• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 24
  • 5
  • 2
  • Tagged with
  • 32
  • 32
  • 13
  • 7
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

De la oralidad hacia la escritura: confluencia y conflicto en la literatura peruana andina

Larrú Salazar, Manuel Eleodoro January 2017 (has links)
Evidencia las confluencias y conflictos entre la voz y la letra en las representaciones discursivas de la literatura producida en los andes peruanos. Para ello se ha tomado un corpus multigenérico: testimonio, novela, relato, poesía y huayno. Al interior de ellos se observa el impacto de la cosmovisión andina, las formas en que se representan, los imaginarios y los usos y las costumbres que se desprenden de la vida cotidiana, los mismos que son elevados a un nivel estético a través de la simbolización literaria. Utiliza una metodología descriptiva del texto mediante el análisis de la cita textual. Plantea que en la producción de la literatura andina existe una tensión entre la oralidad y la escritura (voz y letra) en la forma de confluencia y conflicto. Esta tensión se ve vinculada con la compleja forma de representación de la cosmovisión andina; así se muestra una visión andina de lo andino y una visión andina de lo moderno, todo ello desarrollado dentro de los procesos de traducción intercultural. / Tesis
22

El patrimoni rondallístic de Tàrbena (Marina Baixa). Recopilació, classificació i estudi

Monjo i Mascaró, Joan-Lluís 01 April 2022 (has links)
La investigació que es presenta estudia el patrimoni rondallístic de Tàrbena (Marina Baixa). S’inicia amb la presentació dels materials recopilats de la tradició oral, que han estat prèviament transcrits seguint uns criteris de fidelitat tant als principis ortogràfics vigents en català com a les característiques dialectals i estilístiques dels textos orals. Els textos rondallístics han estat catalogats seguint el model de l’índex tipològic internacional ATU i es presenten comentats a partir de bases de dades que permeten extreure percentatges i consideracions sobre les quals es fomenten les conclusions exposades. El corpus rondallístic presenta un nombre de 310 versions catalogades, 48 versions no catalogades, 10 versions fragmentàries, completat amb diversos annexos de variants complementàries. S’estudien les característiques del corpus i es demostra amb un aparell de referències bibliogràfiques que la majoria de textos recopilats tenen un reflex en altres versions registrades al País Valencià, tot i que es presenten també 42 versions que presumiblement suposen una primera documentació de determinats tipus. Es destaca que la majoria de textos recopilats són versions de contarelles o acudits. Quant als narradors, es destaca la preeminència de les dones com a informants, com a fonts de les rondalles, i com a transmissores dels gèneres rondallístics de més complexitat i extensió. Quant a la formació dels repertoris, es destaca la possibilitat de confluència de diversos focus, encara que hi destaca el component familiar. S’analitzen els elements que intervenen en l’execució de les rondalles i es destaca la importància de la modulació de la veu i del ritme narratiu i es deixa en un segon plànol els elements gestuals. S’analitzen els contextos en què va manifestar-se la rondalla i es posa de relleu la seua funció com a entreteniment infantil i com a alternativa d’oci en una societat anterior a la generalització dels mitjans de difusió de masses. Es ressalta en les rondalles la possibilitat de reflectir elements de l’entorn dels narradors i oients com un recurs estilístic i així mateix es mostra la presència d’elements rondallístics reflectits en la fraseologia local. En l’estudi lingüístic dels materials es destaca la presència d’elements dialectològics d’origen mallorquí, com l’article salat, que conflueixen amb diversos fenòmens generals del valencià i d’altres de particulars del valencià meridional. Les condicions geogràfiques aïllades de la localitat d’estudi degueren contribuir al manteniment de les característiques arcaïtzants. Bona part de les característiques dialectals locals tenen una continuïtat amb la Marina Alta, tot i que la posició fronterera entre la Marina Alta i Baixa expliquen la confluència a Tàrbena de solucions documentades en ambdues comarques. Es posa de manifest com a característica lingüística fonamental de les rondalles, la presència d’elements literaris que les diferencien d’altres textos orals, com ara, l’ús de fórmules, sobretot amb un caràcter emfasitzant, de reiteracions, de figures retòriques o de canvis de codi, sobretot a favor del castellà, amb una finalitat generalment estilística. Així mateix es destaca el fet que les rondalles no siguen un reflex exacte del registre col·loquial dels narradors, ja que, en determinats segments (diàlegs, fórmules) es presenten elements dialectals particulars. Generalment es detecta una tendència a fer ús de formes dialectals del valencià general i a ometre les solucions més característics del parlar local, com l’article salat, els demostratius reforçats, la desinència verbal –a, o la forma adverbial aquí, tot i que no d’una manera sistemàtica i amb nombroses vacil·lacions. Així mateix es destaca en el registre literari de les rondalles la presència de formes dialectals arcaiques fossilitzades en el context de la rondalla o d’elements lingüístics deformats que es reprodueixen per fossilització.
23

