• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 199
  • 83
  • 55
  • 18
  • Tagged with
  • 363
  • 363
  • 317
  • 130
  • 130
  • 112
  • 107
  • 56
  • 44
  • 34
  • 34
  • 33
  • 30
  • 29
  • 28
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
191

Assessment of visual-motor integration functioning in a selected South African middle childhood sample

Lotz, Leslie 12 1900 (has links)
On t.p.: Degree of Masters of Science (Counselling Psychology) / Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: During middle childhood, cognitive, social, emotional and self-concept development is of importance, and prepares the child for the adaptation and challenges awaiting the child in adolescence. Visualmotor integration is described by various sources as playing an important role in the development of a child. Visual-motor integration is the child's ability to integrate visual perceptual skills with fine motor coordination. In order to assess visual-motor integration functioning, the Developmental Test of Visual- Motor Integration (VMJ) (Beery, 1989) is often applied. Considering visual-motor integration functioning as an integral part of the drawing task (Harris, 1963), the Goodenough-Harris Drawing Test (GHD) may also convey important information ofa child's visual-motor integration functioning. The primary aim of the present study was to determine the status of visual-motor integration functioning of the selected group of middle childhood children within the South African context, in order to identify possible delays. Visual-motor integration functioning was determined by the children's performance on GHD and the VMI. Academic achievement results were also reviewed to determine the chosen sample's status in this regard. The obtained results were analyzed and summarized in order to obtain information leading to the fulfillment of the primary aim. The secondary aim of the present study flows parallel to the primary aim, and was motivated by the need to discover an effective, child-friendly measurement tool of visual-motor integration, applicable at a young age, as to gain accurate knowledge of a child's visual-motor integration functioning. The secondary aim consisted of exploring a) the correlations (if any) between the results of the Goodenough-Harris Drawing Test (GHD) and the biographical variables of gender, chronological age and socioeconomic status, b) the correlations (if any) between the results of the Beery Developmental test of Visual-Motor Integration (VMI) and the above-mentioned variables, c) the correlations (if any) between academic achievement and the above-mentioned variables and test results, and d) the correlations (if any) between the VMI and GHD results, in order to compare different tests of visual-motor integration. Three hundred and thirty nine participants attending grade one to four in a specific primary school, took part in this study. The study resulted in various conclusions regarding the status of visual-motor integration functioning, the most relevant being that the selected sample presents with functioning levels lower than that which is expected for children their age, in their achievement on both the VMI and the GHD, implying possible visual-motor integration functioning challenges. This finding implies the need to implement effective intervention programmes in order to address this seemingly evident delay. Conclusions regarding the vanous relationships between the test results and certain biographical variables include the following: It was found that the relationship between socioeconomic status and childhood development, as reflected by the correlation between socioeconomic status and the GHD, seems very important in the South African context. When considering gender differences, females achieved lower scores on both tests applied in the present study than males. Chronological age correlated significantly with scores on the VMI. It was further shown that visual-motor integration functioning could have a significant impact on academic achievement. The VMI and GHD results were compared, in order to compare different tests of visual-motor integration. High scores on the GHD related significantly to high scores on the VMI. Although the present study was unable to confirm the superiority of one test, various considerations were discussed leading to the identification of a child-friendly test of visual-motor integration. The present study highlights the importance of identifying and addressing developmental delays in general, and visualmotor integration functioning in specific, in order to ensure the development of middle childhood children to their complete potential in the South African context. It also underlines the need for effective, child-friendly assessment tools of visual-motor integration that will ensure the effective identification of developmental delays. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Gedurende middelkinderjare is kognitiewe-, emosionele- en selfbeeldontwikkeling van belang, omdat dit die kind voorberei vir die verwagte aanpassings en uitdagings tydens adolessensie. Visueelmotoriese integrasie speel 'n sentrale rol in kinderontwikkeling. Visueel-motoriese integrasie word beskryf as die kind se vermoë om visueel-perseptuele vaardighede te integreer met fyn-motoriese koërdinasie, Die VMI (Developmental Test of Visual-Motor Integration, Beery (1989)) word gereeld as meetinstrument gebruik vir visueel-motoriese integrasie. Omdat visueel-motoriese integrasie 'n sentrale deel van 'n kind se tekenvaardighede is, is die GHD (Goodenough-Harris Drawing Test) ook toepaslik om informasie rakende 'n kind se visueel-motoriese integrasie funksionering te bepaal. Die primêre doel van die huidige studie was om die status van visueel-motoriese integrasie funksionering van 'n gekose groep kinders in die middelkinderjare binne die Suid-Afrikaanse konteks, te bepaal. Hierdie doel is bereik deur die toepassing van die VMI en die GHD. Akademiese resultate is verder in ag geneem. Die analisering van die finale resultate en data het gelei tot belangrike afleidings rakende die status van die geselekteerde steekproef. Die sekondêre doel was gemotiveer deur die behoefte om 'n effektiewe, kindervriendelike meetinstrument van visueel-motoriese integrasie te identifiseer, wat toepaslik is op 'n jong ouderdom, en akkurate kennis rakende 'n kind se visueel-motoriese integrasie funksionering tot gevolg het. Om die sekondêre doel aan te spreek, is die volgende ondersoek: a) die korrelasies (indien enige) tussen die resultate van die GHD en sekere biografiese veranderlikes, naamlik geslag, chronologiese ouderdom en sosio-ekonomiese status; b) die korrelasies (indien enige) tussen die resultate van die VMI en die bogenoemde biografiese veranderlikes; c) die korrelasies (indien enige) tussen akademiese resultate en die bogenoemde veranderlikes en toets resultate; en d) die korrelasies (indien enige) tussen die GHD en die VMI resultate, ten einde verskillende toetse van visueel-motoriese integrasie te vergelyk. Die huidige studie dui op vele gevolgtrekkings rakende die status van visueel-motoriese integrasie funksionering in die geselekteerde steekproef; die mees relevante dat die steekproef funksioneer op 'n vlak wat laer is as dit wat verwag word vir kinders van hulouderdom. Hierdie gevolgtrekking is gebaseer op die resultate van beide die GHD en die VMI, en impliseer moontlike visueel-motoriese integrasie agterstande. Hierdie bevinding dui op 'n behoefte vir effektiewe intervensie programme wat hierdie oënskynlike agterstande sal aanspreek. Gevolgtrekkings rakende die vele verwantskappe tussen die toetsresultate en sekere biografiese veranderlikes, sluit die volgende in: kinderfunksionering, soos gereflekteer deur die resultate van die GHD, is beduidend verwant aan sosio-ekonomiese status. Hierdie verskynsel blyk belangrik te wees in die Suid-Afrikaanse konteks. Met in agneming van geslagsverskille, het vroulike deelnemers beduidend swakker resultate in beide die GHD en die VMI as manlike deelnemers getoon. Chronologiese ouderdom het beduidend met VMI resultate gekorreleer. Laastens het dit ook gevolg dat visueel-motoriese integrasie, soos reflekteer deur die resultate van beide die VMI en die GHD, 'n beduidende verwantskap tot akademiese funksionering toon. 'n Vergelyking tussen die resultate van die VMI en die GHD het gelei tot die gevolgtrekking dat hierdie twee toetse beduidend positief verwant is. Hoë tellings op die GHD het verband gehou met hoë tellings op die VMI. Alhoewel die resultate van die huidige studie nie die superioriteit van die gebruik van die een toets bo die van die ander kon bevestig nie, is verskeie oorwegings verder bespreek wat in ag geneem behoort te word tydens die seleksie van 'n kindervriendelike meetinstrument van visueelmotoriese integrasie. Die huidige studie is van waarde in die beklemtoning van die belangrikheid om ontwikkelingsagterstande in die algemeen, en spesifiek in visueel-motoriese integrasie funksionering, spoedig te identifiseer en aan te spreek. Die uitvoering hiervan mag 'n bydra lewer tot die ontwikkeling van kinders se potensiaal in die Suid-Afrikaanse konteks. Die studie beklemtoon verder die belangrikheid van effektiewe, kindervriendelike meetinstrumente van visueel-motoriese integrasie, wat die identifisering van hierdie ontwikkelingsagterstande sal verseker.
192

