• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 7
  • 7
  • 3
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 20
  • 9
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Smartphone Capnography : Evaluation of the concept and the associated CO2 indicating sensor / Smartphone Capnography : Utvärdering av konceptet och den tillhörande CO2 indikerande sensorn

Kuutmann, Hanna, Rosén, Emelie January 2014 (has links)
Smartphone capnography is a new concept for respiratory monitoring using a colorimetric sensor in combination with a smartphone and an Android application. Compared to using an infrared spectrophotometric carbon dioxide analyzer (IR-analyzer), the gold standard for respiratory carbon dioxide monitoring, smartphone capnography offers a cheaper and less bulky solution. This master thesis evaluates the performance of smartphone capnography and the colorimetric sensor engineered for this concept. Three different techniques (side stream, shunt stream and main stream) were tested. Additionally, an iPhone application was developed as a proof of concept when using an iPhone for smartphone capnography.   An experimental set-up simulating human breathing was assembled and measurements, at different breathing rates (6-30 breaths/min) and carbon dioxide levels (2-7vol%), were performed with an IR-analyzer as reference. Results showed that capnograms from smartphone capnography was comparable to those from the IR-analyzer and that the approximate accuracy was ±0.25vol% for up to 6 days of use. Results strongly motivate further elaboration of the concept and the three different techniques for measuring. / ”Smartphone capnography” är ett nytt koncept för att monitorera andning. Principen är en kombination av en kolorimetrisk sensor, en smartphone samt en Androidapplikation. Jämfört med den dominerande tekniken, en IR-spektrofotometrisk koldioxidanalysator (IR-analysator), så är “smartphone capnography” både billigare och mindre skrymmande. Detta examensarbete utvärderar konceptet ”smartphone capnography” och en kolorimetrisk sensor speciellt utvecklad för ändamålet. Tre olika tekniker (side stream, shunt stream och main stream) har utvärderats. Slutligen utvecklades en iPhoneapplikation för att visa att konceptet ”smartphone capnography” kan användas även med denna typ av smartphone.   Utvärderingen bestod i att göra mätningar i en experimentell uppställning som simulerar andning. Mätningar gjordes vid varierande andningsfrekvenser (6-30 andetag/min) och koldioxidnivåer (2-7vol%). Mätdata från ”smartphone capnography” jämfördes med mätdata från en IR-analysator. Resultaten visar att kapnogram från ”Smartphone capnography” är jämförbara med kapnogram från IR-analysatorn och att den uppskattade noggrannheten är ±0,25vol% för upp till 6 dagars användning. De goda resultaten motiverar fortsatt utveckling av konceptet smartphone capnography samt de olika mätteknikerna.
12

Evidence-Based Practice Guidelines for the Surgical Patient with Obstructive Sleep Apnea

McNeilan, Aaron January 2024 (has links)
No description available.
13

Diferentes frações inspiradas de oxigênio e hiperinsuflação mecânica na aspiração endotraqueal aberta : impacto na oxigenação e ventilação pulmonar