\'Sobre as pegadas dos antigos, preparem um amanhã africano\': a coleção de contos e lendas de Boubou Hama e seus projetos para a África / In the footsteps of the elders, prepare an African future: Boubou Hamas collection of tales and legends and his projects for Africa

Silva, Ana Luiza de Oliveira e 29 November 2016 (has links)
Este trabalho trata da trajetória de um intelectual e político do Níger, uma das colônias da então chamada África Ocidental Francesa, ao longo do século XX. Interessado pelas culturas de povos que compunham aquela região do continente, Boubou Hama trabalhou arduamente pela coleta e salvaguarda de costumes e tradições de modo a preservar e divulgar aquele arcabouço cultural. A partir da aproximação de algumas de suas obras escritas, buscamos investigar seus projetos político-intelectuais e relacioná-los à produção de uma coletânea em especial, intitulada Contes et légendes du Niger [Contos e lendas do Níger]. Tanto durante o período colonial quanto após a independência nigerina, que se deu em 1960, Boubou Hama procurou fazer com que a África conhecesse seus próprios valores e concepções de mundo. Para ele, a preservação da cultura compunha um passo chave para o que idealizava em relação ao futuro do Níger e do continente africano como um todo. / This thesis broaches the trajectory of a Nigerien intellectual and politician throughout the 20th century. Boubou Hama was a man deeply interested in the cultures of West African peoples. He worked hard to collect and safeguard costumes and traditions, so that the African past and present culture could be kept alive. Through the reading of some of his books, I aim to investigate his political-intellectual projects and relate them to one piece in particular, entitled Contes et légendes du Niger [Tales and legends of Niger]. During French colonial rule, as well as after Nigerien independence (1960), Boubou Hama channelized his struggle and actions to the spread of knowledge about African values and worldviews. For him, the preservation of culture was a key step in the plan he envisaged for Nigers future and for Africa as a whole.
24

\'Sobre as pegadas dos antigos, preparem um amanhã africano\': a coleção de contos e lendas de Boubou Hama e seus projetos para a África / In the footsteps of the elders, prepare an African future: Boubou Hamas collection of tales and legends and his projects for Africa

Ana Luiza de Oliveira e Silva 29 November 2016 (has links)
Este trabalho trata da trajetória de um intelectual e político do Níger, uma das colônias da então chamada África Ocidental Francesa, ao longo do século XX. Interessado pelas culturas de povos que compunham aquela região do continente, Boubou Hama trabalhou arduamente pela coleta e salvaguarda de costumes e tradições de modo a preservar e divulgar aquele arcabouço cultural. A partir da aproximação de algumas de suas obras escritas, buscamos investigar seus projetos político-intelectuais e relacioná-los à produção de uma coletânea em especial, intitulada Contes et légendes du Niger [Contos e lendas do Níger]. Tanto durante o período colonial quanto após a independência nigerina, que se deu em 1960, Boubou Hama procurou fazer com que a África conhecesse seus próprios valores e concepções de mundo. Para ele, a preservação da cultura compunha um passo chave para o que idealizava em relação ao futuro do Níger e do continente africano como um todo. / This thesis broaches the trajectory of a Nigerien intellectual and politician throughout the 20th century. Boubou Hama was a man deeply interested in the cultures of West African peoples. He worked hard to collect and safeguard costumes and traditions, so that the African past and present culture could be kept alive. Through the reading of some of his books, I aim to investigate his political-intellectual projects and relate them to one piece in particular, entitled Contes et légendes du Niger [Tales and legends of Niger]. During French colonial rule, as well as after Nigerien independence (1960), Boubou Hama channelized his struggle and actions to the spread of knowledge about African values and worldviews. For him, the preservation of culture was a key step in the plan he envisaged for Nigers future and for Africa as a whole.
25