Cultural influences on attitudes toward aggression : a comparison between Spanish, Japanese and South African students

Beirowski, Karin January 2003 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The primary aim of the present study was to examine whether the culture of a society influences the way in which people justify certain aggressive behaviours in certain situations. A total of 756 students from Spain, Japan and South Africa participated in completing the CAMA, a measure of justification of aggression. The results showed that there were significant differences within the countries. There were differences in the levels of acceptance of certain acts between these countries. Further fmdings also indicated that there was a difference between the males of the countries and between the females of these countries. It was found that cultural influences and the norms within these countries bring about differences in justification of aggression in different situations. There were also some general trends of acceptance, with direct and indirect verbal acts e.g. sarcasm, hindering and shouting being more acceptable than physical acts such as hitting, killing and torture. It is hoped that the present findings of this research will make members of society more aware of their responsibility to help reduce aggressive acts by teaching and reinforcing norms against it. It is also hoped that the international community will gain better insight into the fact that South-Africa faces unique challenges because of the political and social changes in the country. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die primêre doel van die huidige studie was om vas te stelof 'n samelewing se kultuur 'n rol speel by die regverdiging van sekere aggressiewe gedrag in bepaalde omstandighede. 'n Totaal van 756 studente van Spanje, Japan en Suid Afrika het die CAMA vraelys voltooi. Die vraelys meet die regverdiging van aggressie in sekere omstandighede. Betekenisvolle verskille is tussen die lande gevind. Daar is ook betekenisvolle verskille tussen die mans van die drie lande asook tussen die vrouens van die drie lande gevind. Daar is gevind dat kulturele verskille en die norme binne 'n samelewing meebring dat daar verskille is in die mate waarin samelewings sekere aggressiewe gedrag aanvaarbaar vind in sekere situasies. Daar was ook 'n groter algemene aanvaarbaarheid van verbale aggressie bv. sarkasme, verhindering en skreeu as fisiese aggressie soos slaan, om dood te maak en marteling. Hopelik maak hierdie navorsing mense meer bewus van elkeen in die samelewing se verantwoordelikheid om die norme teen geweld te versterk asook om die norme aan hulle nageslagte oor te dra. Verder sal die internasionale gemeenskap hopelik beter insig kry oor die unieke uitdagings wat Suid-Afrika bied as gevolg van die politieke en sosiale veranderinge in die land.
193

Demographic and family variables as risk factors in sexually and non-sexually traumatised children and adolescents