Vianna, Jacqueline Rodrigues de Freitas 16 December 2015 (has links)
Submitted by Livia Mello (liviacmello@yahoo.com.br) on 2016-09-21T13:37:44Z No. of bitstreams: 1 TeseJRFV.pdf: 1887832 bytes, checksum: 38c7ad86f5a7507d3bdab8237dbc37d3 (MD5) / Approved for entry into archive by Marina Freitas (marinapf@ufscar.br) on 2016-09-21T18:36:09Z (GMT) No. of bitstreams: 1 TeseJRFV.pdf: 1887832 bytes, checksum: 38c7ad86f5a7507d3bdab8237dbc37d3 (MD5) / Approved for entry into archive by Marina Freitas (marinapf@ufscar.br) on 2016-09-21T18:36:17Z (GMT) No. of bitstreams: 1 TeseJRFV.pdf: 1887832 bytes, checksum: 38c7ad86f5a7507d3bdab8237dbc37d3 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-09-21T18:36:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 TeseJRFV.pdf: 1887832 bytes, checksum: 38c7ad86f5a7507d3bdab8237dbc37d3 (MD5) Previous issue date: 2015-12-16 / Não recebi financiamento / Endotracheal suction (ES) in mechanically ventilated patients is required for maintaining a patent airway. Open circuit endotracheal suction (OCES) may cause greater damage to respiratory mechanics and gas exchange. There is little evidence about the impact of the use of oxygen concentrations below 100% and the expiratory pressure-zero end expiratory pressure (PEEP-ZEEP) technique at increasing oxygenation and maintaining adequate ventilation during the OCES. In addition studies were not found concerning need or not of hyperoxygenation associated with the PEEP- ZEEP and the effectiveness of isolated hyperoxygenation with oxygen concentration 20% above the baseline, thus justifying the studies of this thesis. Study I aimed to evaluate whether the 20% oxygen concentration of inspired oxygen fraction (FiO2) above the baseline avoids hypoxemia compared the offer to 100% and determine the impact of OCES on pulmonary ventilation in critical patients on mechanical ventilatory support. This randomized crossover study involved 68 patients in an adult intensive care unit (ICU), intubated, mechanically ventilated and placed in the two intervention sequences: Hyperoxygenation using 20% above FiO2 (FiO2 20%) and Hyperoxygenation using 100% FiO2(FiO2 100%). Hyperoxygenation was applied 1 min before each of the 5 ES and 1 min after OCES. The studied variables were measured pre, immediately after and 1min, 2 min and 30 min after OCES. There was a significant intra-group increase in immediate post FiO2 20% and 100% on peripheral oxygen saturation (SpO2), carbon dioxide (CO 2) exhaled at the end of expiration (ETCO2), partial pressure of CO2 in the mixed expired air (PeCO2 ), heart rate (HR), mean arterial pressure (MAP), and in the tidal volume of CO2 (VtCO2) only for the FiO2 20%. Intergroup in the immediate post in VtCO 2, ETCO2 and SpO 2 restoring the pre intervention values 30 min after measurement. It was concluded that an oxygen concentration of 20% above baseline FiO2 for patients with need of prior offer  60% effectively avoided hypoxemia and volumetric capnography analysis confirms that changes in pulmonary ventilation in OCES in critical patients are transient and reversible within 30 min. These findings also support the implementation of Study II which aimed to verify behavior of peripheral oxygen saturation (SpO2) and exhaled end- expiratory CO2 (ETCO2), for the OCES procedure, using PEEP-ZEEP baseline FiO2 versus PEEP-ZEEP hyperoxygenation using 20% above FiO 2. This randomized crossover study involved 38 patients in an ICU, intubated, mechanically ventilated and placed in the two intervention sequences: PEEP-ZEEP with baseline FiO2 (PEEP-ZEEP FiO2 baseline) and PEEP-ZEEP with 20% above FiO2 (PEEP-ZEEP hyperoxygenation). Hyperoxygenation was applied 1 min before each of the 5 procedures and 1 min after OCES. PEEP-ZEEP with 3 series before each of the 5 ES. The studied variables were measured pre, immediately after and one, two and 30 min after OCES. There was significant increase in SpO2 on PEEP-ZEEP hyperoxygenation, with maintenance of adequate levels on PEEP-ZEEP FiO2 baseline no change in ETCO2 in both interventions. Significant difference was found in intergroup SpO2 post 1 min of hyperoxygenation, immediate post, post 1and 2 min of OCES. Significant difference was found in intergroup SpO2 post 1 min of hyperoxygenation, immediate post, post 1 and 2 min of OCES. It was concluded that the PEEP-ZEEP technique, when well indicated, associated or not to hyperoxygenation is effective to avoided the fall of SpO2 and maintain levels of ETCO2, minimizing the impairment in the ventilation caused by OCES. / A Aspiração endotraqueal (AE) em pacientes ventilados mecanicamente é necessária para manutenção da permeabilidade das vias aéreas. A AE em sistema aberto (AESA) pode causar maior prejuízo na mecânica respiratória e trocas gasosas. Existem poucas evidências sobre o impacto de concentrações de oxigênio menores que 100% e da técnica de pressão expiratória final positiva - pressão expiratória final zero (PEEP- ZEEP) na oxigenação e ventilação durante a AESA. Também não foram encontrados estudos abordando a necessidade ou não de hiperoxigenação associada à PEEP-ZEEP e sobre a efetividade isolada da hiperoxigenação com concentração de oxigênio de 20% acima da basal em adultos. Justificando assim, a realização dos estudos desta tese. O Estudo I foi realizado com os objetivos de avaliar se a hiperoxigenação com fração inspirada de oxigênio (FiO 2) de 20% acima da basal evita a hipoxemia comparado a oferta de FiO2 à 100%, além de determinar o impacto da AESA na ventilação pulmonar de pacientes críticos em suporte ventilatório mecânico. Estudo, randomizado e cruzado, envolvendo 68 pacientes de uma Unidade de Terapia Intensiva (UTI) adulto, intubados e alocados por sorteio simples em duas sequências de intervenção: Hiperoxigenação com FiO2 de 20% acima da basal (FiO2 20%) e Hiperoxigenação com FiO2 100% (FiO2 100%). A hiperoxigenação foi aplicada 1 min antes de cada um dos 5 procedimentos e 1 min após o procedimento. As variáveis estudadas foram medidas pré, imediatamente após e após 1 min, 2 min e 30 min da AESA. Constatou-se aumento significativo intragrupo no pós imediato nas intervenções FiO2 20% e 100% na saturação periférica de oxigênio (SpO2), dióxido de carbono (CO2) exalado ao final da expiração (ETCO2), pressão parcial mista expirada de CO 2 (PeCO2), frequência cardíaca (FC), pressão arterial média (PAM) e, no volume corrente de CO2 (VtCO2) apenas na FiO2 20%. E intergrupos no VtCO2, ETCO2, e na SpO2, no pós imediato, com restabelecimento aos valores pré intervenção 30 min após. Concluiu-se que a hiperoxigenação com FiO2 de 20% acima da basal evitou a hipoxemia e, a análise de capnografia volumétrica confirmou a ocorrência de alterações transitórias na ventilação pulmonar na AESA, sendo possível observar neste estudo, a reversibilidade em 30 min. Esses achados impulsionaram a realização do Estudo II, com objetivo de analisar o comportamento da SpO2 e do ETCO2 na AESA, utilizando PEEP-ZEEP com FiO2 basal versus PEEP-ZEEP associada a hiperoxigenação com FiO2 de 20% acima da basal. Estudo, randomizado cruzado, envolveu 38 pacientes de uma UTI adulto, intubados e alocados em duas sequências de intervenção: PEEP-ZEEP com a FiO2 em uso (PEEP-ZEEP FiO2 basal) e PEEP-ZEEP com FiO2 de 20% acima da basal (PEEP-ZEEP hiperoxigenação). A hiperoxigenação foi aplicada 1 min antes de cada um dos 5 procedimentos e 1 min após o procedimento e a PEEP-ZEEP com 3 séries de 60 s antes de cada um dos 5 procedimentos de AESA. As variáveis estudadas foram medidas pré, imediatamente após e após 1 min, 2 min e 30 min da AESA. Constatou-se aumento significativo da SpO2 na PEEP-ZEEP hiperoxigenação e com manutenção de níveis adequados na PEEP-ZEEP FiO2 basal, com manutenção do ETCO2 em ambas as intervenções. Observou-se diferença significativa intergrupos na SpO2 no pós 1 min da hiperoxigenação, pós imediato, 1 min e 2 min após intervenção. Concluiu-se que a técnica PEEP-ZEEP quando bem indicada, associada ou não à hiperoxigenação é eficiente para evitar a queda da SpO2 e em manter os níveis do ETCO2, minimizando o prejuízo na ventilação provocado pela AESA.
14

