia (p = 0.0030), hypercholesterolemia (p = 0.0021). All of the hyperlipidemic groups showed hyperleptinemia (p = 0.0019). Serum triglyceride and serum testosterone levels did not differ among the groups. Concerning the testis, the SC, HF-P and HF-SP groups showed an increase on seminiferous epithelium height compared with the HF-S group (p = 0.0003). As the seminiferous tubule diameter, there was a decrease in the HF-SP group in comparison with the SC group (p = 0.0010). Cell proliferation was reduced in HF-S group compared with the SC group (p = 0.0450). Among the groups, no difference was observed in the testicular mass and in collagen level. In conclusion, the high fat diet administration, independent of the lipid quality, promotes overweight. Diet rich in saturated fatty acids (lard) alters the carbohydrate metabolism and the testicular morphology with reductions of seminiferous epithelium height, seminiferous tubule diameter and cell proliferation which could be related to a disturbance of spermatogenesis.
452

Fontes marinhas e vegetais de PUFAs na dieta de galinhas poedeiras: efeito na composição lipídica da gema do ovo e tempo de incorporação dos ácidos graxos / Marine and vegetal sources of PUFAs for laying hens: effect on egg yolk composition and fatty acid incorporation time

Maria Carolina Gonçalves Pita 06 July 2007 (has links)
Foram utilizadas 144 galinhas poedeiras da linhagem Shaver White por um período de quatro semanas, com o intuito de verificar o efeito da adição de 3% dos óleos de soja, milho, canola, linhaça, salmão ou da mistura de sardinha e atum na dieta das aves, sobre a composição dos ácidos graxos na gema dos ovos e no plasma sanguíneo das aves, bem como o tempo de incorporação total de cada ácido graxo na gema dos ovos durante o período experimental. Paralelamente foram avaliados, o desempenho das aves e a qualidade externa dos ovos. Para análise estatística dos resultados empregou- se modelo fatorial 6X6 em blocos casualizados sendo as aves distribuídas em 72 gaiolas. A adição de 3% de óleo de salmão ou de milho à ração determinou redução significativa no consumo alimentar. O tratamento que recebeu 3% de óleo de salmão promoveu menor peso da casca dos ovos (g) bem como menor espessura da casca (mm). A inclusão dos óleos de linhaça, soja ou milho à dieta, determinou aumento dos ácidos graxos poliinsaturados na gema e no plasma das galinhas. A adição de óleo de sardinha e atum proporcionou maiores concentrações de ácidos graxos saturados na gema. Os teores de PUFAs n-3 foram maiores nas gemas do tratamento a base de óleo de sardinha, enquanto que no plasma a maior concentração foi observada no tratamento com óleo de linhaça. O óleo de linhaça proporcionou o maior teor de ácido &alpha;-linolênico incorporado à gema e no plasma sanguíneo. As quantidades de EPA na gema e no plasma mostraram-se maiores no grupo que recebeu 3% de óleo de sardinha e atum que, por sua vez, também foram responsáveis pelos mais elevados teores de DHA na gema dos ovos. Já com relação ao plasma, as maiores concentrações de DHA foram observadas nos grupos alimentados com óleos de salmão e sardinha/atum. Os PUFAs diminuíram na gema até o oitavo dia experimental, enquanto que os PUFAs n-3 aumentaram até este dia. Os teores de ácido &alpha;-linolênico foram crescentes até o décimo dia de experimento, enquanto que as concentrações de EPA e DHA aumentaram até o oitavo dia de experimento. / Hundred forty-four Shaver White laying hens were used over a 4 week experimental period to investigate the effect of 3% of soybean oil, corn oil, canola oil, flaxseed oil, salmon oil or tuna and sardine oil added to the diets, upon the fatty acid egg yolk composition, blood plasma levels and incorporation time of each fatty acid into the egg yolk. Reproductive performance of hens and external egg quality were evaluated. Hens were allocated into 72 cages and the experimental design was a 6X6 randomized factorial model. Hens fed 3% salmon or corn oil diet showed a significant reduction of food consumption, eggshell weight (g) and eggshell thickness (mm). The addition of flaxseed, soybean or corn oil into the diet increased the polyunsaturated fatty acids levels into the egg yolk and in the blood plasma. Adding tuna and sardine oil into the diet increased the concentration of yolk saturated fatty acids. The levels of PUFAs n-3 were increased in the tuna and sardine oil treatment, while the flaxseed oil increased the plasma fatty acids. The deposition of &alpha;-linolenic fatty acids was higher in the group fed flaxseed oil The percentage of EPA into the yolk and plasma was higher for the hens fed 3% tuna and sardine oil diet, as well as the levels of yolk DHA. The concentration of DHA into the plasma was higher for the salmon and tuna/sardine oil treatments. The PUFAs yolk decreased during the first eight days of experiment, while the PUFAs n-3 increased during the same period. The concentration of &alpha;-linolenic acid increased until ten days of experiment, while the percentage of EPA and DHA increased up to the eighth experimental day.
453

Efeitos metabólicos e testicular da administração em longo prazo de diferentes dietas hiperlipídicas em ratos adultos / Metabolic and testicular effects of the long-terms administration of different high-fat diets in adult rats