Walker, Jennifer 12 1900 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: This study investigated demographic and family variables as possible risk factors for child sexual abuse within a sample of children and adolescents who have been exposed to a range of life-threatening traumas. A total of 94 traumatised children and adolescents were interviewed about their sexual abuse history. Forty females (42.56%) and 10 males (10.63%) reported sexual abuse. Family and demographic variables that were found to be significantly associated with increased risk of sexual abuse were female gender (!2 = 13.575, Q. < 0.05), family structure (growing up with parents who are single, divorced or widowed) (!2 = 6.327, Q. < 0.05) or a family with a member who receives a disability grant (!2 = 4.657, Q. < 0.05). / AFRIKAANSE OPSOMMING: In hierdie studie is ondersoek ingestel na demografiese en gesinsverander1ikes as moontlike risiko-factore vir kindermolestering in 'n steekproef kinders en adolessente wat aan 'n breë spektrum lewensbedreigende traumas blootgestel was. Onderhoude oor 'n moontlike geskiedenis van seksuele misbruik is met 94 kinders en adolessente gevoer. Veertig dogters (42.56%) en 10 seuns (10.63%) het seksuele molestering gerapporteer. Gesins- en demografiese veranderlikes wat betekenisvol met verhoogde risiko vir kindermolestering verband gehou het, was vroulike geslag ~2 = 13.575, g < 0.05), gesinstruktuur (om op te groei in 'n gesin met 'n enkel-ouer, 'n geskeide ouer of met een ouer oorlede) ~2 = 6.327, g < 0.05), en 'n gesin waarin 'n familie-lid 'n ongeskikheidstoelaag ontvang het ~2 = 4.657, g < 0.05).
194

Die verband tussen stres, streshanteringstrategieë en uitbranding by Suid-Afrikaanse kliniese en voorligtingsielkundiges