Sedação em colonoscopia: utilização do propofol em estudo comparativo entre três diferentes modos de administração / Sedation in colonoscopy: use of propofol in a comparative study of three different administration methods

Carvalho, Paulo Henrique Boaventura de 24 September 2015 (has links)
O uso do propofol em sedação para colonoscopia e outros procedimentos endoscópicos é cada vez mais frequente, devido ao seu rápido início de efeito e curto período de recuperação, com poucos efeitos residuais, o que o torna um anestésico ideal para o uso em condutas médicas realizadas em regime ambulatorial. Seu perfil farmacológico o posiciona como um anestésico adequado a métodos de administração endovenosa contínuos ou titulados, possibilitando maior controle na sua concentração plasmática. Devido à sua alta lipossolubilidade, o propofol difunde-se rapidamente ao sistema nervoso e outros tecidos aonde exercerá seu efeito clínico, intimamente ligado à propofolemia, com diminuição da atividade do sistema nervoso central, que determinará tanto a sedação nos seus diversos níveis, quanto os indesejados efeitos depressores do sistema cardiovascular e respiratório, podendo levar a uma diminuição importante do débito cardíaco e pressão arterial e também a uma depressão central do sistema regulatório da respiração, que pode gerar apneia ou hipoventilação significativas. O presente estudo teve como objetivo avaliar clinicamente, e com dosagem sérica, o propofol em três esquemas diferentes de infusão endovenosa. Foram avaliados aleatoriamente 50 pacientes submetidos à colonoscopia nos Serviços de Endoscopia do Hospital Ana Costa (Santos - SP) e no Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina da Universidade de São Paulo (São Paulo-SP). Os pacientes foram divididos em três grupos, conforme o esquema de sedação que foi utilizado. O Grupo 1 recebeu fentanil no início, uma dose inicial de propofol de um miligrama por quilo em um minuto na indução, posteriormente recebeu propofol em infusão intermitente de doses fracionadas de 30 mg (bolus) conforme necessidade clínica durante o exame. O Grupo 2 recebeu fentanil no início, uma dose inicial de propofol de 1 mg/kg em um minuto na indução, após essa, recebeu propofol contínuo em uma solução diluída a 0,2% em solução glicosada a 5%, em uma dose inicial de 1 gota/kg de peso do paciente, o que equivale a aproximadamente 100 ug/kg/min, controlada manualmente e alterada conforme a necessidade clínica do exame. O Grupo 3 recebeu fentanil no início do exame, e propofol com dose calculada e administrada por bomba eletrônica computadorizada (Diprifusor®) em esquema de infusão contínua alvo controlada, numa dose inicial de indução de 4 ug/mL administrada em um minuto, baixada a 2 ug/mL após a dose inicial completada, e alteradas para mais ou para menos conforme a necessidade clínica do exame. Os pacientes foram monitorizados com eletrocardiografia contínua, pressão arterial não invasiva medida de dois em dois minutos, oximetria de pulso, capnografia de aspiração lateral e índice bispectral (BIS). As dosagens séricas de propofol foram feitas em três amostras de sangue colhidas por paciente. A primeira amostra, cinco minutos após a indução, a segunda ao endoscopista alcançar o ceco durante o exame e a terceira a cinco minutos após a última dose de propofol administrada ou ao término da infusão contínua, no final do exame. Não houve diferença estatística significativa entre os Grupos em relação às características físicas pessoais dos pacientes como: sexo (p = 0,976), estado físico de acordo com a American Society of Anestesiology (ASA) (p = 0,945), idade (p = 0,896), peso (p = 0,340), altura (p = 0,947), índice de massa corpórea (IMC) (p = 0406), nos parâmetros clínicos observados como menor valor de índice BIS (p = 0,871) e o tempo para alcançá-lo (p = 0,052), tempo médio do exame (p = 0,123) e efeitos adversos observados como a queda da saturação de oxigênio abaixo de 90% (p = 0,054). Houve diferença estatisticamente significativa nas pressões arteriais iniciais dos Grupos 2 e 3, que foram ligeiramente elevadas em relação ao Grupo 1 a sistólica (p = 0,008), diastólica (p = 0,018) e média (p = 0,008), porém após a indução, a média das pressões arteriais sistólica (p = 0,440), diastólica (p = 0,960) e média (p = 0,815), e as menores pressões alcançadas não foram estatisticamente diferentes: sistólica (p = 0,656), diastólica (p = 0,783) e média (p = 0,993). Não houve diferença estatística em relação à frequência cardíaca inicial (p = 0,453), média após indução (p = 0,702), e menor frequência cardíaca alcançada (p = 0,788). Houve diferença entre o número de agitações médias entre os Grupos (p = 0,001), sendo maior no Grupo 1, porém este número foi relacionado ao esquema de administração do propofol no Grupo 1, que foi administrado após a indução quando o paciente apresentou algum grau de agitação que necessitou aprofundamento anestésico. Houve queda de saturação de oxigênio em seis pacientes (12%) da amostra avaliada, revertidas em tempo menor que cinco minutos com manobras de elevação da mandíbula do paciente ou utilização de cânula de Guedel para desobstrução das vias aéreas. Antes das quedas na saturação de oxigênio, foram percebidas alterações típicas de obstrução de vias aéreas, hipopneia ou apneia nas ondas de capnografia em 16 pacientes (32%), sendo que, em alguns pacientes por mais de uma vez, demonstrando esse ser um bom parâmetro de monitorização para prevenir hipóxia, não houve diferença entre os Grupos no parâmetro de obstrução de vias aéreas/apneia (p = 0,543). Em relação à propofolemia, o comportamento médio dos pacientes dos três Grupos foi estatisticamente igual ao longo dos momentos de avaliação (p = 0,830), não havendo diferença média estatisticamente significativa entre os Grupos (p = 0,964). Não houve diferença entre o consumo do propofol médio por minuto de exame (p = 0,748). Em relação à análise de custos com a administração do propofol, o Grupo 1 apresentou o menor valor médio para as colonoscopias avaliadas com gasto médio de R$ 7,00, o Grupo 2 gastou em média R$ 17,50 e o Grupo 3 gastou em média R$ 112,70 com diferença estatisticamente significativa entre eles (p < 0,001). A conclusão é que os esquemas de administração do propofol testados foram seguros, e