Pamella Campos Silva 28 August 2013 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A obesidade e suas complicações metabólicas afetam o sistema endócrino e vários órgãos, tais como os testículos. Portanto, o objetivo deste estudo foi avaliar os efeitos da ingestão de diferentes dietas hiperlipídicas (rica em ácidos graxos saturados e/ou poliinsaturados) na massa corporal, no metabolismo de carboidratos e na morfologia testicular em ratos aos sete meses de idade. 39 ratos machos Wistar (três meses de idade) foram divididos em 4 grupos: SC (standard chow; n = 9), HF-S (dieta hiperlipídica rica em ácidos graxos saturados; n = 10), HF-P (dieta hiperlipídica rica em ácidos graxos poliinsaturados; n = 10), HF-SP (dieta hiperlipídica rica em ácidos graxos saturados e poliinsaturados; n = 10). A massa corporal foi monitorada semanalmente, até o final do experimento. Ao sacrifício (sete meses de idade), amostras de sangue foram coletadas e os testículos foram dissecados, pesados e processados para análises histomorfométrica, imunohistoquímica e bioquímica. Os depósitos de gordura genital foram dissecados e pesados. Os dados foram analisados por ANOVA e pós-teste de Bonferroni, considerando p < 0,05. As dietas hiperlipídicas promoveram aumento na massa corporal dos animais quando comparado ao grupo SC (p < 0,0001). Corroborando com esse resultado, os depósitos de gordura genital dos grupos hiperlipídicos (HF-S, HF-P e HF-SP) apresentaram aumento de 67%, 91% e 90% (p = 0,0004) em relação ao grupo SC, respectivamente. Quanto aos parâmetros séricos, os animais dos grupos HF-S e HF-SP apresentaram hiperglicemia (p = 0,0060), hiperinsulinemia (p = 0,0030), hipercolesterolemia (p = 0,0021). Todos os grupos hiperlipídicos apresentaram hiperleptinemia (p = 0,0019). Os níveis de triglicerídeos e testosterona não diferiram entre os grupos. Em relação ao testículo, os grupos SC, HF-P e HF-SP apresentaram maior altura do epitélio seminífero quando comparado ao grupo HF-S (p = 0,0003). No que diz respeito ao diâmetro dos túbulos seminíferos, verificou-se uma diminuição no grupo HF-SP, em comparação ao grupo SC (p = 0,0010). A proliferação celular foi reduzida no grupo HF-S comparado ao grupo SC (p = 0,0450). Não foram observadas diferenças na massa testicular e na concentração de colágeno. Diante do exposto, a administração de dieta HF, independentemente da qualidade do lipídio, promoveu o sobrepeso em ratos adultos. No entanto, a dieta rica em ácidos graxos saturados (banha de porco) promoveu alterações no metabolismo dos carboidratos e na morfologia testicular, com redução no diâmetro dos túbulos seminíferos, na altura do epitélio seminífero e na proliferação das células da linhagem espermatogênica. Estas alterações estão possivelmente relacionadas à distúrbios na espermatogênese. / Obesity and its metabolic complications affects the endocrine system and multiple organs such as the testes. This study aimed to evaluate the effects of different high-fat diets (rich in saturated and / or polyunsaturated fatty acids) on body mass, carbohydrate metabolism and testicular morphology in rats at seven months old. 39 male Wistar rats (three months old) were divided into four groups: SC (standard chow, n = 9), HF-S (high fat diet rich in saturated fatty acids, n = 10), HF-P (high fat diet rich in polyunsaturated fatty acids, n = 10), HF-SP (high fat diet rich in saturated and polyunsaturated fatty acids, n = 10). Body mass was monitored weekly until the end of the experiment. At the sacrifice (seven months old), blood samples were collected and the testes were dissected, weighed and processed for histomorphometrical, immunohistochemical and biochemical analysis. Genital fat deposits were dissected and weighed. Data were analyzed by one-way ANOVA and Bonferroni post hoc test, considering p < 0.05. Different high-fat diets promoted an increased in body mass compared with the SC group (p < 0.0001). Accordingly, the genital fat deposits were higher in the high-fat groups (HF-S, HF-P, HF-SP) than in the SC group, showing an increase of 67%, 91% and 90%, respectively (p = 0.0004). Regarding serum parameters, the animals in the HF-S and HF-SP groups presented hyperglycemia (p = 0.0060), hyperinsulinemia (p = 0.0030), hypercholesterolemia (p = 0.0021). All of the hyperlipidemic groups showed hyperleptinemia (p = 0.0019). Serum triglyceride and serum testosterone levels did not differ among the groups. Concerning the testis, the SC, HF-P and HF-SP groups showed an increase on seminiferous epithelium height compared with the HF-S group (p = 0.0003). As the seminiferous tubule diameter, there was a decrease in the HF-SP group in comparison with the SC group (p = 0.0010). Cell proliferation was reduced in HF-S group compared with the SC group (p = 0.0450). Among the groups, no difference was observed in the testicular mass and in collagen level. In conclusion, the high fat diet administration, independent of the lipid quality, promotes overweight. Diet rich in saturated fatty acids (lard) alters the carbohydrate metabolism and the testicular morphology with reductions of seminiferous epithelium height, seminiferous tubule diameter and cell proliferation which could be related to a disturbance of spermatogenesis.
454

Efeito de uma sobrecarga aguda de ácidos graxos monoinsaturados e saturados nos níveis séricos de GLP-1 e PYY em ratos wistar