Jordaan, Ilse 04 1900 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The primary aim of this study was to determine the relationship between stress (as manifested in anxiety and depression), coping strategies and burnout in South African clinical and counselling psychologists. The degrees of anxiety and depression, as well as the levels of burnout and types of coping strategies that psychologists used, were examined firstly. This was followed by an investigation into the coping strategies that correlated with anxiety and depression respectively. Stepwise multiple regression analyses were performed to complete this task. The relationship between anxiety and burnout, as well as between depression and burnout, were examined, using linear regression analyses. An investigation into the coping strategies that correlated with burnout was also performed, using stepwise multiple regression analyses. Finally, the influence of various biographical variables on burnout was determined, making use of linear regression analyses, t-tests, one-way analyses of variance and Tukey tests. The study was conducted with the aid of the internet, which involved the mailing of an explanatory letter to a stratified, randomly selected sample of a thousand psychologists, requesting the recipients to visit a web page and complete five questionnaires electronically. The test battery consisted of the following: A biographical questionnaire; the Beck Depression Inventory (BOl), which was used to determine the presence of depression; the Maslach Burnout Inventory (MBI), to examine the levels of burnout; the S-scale of the State-Trait Anxiety Inventory (STAl), which was used to measure anxiety; and the Brief Coping Orientations to Problems Experienced (Brief COPE), for the measurement of fourteen different coping strategies. A total of 238 registered psychologists (representing a response rate of 23.8%) participated in the study. Results indicated that 134 (56.3%) psychologists experienced above-average levels of anxiety, while 129 (54.2%) were at least mildly depressed. Regarding the three components of burnout, 72 (30.25%) and 64 (26.89%) experienced high and moderate levels of emotional exhaustion respectively, 49 (20.59%) and 65 (27.31%) experienced high and moderate levels of depersonalization respectively, while 68 (28.57%) and 84 (35.29%) reported strong and moderate feelings of reduced personal accomplishment respectively. Participants made use of all 14 coping strategies, as measured by the Brief COPE, but the coping strategy of active coping was used mostly, while behavioural disengagement was used the least. A combination of the coping strategies of self-blame, behavioural disengagement, denial, a lack of humour, self-distraction, a lack of acceptance of the reality of the stressful situation, venting and substance use, was a significant predictor of high levels of anxiety. A combination of substance use, self-blame, self-distraction, denial, and a lack of seeking instrumental support, contributed significantly to the prediction of depression. The participants' levels of anxiety and depression, respectively, were both significant predictors of burnout, as measured on all three MBI subscales. Emotional exhaustion was significantly predicted by the combination of behavioural disengagement, venting, a lack of humour, and active coping, while a combination of behavioural disengagement, a lack of positive reframing, venting, a lack of religious involvement, selfdistraction, the absence of emotional support seeking, and the absence of denial, significantly predicted depersonalization. The combination of a lack of the use of positive reinterpretation, selfdistraction, a lack of humour, self-blame, a lack of planning, seeking instrumental support, and behavioural disengagement, significantly predicted feelings of reduced personal accomplishment. Regarding biographical variables, the following results were obtained: Age was a significant predictor of emotional exhaustion and depersonalization, but not of feelings of reduced personal accomplishment. Male psychologists experienced significantly more emotional exhaustion and depersonalization than their female counterparts, but no significant difference between the sexes was found for reduced personal accomplishment. The number of hours per week spent in conducting psychotherapy with patients/clients was a significant positive predictor of emotional exhaustion, depersonalization and feelings of personal accomplishment. The number of years in practice only contributed significantly to the prediction of emotional exhaustion, but not to the prediction of depersonalization or feelings of reduced personal accomplishment. Participants who followed a psychodynamic therapeutic approach experienced significantly more emotional exhaustion than those who used a combination of cognitive behavioural therapy and personcentered therapy. When comparing the systemic and narrative approaches, the former contributed more significantly to feelings of reduced personal accomplishment in psychologists. No significant differences regarding scores on any of the three MBI subscales were found between participants who were married, divorced, or had never been married. Experiencing difficulties with the settlement of accounts by medical aid schemes was a significant predictor of burnout, with respect to all three MBI subscales. Having difficulties with bad debts, however, contributed significantly to the prediction of a decrease in depersonalization, but not to the prediction of emotional exhaustion or reduced personal accomplishment. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die primêre doelstelling van hierdie studie was om ondersoek in te stel na die verband tussen stres (soos gemanifesteer in angs en depressie), streshanteringstrategieë en uitbranding by Suid- Afrikaanse kliniese en voorligtingsielkundiges. Die mate van angs en depressie, asook die vlakke van uitbranding en tipes streshanteringstrategieë wat sielkundiges gebruik het, is eerstens vasgestel. Vervolgens is die streshanteringstrategieë wat verband hou met angs en depressie onderskeidelik, met behulp van stapsgewyse meervoudige regressie-analises bepaal. Die verband tussen angs en uitbranding, asook tussen depressie en uitbranding, is met behulp van lineêre regressie-analises ondersoek. Verder is die streshanteringstrategieë wat verband hou met uitbranding deur middel van stapsgewyse meervoudige regressie-analises bepaal. Laastens is die invloed van, verskeie biografiese veranderlikes op uitbranding deur middel van lineêre regressieanalises, t-toetse, eenrigting-variansie-analises en Tukey-toetse ondersoek. Die studie is met behulp van die internet uitgevoer, wat behels het dat elke lid van 'n gestratifiseerde, ewekansig-geselekteerde steekproef van 'n duisend geregistreerde kliniese en voorligtingsielkundiges 'n brief per pos ontvang het, met die versoek om 'n webbladsy te besoek en vyf vraelyste daarop te voltooi. Die toetsbattery het bestaan uit die volgende: 'n biografiese vraelys; die Beck Depression Inventory (BDI), wat gebruik is om die teenwoordigheid van depressie by die deelnemers vas te stel; die Maslach Burnout Inventory (MBI), om die vlakke van uitbranding te ondersoek; die S-skaal van die State-Trait Anxiety Inventory (STAl), vir die meting van angs; asook die Brief Coping Orientations to Problems Experienced (Brief COPE), wat gebruik is om te bepaal in watter mate deelnemers 14 streshanteringstrategieë gebruik het. 'n Totaal van 238 geregistreerde sielkundiges (wat 'n responskoers van 23.8% verteenwoordig) het aan die studie deelgeneem. Die resultate het aangedui dat 134 (56.3%) sielkundiges bogemiddelde angsvlakke ervaar het, terwyl 129 (54.2%) minstens tot 'n ligte mate depressief was. Wat die drie komponente van uitbranding betref, het 72 (30.25%) hoë en 64 (26.89%) matige vlakke van emosionele uitputting ervaar, 49 (20.59%) en 65 (27.31%) het onderskeidelik hoë en matige vlakke van depersonalisasie ervaar, terwyl 68 (28.57%) en 84 (35.29%) onderskeidelik sterk en matige gevoelens van verminderde persoonlike bekwaamheid gerapporteer het. Die deelnemers het van al 14 Brief COPE-streshanteringstrategieë gebruik gemaak, terwyl die meeste van aktiewe streshantering en die minste van losmakingsgedrag gebruik gemaak het. 'n Kombinasie van die streshanteringstrategieë van selfblamering, losmakingsgedrag, ontkenning, 'n gebrek aan humor, self-afleiding, 'n gebrek aan aanvaarding van die realiteit van die stresvolle situasie, emosionele ontlading en substansgebruik, was 'n beduidende voorspeller van hoë angsvlakke. Die gesamentlike gebruik van substansgebruik, selfblamering, self-afleiding, ontkenning en die afwesigheid van instrumentele ondersteuningsoeke, was 'n beduidende voorspeller van depressiewe simptomatologie. Die deelnemers se angs- en depressievlakke onderskeidelik, was albei beduidende voorspellers van uitbranding ten opsigte van al drie die subskale van die MBI. Die streshanteringstrategieë wat emosionele uitputting beduidend voorspel het, was 'n kombinasie van losmakingsgedrag, emosionele ontlading, 'n gebrek aan humor en die gebruik van aktiewe streshanteringsmetodes. Depersonalisasie is beduidend voorspel deur die gesamentlike voorkoms van losmakingsgedrag, 'n gebrek aan positiewe herformulering, emosionele ontlading, 'n gebrek aan geloofsbeoefening, self-afleiding, die afwesigheid van emosionele ondersteuningsoeke en die afwesigheid van ontkenning. Die gesamentlike voorkoms van 'n gebrek aan positiewe herformulering, self-afleiding, 'n gebrek aan humor, selfblamering, 'n gebrek aan beplanning, instrumentele ondersteuningsoeke en losmakingsgedrag, was beduidende voorspellers van verminderde persoonlike bekwaamheid. Wat die biografiese veranderlikes betref, is die volgende resultate vir die totale steekproef verkry: Ouderdom was 'n beduidende voorspeller van emosionele uitputting en depersonalisasie, maar nie van verminderde persoonlike bekwaamheid nie. Manlike sielkundiges het beduidend meer emosionele uitputting en depersonalisasie ervaar as hulle vroulike kollegas, maar geen beduidende verskil tussen die geslagte is ten opsigte van verminderde persoonlike bekwaamheid bevind nie. Die aantal ure wat per week aan psigoterapeutiese werk met pasiënte/kliënte bestee is, was 'n beduidende positiewe voorspeller van emosionele uitputting, depersonalisasie en gevoelens van persoonlike bekwaamheid. Die aantal jare wat sielkundiges reeds gepraktiseer het, was slegs 'n beduidende voorspeller van emosionele uitputting, maar nie van depersonalisasie en gevoelens van verminderde persoonlike bekwaamheid nie. Sielkundiges wat 'n psigodinamiese terapeutiese benadering toegepas het, het beduidend meer emosionele uitputting ervaar as diegene wat 'n kombinasie van kognitiewe gedragsterapie en persoonsgesentreerde terapie gebruik het. In vergelyking met 'n narratiewe benadering, het die toepassing van 'n sisteembenadering tot beduidend minder gevoelens van persoonlike bekwaamheid by sielkundiges gelei. Geen beduidende verskille ten opsigte van sielkundiges wat getroud, geskei of nooit getroud was, is ten opsigte van enige van die drie MBI-subskaaltellings gevind nie. Die ervaring van probleme met die vereffening van rekeninge deur mediese fondse was 'n beduidende voorspeller van uitbranding ten opsigte van al drie die MBI-subskale. Die ervaring van probleme met oninbare skulde was egter 'n beduidende voorspeller van 'n afname in depersonalisasie, maar nie van emosionele uitputting of verminderde persoonlike bekwaamheid nie.
195