“Ocê quer guiá seus passo lá pras franja do mar?": de como a literatura oral inspirou o teatro televisivo Hoje é dia de Maria : jornada um

Hauschild, Adriane January 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:02:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000388661-Texto+Completo-0.pdf: 910513 bytes, checksum: f63802ea6cdf4d5ff26ad17567cf1764 (MD5) Previous issue date: 2007 / The present dissertation is the study and analysis of oral Brazilian literature story adaptation for television usage. The study contemplates the microfilm Hoje é dia de Maria – jornada um (2005) and four oral literature stories that were used as inspiration: A menina enterrada viva, Como a noite apareceu, Maria Borralheira, and O Papagaio do Limo Verde. Traditional stories of oral Brazilian literature are important elements for the development of an identity. Recalling the oral tradition and its transformation into television speech for the microfilm Hoje é dia de Maria shows the attempt to expose the culture which is present in the collective Brazilian imaginary which may also be identified in the dramatic dancing developed in the playful and traditional stories, besides other folk elements of the microfilm. In order to verify the transformations on the literary text adapted for the television speech, the theory of Propp (1984) was used in the analysis of stories and the theory of Roland Barthes (1973) was used in the analysis of microfilms. The theory was based on the studies and investigations of the folk authors and researchers Luis da Câmara Cascudo (1978) and Sílvio Romero (1954), the adaptation concepts of Doc Comparato (1995), the theoretical annotations on cinematographic speech of Ismail Xavier (2005), the narrative of Jean Lefebve (1975), and the popular story of Michèle Simonsen (1987).Based on the description and analysis of the corpus it was concluded that microfilm is an adaptation "inspired in" and, regarding the speech, the adaptations used resources that face the marvelous universe of stories of magic. The obscurity of the literary speech of the stories was maintained in the microfilms in the form of symbols. It was also concluded that the main functions highlighted in the analysis of the stories, although being performed by different characters in different contexts, remained the same in the adaptation of the stories for the television narrative. The stories, in their essence, show the needs, misfortunes, and difficulties each individual has to go through during life time. Therefore, the microfilm recalls and retrieves memories which are in the unconsciousness of each individual and, at the same time, in the Brazilian people’s consciousness suggesting that those memories may be meaningful indeed. / O tema da dissertação é o estudo e análise da adaptação de histórias da literatura oral brasileira para a televisão. Para tal considera-se a microssérie Hoje é dia de Maria - jornada um (2005) e quatro contos da literatura oral que serviram de fonte de inspiração: A menina enterrada viva; Como a noite apareceu; Maria Borralheira e o Papagaio do Limo Verde. Os contos tradicionais da literatura oral do Brasil são elementos essenciais na construção de uma identidade. O resgate da tradição oral e a sua transformação em texto televisivo para a microssérie Hoje é dia de Maria mostram a tentativa de desvelar a cultura presente no imaginário coletivo brasileiro, identificada também nas danças dramáticas utilizadas, nas festas tradicionais e folguedos, entre outros elementos folclóricos da microssérie. Para verificar as transformações sofridas pelo texto literário ao ser adaptado para um texto televisivo, foram utilizadas as teorias de Propp (1984), na análise dos contos, e de Roland Barthes (1973), na análise da microssérie. A constituição do aporte teórico que embasou o estudo contou com os estudos e investigações dos autores e pesquisadores do folclore Luis da Câmara Cascudo (1978) e Sílvio Romero (1954), com os conceitos sobre a adaptação do autor Doc Comparato (1995), com os apontamentos teóricos sobre o discurso cinematográfico de Ismail Xavier (2005), sobre a narrativa de Jean Lefebve (1975), e sobre o conto popular de Michèle Simonsen (1987).A descrição e a análise do corpus permitiram concluir que a microssérie é uma adaptação “inspirado em” e que em relação à história, a adaptação valeu-se de recursos que pudessem dar conta de um universo maravilhoso dos contos de magia. A opacidade do discurso literário dos contos foi mantido na microssérie sob forma de símbolos. Concluiu-se também que as principais funções que se salientaram na análise dos contos, embora sendo executadas por personagens diferentes em contextos distintos, permaneceram as mesmas na adaptação dos contos para o texto televisivo. Os contos trazem, na sua essência, as carências, os danos, as provações pelas quais cada indivíduo precisa passar. Dessa forma, a microssérie resgata e desperta um contingente de memórias do inconsciente de cada indivíduo e, ao mesmo tempo, do inconsciente coletivo do povo brasileiro e sugere que essas memórias sejam ressignificadas.
26