Jornada, Manoela Neves da January 2012 (has links)
Introdução: A prevalência de doenças crônicas tem crescido em decorrência do aumento da obesidade nos últimos anos. Peptídeos secretados pelo trato gastrointestinal, como o peptídeo semelhante ao glucagon 1 (GLP-1) e o peptídeo YY (PYY), exercem papel fundamental no controle da ingestão alimentar, pois levam informações acerca dos nutrientes ingeridos até o sistema nervoso central, possuindo efeitos anorexígenos e/ou orexígenos. Tanto GLP-1 quanto PYY são produzidos pelas células-L do íleo distal e cólon, sendo liberados após a ingestão alimentar. Além do efeito incretina produzido pelo GLP-1, ambos os peptídeos apresentam implicações no controle do apetite, o qual reflete na redução do peso corpóreo. Objetivos: Demonstrar um aumento na secreção de GLP-1 e PYY após sobrecarga oral de diferentes tipos de lipídios, comparados à controle negativo (água) e positivo (glicose). Métodos: Foi realizado um estudo experimental controlado em ratos Wistar, distribuídos em 4 grupos de acordo com a sobrecarga oral: grupo MUFA (óleo de oliva); grupo SAT (banha suína); grupo GLUC (glicose) e grupo CONT (água), foram avaliadas as concentrações séricas de GLP-1 ativo e PYY3-36 nos tempos: 0, 15, 30, 60 e 120 minutos. As sobrecargas foram isovolumétricas e isocalóricas, com exceção do grupo controle. Resultados: Houve pico de secreção do GLP-1 pós-sobrecarga no grupo MUFA no ponto 120’ vs CONT e GLUC (p≤0,001) e no ponto 30’ quando comparado ao seu baseline. Também observou-se pico de secreção de PYY no grupo MUFA vs CONT no ponto 30’ (p=0,015); no ponto 60’ vs CONT e GLUC (p=0,019) e no ponto 120’ vs CONT e SAT (p=0,02). A carga secretada do PYY foi maior no MUFA quando comparada ao CONT (p=0,04). Verificou-se forte correlação entre os níveis basais e AUC’s do GLP-1 e PYY (r=0,57; (p= 0,02); r=0,39; (p≤0,001)). A proporção GLP-1/PYY apresentou um coeficiente médio de 3,77 (±2,04). O grupo MUFA evidenciou níveis menores de glicose e maiores de insulina no ponto 15’, enquanto SAT mostrou níveis maiores de glicose e menores de insulina neste ponto, porém, sem diferença significativa. Conclusão: A sobrecarga oral de fontes de ácidos graxos monoinsaturados promoveu um pico de secreção do GLP-1 de forma rápida e no que diz respeito ao PYY, o pico foi mais sustentado. Estudos adicionais são necessários, a fim de se avalir o efeito de fontes distintas de lipídeos da dieta sobre a secreção destes peptídeos e seus efeitos na saciedade. / Background: The increased prevalence of chronic diseases has risen due to obesity. Gut peptides, such as glucagon-like peptide 1 (GLP-1) and peptide YY (PYY), play an important role controlling food intake in response to a meal. GLP-1 exerts the known incretin effect stimulating the release of insulin in a glucosedependent manner. Besides its insulinotropic effects, it is well established that GLP-1 slows gastric emptying, and also inhibits inappropriate glucagon release, additionally improves satiety. Both PYY and GLP-1 are produced by L cells of the distal ileum and colon. Objective: Demonstrate an increased secretion of PYY and GLP-1 after oral overload of different types of lipids, compared to negative (water) and positive (glucose) control. Methods: We conducted a controlled experimental study in Wistar rats, divided into 4 groups according to oral overload: MUFA group (olive oil), SAT group (lard:), carbohydrates group (glucose) and CONT group (water), It was evaluated the serum concentration of active GLP-1 and PYY3-36 in the times: 0, 15, 30, 60 and 120 minutes. Overloads were isovolumetric and isocaloric, but the control group. Results: It was verified a higher peak secretion of GLP-1 in MUFA group at 120' after overload vs. CONT and carbohydrates (p ≤ 0.001) and at 30' when compared to its baseline (p=0,01). It was shown a higher secretion peak of GLP-1 after MUFA overload at time 120’ vs CONT e GLUC (p≤0,001) and at time 30’ when compared to its baseline. It was also verified a PYY release peak in MUFA vs CONT at time 30’ (p=0,015); 60’ vs CONT e GLUC (p=0,019) and 120’ vs CONT e SAT (p=0,02). PYY release load presented higher in MUFA group when compared to CONT (p=0,04). A strong correlation was seen between baseline PYY and GLP-1 (r=0,57; p= 0,02) as their AUC’s (r=0,39; p≤0,001). GLP-1/PYY proportion release presented a mean coefficient of 3, 77(±2,04).Conclusion: monounsaturated fatty acids promoted a release peak of GLP-1 in a faster manner and concerning PYY this peak was more sustained. Further studies are necessary to evaluate whether distinct diet fatty acids can ameliorate these gut peptides release and their role on satiety.
455

Efeito de uma sobrecarga aguda de ácidos graxos monoinsaturados e saturados nos níveis séricos de GLP-1 e PYY em ratos wistar

Jornada, Manoela Neves da January 2012 (has links)
Introdução: A prevalência de doenças crônicas tem crescido em decorrência do aumento da obesidade nos últimos anos. Peptídeos secretados pelo trato gastrointestinal, como o peptídeo semelhante ao glucagon 1 (GLP-1) e o peptídeo YY (PYY), exercem papel fundamental no controle da ingestão alimentar, pois levam informações acerca dos nutrientes ingeridos até o sistema nervoso central, possuindo efeitos anorexígenos e/ou orexígenos. Tanto GLP-1 quanto PYY são produzidos pelas células-L do íleo distal e cólon, sendo liberados após a ingestão alimentar. Além do efeito incretina produzido pelo GLP-1, ambos os peptídeos apresentam implicações no controle do apetite, o qual reflete na redução do peso corpóreo. Objetivos: Demonstrar um aumento na secreção de GLP-1 e PYY após sobrecarga oral de diferentes tipos de lipídios, comparados à controle negativo (água) e positivo (glicose). Métodos: Foi realizado um estudo experimental controlado em ratos Wistar, distribuídos em 4 grupos de acordo com a sobrecarga oral: grupo MUFA (óleo de oliva); grupo SAT (banha suína); grupo GLUC (glicose) e grupo CONT (água), foram avaliadas as concentrações séricas de GLP-1 ativo e PYY3-36 nos tempos: 0, 15, 30, 60 e 120 minutos. As sobrecargas foram isovolumétricas e isocalóricas, com exceção do grupo controle. Resultados: Houve pico de secreção do GLP-1 pós-sobrecarga no grupo MUFA no ponto 120’ vs CONT e GLUC (p≤0,001) e no ponto 30’ quando comparado ao seu baseline. Também observou-se pico de secreção de PYY no grupo MUFA vs CONT no ponto 30’ (p=0,015); no ponto 60’ vs CONT e GLUC (p=0,019) e no ponto 120’ vs CONT e SAT (p=0,02). A carga secretada do PYY foi maior no MUFA quando comparada ao CONT (p=0,04). Verificou-se forte correlação entre os níveis basais e AUC’s do GLP-1 e PYY (r=0,57; (p= 0,02); r=0,39; (p≤0,001)). A proporção GLP-1/PYY apresentou um coeficiente médio de 3,77 (±2,04). O grupo MUFA evidenciou níveis menores de glicose e maiores de insulina no ponto 15’, enquanto SAT mostrou níveis maiores de glicose e menores de insulina neste ponto, porém, sem diferença significativa. Conclusão: A sobrecarga oral de fontes de ácidos graxos monoinsaturados promoveu um pico de secreção do GLP-1 de forma rápida e no que diz respeito ao PYY, o pico foi mais sustentado. Estudos adicionais são necessários, a fim de se avalir o efeito de fontes distintas de lipídeos da dieta sobre a secreção destes peptídeos e seus efeitos na saciedade. / Background: The increased prevalence of chronic diseases has risen due to obesity. Gut peptides, such as glucagon-like peptide 1 (GLP-1) and peptide YY (PYY), play an important role controlling food intake in response to a meal. GLP-1 exerts the known incretin effect stimulating the release of insulin in a glucosedependent manner. Besides its insulinotropic effects, it is well established that GLP-1 slows gastric emptying, and also inhibits inappropriate glucagon release, additionally improves satiety. Both PYY and GLP-1 are produced by L cells of the distal ileum and colon. Objective: Demonstrate an increased secretion of PYY and GLP-1 after oral overload of different types of lipids, compared to negative (water) and positive (glucose) control. Methods: We conducted a controlled experimental study in Wistar rats, divided into 4 groups according to oral overload: MUFA group (olive oil), SAT group (lard:), carbohydrates group (glucose) and CONT group (water), It was evaluated the serum concentration of active GLP-1 and PYY3-36 in the times: 0, 15, 30, 60 and 120 minutes. Overloads were isovolumetric and isocaloric, but the control group. Results: It was verified a higher peak secretion of GLP-1 in MUFA group at 120' after overload vs. CONT and carbohydrates (p ≤ 0.001) and at 30' when compared to its baseline (p=0,01). It was shown a higher secretion peak of GLP-1 after MUFA overload at time 120’ vs CONT e GLUC (p≤0,001) and at time 30’ when compared to its baseline. It was also verified a PYY release peak in MUFA vs CONT at time 30’ (p=0,015); 60’ vs CONT e GLUC (p=0,019) and 120’ vs CONT e SAT (p=0,02). PYY release load presented higher in MUFA group when compared to CONT (p=0,04). A strong correlation was seen between baseline PYY and GLP-1 (r=0,57; p= 0,02) as their AUC’s (r=0,39; p≤0,001). GLP-1/PYY proportion release presented a mean coefficient of 3, 77(±2,04).Conclusion: monounsaturated fatty acids promoted a release peak of GLP-1 in a faster manner and concerning PYY this peak was more sustained. Further studies are necessary to evaluate whether distinct diet fatty acids can ameliorate these gut peptides release and their role on satiety.
456