Disabled persons : predictors for the risk of contracting HIV/AIDS and primary prevention strategies

Mouton, Jeannie 12 1900 (has links)
On t.p.: Master of Arts (Clinical Psychology) / Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: Progress has been made in the approach to combating the spread of HIV/AIDS with regards to the Department of Health's presentation of the HIV/AIDS/STD Strategic Plan for South Africa. However, deep concem exists with regards to specific marginalized groups such as disabled persons within the South African sector threatened by the spread of HIV/AIDS. The aim of this paper was to review published academic papers on the specific ways in which disabled people are at risk for contracting HIV/AIDS, and the existence of primary prevention programmes designed and specifically aimed at the disability sector. The roles of non-governmental and other organisations were also looked at. The first section of the review focused on high-risk behaviour among disabled persons for contracting HIV/AIDS. Existing literature covered mainly areas of intellectual disability and psychiatric disability. Disabled persons struggle with the same issues of good education, workers' rights, gender equality, health care and social support and well-being as the general population. These issues are however exacerbated by struggles unique to those living with a disability. Inadequate public and social support increase disabled people's vulnerability to issues such as poverty, lack of resources, and inadequate education, heightening their risk of contracting HIV/AIDS. The second section of the review discusses the area of primary prevention, explaining why prevention programmes should be tailormade for specific needs such as those of disabled persons. Examples of prevention programmes from the literature are looked at, as well as a prevention initiative launched in South Africa. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Vooruitgang is gemaak op die gebied van die voorkoming van die verspreiding van MIVNIGS met die bekendstelling van die Departement van Gesondheid se MIVNIGS/STD Strategiese Plan vir Suid-Afrika. Daar is wel steeds kommer oor spesifieke gemarginaliseerde groepe, soos gestremde persone, binne die Suid- Afrikaanse sektor wat bedreig word deur die verspreiding van MIVNIGS. Die doel van die studie was om 'n oorsig te kry van akademiese materiaal wat gepubliseer is oor die spesifieke wyses waarop mense met 'n gestremdheid in gevaar verkeer om MIVNIGS op te doen, asook primêre voorkomingsprogramme wat spesifiek ontwerp en gemik is op die gestremde sektor. Daar is ook gekyk na die rol van nie-regerings- en ander organisasies. Die eerste deel van die studie fokus op hoë risiko gedrag van gestremde persone wat hulle in gevaar mag stel vir die opdoen van MIVNIGS. Bestaande literatuur handel meestaloor die areas van intellektuele gestremdheid en psigiatriese siektes. Gestremde persone moet dieselfde uitdagings oorkom as diegene in die algemene populasie, soos byvoorbeeld die gebrek aan goeie onderwys, arbeidsregte, diskriminasie op grond van geslag, gesondheidssorg, asook sosiale steun en algemene welsyn. Gestremde persone se kwessies word egter vererger deur sekere uitdagings wat uniek is aan 'n lewe met 'n gestremdheid. Gestremde persone ontvang meestalonvoldoende publieke en sosiale steun wat dikwels armoede, gebrek aan hulpbronne en onvoldoende opvoeding tot gevolg het. Laasgenoemde verhoog gestremde persone se kanse om MIVNIGS op te doen. Die tweede deel van die studie bespreek primêre voorkomingsprogramme en waarom dit noodsaaklik is om voorkomingsprogramme te ontwerp wat uitsluitlik gemik is op spesifieke populasies. Daar word dan ook gekyk na voorbeelde van primêre voorkomingsprogramme in die literatuur, asook 'n voorkomingsinisiatief wat in Suid-Afrika geloods is.
196