houve semelhança entre os Grupos nos parâmetros avaliados incluindo a propofolemia, porém com custos diferenciados entre eles. Em relação ao Grupo 1, devido ao maior número de agitações por minuto este pode ser um bom método para procedimentos mais curtos, para procedimentos mais longos os Grupos 2 e 3 se mostraram mais confortáveis para o responsável pela sedação / The use of propofol sedation for colonoscopies and other endoscopic procedures is increasing due to the rapid onset of effect and short recovery time with few residual effects, which makes it an ideal anesthetic for usingin outpatient medical procedures. Its pharmacological profile places it as a suitable anesthetic to continuous or titred intravenous administration, providing increased control in its plasma levels. Due to its high liposolubility, propofol diffuses rapidly to the central nervous system and other tissues where it shall perform its clinical effects, closely related to plasma concentration, and providing sedation at different levels, as much as the unwanted depressant effects of the cardiovascular and respiratory system, it may lead to a significant reduction in cardiac output and blood pressure and also a central regulatory breathing system depression, that can result in significant apnea or hypoventilation. This study aimed to evaluate clinically and serum, propofol in three different regimens of intravenous infusion. 50 patients submitted to colonoscopy in the endoscopy centers at Hospital Ana Costa (Santos - SP), and Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina da Universidade de São Paulo (São Paulo-SP), have been randomly assessed. Such patients were divided into three groups, according to the sedation scheme that was used for them. Group 1 received fentanyl at first, then a one milligram per kilogram propofol dose, at induction, in a minute, later they received intermittent infusion of propofol in fractionated doses of 30 mg (Bolus) according to clinical needs during the test. Group 2 received fentanyl in the beginning, a starting dose of propofol 1 mg/kg at induction in one minute, after that received propofol in a 0.2% solution diluted in 5% glucose solution at an initial 1 drop/kg of patient weight dose, equivalent to about one 100 u100/min, manually controlled and changed according to clinical need of the examination. Group 3 received in the beginning of the examination fentanyl and propofol calculated by target controlled continuous infusion electronic device (Diprifusor®), an initial loading dose of 4 ug/mL was administered in one minute, reduced at 2 ug/mL after the initial dose, changed up or down according to clinical needs of examination. Patients were monitorized with continuous electrocardiography, non-invasive blood pressure measured every two minutes, pulse oximetry, side suction capnography and bispectral index (BIS). Serum levels of propofol were performed on three samples of blood taken by each patient. The first sample, five minutes after the induction, the second when the endoscopist reached the cecum during the examination and the third sample five minutes after the last administered dose or the end of continuous infusion of propofol, at the end of the test. No statistically significant difference between groups with respect to personal physical characteristics of patients as: sex (p = 0.976), physical state according to the American Society of Anesthesiology (ASA) (p = 0.945), age (p = 0.896), weight (p = 0.340), height (p = 0.947), body mass index body (BMI) (p = 0.406) in clinical parameters observed as a minor reached bispectral index value (BIS) (p = 0.871) and time to reach it (p = 0.052), mean procedure time (p = 0.123) and adverse effects observed as a drop in oxygen saturation below 90% (p = 0.054). There was a difference between the number of averages agitations between groups (p = 0.001), being higher in Group 1, but that number was related to propofol administration scheme in Group 1, as this was administered after induction when the patient had some agitation that required deeper anesthesia. There was a statistically significant difference in initial blood pressures of groups 2 and 3, which were slightly higher compared to Group 1: systolic (p = 0.008), diastolic (p = 0.018) and mean (p=0.008), but after induction, the average systolic (p = 0.440), diastolic (p = 0.960) and average (p = 0.815), and lower pressures achieved: systolic (p = 0.656) and diastolic (p = 0.783) and average (p = 0.993), were not statistically different. There was no statistical difference from the initial heart rate (p = 0.453), average heart rate after induction (p=0.702), and lower heart rate achieved (p = 0.788). There was oxygen dessaturation below 90% in six patients (12%) of the study sample, reversed in less than five minutes with patient jaw thrust maneuver or use of Guedel cannula, for airway clearance. Before the declines in oxygen saturation, typical tract obstruction, hypopnea or apnea wave changes were noted in capnography in sixteen patients (32%), and in some patients for more than once, showing this to be a good monitoring parameter to prevent hypoxia in patients, there was no difference between Groups in the airway obstruction/apnea parameter (p = 0.543). Regarding serum propofol, the average behavior of patients in the three Groups were statistically similar over the time (p = 0.830), with no statistically significant mean difference between groups (p = 0.964). There was no difference between the average propofol consumption per minute examination (p = 0.748). Regarding cost analysis with the administration of propofol, Group 1 had the lowest average value for colonoscopies evaluated with an average expense of R$ 7.00, Group 2 spent on average R$ 17.50 and the Group spent 3 on average R$ 112.70 with a statistically significant difference (p < 0.001). The conclusion is that propofol administration schemes tested were safe and there was similarity between the Groups in the evaluated parameters including propofolemia, but with different costs among them. With respect to Group 1 due to the larger number of agitations per minute, this is a good method for shorter procedures, for longer procedures groups 2 and 3 were more comfortable for the person responsible for sedation
15