Qualidade de sêmen criopreservado de carneiros alimentados com ácidos graxos poli-instaurados complexados com sais de cálcio

Santos, Tarsizio da Silva 28 February 2013 (has links)
Sources of lipids based on polyunsaturated fatty acids have been used for qualitative improvement of cryopreserved semen. Supplementation of diets with unsaturated oils for ruminants is recommended with the addition of a protector to facilitate their absorption. The objective of this study was to evaluate the influence of different levels of polyunsaturated fatty acids in the diet on the fatty acid view and quality of the semen cryopreservation of rams. Twenty-four Santa Inês raced rams were randomly distributed into four groups fed with isoproteic diets: G0 - without polyunsaturated fatty acids complexed with calcium salts (Ca-PUFA) and G3, G6 and G9 with Ca-PUFA levels in 3, 6, 9%, respectively. The semen was collected and frozen in French straws in the following periods: 0 (P0), 30 (P30), 60 (P60) and 90 (P90) days beginning the administration of diets. The fresh semen samples were analyzed for motility subjective, and the fatty acid profile, while samples of frozen-thawed semen were analyzed for sperm kinetics in a computerized system, evaluation of sperm membranes integrity, sperm capacitation and acrossome reaction. The results were subjected to a multivariate analysis including comparison tests of average between treatments on fatty acid profile in the P90, with the correlation of coefficient for axis 1 and 2 NMS and correlation of coefficient of the parameters of sperm for axis 1 and 2 NMS with a Monte Carlo test, at the significance level of 5%. It was identified in experiment 1 were identified lower proportions of stearic acid, oleic, -linolenic, arachidonic sperms in groups of rams treated with 9% Ca-PUFAs (G9) when compared to the control group (G0) after 90 days of administration diet. It was observed in experiment 2 a lower average kinetic parameters ALH and VCL of semen from rams fed with 9% diet. It was concluded that supplementing the diet with 9% Ca-PUFA after 90 days, produces no changes in the kinetic parameters such as curvilinear velocity and amplitude of lateral head of semen cryopreservation produced by rams, even containing lower proportions of oleic, - linolenic and arachidonic. / Fontes de lipidios a base de acidos graxos poli-insaturados tem sido usadas para melhoria dos aspectos quantitativos e qualitativos do semen criopreservado. A suplementacao de oleos insaturados em dietas para ruminantes requer a adicao de um protetor que facilite a sua absorcao. O objetivo do estudo foi avaliar a influencia de diferentes niveis de acidos graxos poli-insaturados na dieta ao perfil de acidos graxos e na qualidade dos espermatozoides criopreservados de carneiros. Vinte e quatro carneiros da raca Santa Ines foram distribuidos aleatoriamente em quatro grupos alimentados durante 90 dias com dietas isoproteicas: G0 - sem acidos graxos poli-insaturados complexados com sais de calcio (PUFA-Ca) e G3, G6 e G9 com PUFA-Ca em teores de 3, 6, 9%, respectivamente. O semen foi coletado e congelado em palhetas nos periodos: 0 (P0), 30 (P30), 60 (P60) e 90 (P90) dias do inicio da administracao das dietas. As amostras de semen in natura foram analisadas quanto a motilidade subjetiva, e ao perfil de acidos graxos, enquanto que aquelas descongeladas foram analisadas quanto a cinetica espermatica em sistema computadorizado, integridade das membranas espermaticas e capacitacao e reacao acrossomal. Os dados obtidos foram submetidos a analise multivariada com o teste de comparacao de medias entre os tratamentos, quanto ao perfil de acidos graxos dentro do P90, com o coeficiente de correlacao para os eixos 1 e 2 NMS e com coeficiente de correlacao dos parametros dos espermatozoides para os eixos 1 e 2 NMS com teste de Monte Carlo, ao nivel de significancia minimo de 5%. No experimento 1 foram identificadas menores proporcoes dos acidos estearico, oleico, ×-linolenico, araquidonico nos espermatozoides dos carneiros do grupo tratado com 9% de PUFAs-Ca (G9), quando comparado ao grupo controle (G0) aos 90 dias da administracao da dieta. No experimento 2 foram observadas menores medias nos parametros cineticos ALH e VCL dos espermatozoides dos carneiros alimentados pela dieta 9%. Conclui-se que a suplementacao da dieta de carneiros com 9% de acidos graxos poli-insaturados complexados com sais de calcio por um periodo de 90 dias produz uma mudanca no perfil de acidos graxos dos espermatozoides ovinos associada significativamente a diminuicao das proporcoes dos acidos estearico, oleico, ×-linolenico, araquidonico, do somatorio de acidos graxos poli-insaturados e da razao entre os somatorio dos acidos graxos poli-insaturados e saturados, alem de reduzir a qualidade do semen criopreservado associada ao deslocamento lateral da cabeca e a velocidade curvilinear.
457

Estudo dos efeitos nutricionais da farinha de polpa e mucilagem extraida do quiabo (Hibiscus esculentus L.) / Study of the nutritionals effects of the pulp flour and muciagens extracted from okra (Hibiscus esculentus L.)