Small meetings : the application of psychodynamic thought in community work with South African children

Lazarus, Jana 12 1900 (has links)
On t.p.: Degree of Master of Arts (Clinical Psychology) / Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2003 / ENGLISH ABSTRACT: Community psychology in South Africa has been defined in antithesis to more traditional psychotherapies such as psychoanalysis. It has been necessary, in the formative stage of community psychology, to be clear about what it is not, in terms of establishing a progressive psychology that meets an urgent need. So too, psychoanalysis started out needing to be very clear about how it differed from previous practices, and what its aims were. Over the last hundred years psychoanalytic thought has, however, undergone tremendous development. Perhaps it could be said that its transmutation into a South African psychology is still underway. Community psychology has been critiqued for its lack of theory, and few extended analyses of community psychology interventions exist. By contrast, psychoanalysis offers detailed theoretical accounts and case studies. It is proposed that both paradigms could benefit from an exchange of ideas. There is a common misperception that community psychology focuses on external problems, while psychodynamic therapy focuses solely on the intrapsychic. While this is not wholly true, it could be said that children are conceptualised very differently by these two perspectives, and that this has had implications for treatment. Recently, however, several South African practitioners have begun to introduce psychodynamic thought into community interventions in enriching ways. They are beginning to conclude that community psychology has necessarily been unable to utilise a depth psychology approach, for a variety of legitimate reasons, but that this is the next step in meeting the huge challenges of community work. This study provides a discussion of the contributions of psychoanalysis to an understanding of child development, as well as an examination of the ways in which community psychology has conceptualised and worked with children. Empirical examples of the treatment of South African children will be followed by a case study in which psychodynamic thought was combined with a community-style intervention. The authors conclude that the link between internal and external worlds is a complex one, especially in work with children. The internal and external seem, in effect, to be indivisible, and any intervention hoping to be effective splits these two worlds to its own detriment. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Gemeenskapsielkunde in Suid-Afrika word dikwels gedefineer in teenstelling met meer tradisionele benaderings soos die psigoanalise. In die vormingsjare van gemeenskapsielkunde was dit noodsaaklik om dit helder te definieer. Hierdie noodsaak het ontstaan weens die ontwikkeling van 'n vooruitgaande sielkunde wat 'n dringende behoefte nakom. Op 'n soortgelyke manier moes psigoanalise in die onstaansjare ook presies wees oor hoe dit verskil van vorige benaderings en oor sy doelwitte. Oor die afgelope honderd jaar het psigoanalitiese denke egter geweldig ontwikkel. Daar sou beweer kon word dat die posisie in 'n Suid-Afrikaanse sielkunde nog steeds onderweg is. Gemeenskapsielkunde is al gekritiseer oor sy gebrek aan teorie en daar bestaan min uitgebreide teoretiese verslae oor gemeenskapsintervensies. In teenstelling hiermee bied psigoanalise breedvoerige berigte en gevallestudies aan. Dit word voorgestel dat beide benaderings sou kon baat vind by die gemeenskaplike toepassing van idees. Daar bestaan 'n algemene wanopvatting dat gemeenskapsielkunde op eksterne probleme fokus, terwyl psigodinamiese terapie uitsluitend op die interne ingesteld is. Terwyl dit nie heeltemal waar is nie, sou daar ook aangevoer kon word dat kinders baie verskillend gekonsepsualiseer word binne hierdie twee perspektiewe. Dit hou implikasies vir behandeling in. Onlangs het verskeie Suid- Afrikaanse praktisyne egter psigodinamiese denke verrykend begin aanwend in gemeenskapsintervensies. Daar is tot die gevolgtrekking gekom dat gemeenskapswerk in die verlede noodgedwonge nie 'n psigodinamiese benadering kon benut nie weens 'n verskeidenheid van voor-die-hand-liggende redes. Die enorme uitdagings van gemeenskapswerk word in die vooruitsig gestel. Hierdie artikel verskaf 'n bespreking van psigoanalise se bydrae tot 'n begrip van kinderontwikkeling, asook 'n ondersoek na die wyse waarop gemeenskapsielkunde oor kinders dink en met hulle werk. Voorbeelde van die behandeling van Suid-Afrikaanse kinders word gevolg deur 'n gevallestudie, waarin psigodinamiese denke gebruik word in 'n gemeenskapsintervensie. Daar word aangevoer dat die skakeling tussen interne en eksterne wêrelde 'n komplekse een is veral in werk met kinders. Die interne en die eksterne blyk om in effek onskeibaar te wees en enige intervensie wat hoop om effektief te wees, verdeel hierdie twee wêrelde tot sy nadeel.
197