Diagnostic de l'asthme chez l'enfant par la réversibilité de l'obstruction bronchique / Diagnosis of asthma in children by reversibility of bronchial obstruction

Balan Ioan, Iulia-Cristina 05 November 2014 (has links)
Des techniques d’exploration de la fonction respiratoire nécessitant une coopération minimale, réalisables en ventilation spontanée, sans anesthésie, sont nécessaires chez les jeunes enfants asthmatiques. De telles méthodes sont la mesure de l’impédance respiratoire par la technique des oscillations forcées, la mesure de la résistance spécifique des voies aériennes par pléthysmographie ou la capnographie qui mesure la concentration de CO2 dans le gaz expiré. L’objectif principal de travail a été l’amélioration du diagnostic de l’asthme infantile en utilisant des études cliniques et fondamentales. Une étude clinique incluant des enfants asthmatiques et témoins a montré que la spécificité de la résistance est améliorée en expiration par rapport à l’inspiration du au fait que la fermeture de la glotte à l’expiration est proportionnelle au degré de l’obstruction bronchique. Une autre étude a démontré que le diagnostic de l’asthme est amélioré par le calcul des variations d’admittance respiratoire à un bronchodilatateur, ce calcul n’étant pas influencé par l’artefact des voies aériennes supérieures. Une étude a montré que la mesure de la résistance spécifique des voies aériennes en ventilation spontanée est surestimée par rapport à la mesure en halètement. La capnographie est une méthode noninvasive qui donne des renseignements sur l’inhomogénéité de la ventilation pendant une obstruction bronchique aigue. Toutefois, elle peut être limitée chez le jeune enfant par une fréquence ventilatoire élevée. Une étude expérimentale a été menée chez le lapin pour valider les indices capnographiques à différentes fréquences ventilatoires pour identifier la présence d’une obstruction aigue / Shorter lung function testing methods are needed in young asthmatic children, requiring minimal cooperation, performed in spontaneous breathing, without anaesthesia. Such methods are measurement of respiratory impedance by forced oscillations technique, measurement of specific airway resistance by plethysmography or capnography, measurement of CO2 concentration in expired air. The main objective of this work was to improve pediatric asthma diagnosis by using clinical and experimental studies. A study including asthmatic and control children showed that the specificity of resistance was improved in expiration compared to inspiration due to the fact that the glottis closure during expiration was proportional to the degree of airway obstruction. Another clinical study demonstrated that asthma diagnosis was improved by computation of respiratory admittance response to a bronchodilator because this computation is not affected by upper airways artifact. A study showed that specific airway resistance measured during spontaneous breathing was overestimated compared to panting metthod. Capnography is a non invasive technique. The shape of the expired CO2 time course is altered by the non homogenous distribution of ventilation resulting from bronchoconstriction. But its clinical usefulness in young children may be limited by the relatively high respiratory rate. An experimental study was conducted in rabbits to validate capnogram shape indices at different rates of breathing during airway constriction by methacholine. The indices have detected the acute airway obstruction even at high frequencies, frequencies usually presented by infants during an acute bronchoconstriction
16

Sedação em colonoscopia: utilização do propofol em estudo comparativo entre três diferentes modos de administração / Sedation in colonoscopy: use of propofol in a comparative study of three different administration methods