Silva, Vera Sônia Nunes da 13 February 2006 (has links)
Orientador: Jaime Amaya-Farfan / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos / Made available in DSpace on 2018-08-05T16:53:25Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silva_VeraSoniaNunesda_D.pdf: 1659294 bytes, checksum: b94c247266521ad928f9d47c78675c8e (MD5) Previous issue date: 2006 / Resumo: As fibras alimentares são entendidas como carboidratos ou substâncias poliméricas afins em alimentos que não sendo digeridas nem absorvidas no intestino superior, possuem vários efeitos fisiológicos e bioquímicos no intestino baixo e no restante do organismo, incluindo a modulação da população microbiótica, alterações na dinâmica dos fluídos fisiológicos, produção de diversos tipos de nutrientes, caracterizando-se como componente essencial da alimentação. A primeira fase deste trabalho teve como objetivo avaliar in vitro o efeito bifidogênico da mucilagem extraída da farinha da polpa do quiabo (Hibiscus esculentus, L.), como controle do crescimento de Lactobacillus acidophilus La-5, foi utilizado o meio de cultura MRS (Man, Rogosa, Sharpe), e para a cultura de Bifidobacterium lactis Bb-12, o MRS enriquecido com L-cisteína denominado MRS modificado (MRSm). A segunda fase consistiu de um estudo comparativo dos efeitos ocorridos em ratos da linhagem Wistar, recém-desmamados (RD) com os que consumiam dietas AIN-93G, tendo como fontes de fibras: celulose (CC), inulina (CI) e a polpa de quiabo liofilizada (EQ). Nesse ensaio biológico foi avaliado o impacto da fibra na ingestão alimentar, trânsito intestinal, excreta fecal e morfologia intestinal, assim como os conteúdos: estomacal, cecal, colônico e do intestino delgado. Foram determinadas também as concentrações dos ácidos biliares fecais, a produção de ácidos graxos de cadeia curta (AGCC) e lactato no ceco e cólon. Adicionalmente foi estudado o impacto que esta fibra poderia exercer sobre o metabolismo da glicose em ratos diabéticos. Os resultados do ensaio in vitro, mostraram que a mucilagem na concentração de 1,0%, promoveu aumento expressivo do número de células, de 17,57% para Lactobacillus acidophilus, e de 70% para Bifidobacterium lactis Bb-12, em relação ao controle de crescimento MRS e MRSm, respectivamente. As análises microbiológicas aos 28 dias de alimentação demonstraram que a população de lactobacilos do grupo EQ foi superior em 0,680 log ufc/g de fezes, em relação ao RD. E aos 14 dias a população de bifidobactérias no grupo EQ foi superior em 0,382 log ufc/g de fezes, em relação ao CIA soma dos níveis de acetato, lactato, propionato e butirato colônico foram superiores para o grupo EQ quando comparados aos grupos CC e CI, indicando efeito positivo na produção destes ácidos orgânicos pela fibra do quiabo. A morfologia intestinal mostrou ser independente do tipo de fibra utilizado na dieta. Os níveis de ácidos biliares secundários foram excretados em maiores quantidades pelo grupo EQ, estes resultados associados ao menor tempo de trânsito intestinal resultaram em menor tempo de permanência destes metabólitos toxicogênicos no lúmem. No ensaio de indução de diabetes pela estreptozotocina, em ratos diabéticos alimentados com polpa de quiabo (EQD) a taxa de insulina foi superior aos ratos diabéticos alimentados com inulina (CID) e celulose (CCD). As reservas de gorduras epididimárias do grupo EQD foram menores em relação aos CCD e CID (P<0,05), sendo que o fator positivo para o grupo EQD foi ter apresentado menor perda de peso corporal, menor consumo de água e menor excreção urinária. Diante destes resultados, foi possível verificar um efeito global positivo associado ao consumo da fibra de quiabo pelo rato, sugerindo que o consumo do quiabo como parte integral da dieta poderá proporcionar efeitos fisiológicos benéficos ao individuo / Abstract: Dietary fiber is understood as any polymer normally occurring in foods, generally of carbohydrate nature, that is not digested and absorbed in the upper digestive tract and that is responsible for various physiological and biochemical effects in the lower gastrointestinal tract and the rest of the body, including alteration of the distribution of the bowel microbiota, improvement of physiological fluid dynamics, the production of some micronutrients, and which can be considered as essential components the human diet. This work consists of two sections. The first section consisted of an in vitro study of the bifidogenic effects of the mucilage extracted from okra (Hibiscus esculentus, L.). The second section was an in vivo study with Wistar rats just weaned, as initial group (IG), compared with fed with standard (AIN-93G) diets, formulated utilizing as source of dietary fiber: cellulose control (group CC), inulin control (IC) and okra experimental (OE), estimating such parameters as feed uptake, fecal output, transit time, GI tissue mass, and the stomach, cecal, fecal and small intestine contents. Additionally the impact of the fiber on the concentration of bile acids, gut morphology, short chain fatty acid (SCFA) and lactate production in cecum and colon and the fiber effect on the metabolism in streptozotocin induced diabetic rats were also studied. The results of the in vitro assay showed that mucilage concentration by 1% mucilage resulted in a substantial rise in cell counts, 17.57% Lactobacillus acidophilus and 70% Bifidobacterium lactis Bb-12, when compared to the MRS and MRSm medium, respectively. Microbiological analyses of the assay showed that the lactobacillus in the experimental OE group on the 28th day was over 0.680 log cfu/g of feces larger when compared to the IG. On the 14th day, the levels of bifidobacteria in the group OE were higher by 0.382 log ufc/g of feces than in the IC group. The results suggested there was a selective stimulation of the lactobacillus and bifidobacteria populations in the OE group. Meanwhile, the OE diet elicited higher levels of short chain fatty acids (SCFA) and lactate in cecum and colon as opposed to the IC and CC groups, showing that the okra fiber stimulates intestinal organic acid production. The intestinal morphology showed independent of the type of fiber. The amounts of secondary bile acids (lithocholic and deoxicholic) were excreted more by OE group. This results associated the lesser transit time, results time lesser this toxigenic metabolic at lumen. With regard to the induction of diabetes by streptozotocin, diabetic rats feeding with okra (OED) the serum insulin was biggest when compared than diabetic rats feeding inulin (ICD) and cellulose (CCD). These results confirm that in the diabetics rats of OED the insulin production was bigger, maybe the fiber of okra had protector effects in these animals. The epididymal fats and kidney was smaller than CCD and ICD, although the OED showed the lowest body weight loss. These results showed that the okra mucilage was beneficial to the rat when introduced in the diet, suggesting that this fiber may exhibit similar effects in human beings / Doutorado / Nutrição Experimental e Aplicada à Tecnologia de Alimentos / Doutor em Alimentos e Nutrição
458