Pérolas da cantoria de repente em São José do Egito no Vale do Pajeú: memória e produção cultural

Silva, Josivaldo Custódio da 29 April 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2015-05-14T12:39:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ArquivoTotal.pdf: 7122104 bytes, checksum: 4ed303fae9f362bd294ee74baffd8ace (MD5) Previous issue date: 2011-04-29 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / This study aims to record and study the memory of Repente Singing in São José do Egito-PE The Immortal Cradle of Poetry, a town in the microregion Valley of Pajeú. The singing was discussed in the context of oral literature, removing it from the involucre of folk literature, conventionally taken as the basis for categorizing this art of northeast repente. A critical theoretical route has been traced about Memory, Orality and Identity and also about the origin, the context, the singer and modality of the singing universe. Thereafter, the memory and poetry of São José do Egito have been analyzed through the speeches and poems collected in the interviews. As a result, we realized how much poetry, not just the improvised one, but also the bancada one, is respected and admired in the region, revealing cultural values and identity of the people. It has been found out a variation in many memorized verses. This proves the direct influence of orality, which does not mean that these texts are to be taxed as folklore or without poetic value. On the contrary, it reveals the existence of the poetic vein, the reciter himself, he feels no difficulty in modifying the verses, instead, creates new verses, which justifies a view of poetry in traditionalization. Thus, there is an oral poetic collection in the city which persists in the memory of that people that quite often is transformed by the reciter. Finally, we understand that in São José do Egito, poetry is a kind of "their daily bread", allowing the creation of a new way of treatment among citizens that is the term poet. / Este trabalho tem como objetivo registrar e estudar a memória da Cantoria de Repente em São José do Egito-PE O Berço Imortal da Poesia, cidade situada na microrregião do Vale do Pajeú. Foi discutida a cantoria no contexto da literatura oral, retirando-a do invólucro da literatura folclórica, convencionalmente adotada como base para categorizar essa arte do repente nordestino. Foi traçado um percurso teórico crítico sobre Memória, Oralidade e Identidade e também sobre a origem, o contexto, o cantador e modalidades do universo da cantoria. A partir daí, foi analisada a memória e produção poética de São José do Egito, através dos discursos e versos colhidos nas entrevistas. Como resultado, percebemos o quanto a poesia, não apenas a de improviso, como também a de bancada, é respeitada e admirada naquela região, revelando valores culturais e identitários do povo. Descobriu-se, ainda, variação em muitos versos memorizados. Isso comprova a influência direta da oralidade, o que não significa que esses textos devam ser taxados como folclóricos ou sem valor poético. Muito pelo contrário, isso revela a existência da veia poética, no próprio declamador, que não sente dificuldade em modificar os versos, ao contrário, cria novos versos, o que justifica uma poesia em vista de tradicionalização. Existe, assim, na cidade um acervo poético oral que persiste na memória daquele povo e muitas vezes é transformado pelo fazer do declamador. Por fim, compreendemos que em São José do Egito, a poesia é uma espécie de Pão nosso de cada dia , permitindo a criação de uma nova forma de tratamento entre os concidadãos que é o termo poeta.
27

