<p>Doktorska teza Pripovedni postupci u kratkim pričama En Biti za predmet istraživanja ima pripovedne postupke koje savremena američka spisateljica En Biti upo&scaron;ljava u svojoj kratkoj prozi &ndash; kratkim pričama koje je napisala u periodu od 1976. godine do danas i objavila u devet zbirki. Iz ovog velikog opusa, rad uzima korpus koji čine kratke priče iz zbirki Tamo gde me bude&scaron; na&scaron;ao (1986) i Ludosti (2005), novela &Scaron;etnje sa mu&scaron;karcima (2010), kao i sporadično odabrane kratke priče koje su izlazile u različitim književnim časopisima od sedamdesetih naovamo. U analizi korpusa su kori&scaron;ćeni metod pomnog čitanja i metod kulturolo&scaron;ke analize.<br />Istraživanje nastoji da pruži odgovore na pitanja kakve izbore pravi autorka kada je reč o pripovedaču, vremenu pripovedanja i de&scaron;avanja, prostoru radnje, fokalizaciji i građenju likova, kao i na to kako ovi izbori utiču na strukturu i značenje priče. U traganju za ovim odgovorima, kao teorijsko upori&scaron;te služe pripovedne teorije Simura Četmena, Mike Bal, Kete Hamburger, Žerara Ženeta i drugih teoretičara. Sastavni deo istraživanja čini i ispitivanje žanra kratke priče i njenih inherentnih svojstava koja omogućavaju upotrebu pripovednih postupaka kao &scaron;to su izostavljanje, jukstapozicija, nelinearnost i vizuelizacija. Budući da kratke priče En Biti pripadaju minimalističkoj prozi u kojoj je teži&scaron;te pažnje na trivijalnim događajima iz svakodnevnog života običnih ljudi, kompozicija i jezik pripovedanja ovih priča su jednostavni, siže sveden, a broj likova je mali i oni pripadaju unapred utvrđenim paradigmama svojstava. Paradoksalno, ovaj brižljivo odabrani minimum pokazuje se kao vrlo efikasno sredstvo za bavljenje temama kriza i konflikata i generisanje sugestivnosti. Kako bi pojasnio mesto minimalizma u savremenoj kritici, rad ukratko predstavlja osnovne odlike ranije proze minimalističkog predznaka, kakvu nalazimo kod Hemingveja i Karvera.<br />Na kraju, rad ističe značaj ženskih likova i likova homoseksualaca u građenju kratkih priča Bitijeve, budući da se ova proza prevashodno bavi ženskim iskustvom i ženskim senzibilitetom. Psiholo&scaron;ka i emotivna marginalnost a povremeno i nevidljivost ženskih, a zatim i homoseksualnih likova, predstavlja važan element ne samo karakterizacije, već i pripovedanja jer su upravo usled ove marginalizovanosti &bdquo;priče En Biti [&hellip;] satkane od te&scaron;ko čitljivih i nesigurnih signala koje njene junakinje &scaron;alju svetu&rdquo; (Gordić Petković 2010: 54).</p>