<p>U ovoj doktorskoj disertaciji, Bo&scaron;ko Tokin se, po prvi put, sveobuhvatno analizira kao teoretičar, kritičar, poetski i prozni pisac, te se, prema toj analizi i prema teorijskoj, kritičkoj, poetskoj i proznoj avangardnoj praksi uop&scaron;te, utvrđuje njegov značaj kao avangardnog pisca. Potom se dokazuje posebnost njegovog dela u avangardnom kontekstu, odnosno dokazuje se njegov avangardizam težnja prema sprezi&ldquo; književnosti i filma.<br />Analizom teorijskih radova pokazuje se da su elementi koje je zahtevao od književnih dela zapravo elementi koji su a priori ostvareniji u delima filmske umetnosti, zbog same prirode te umetnosti. Ti elementi se u ovom radu nazivaju kinematografski elementi.<br />Na temelju analize kritičkih radova određuje se da je na osnovu tih elemenata Tokin vrednovao, kako književna, tako i filmska dela, odnosno da je malo koje delo, iz jedne i druge umetnosti, moglo da zadovolji kriterijume na&scaron;eg kritičara, ali da su tome najbliži bili oni koji su u svojim književnim delima koristili kinematografske elemente. Iz interpretacije proznih i poetskih tekstova proizilazi da je pisac interpolirao kinematografske elemente u gotovo celokupni umetnički opus, odnosno da je svoja književna dela gradio elementima koji imaju ekvivalente u delima filmske umetnosti. Tako se dokazuje su&scaron;tina poetike Bo&scaron;ka Tokina, koja je u sledećem pisac je težio totalnom umetničkom delu&ldquo;, a totalno umetničko delo&ldquo; za njega predstavlja ono književno delo koje se temelji i gradi kinematografskim elementima.</p>