Paulo Henrique Boaventura de Carvalho 24 September 2015 (has links)
O uso do propofol em sedação para colonoscopia e outros procedimentos endoscópicos é cada vez mais frequente, devido ao seu rápido início de efeito e curto período de recuperação, com poucos efeitos residuais, o que o torna um anestésico ideal para o uso em condutas médicas realizadas em regime ambulatorial. Seu perfil farmacológico o posiciona como um anestésico adequado a métodos de administração endovenosa contínuos ou titulados, possibilitando maior controle na sua concentração plasmática. Devido à sua alta lipossolubilidade, o propofol difunde-se rapidamente ao sistema nervoso e outros tecidos aonde exercerá seu efeito clínico, intimamente ligado à propofolemia, com diminuição da atividade do sistema nervoso central, que determinará tanto a sedação nos seus diversos níveis, quanto os indesejados efeitos depressores do sistema cardiovascular e respiratório, podendo levar a uma diminuição importante do débito cardíaco e pressão arterial e também a uma depressão central do sistema regulatório da respiração, que pode gerar apneia ou hipoventilação significativas. O presente estudo teve como objetivo avaliar clinicamente, e com dosagem sérica, o propofol em três esquemas diferentes de infusão endovenosa. Foram avaliados aleatoriamente 50 pacientes submetidos à colonoscopia nos Serviços de Endoscopia do Hospital Ana Costa (Santos - SP) e no Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina da Universidade de São Paulo (São Paulo-SP). Os pacientes foram divididos em três grupos, conforme o esquema de sedação que foi utilizado. O Grupo 1 recebeu fentanil no início, uma dose inicial de propofol de um miligrama por quilo em um minuto na indução, posteriormente recebeu propofol em infusão intermitente de doses fracionadas de 30 mg (bolus) conforme necessidade clínica durante o exame. O Grupo 2 recebeu fentanil no início, uma dose inicial de propofol de 1 mg/kg em um minuto na indução, após essa, recebeu propofol contínuo em uma solução diluída a 0,2% em solução glicosada a 5%, em uma dose inicial de 1 gota/kg de peso do paciente, o que equivale a aproximadamente 100 ug/kg/min, controlada manualmente e alterada conforme a necessidade clínica do exame. O Grupo 3 recebeu fentanil no início do exame, e propofol com dose calculada e administrada por bomba eletrônica computadorizada (Diprifusor®) em esquema de infusão contínua alvo controlada, numa dose inicial de indução de 4 ug/mL administrada em um minuto, baixada a 2 ug/mL após a dose inicial completada, e alteradas para mais ou para menos conforme a necessidade clínica do exame. Os pacientes foram monitorizados com eletrocardiografia contínua, pressão arterial não invasiva medida de dois em dois minutos, oximetria de pulso, capnografia de aspiração lateral e índice bispectral (BIS). As dosagens séricas de propofol foram feitas em três amostras de sangue colhidas por paciente. A primeira amostra, cinco minutos após a indução, a segunda ao endoscopista alcançar o ceco durante o exame e a terceira a cinco minutos após a última dose de propofol administrada ou ao término da infusão contínua, no final do exame. Não houve diferença estatística significativa entre os Grupos em relação às características físicas pessoais dos pacientes como: sexo (p = 0,976), estado físico de acordo com a American Society of Anestesiology (ASA) (p = 0,945), idade (p = 0,896), peso (p = 0,340), altura (p = 0,947), índice de massa corpórea (IMC) (p = 0406), nos parâmetros clínicos observados como menor valor de índice BIS (p = 0,871) e o tempo para alcançá-lo (p = 0,052), tempo médio do exame (p = 0,123) e efeitos adversos observados como a queda da saturação de oxigênio abaixo de 90% (p = 0,054). Houve diferença estatisticamente significativa nas pressões arteriais iniciais dos Grupos 2 e 3, que foram ligeiramente elevadas em relação ao Grupo 1 a sistólica (p = 0,008), diastólica (p = 0,018) e média (p = 0,008), porém após a indução, a média das pressões arteriais sistólica (p = 0,440), diastólica (p = 0,960) e média (p = 0,815), e as menores pressões alcançadas não foram estatisticamente diferentes: sistólica (p = 0,656), diastólica (p = 0,783) e média (p = 0,993). Não houve diferença estatística em relação à frequência cardíaca inicial (p = 0,453), média após indução (p = 0,702), e menor frequência cardíaca alcançada (p = 0,788). Houve diferença entre o número de agitações médias entre os Grupos (p = 0,001), sendo maior no Grupo 1, porém este número foi relacionado ao esquema de administração do propofol no Grupo 1, que foi administrado após a indução quando o paciente apresentou algum grau de agitação que necessitou aprofundamento anestésico. Houve queda de saturação de oxigênio em seis pacientes (12%) da amostra avaliada, revertidas em tempo menor que cinco minutos com manobras de elevação da mandíbula do paciente ou utilização de cânula de Guedel para desobstrução das vias aéreas. Antes das quedas na saturação de oxigênio, foram percebidas alterações típicas de obstrução de vias aéreas, hipopneia ou apneia nas ondas de capnografia em 16 pacientes (32%), sendo que, em alguns pacientes por mais de uma vez, demonstrando esse ser um bom parâmetro de monitorização para prevenir hipóxia, não houve diferença entre os Grupos no parâmetro de obstrução de vias aéreas/apneia (p = 0,543). Em relação à propofolemia, o comportamento médio dos pacientes dos três Grupos foi estatisticamente igual ao longo dos momentos de avaliação (p = 0,830), não havendo diferença média estatisticamente significativa entre os Grupos (p = 0,964). Não houve diferença entre o consumo do propofol médio por minuto de exame (p = 0,748). Em relação à análise de custos com a administração do propofol, o Grupo 1 apresentou o menor valor médio para as colonoscopias avaliadas com gasto médio de R$ 7,00, o Grupo 2 gastou em média R$ 17,50 e o Grupo 3 gastou em média R$ 112,70 com diferença estatisticamente significativa entre eles (p < 0,001). A conclusão é que os esquemas de administração do propofol testados foram seguros, e houve semelhança entre os Grupos nos parâmetros avaliados incluindo a propofolemia, porém com custos