No c?u da boca das gentes, tem estrela e maravilhas: atualiza??o e perman?ncia das narrativas populares nos contos de enganar a morte

Silva, Valdir Moreira da 28 January 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2014-12-17T15:07:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ValdirMS_DISSERT.pdf: 1165784 bytes, checksum: e09c8ae650aaf09bf77116ad1c4e2f7f (MD5) Previous issue date: 2014-01-28 / This current study consists in an analysis of the work Contos de enganar a morte (2004), of the novelist, illustrator and researcher of popular culture Ricardo Azevedo, aiming to highlight aspects and elements present in this work which show the update and the permanence of traditional popular narratives, widespread by orality, especially those collected by the Lu?s da C?mara Cascudo in Literatura oral no Brasil (1984), linked to the category of the Cycle of the Death and Tales of the Deceived Demon. It is argued that the symbolic, playful, humor and aspects of orality, evident in these narratives are cultural possessions own of a popular tradition that diffuses, is updated and maintained by the memory of handmade anonymous narrators (BENJAMIN, 1994), poets and brazilian singers of cordel, holders of the traditional knowledge not established, but polyphonic, dialogical and democratic in essence (BAKHTIN, 1996). Still, alongside the people who know and counts the stories of Trancoso and Fairies, the tale, as a written literary genre, has allowed to maintain outstanding the same subjects successively renewed, enabling the resistance of popular narrative tradition and understanding and appreciation of popular orality (ZUMTHOR, 1993; 2000) and of the updates performed in the contemporarity (CANDIDO, 1976), without losing sight of the singularity and autonomy of the literary work / O presente estudo consiste em an?lise comparativa objetivando ressaltar a atualiza??o e a perman?ncia entre narrativas populares tradicionais, pr?prias da tradi??o oral, em especial as coligidas por Lu?s da C?mara Cascudo, em Literatura oral no Brasil (1984), vinculadas ? categoria dos Contos de Dem?nio Logrado e do Ciclo da Morte, e os Contos de enganar a morte (2004), do ficcionista, ilustrador e pesquisador de cultura popular Ricardo Azevedo. Nesta obra, tra?os e motivos recorrentes nas narrativas orais est?o vivos e duradouros, evidenciando a perman?ncia das narrativas tradicionais, difundidas na Idade M?dia (SARAIVA, 1996; DUBY, 1988; 1990), atualizadas na contemporaneidade especialmente pelo g?nero liter?rio conto. Defende-se que o car?ter simb?lico, l?dico e o humor inerentes a essas narrativas orais (ZUMTHOR, 1993; BURKE, 2010) s?o bens culturais pr?prios de uma tradi??o popular que se difunde, se atualiza e se mant?m pela mem?ria (BOSI, 2006; BRANDAO, 2008) de narradores artesanais an?nimos (BENJAMIN, 1994), poetas e cantores de cordel (FERREIRA, 1979) ainda existentes nos rec?nditos dos sert?es brasileiros, detentores de um saber tradicional n?o institu?do, mas polif?nico, dial?gico e democr?tico em ess?ncia (COELHO, 1991, 2003; TURCHI, 2004; BAKHTIN, 1996). Boa parte dessas narrativas que t?m se tornado cl?ssicos catalogados como Literatura Infantil s?o maravilhas nascidas na boca do povo e muito ap?s ? que se popularizaram em adapta??es do mercado liter?rio (COELHO, 1991; BENJAMIN, 1994). Al?m disso, ao lado do povo que sabe e ainda conta est?rias de Trancoso e de Fadas, o g?nero liter?rio conto tem podido manter em circula??o os mesmos assuntos sucessivamente renovados (CASCUDO, 1984), possibilitando o resgate da narrativa oral tradicional, bem como a compreens?o e valoriza??o tanto da tradi??o popular oral quanto da renova??o imposta por nosso tempo, perenizando-se a concep??o est?tica filtrada por elementos sociais sincr?nicos e diacr?nicos (C?NDIDO, 1976), sem perder de vista a singularidade e a autonomia da obra liter?ria
28