Estudo do potencial de remoção de substâncias húmicas na água com aplicação de enzimas fúngicas / Study of potential removal of humic substances in the water with application fungal enzymes

CAMPOS, Rykelly Faria 02 September 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T15:01:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao Rykelly F Campos.pdf: 3305291 bytes, checksum: 9f47bec8b478415491277f9e99b2d6f6 (MD5) Previous issue date: 2011-09-02 / The humic substance (SHs), organic matter in different stages of degradation are formed during the decomposition of plant and animal residues in the environment, it is important to remove them, as they can give undesirable characteristics to the water distributed. The use of microorganisms such as fungi, for this removal are extremely important, since their role in sanitation is to act on processing organic waste, where they function as recyclers of matter in different ecosystems. This work aimed to study the production of phenol oxidase enzymes, peroxidases white decomposition by fungi (Trametes villosa and Pycnoporus sanguineus) for the removal of HSs in the water. The work was divided into parts: extracted, purified and characterized the humic and fulvic acids, was placed just after the HSs in water and we used the fungal enzymes for their removal, tests were also performed in the Jar Test. Analysis of the composition of HSs (characterization) and verification of degradation was performed by spectrophotometry in the ultraviolet and visible region, and infrared spectroscopy, by determining the enzyme production. The extraction method used was effective in the separation of humic and fulvic acids, the spectra of extracted humic acids showed carboxylic groups, alkyl, aromatic, alcohol, phenol and carbohydrates. The predominant enzyme in all fungal species used was laccase (Lcc); analyzed samples of Trametes villosa showed the largest decrease in absorbance at several wavelengths in the ultraviolet / visible (UVVis) spectra, an indirect measure of degradation. The samples containing the fungus Trametes villosa were also those that had a higher laccase enzyme production in most trials, reaching a production of 3.48 mL-1 with humic acid from Sigma-Aldrich® brand and 2.61 U.mL-1 for humic acid extracted and getting a percentage rate of removal of 56% and 42% respectively of these acids. In tests with fulvic acid and fungi at different pHs (3.0, 5.0 and 7.0), all has decreased range of UV/Vis with percentage removal rates of 92%. T villosa showed the higher rates of adsorption evidenced byUV-Vis spectrum, albeit to a lesser extent than those treated withenzymes, their highest percentage of adsorption was 86%. Fungi in this study have great potential for degradation and adsorption of humic substances present in water. / As substâncias húmicas (SHs), matéria orgânica em diferentes estágios de degradação são formadas, durante o processo de decomposição de resíduos vegetais e animais presentes no ambiente, sendo importante a sua remoção já que elas podem conferir características indesejáveis à água distribuída. A utilização de microrganismos como os fungos, para essa remoção é de extrema importância, pois estes exercem papel importante dentro do saneamento atuando nos processos de transformação dos resíduos orgânicos, onde funcionam como recicladores de matéria nos diversos ecossistemas. O trabalho teve o objetivo de estudar a produção de enzimas fenoloxidases e peroxidases por fungos de decomposição branca (Trametes villosa e Pycnosporus sanguineus) para a remoção das SHs na água. O trabalho foi divido em partes: extraiu, purificou e caracterizou-se os ácidos húmicos e fúlvicos. Em seguida, colocou-se as SHs em água e utilizou-se as enzimas fúngicas para a sua remoção, também foram realizados ensaios em reator estático (Jar Test). A análise da composição das SHs (caracterização) e verificação de degradação foi realizada por espectrofotometria na região do ultravioleta e visível, e espectroscopia de infravermelho e através da determinação da produção enzimática. O método de extração utilizado foi eficaz nas separações dos ácidos húmicos e fúlvicos; os espectros dos ácidos húmicos extraídos apresentaram grupos carboxílicos, alquílicos, aromáticos, alcoólicos, fenólicos e carboidratos. A enzima predominante em todas as espécies fúngicas utilizadas foi a lacase (Lcc); as amostras analisadas de Trametes villosa foram as que apresentaram maior diminuição nas absorbâncias em vários comprimentos de ondas nos espectros de ultravioleta/visível (UV-Vis), medida indireta de degradação. As amostras contendo o fungo de Trametes villosa também foram as que obtiveram uma maior produção enzimática de lacase, na maioria dos ensaios, chegando a uma produção de 3,48 U.mL-1 com ácido húmico da marca Sigma-Aldrich® e 2,61 U.mL-1 para o ácido húmico extraído e obtendo um índice percentual de remoção de 56% e 42% destes ácidos respectivamente. Nos ensaios com ácido fúlvico e fungos em diferentes pHs (3,0, 5,0 e 7,0), todos apresentaram diminuição do espectro de UV/Vis com índices percentuais de remoção de 92%. T. villosa foi o que apresentou índices maiores de adsorção comprovados por espectro no UV-Vis, ainda que em menor proporção que os tratados com enzimas, seu maior índice percentual de adsorção foi de 86%. Os fungos do presente estudo apresentam grande potencial de remoção e de adsorção das substâncias húmicas presentes na água.
459

Suplementação com ácidos graxos de cadeia média na emissão de metano, produção e qualidade do leite em vacas lactantes / Suplement with medium chain fatty acids on methane emission, production and milk quality in cows lactating

