Sedert die uitbreek van die COVID-19-pandemie in Suid-Afrika, het die gevolglike inperking van kerke gevra om oor die formaat en inhoud van prediking te herbesin. Die vraag het ontstaan hoe prediking in tye soos hierdie lyk en kan lyk en spesifiek die inhoud van preke die week vóór en ná die staat van inperking. Hierdie artikel ondersoek die inhoud van preke wat in hierdie tydperk in Suid-Afrika gelewer is deur middel van gegronde teorie, ten einde die kerntemas in die prediking te midde van die COVID-19-pandemie en grendeltyd te identifiseer en vandaar ’n homiletiese praxisteorie vir prediking in tye soos hierdie daar te stel. Die naby-ver spanning wat in die wisselwerking tussen die beleefde realiteit van die hoorders en die realiteit wat verkondig word, na vore kom, word ondersoek. Geloofsgewoontes en geloofsonderkeid word ondersoek as kernkonsepte wat hierdie spanning kan vashou en wat hoorders kan help om die dun ruimtes wat deur liminale tye soos hierdie geskep word, te navigeer.

The fourth volume of the International Journal of Homiletics opens with an article from South Africa presenting first results of an empirical research on preaching in times of the pandemic. Marileen Steyn, Cas Wepener and Hennie Pieterse, all three from Stellenbosch University, conducted a grounded theory exploration on Preaching During the COVID-19 Pandemic in South Africa analyzing 24 sermons preached on March 22 and March 29 2020- during the time of the South African lockdown. They convincingly show that in an experience of ‘distance’ (to God and the others) sermons primarily try to present a God who is ‘near.’ The authors explore the ‘hinges’ preachers use to help people on the threshold between near and far. They also point to the role liturgy plays together with the words of the sermon and suggest Holy Saturday/Silent Saturday as a metaphor for the homiletical endeavor of preaching in times of crisis. The article is presented in our volume in an English and an Afrikaans version.