[en] EASTERN MIRAGES: MYTHICAL MOORS IN THE BRAZILIAN NARRATIVE-PERFORMATIVE IMAGINARY / [pt] MIRAGENS DO ORIENTE: OS MOUROS MÍTICOS NO IMAGINÁRIO NARRATIVO-PERFORMÁTICO BRASILEIRO

BARBARA DE BRITO ANTUNES LITO DE ALMEIDA 16 May 2017 (has links)
[pt] A construção do mouro, em sua multiplicidade composta de vários rostos e histórias, objetivamente, mostra como esses personagens míticos guardam, entre si e com os demais, semelhanças evidentes e diferenças decisivas. Essa constituição híbrida foi encontrada na pesquisa de campo nos festejos tradicionais brasileiros, no Maranhão, da Encantaria da Ilha dos Lençóis e de Cururupu, e em Sergipe, da Chegança de Laranjeiras; e a participação dos mouros míticos bem como a estrutura ritual festiva brasileira e espanhola foram comparadas às festas de Moros y Cristianos, das regiões do Levante e de Andaluzia. Essas matrizes, estudadas em suas manifestações performáticas cíclicas, foram consideradas como narrativas de proveniência enunciativa variada. A pesquisa bibliográfica paralela foi estendida à cultura popular e aos estudos árabes, à religião, à filosofia, à antropologia e à história. O personagem mouro alimentou a investigação com sua capacidade subversiva ante as narrativas oficiais, inclusive as de fundamentação historiográfica, e devida às características contextuais de maleabilidade, resistência, insubordinação e insistente autorecriação contextual. Nos relatos e ritos, o mouro mítico se nega ao desempenho dos papéis do outro e do representante do mal, tradicionalmente impostos através dos séculos. A leitura crítica das performances e narrativas integradas por esse operador semântico-político trabalhou com outros discursos, manifestações coletivas e contextos particulares, em que foram descobertas equivalências e relações, diretas ou indiretas, em traços de atividades culturais brasileiras, em contínuas transformações e redefinições de sentidos, forças e valores de nossa ordem social. / [en] The aim of this piece is to study the construction of the Moor character, presenting it in all its plurality, made up of varied faces and stories. These characters share – among themselves and also with other mythical characters -, both clear similarities and decisive differences. In their hybrid constitution, they stand out as important figures in some traditional Brazilian celebrations collected in field research in the state of Maranhão (the Encantaria of the Lençóis Island and Cururupu) and in the state of Sergipe (the Chegança de Laranjeiras). Its participation in such festivities, as well as their ritual structure, was confronted with equivalent events observed in several regions of Spain (festivals of Moros y Cristianos of the Levant and Andalusia regions). Besides theses patterns, studied in their cyclic performative manifestations, the research examined narratives stemming from different enunciative sources on the theme. A parallel development between field and bibliographical research was carried out, the latter extending into the areas of popular culture, Arab studies, religion, philosophy, anthropology and history. The critical reading here carried out of the performances and narratives incorporated by this semantic-political operator had as main goal to open room for the discussion of other discourses, collective manifestations and contexts, each highlighted by their own characteristics, when correspondences and direct or indirect relations with the Moor characters may be discovered. Such an opening of an analytical-critical space contributes to shed light over aspects still not well known of Brazilian cultural activities, that have crossed seas and centuries and in their continuous transformations, renew themselves defining the meanings, the force and the values of our social order.
29