Becker, Eduardo Garcia 26 February 2015 (has links)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / Lipid additives used in the nutrition of dairy cows may affect both milk fat composition, as modifying the individual fatty acid profile, reducing methane emissions, becoming a sustainable practice for dairy cattle. To verify the effect of an additive based on medium chain fatty acids (MCFA) containing caproic acid, caprylic, capric, lauric and myristic, four treatments were tested: CTL (control without addition of MCFA), AGCM20 (5g MCFA), AGCM40 (10g MCFA) and AGCM80 (20g MCFA) on in vitro production gas (Experiment 1) and in the diet of lactating cows (Experiment 2). The bottles were distributed in a completely randomized design with repeated measurements over time and animals in triple latin square with four animals, four periods, four treatment, respectively. In Experiment 1 evaluated the production of gas, short chain fatty acids (SCFA) and methane (CH4); in Experiment 2 the productive parameters of milk and individual profile of fatty acids of milk fat. There was a significant decrease in gas production and methane (P<0.05), changing the profile of SCFA production in vitro treatment gas in AGCM40 and 80 compared with the control. No effects on productive parameters (P>0.05), however, were observed linear increase of C17:0 and C18: 3n6 (P<0.05) in the treatments AGCM20 and 80 respectively. It has been found that the use of MCFA 10 and 20g reduce the production of methane, without altering milk production and fatty acids of milk. / Aditivos lipídicos utilizados na nutrição de vacas leiteiras podem afetar tanto a composição da gordura do leite, quanto modificar o perfil de ácidos graxos individuais, reduzindo as emissões de metano, tornando-se uma prática sustentável para pecuária leiteira. Para verificar o efeito de um aditivo a base de ácidos graxos de cadeia média (AGCM), contendo ácido capróico, caprílico, cáprico, láurico e mirístico, foram testados quatro tratamentos: CTL (controle, sem suplementação), AGCM20 (5g AGCM), AGCM40 (10g AGCM) e AGCM80 (20g AGCM) na produção in vitro gás (Experimento 1) e na dieta de vacas em lactação (Experimento 2). Os frascos foram distribuídos em um delineamento inteiramente casualizado com medidas repetidas no tempo e os animais em um triplo quadrado latino, com quatro animais, quatro períodos, quatro tratamentos, respectivamente. No experimento 1 foram avaliados a produção de gás, ácidos graxos de cadeia curta (AGCC) e metano (CH4); no Experimento 2 os parâmetros produtivos de leite e perfil individual dos ácidos graxos da gordura do leite. Houve redução significativa na produção de gás e metano (P<0,05), alterando o perfil de AGCC na produção in vitro gás nos tratamento AGCM40 e 80 em comparação com o controle. Não foram observados efeitos nos parâmetros produtivos (P>0,05), entretanto, foram observados aumentos lineares de C17:0 e C18:3n6 (P<0,05), nos tratamentos AGCM20 e 80 respectivamente. Foi constatado que o uso de 10 e 20g de AGCM reduz a produção de metano, não alterando a produção de leite.
460

Estudio de efectos protectores y mecanismos de acción frente a estrés abiótico de bioestimulantes de fertilizantes en Saccharomyces cerevisiae