The impact of solution-focused brief therapy on young youth offenders

Stander, Ingrid 12 1900 (has links)
Thesis (MA) -- Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABTSRACT: The aim of this project was to evaluate the effectiveness of Solution-Focused Brief Therapy (SFBT) in a South African Youth Centre for young offenders, to which the court had sentenced them for two years. The study focused on the competencies and strengths of youth offenders, as well as on their capacity to find solutions to their problems, whilst being realistic and trying to accomplish positive change within the limits of the youth centre facility. An experimental and control group design was used in order to assess the impact of the therapeutic intervention. The effectiveness of the intervention was evaluated within three main domains of human experience: (1) subjective discomfort, (2) interpersonal relationships, and (3) social role performance. Two measures were used, namely the OQ-45.2 (outcome questionnaire) and unstandardised scaling questions relating to participants' personalised goals. Results show that no statistically significant improvement had occurred on the three measured dimensions. However, data obtained from the scaling questions reflected a more complete picture of the three areas of functioning identified and explored in this study. Improvement towards the achievement of young offenders' personalised goals seemed to be rapid at first, followed by a slightly slower rate of improvement and subsequent stabilisation. Scaling questions proved to be a useful technique for making complex aspects of these young offenders' lives more concrete and accessible to both the therapist and themselves. SFBT proved to be an effective method of intervention within group format in a facility for young offenders. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die navorsingsprojek was om die effektiwiteit van Oplossingsgerigte Terapie binne 'n Suid-Afrikaanse jeugsentrum vir jong oortreders, waartoe hulle vir twee jaar deur die hof gevonnis is, te evalueer. Hierdie studie se fokus was op die bevoegdhede en sterk punte van jeugdige oortreders, sowel as op hul vermoe om oplossings vir hul probleme te vind. Hierdie oogmerk was terselftertyd realisties in die poging om positiewe verandering binne die beperkinge van 'n jeugsentrum teweeg te bring. 'n Eksperimentele en kontrolegroepontwerp is gebruik om die impak van die terapeutiese intervensie te evalueer. Die effektiwiteit van die ingreep is ten opsigte van drie hoof areas wat verwant is aan menslike ervarings geevalueer: (1) subjektiewe ongemak, (2) interpersoonlike verhoudings, en (3) sosiale rolvervulling. Twee meetinstrumente is gebruik, naamlik die UV-45.2 (uitkomste vraelys) en ongestandaardiseerde skaleringsvrae wat verwant was aan deelnemers se persoonlike doelstellings. Resultate het getoon dat geen beduidende statistiese verbetering in die drie dimensies plaasgevind het nie. Data wat egter deur die stel van skaleringsvrae ingewin is, het 'n meer volledige beeld van die drie areas van funksionering wat in die studie geYdentifiseer en verken is, gereflekteer. Dit blyk dat die verbetering in die jong oortreders se persoonlike doelstellings aanvanklik vinnig geskied het, en gevolg is deur 'n effense stadiger tempo van verbetering en stabilisering. Volgens die navorsingstudie blyk dit dat skaleringsvrae 'n baie suksesvolle tegniek kan wees om komplekse aspekte van hierdie jong oortreders se lewens vir beide die terapeut en hulself meer konkreet en meer bereikbaar te maak. Dit blyk ook dat Oplossingsgerigte Terapie 'n effektiewe intervensiemetode binne groepformaat in 'n inrigting vir jong oortreders is.
198

The psychometric properties of the Paper and Pencil Games Level 2 for Tigrigna-speaking children in Eritrea