Canção de ninar brasileira: aproximações / Brazilian lullaby: approaches

Machado, Silvia de Ambrosis Pinheiro 26 April 2012 (has links)
A definição mais imediata para canção de ninar, uma das várias denominações brasileiras para este gênero poético-musical, é estabelecida por sua finalidade: canção feita para adormecer criança pequena; uma definição funcional,portanto. A análise do conteúdo poético e da forma destas canções permite identificar os elementos imprescindíveis à sua composição e eficácia estética, ampliando tal conceito. Desta maneira, a canção de ninar pode ser considerada um dos primeiros objetos culturais a que o ser humano é exposto. O medo da morte (perdas, despedidas, separações), presente nos cuidados maternos, paternos e de outros adultos com as crianças pequenas, especialmente com os recém-nascidos, penetra as canções de ninar em diferentes culturas, expressando-se em vários elementos, inclusive em suas figuras de terror. A esta linha interpretativa, substancializada por constatações advindas de uma prática clínica de atendimento psicológico às famílias de recém-nascidos, foi acrescida outra de caráter mais sociológico: o estudo de alguns textos de canções de ninar tradicionais brasileiras revelou elementos dos encontros e desencontros étnico-culturais dos diferentes povos que formaram a nação brasileira. O traço de terror, geralmente compreendido como medida disciplinar para o sono, aparece acentuado nas nossas canções também porque se origina em um ambiente colonial, escravocrata, contaminado por ameaças e hostilidades. Junto a vestígios de horror apareceram também traços de resistência e preservação cultural das etnias indígenas e negras; como se as canções de ninar fossem veículos propícios ao transporte resguardado de elementos fundamentais da cultura dos grupos humanos colonizados ou escravizados. As pesquisas e reflexões de Mário de Andrade e o estudo de acalantos compostos por artistas brasileiros contemporâneos permitiram conhecer e delinear melhor este gênero: o contexto que o origina, seu tom melancólico, sua forma curta e repetitiva, o uso da sonoridade nasal hum e da vogal u. Por sua qualidade artística, o acalanto pode revigorar o ambiente cultural que cerca o nascimento e a infância. Neste sentido, ele é potencialmente humanizador. O ambiente cultural é tão fundamental e delimitador da experiência humana quanto o ambiente físico e emocional (familiar ou institucional). Cuidar do surgimento das palavras, da sua afinação com a experiência vivida, de seu vigor e sentido; cuidar da experiência inicial com a palavra é condição para o desenvolvimento pleno deste ser de linguagem que é o homem. Assim, redimensiona-se neste estudo o conceito de puericultura que passa a abranger também as ações de cultivo da palavra e da poesia com a criança pequena. / The most immediate definition of lullaby, only one among several Brazilian denominations for this poetic-musical genre, is determined by its main purpose: a song intended for little children to fall asleep, a functional definition, therefore. The analysis of the poetical content and of the form of these songs allows us to identify the essential elements of their aesthetic composition and effectiveness, broadening such concept. Thus, the lullaby may be considered one of the first cultural objects that the human being is exposed to. The fear of death (losses, farewells, separations), present in the cares given by mothers, fathers and other grown-ups to little children, especially newborn babies, permeates the lullabies in different cultures, expressing itself in many elements, including its terror figures. To this interpretative line, based on observations derived from the practice of psychological assistance to the families of newborn babies, another one of a more sociological nature has been added: the study of some texts extracted from traditional Brazilian lullabies has revealed elements of the ethnic-cultural matches and mismatches of the different cultures that shaped the Brazilian nation. The element of terror, generally understood as a disciplinary measure for sleeping, is highlighted in our songs because it also has its origin in a colonial slave-based environment, contaminated by threats and hostilities. Along with the vestiges of horror, there have arisen traces of resistance and cultural preservation of black and indigenous ethnic groups, as if the lullabies had been proper conducive vehicles to the hedged transportation of fundamental elements of the culture of the colonized or enslaved human groups. The researches carried out by Mario de Andrade, as well as his reflections, and the study of lullabies composed by contemporary Brazilian artists allowed the better understanding and outline of this genre: the context where it comes from, its melancholic tone, its short and repetitive form, the use of the nasal sonority \'hum\' and the vowel \'u\'. For its artistic value, the lullaby can be quite refreshing for the cultural environment surrounding birth and childhood. In this sense, it is potentially humanizing.The cultural environment is as important and delimiting for human experience as the physical and emotional environment (familiar or institutional). Caring about the arising of new words, their affinity to the life experience, their vitality and sense; caring about the initial experience with words is a condition for the full development of this language-based being, the man. Hence, in this study, the concept of childcare is resized so as also to include the actions of cultivation of word and poetry with the little child.
30