diferenciados entre eles. Em relação ao Grupo 1, devido ao maior número de agitações por minuto este pode ser um bom método para procedimentos mais curtos, para procedimentos mais longos os Grupos 2 e 3 se mostraram mais confortáveis para o responsável pela sedação / The use of propofol sedation for colonoscopies and other endoscopic procedures is increasing due to the rapid onset of effect and short recovery time with few residual effects, which makes it an ideal anesthetic for usingin outpatient medical procedures. Its pharmacological profile places it as a suitable anesthetic to continuous or titred intravenous administration, providing increased control in its plasma levels. Due to its high liposolubility, propofol diffuses rapidly to the central nervous system and other tissues where it shall perform its clinical effects, closely related to plasma concentration, and providing sedation at different levels, as much as the unwanted depressant effects of the cardiovascular and respiratory system, it may lead to a significant reduction in cardiac output and blood pressure and also a central regulatory breathing system depression, that can result in significant apnea or hypoventilation. This study aimed to evaluate clinically and serum, propofol in three different regimens of intravenous infusion. 50 patients submitted to colonoscopy in the endoscopy centers at Hospital Ana Costa (Santos - SP), and Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina da Universidade de São Paulo (São Paulo-SP), have been randomly assessed. Such patients were divided into three groups, according to the sedation scheme that was used for them. Group 1 received fentanyl at first, then a one milligram per kilogram propofol dose, at induction, in a minute, later they received intermittent infusion of propofol in fractionated doses of 30 mg (Bolus) according to clinical needs during the test. Group 2 received fentanyl in the beginning, a starting dose of propofol 1 mg/kg at induction in one minute, after that received propofol in a 0.2% solution diluted in 5% glucose solution at an initial 1 drop/kg of patient weight dose, equivalent to about one 100 u100/min, manually controlled and changed according to clinical need of the examination. Group 3 received in the beginning of the examination fentanyl and propofol calculated by target controlled continuous infusion electronic device (Diprifusor®), an initial loading dose of 4 ug/mL was administered in one minute, reduced at 2 ug/mL after the initial dose, changed up or down according to clinical needs of examination. Patients were monitorized with continuous electrocardiography, non-invasive blood pressure measured every two minutes, pulse oximetry, side suction capnography and bispectral index (BIS). Serum levels of propofol were performed on three samples of blood taken by each patient. The first sample, five minutes after the induction, the second when the endoscopist reached the cecum during the examination and the third sample five minutes after the last administered dose or the end of continuous infusion of propofol, at the end of the test. No statistically significant difference between groups with respect to personal physical characteristics of patients as: sex (p = 0.976), physical state according to the American Society of Anesthesiology (ASA) (p = 0.945), age (p = 0.896), weight (p = 0.340), height (p = 0.947), body mass index body (BMI) (p = 0.406) in clinical parameters observed as a minor reached bispectral index value (BIS) (p = 0.871) and time to reach it (p = 0.052), mean procedure time (p = 0.123) and adverse effects observed as a drop in oxygen saturation below 90% (p = 0.054). There was a difference between the number of averages agitations between groups (p = 0.001), being higher in Group 1, but that number was related to propofol administration scheme in Group 1, as this was administered after induction when the patient had some agitation that required deeper anesthesia. There was a statistically significant difference in initial blood pressures of groups 2 and 3, which were slightly higher compared to Group 1: systolic (p = 0.008), diastolic (p = 0.018) and mean (p=0.008), but after induction, the average systolic (p = 0.440), diastolic (p = 0.960) and average (p = 0.815), and lower pressures achieved: systolic (p = 0.656) and diastolic (p = 0.783) and average (p = 0.993), were not statistically different. There was no statistical difference from the initial heart rate (p = 0.453), average heart rate after induction (p=0.702), and lower heart rate achieved (p = 0.788). There was oxygen dessaturation below 90% in six patients (12%) of the study sample, reversed in less than five minutes with patient jaw thrust maneuver or use of Guedel cannula, for airway clearance. Before the declines in oxygen saturation, typical tract obstruction, hypopnea or apnea wave changes were noted in capnography in sixteen patients (32%), and in some patients for more than once, showing this to be a good monitoring parameter to prevent hypoxia in patients, there was no difference between Groups in the airway obstruction/apnea parameter (p = 0.543). Regarding serum propofol, the average behavior of patients in the three Groups were statistically similar over the time (p = 0.830), with no statistically significant mean difference between groups (p = 0.964). There was no difference between the average propofol consumption per minute examination (p = 0.748). Regarding cost analysis with the administration of propofol, Group 1 had the lowest average value for colonoscopies evaluated with an average expense of R$ 7.00, Group 2 spent on average R$ 17.50 and the Group spent 3 on average R$ 112.70 with a statistically significant difference (p < 0.001). The conclusion is that propofol administration schemes tested were safe and there was similarity between the Groups in the evaluated parameters including propofolemia, but with different costs among them. With respect to Group 1 due to the larger number of agitations per minute, this is a good method for shorter procedures, for longer procedures groups 2 and 3 were more comfortable for the person responsible for sedation
17