Caballero Molada, Marcos 11 July 2016 (has links)
[EN] ABSTRACT This PhD thesis is based on a collaboration between Professor Dr. Ramon Serrano's laboratory and the fertilizer company Fertinagro Nutrientes and it's motivated by the increasing need in agriculture to increase crop productivity while minimizing its impact on the environment. Fertinagro Nutrientes supplied the following six bioestimulants for analyzing its effects on tolerance to abiotic stress in the yeast Saccharomyces cerevisiae, providing no (or very limited in some cases) information about its composition: Seaweed extract, Vinacillas, Phosphite, Humic Acid, Amino22 and Potassium fulvate. The broad conservation of metabolic pathways and the molecular mechanisms involved in abiotic stress response between yeast and plants allows the use of S. cerevisiae as a suitable model system for this study. All bioestimulants showed, to a greater or lesser extent, positive effects on yeast tolerance against at least one of the abiotic stresses in study. Seaweed extract improves growth under salt stress. Phosphite and Vinacillas protect against salt stress and heat shock. Humic acid increases tolerance to oxidative stress and heat shock. The two most versatile bioestimulants, Amino22 and Potassium fulvate, were further investigated in order to identify their mechanisms of action. Amino22, which is the most effective biostimulant, considerably improves growth in the absence of stress and under osmotic stress and, to a lesser extent, it also enhances growth under salt stress conditions. Amino22 also provides tolerance against oxidative stress and heat shock. By comparison with an acid casein peptone it was confirmed that the active substance in Amino22 are amino acids. Analysis of global gene expression using DNA microarrays showed that Amino22 treatment represses both Gcn4 regulated genes (which are involved in amino acid and vitamin biosynthesis) and Aft1 regulated genes (which are involved in iron homeostasis). The positive effect of amino acids on growth and stress tolerance is related, at least in part, to the activation of TORC1 pathway and it also requires a partial inhibition of GAAC pathway. By contrast, this positive effect is independent of the Aft1 regulon repression. Following the observation that amino acid treatment represses iron regulon expression, we studied more in depth the relationship between amino acid and iron homeostasis in S. cerevisiae. We suggest a regulation model according to which the activation of GAAC pathway induces nuclear localization of Aft1 and subsequent expression of its target genes, whereas inhibition of this pathway by amino acids may have the opposite effect. Aft1 activity may be controlled through eIF2a phosphorylation and, hypothetically, it would involve regulation Fe/S biosynthesis. Potassium fulvate improves tolerance to osmotic, oxidative and heat stress. Microarray and qRT-PCR expression analysis indicate that Potassium fulvate represses Aft1 regulon. This repression can be explained by an increase in intracellular iron content, whose absorption depends on an oxidoreductase encoded by the FET3 gene. Tolerance to abiotic stress by Potassium fulvate also depends on FET3, therefore it is concluded that the mechanism of action of this biostimulant is based on an increased iron availability, which is accumulated in yeast cells without causing oxidative damage. / [ES] RESUMEN Este trabajo se basa en una colaboración entre el laboratorio del profesor doctor Ramón Serrano y la empresa de fertilizantes Fertinagro Nutrientes y está motivado por la necesidad creciente de incrementar la productividad de los cultivos agrícolas al mismo tiempo que se minimiza el impacto que la agricultura tiene sobre el medio ambiente. Fertinagro Nutrientes facilitó los siguientes seis bioestimulantes para el análisis de sus efectos sobre la tolerancia a estrés abiótico en la levadura Saccharomyces cerevisiae, aportando escasa (o nula en algunos casos) información acerca de su composición: Extracto de algas, Vinacillas, Fosfito, Ácido húmico, Amino22 y Fulvato potásico. La amplia conservación de rutas las metabólicas y de los mecanismos moleculares de defensa frente a estrés abiótico entre levadura y plantas justifican el uso de S. cerevisiae como sistema modelo para este estudio. Todos los bioestimulantes tienen, en mayor o menor medida, efectos positivos sobre la tolerancia de la levadura frente a al menos uno de los tipos de estrés abiótico estudiados. El Extracto de algas mejora el crecimiento en condiciones de estrés salino. El Vinacillas y el Fosfito protegen frente a estrés salino y choque térmico. El Ácido húmico incrementa la tolerancia a estrés oxidativo y choque térmico. Los dos bioestimulantes más polivalentes, el Amino22 y el Fulvato potásico, fueron estudiados en mayor profundidad con el objetivo de identificar sus mecanismos de acción. El Amino22, que es el bioestimulante más efectivo de los estudiados, mejora considerablemente el crecimiento en ausencia de estrés y bajo estrés osmótico y, en menor medida, también resulta beneficioso para el crecimiento en condiciones de estrés salino. Asimismo, el Amino22 proporciona tolerancia frente a estrés oxidativo y choque térmico. Mediante la comparación con una peptona de caseína ácida se comprobó que el principio activo responsable del efecto del Amino22 son los aminoácidos que contiene. El análisis del efecto del Amino22 sobre la expresión global de genes empleando micromatrices de DNA muestra que el bioestimulante reprime tanto genes regulados por Gcn4 e involucrados en la biosíntesis de aminoácidos y vitaminas como genes regulados por Aft1, implicados en la homeostasis de hierro. El efecto positivo de los aminoácidos sobre el crecimiento y tolerancia a estrés está relacionado, en parte al menos, con la activación de la ruta TORC1 y, además, requiere la inhibición parcial de la ruta GAAC. En cambio, dicho efecto positivo es independiente de la represión del regulón de Aft1. A raíz de la observación de que los aminoácidos reprimen el regulón de hierro, se profundizó en el estudio de la relación entre la homeostasis de aminoácidos y la de hierro en S. cerevisiae llegando a un modelo de regulación según el cual la activación de la ruta GAAC induciría la localización nuclear de Aft1 y la consiguiente expresión de sus genes diana, mientras que la inhibición de dicha ruta por la presencia de aminoácidos tendría el efecto contrario. La actividad de Aft1 sería controlada a través del estado de fosforilación de eIF2a e, hipotéticamente, implicaría la regulación de la formación de complejos Fe/S. El Fulvato potásico mejora la tolerancia a estrés osmótico, oxidativo y térmico. Los análisis de expresión mediante micromatrices y qRT-PCR indican que el tratamiento con Fulvato potásico reprime el regulón de Aft1. Esta represión se puede explicar por un aumento en el contenido intracelular de hierro, cuya entrada depende de la oxidorreductasa codificada por el gen FET3. La tolerancia a estrés abiótico que proporciona el Fulvato potásico también depende de FET3, por lo que se concluye que el mecanismo de acción de este bioestimulante se basa en un incremento de la disponibilidad de hierro, el cual se acumula en las células sin producir daño oxidativo extra. / [CA] RESUM Aquest treball es basa en una col·laboració entre el laboratori del professor doctor Ramón Serrano i l'empresa de fertilitzants Fertinagro Nutrientes i està motivat per la necessitat creixent d'incrementar la productivitat dels cultius agrícoles al mateix temps que es minimitza l'impacte de l'agricultura sobre el medi ambient. Fertinagro Nutrientes va facilitar els següents sis bioestimulants per a l'anàlisi dels seus efectes sobre la tolerància a estrés abiòtic en el llevat Saccharomyces cerevisiae, aportant escassa (o nul·la en alguns casos) informació sobre la seua composició: Extracte d'algues, Vinacillas, Fosfit, Àcid húmic, Amino22 i Fulvat potàssic. L'àmplia conservació de les rutes metabòliques i dels mecanismes moleculars de defensa front a l'estrés abiòtic entre llevat i plantes justifiquen l'ús de S. cerevisiae com a sistema model per a este estudi. Tots els bioestimulants tenen, en major o menor mesura, efectes positius sobre la tolerància del llevat front a almenys un dels tipus d'estrés abiòtic estudiats. L'Extracte d'algues millora el creixement en condicions d'estrés salí. El Vinacillas i el Fosfit protegeixen front a l'estrés salí i xoc tèrmic. L'Àcid húmic incrementa la tolerància a estrés oxidatiu i xoc tèrmic. Els dos bioestimulants més polivalents, l'Amino22 i el Fulvat potàssic, van ser estudiats en major profunditat amb l'objectiu d'identificar els seus mecanismes d'acció. L'Amino22, que és el bioestimulant més efectiu dels estudiats, millora considerablement el creixement en absència d'estrés i baix estrés osmòtic i, en menor mesura, també resulta beneficiós per al creixement en condicions d'estrés salí. Així mateix, l'Amino22 proporciona tolerància front a l'estrés oxidatiu i xoc tèrmic. Mitjançant la comparació amb una peptona de caseïna àcida es va comprovar que el principi actiu responsable de l'efecte de l'Amino22 són els aminoàcids que conté. L'anàlisi de l'efecte de l'Amino22 sobre l'expressió global de gens emprant micromatrius de DNA mostra que el bioestimulant reprimeix tant gens regulats per Gcn4 i involucrats en la biosíntesi d'aminoàcids i vitamines com gens regulats per Aft1, implicats en l'homeòstasi del ferro. L'efecte positiu dels aminoàcids sobre el creixement i tolerància a estrés està relacionat, en part almenys, amb l'activació de la ruta TORC1 i, a més, requereix la inhibició parcial de la ruta GAAC. En canvi, aquest efecte positiu és independent de la repressió del reguló de Aft1. Arran de l'observació que els aminoàcids reprimeixen el reguló de ferro, es va aprofundir en l'estudi de la relació entre l'homeòstasi d'aminoàcids i la de ferro en S. cerevisiae arribant a un model de regulació segons el qual l'activació de la ruta GAAC induiria la localització nuclear de Aft1 i la consegüent expressió dels seus gens diana, mentre que la inhibició d'aquesta ruta per la presència d'aminoàcids tindria l'efecte contrari. L'activitat de Aft1 seria controlada a través de l'estat de fosforilació d' eIF2a i, hipotèticament, implicaria la regulació de la formació de complexos Fe/S. El Fulvat potàssic millora la tolerància a estrés osmòtic, oxidatiu i tèrmic. Les anàlisis d'expressió mitjançant micromatrius i qRT-PCR indiquen que el tractament amb Fulvat potàssic reprimeix el reguló de Aft1. Aquesta repressió es pot explicar per un augment en el contingut intracel·lular de ferro, l'entrada del qual depén de la oxidorreductasa codificada pel gen FET3. La tolerància a estrés abiòtic que proporciona el Fulvat potàssic també depén de FET3, per la qual cosa es conclou que el mecanisme d'acció d'aquest bioestimulant es basa en un increment de la disponibilitat de ferro, el qual s'acumula en les cèl·lules sense produir dany oxidatiu extra. / Caballero Molada, M. (2016). Estudio de efectos protectores y mecanismos de acción frente a estrés abiótico de bioestimulantes de fertilizantes en Saccharomyces cerevisiae [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/67390

Page generated in 0.0726 seconds