A literatura oral em contos populares do Ceará: a carnalidade em performance

Portella, Mirtes Maria de Oliveira 29 September 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-28T19:59:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Mirtes Maria de Oliveira Portella.pdf: 1725905 bytes, checksum: 894aaf7317e57ff7140edab2e5a80677 (MD5) Previous issue date: 2008-09-29 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The purpose of this work is the investigation about conception of literary that is implied in the displacement of brazilian popular story from the verbal form to the writting form. As references, the edited storys contained in the book Brazilian Popular Stories - Ceará (2003) was taken as study object. This book was made from some colect of popular stories, which transcription methodology was worried about the allegiance to the verbal source, in order to preserve the vocal marks of the storytellers. The analysis corpus had as election criterion the capacity of survival and conservation of the stories João and Maria , Maria Borralheira and Dom Anin , inspired in the conceptions of voice, body and performance elucidated by the medievalista Paul Zumthor (1915 - 1984). During the development of this research strategies of text reformulation could be revealed in the tranfiguration of verbal form to the writing one, which gives to the writting form a hibrid caracter, between the letter and voice. To inquire about how and when the orality marks inscribed in the texts became condition to consider them poetical, diverse linguistic characteristics was analysed, such as: phonological, morphologic and syntactic, besides conversational and prosaisms markers of orality, which had vivified the narrative speech intensifing the presence of narrators performance: initiatives that not just allow the decoding of graphical signs but also make possible the recognition of a listening, that is a determinative principle of the poetical essence of literature. The analysis of the narratives demonstrated that even being coherent with the orality elements present in the speaks of the storytellers, the transcription also bring some inherents caracteristics of the publishing process. Those process transit between the tradition and memory, but are paradoxicalally unfinished because are always related to its context of production. The stories are constituent of a dialogal and discursive net, and in this condition are presented by social and historical entities at the performance moment. When represented in the written text, the speeches made by those entities suggest narrators in parallel with the original storytellers. So, in this context the reader is in charge to rescue trough the letter the vocality and performance, attributing some carnal e material characteristics to the transmission process / Esta dissertação tem por objetivo a investigação sobre a concepção de literário que subjaz ao conto popular brasileiro no seu deslocamento do oral ao escrito, tendo por referência os textos editados no livro Contos Populares Brasileiros Ceará (2003). Essa obra é fruto de recolhas cuja metodologia de transcrição implicou rigorosa fidelidade à fonte oral, de modo a preservar as marcas vocais dos contadores. O corpus de análise teve por critério de seleção a capacidade de sobrevivência e conservação dos arquétipos dos contos João e Maria , Maria Borralheira e Dom Anin , à luz das concepções de voz, corpo e performance do medievalista Paul Zumthor (1915 1984). O desenvolvimento da pesquisa revelou estratégias de retextualização na passagem do texto oral ao escrito, que conferiram à escritura hibridização entre letra e voz. Para averiguar sobre como e quando a oralidade inscrita nos textos tornou-se condição para considerá-los poéticos, diversas características lingüísticas foram levantadas, tais como: fonológicas, morfológicas e sintáticas, além de marcadores conversacionais e prosaísmos da fala, recursos que vivificaram o discurso narrativo quanto mais intensificaram a presentificação da performance dos narradores: movimentos que deslocaram a simples decodificação de signos gráficos, para o reconhecimento de uma escuta, princípio determinante da essência poética da literatura. A análise das narrativas demonstrou que, embora fiel aos elementos prosódicos da fala dos contadores, a transcriação de suas performances no livro divide a responsabilidade sobre a representação de suas vozes com o todo o processo editorial dos contos. Esses, ainda que transitem entre tradição e memória, são, paradoxalmente, moventes e inacabados, porque sempre relacionados ao seu contexto de produção. Os contos, enquanto constituintes de uma rede discursiva dialogal, são presentificados, no momento da performance, por entidades instituídas social e historicamente, cujos discursos, representados no texto escrito, sugerem narradores em sintonia com os contadores originais. Cabe ao leitor, por meio da letra, resgatar a vocalidade e performance, conferindo carnalidade ao processo de transmissão

Page generated in 0.06 seconds