<p>Difuzni krupnoćelijski B limfom je najče&scaron;ći limfom na svetu i obuhvata do 30% non Hodgkin limfoma u zapadnim zemljama i veći procenat u zemljama u razvoju i nerazvijenim zemljama. Obično nastaje de novo ali može nastati sekundarno kao rezultat progresije manje agresivnih limfoma. U većini slučajeva počinje u limfnim čvorovima. Histolo&scaron;ka slika nije uniformna kod svih podtipova DLBCL, zbog morfolo&scaron;kog diverziteta tumorskih ćelija i zbog pratećih neneoplastičnih procesa. Na&scaron;e istraživanje obuhvata 92 bolesnika koji su dijagnostikovani i lečeni na Institutu za onkologiju Vojvodine od 2003. do 2011. godine, od kojih je 66 imalo kompletna imunohistohemijska ispitivanja. Svi su lečeni standardnim protokolom koji uključuje rituksimab. Ispitivali smo morfolo&scaron;ki i imunohistohemijski podtip, ekspresiju imunohistohemijskih markera, pol, starost, stadijum, nodalno/ekstranodalno ishodi&scaron;te i preživljavanje. CD20 je bio pozitivan u svim dostupnim uzorcima. MUM1 u 62,07%, CD10 u 20,23%, BCL6 u 51,72%, CD30 u 10,81%, CD5 u 8,05%, Ki-67 u 30-92%, BCL2 u 39,33%, BAFFR u 46,15%, TACI u 43,94%, BCMA u 10,61%, VEGF u 27,7%, COX2 u 63,64%, CD43 u 18,52%, EBV LMP u 37,88%. Među obolelim ženama je statistički značajno veći procenat MUM1 pozitivnih i BAFFR pozitivnih bolesnika nego među obolelim mu&scaron;karcima. Kod starijih ispitanika je statistički signifikantno ređa ekspresija CD30, COX2, TACI i BCMA. Kod ekstranodalnih limfoma ekspresija TACI je če&scaron;ća nego kod nodalnih limfoma. Ispitanici sa pozitivnom ekspresijom COX2 i ispitanici sa pozitivnom ekspresijom TACI imaju značajno izraženiju ekspresiju Ki-67. Bolesnici sa negativnom ekspresijom BCL2 imaju statistički značajnu korelaciju sa negativnom ekspresijom CD5 i negativnom ekspresijom CD43. Bolesnici sa pozitivnom ekspresijom CD30 imaju statistički značajnu pozitivnu korelaciju sa ekspresijom BCMA. Ispitanici sa pozitivnom ekspresijom COX2 imaju statistički značajnu pozitivnu korelaciju sa ekpresijom TACI. Markeri aktivacije i diferencijacije limfocita nemaju statistički značajnu pozitivnu korelaciju sa boljom prognozom. Markeri signalnih puteva angiogeneze i inflamacije nemaju statistički značajnu pozitivnu korelaciju sa lo&scaron;ijom prognozom. Izgleda da treba biti racionalan i upotrebiti samo osnovna antitela za određivanje imunohistohemijskog podtipa i antitela potrebna za diferencijalnu dijagnozu. Čini se da je prognostički značaj imunohistohemijskih antitela (osim CD20) danas kada se u terapiji koristi Rituximab minimalan.</p> / <p>Diffuse large B-cell lymphoma is the most common lymphoma in the world and represents up to 30% of all NHL in western countries and more in developing and undeveloped countries. It is usually a primary disease but also it can develop secondary as a result of progression of low grade lymphomas. In most cases the disease begins in lymph nodes. Histological features are not uniform in all subtypes of DLBCL due to morphological diversity and following non-neoplastic processes. Our research includes 92 patients whom are diagnosed and treated at the Institute for Oncology of Vojvodina since 2003. to 2011. and 66 among them have complete immunohistochemical findings. All of them are treated with standard protocols including Rituximab. We have examined morphological and immunohistochemical subtype, expression of immunohistochemical markers, sex, age, stadium, nodal / extranodal origin and survival. CD20 was positive in all available samples. MUM1 in 62,07%, CD10 in 20,23%, BCL6 in 51,72%, CD30 in 10,81%, CD5 in 8,05%, Ki-67 in 30-92%, BCL2 in 39,33%, BAFFR in 46,15%, TACI in 43,94%, BCMA in 10,61%, VEGF in 27,7%, COX2 in 63,64%, CD43 in 18,52%, EBV LMP in 37,88%. Female patients have significantly more often MUM1 and BAFFR expression compared to male patients. Older patients have significantly less often CD30, COX2, TACI and BCMA expression. Extranodal lymphomas have more frequent TACI expression then nodal