Tecle, Hagos Ghebremicael 04 1900 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The aim of this study was to investigate the psychometric properties of a screening test of cognitive ability, the Paper and Pencil Games Level 2 (PPG Level 2), for Tigrignaspeaking schoolchildren in Eritrea. This study represents one of the first attempts to measure cognitive ability in Eritrea. The PPG was developed in South Africa (Claassen, 1996) as a group test of general cognitive ability for children in Grade 2 and 3 (PPG Level 2), and Grade 4 and 5 (PPG Level 3). The PPG provides Total, Verbal and Nonverbal ability scores. The Verbal Scale consists of two subtests, namely (a) Verbal and Quantitative Reasoning and (b) Comprehension. The Non-verbal Scale consists of three subtests, namely (a) Figure Classification, (b) Figure Series, and (c) Pattern Completion. Although the PPG has the appearance of a standardized intelligence test, Claassen emphasized that it is best used as a screen for academic difficulties or failures. Participants were 577 Tigrigria-speaking Grade 3 children. The children were selected from schools in the capital, Asmara, from small towns, and villages. Eleven schools participated. The participants can be considered representative of the Grade 3 Tigrignaspeaking population in Eritrea. The PPG Level 2 was completed under supervision of the researcher. Classical and Rasch item analyses were conducted on the Verbal and Non-verbal Scales, respectively. The internal consistency of the Non-verbal scale can be considered satisfactory for a screening instrument (Cronbach's a = .85). Furthermore, the non-verbal items showed satisfactory fit to the Rasch model (INFIT values and OUTFIT values < 1.3 for all items), suggesting that they measure a unidimensional construct. In addition, the item difficulty estimates corresponded well with the serial order of the items, with easy items being presented earlier than more difficult items. The internal consistency of the Verbal scale was lower (Cronbach's a = .72), which can probably be attributed to the relative easiness of the items for the particular group of participants. The verbal items also showed satisfactory fit to the Rasch model. The Rasch analysis, which expresses person ability and item difficulty on the same scale, clearly showed that the Verbal items were too easy for the majority of the children. However, it should be kept in mind that the PPG is intended to discriminate among children with low ability. Hence, the observed mismatch between the abilities and item difficulties was not unexpected. It should also be noted that the serial order of the items did not correspond well with item difficulty, with some difficult items being presented early and some easy items presented late in the scale. The five subtests of the PPG were subjected to a confirmatory factor analysis. Two models were specified and compared. Model 1 specified a single general factor; this provided a more parsimonious description of the data and showed a satisfactory fit with the data, though a bit weaker than that of Model 2. Model 2 specified two correlated factors, namely a Verbal and a Non-verbal factor. Model 2 also fitted the data well, but a high correlation between the factors was observed (r = .77; r2 = .59), suggesting the presence of a general factor. The results provide support for two levels of interpretation, namely on the Total score level and the Verbal and Non-verbal level. The validity of the PPG Level 2 was further investigated by examining the correlations between the PPG scores and teacher ratings of academic achievement. Because different schools had different raters, the correlations within each of the schools were pooled to obtain an estimate of the correlations between the PPG scales and academic achievement for the total group. The pooled correlation for the PPG Total score with academic achievement was .56, for the Non-Verbal score .53, and for the Verbal score .41. The correlations for the Total and Non-verbal scores are similar to those typically reported in the educational psychology literature and provide support for the validity of these scales as a screen for academic difficulties. The results show that the PPG, which was developed in South Africa, may be fruitfully exported to Eritrea. It is recommended, however, that before the PPG Level 2 is routinely used for screening purposes with Tigrigna-speaking children, the functioning of the Verbal Scale should be re-examined and possibly some of the Verbal items should be rewritten. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die onderhawige studie was om die psigometriese eienskappe van 'n siftingstoets van kognitiewe vermoë, naamlik die Paper and Pencil Games Level 2 (PPG Level 2), vir Tigrigna-sprekende kinders in Ertirea te bestudeer. Hierdie studie verteenwoordig een van die eerste pogings om kognitiewe vermoë in Eritrea te meet. Die PPG is in Suid-Afrika ontwikkel (Claassen, 1996) as 'n groeptoets van kognitiewe vermoë vir kinders in Grade 2 en 3 (PPG Level 2), en Grade 4 en 5 (PPG Level 3). Die PPG lewer tellings van kognitiewe vermoë op drie vlakke, naamlik Totaal, Verbaal en Nie-Verbaal. Die Verbale skaal bestaan uit twee subskale: (a) Verbale en Kwantitatiewe redenering en (b) Begrip. Die Nie-Verbale skaal bestaan uit drie subskale, naamlik (a) Figuur Klassifisering, (b) Figuurreekse en (c) Patroonvoltooiing. Alhoewel die PPG op die oog af soos 'n konvensionele intelligensietoets lyk, beklemtoon Claassen dat dit te beste geskik is as 'n siftingsinstrument vir akademiese probleme of mislukkings. Die deelnemers was 577 Tigrigna-sprekende kinders in Graad 3. Die kinders is uit skole van die hoofstad, Asmara, klein dorpe en geselekteer. Elf skole het aan die studie deelgeneem. Daar kan aanvaar word dat die deelnemers verteenwoordigend is van die Graad 3 Tigrigna-sprekende populasie in Eritrea. Die PPG Level 2 is onder supervisie van die navorser voltooi. Klassieke en Rasch item-ontledings is op die Verbale en Nie- Verbale skale, onderskeidelik, uitgevoer. Die interne konsekwentheid van die Nie- Verbale skaal kan as bevredigend vir 'n siftingsinstrument beskou word (Cronbach se a = .85). Hierbenewens het die Nie-Verbale items 'n bevredigende passing met die Rasch model getoon (INFIT gemiddelde kwadrate en OUTFIT gemiddelde kwadrate < 1.3 vir alle items), wat daarop dui dat die items 'n essensiëel eendimensionele konstruk meet. Die moeilikheidswaardes van die Nie- Verbale items het ook sterk ooreengestem met die volgorde waarin die items in die skaal aangebied word - die maklike items is eerste aangebied en daarna die moeilike items. Die interne konsekwentheid van die Verbale skaal was laer (Cronbach se a = .72). Die laer koëffisiënt kan waarskynlik aan die relatiewe lae moeilikheidsgraad van die Verbale items toegeskryf word. Die Verbale items het egter ook 'n bevredigende passing met die Rasch model getoon. Die Rasch ontleding, wat vermoë en item moeilikheid op dieselfde skaal uitdruk, het duidelik getoon dat die Verbale items te maklik vir die meeste kinders was. Daar dien egter op gelet te word dat die PPG ontwerp is om te diskrimineer tussen kinders met relatiewe lae vermoëns. In hierdie lig gesien is die swak passing tussen vermoë en item moeilikhede nie te onverwags nie. Die volgorde waarin die items in die skaal aangebied word het ook nie goed ooreengestem met die item moeilikheidswaardes nie - sommige moeilike items is vroeg in die skaal aangebied en sommige maklike items laat in die skaal. Die vyf subtoetse van die PPG is aan 'n bevestigende faktorontleding onderwerp. Twee modelle is gespesifiseer en vergelyk. Model 1 het 'n enkele algemene faktor gespesifisieer.
199

Die invloed van emosionele spanning en emosionele labiliteit op die prestasies in 'n aantal beroepstoetse

Van Biljon, I. J. (Isak Johannes),1924- January 1948 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 1948. / No abstract available
200

Die Pauli-toets as voorspellingsmiddel vir akademiese sukses

Morsbach, Paul Helmut 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 1960. / ENGLISH ABSTRACT: no abstract available / AFRIKAANSE OPSOMMING: geen opsomming

Page generated in 0.1613 seconds