Kapnografi vid hjärtstopp utanför sjukhus : En undersökning av ambulanspersonalens användning och erfarenheter av EMMATM / Capnography in out-of-hospital cardiac arrest : A survey of ambulance personnel's use and experiences of EMMATM

Forsmark, Erica, Nyström, Malin January 2023 (has links)
Bakgrund: I samband med att utvecklingen inom ambulanssjukvården går framåt tillkommer förutom ökad kunskap ny utrustning och medicinteknisk apparatur. Kapnograf är en typ av medicinteknisk apparatur som på senare år rekommenderas för att utvärdera kvaliteten på hjärt-lungräddning. I vissa regioner i Sverige används kapnografen EMMA™. Syfte: Syftet med studien var att undersöka ambulanspersonalens användning och erfarenheter av EMMA™ vid hjärtstopp utanför sjukhus. Metod: Studien genomfördes med icke experimentell kvantitativ metod. En prospektiv tvärsnittsstudie genomfördes med hjälp av en enkät med skattningsskala samt med möjlighet till fritextsvar. Resultat: Resultatet visade att EMMA™ användes i stor till mycket stor utsträckning av ungefär hälften av deltagarna i studien. Av deltagarna var det 75% som upplevde sig ha stor till mycket stor kunskap om när EMMA™ skulle användas. Dock skattade deltagarna sin tolkningskunskap lägre än kunskapen om när EMMA™ skulle användas. Deltagarna önskade mer utbildning, simulering samt ett tolkningsstöd. Slutsats: Studiedeltagarna har god kunskap om när EMMA™ ska användas dock efterfrågas mer utbildning för att höja kunskapen ytterligare samt simuleringsträning. Mer utbildning om fördelarna med att mäta ETCO2 vid A-HLR samt återkommande simuleringsträning där EMMA™ används kan leda till ökat användande och bättre HLR kvalitet.
18

Náhlá srdeční zástava a význam kapnometrie v kardiopulmonální resuscitaci / A sudden cardiac arrest and use of capnometry in cardiopulmonary resuscitation

Pokorná, Milana January 2011 (has links)
The study is focused on advanced life support (ALS) performed by rescue team physicians in an out-of-hospital setting. The first part of the study analyzes diagnostic possibilities and correctness of assumed aetiology of the sudden cardiac arrest during cardiopulmonary resuscitation (CPR) in the field. It introduces an original method of "Crosscheck Tables" and applies this method to 211 cases of CPR provided by physicians of the Emergency Care Service. The study demonstrates that significantly misleading conclusions can result from a global analysis of a set of cases. It stresses importance of diagnostic analyses applied to individual cases. The second part of the study concentrates on changes in PETCO2 level as related to the return of spontaneous circulation (ROSC - Return of Spontaneous Circulation) as opposed to the circulation fully dependent on chest compressions. The study demonstrates that in constantly ventilated patients undergoing CPR in an out-of-hospital setting, PETCO2 is significantly higher (about 10 mmHg) after ROSC than before ROSC. It demonstrates that a sudden increase in PETCO2 exceeding 10 mmHg is likely to indicate the moment of ROSC. The study also support a view that steadily low levels of PETCO2 values (<10 mmHg) indicate a low chance for a successful resuscitation outcome. Key...
19

Náhlá srdeční zástava a význam kapnometrie v kardiopulmonální resuscitaci / A sudden cardiac arrest and use of capnometry in cardiopulmonary resuscitation

Pokorná, Milana January 2011 (has links)
The study is focused on advanced life support (ALS) performed by rescue team physicians in an out-of-hospital setting. The first part of the study analyzes diagnostic possibilities and correctness of assumed aetiology of the sudden cardiac arrest during cardiopulmonary resuscitation (CPR) in the field. It introduces an original method of "Crosscheck Tables" and applies this method to 211 cases of CPR provided by physicians of the Emergency Care Service. The study demonstrates that significantly misleading conclusions can result from a global analysis of a set of cases. It stresses importance of diagnostic analyses applied to individual cases. The second part of the study concentrates on changes in PETCO2 level as related to the return of spontaneous circulation (ROSC - Return of Spontaneous Circulation) as opposed to the circulation fully dependent on chest compressions. The study demonstrates that in constantly ventilated patients undergoing CPR in an out-of-hospital setting, PETCO2 is significantly higher (about 10 mmHg) after ROSC than before ROSC. It demonstrates that a sudden increase in PETCO2 exceeding 10 mmHg is likely to indicate the moment of ROSC. The study also support a view that steadily low levels of PETCO2 values (<10 mmHg) indicate a low chance for a successful resuscitation outcome. Key...
20

Optický analyzátor koncentrace CO2 v dechu / Optical device for breath CO2 concentration analysis

Škorpík, Daniel January 2019 (has links)
This Master's thesis discusses about the measurement of the carbon dioxide concentration in breathing by an optical analyzer using infrared absorption spectroscopy. The method is described with the technical focus on individual components needed for subsequent implementation. A circuit diagram is created to produce Arduino platform devices that serve as hardware to connect and power individual parts and software to create a user environment, followed by a Bluetooth module to transmit measured data to mobile devices where real-time results are presented.

Page generated in 0.4416 seconds