ones. Patients with COX2 expression and patients with TACI expression have significantly higher Ki-67 expression. Patients without BCL2 expression have a significant correlation with CD5 negative expression and CD43 negative expression. Patients with CD30 expression have significant correlation with BCMA expression. Patients with COX2 expression have significant correlation with TACI expression. Markers of activation and differentiation of lymphocytes do not have significant correlation with better prognosis. Markers of signaling pathways for angiogenesis and inflammation do not have a significant correlation with worst prognosis. It seems that we should be rational and use only basic antibodies for determination if immunohistochemical subtype and antibodies necessary for differential diagnosis. It seems that prognostic significance of immunohistochemical antibodies (except CD20) is minimal today in Rituximab era.</p>

<p dir="rtl" style="text-align: left;">Karcinom bronha je važna i &scaron;iroko rasprostranjena bolest koja predstavlja veliki problem javnog zdravlja. Kod osoba mu&scaron;kog pola se nalazi na prvom mestu kako po učestalosti obolevanja tako i kao uzrok smrti među svim malignim tumorima, dok se kod osoba ženskog pola nalazi na trećem ili četvrtom mestu po obolevanju, a po umiranju uglavnom na drugom mestu. Kod najvećeg broja bolesnika bolest se otkriva u uznapredovalom ili metatstaskom stadijumu, a hemioterapija predstavlja jedan od vidova lečenja uznapredovale ili metastatske bolesti. Pored toga &scaron;to produžava preživljavanje i pobolj&scaron;ava kvalitet života obolelih praćena je istovremeno i brojnim neželjenim događajima. Iako hemioterapijski protokoli bazirani na preparatima platine ostvaruju najveću efektivnost kod bolesnika sa uznapredovalim nemikrocelularnim karcinomom bronha toksičnost koja je prati predstavlja najveći problem sa kojim se susrećemo. Ali, uprkos ovoj činjenici veliki broj studija je pokazao da je upravo odsustvo mijelotoksičnosti tokom hemioterapije udruženo sa lo&scaron;ijim ishodom lečenja kod obolelih od karcinoma bronha. Iz tog razloga je i predloženo da se hematolo&scaron;ka toksičnost koristi kao mera biolo&scaron;ke aktivnosti citotoksičnih lekova, njen prognostički značaj je evaluiran i proučavan u velikom broju studija. Ciljevi ove doktorske disertacije su bili da se utvrditi uticaj leukopenije, anemije i trombocitopenije kao nezavisnih prognostičkih faktora na preživljavanje bolesnika sa nemikrocelularnim karcinomom bronha; da se utvrditi učestalost hematolo&scaron;ke toksičnosti lečenih hemioterapijskim protokolima Cisplatin/Vepezid i Gemcitabin/Cisplatin i da se utvrdite razlike u preživljavanju bolesnika lečenih hemioterapijskim protokolima Cisplatin/Vepezid i Gemcitabin/Cisplatin. U uzorku je analizirano 200 bolesnika, 76% mu&scaron;kog i 24% ženskog pola, prosečne starosti 61.4 godine. Najzastupljenji su bili bolesnici u IV stadijumu 50.5%, a najče&scaron;ći patohistolo&scaron;ki tip karcinoma u uzorku je bio adenokarcinom sa 51.5%. Nije utvrđeno postojanje statistički značajne razlike u gradusima leukopenije, anemije i trombocitopenije između posmatranih grupa, (<em>X</em>²=2.908, <em>X</em>²=2.264, <em>X</em>²=3.403, p&gt;0.05). U obe grupe je univarijantnom analizom dokazanao da stadijum bolesti i terapijski odgovor imaju statistički značaj kao &bdquo;ne - hematolo&scaron;ki&ldquo; prognostički faktori (p&lt;0.01). U obe grupe su takođe univarijentnom analizom leukopenija, anemija i trombocitopenija identifikovane kao prognostički faktori kod obolelih od NSCLC, dok multivarijantnom analizom ni jedan od analiziranih faktora nije identifikovan kao prognostički. U obe grupe su bolesnici sa leukopenijom, anemijom i trombocitopenijom gradusa 3 i 4 imali statistički značajno duže preživljavanje u odnosu na bolesnike sa gradusom 0. Nije postojala razlika u preživljavanju bolesnika lečenih hemioterapijskim protokolima cisplatin/etopozid I gemcitabin/cisplatin (F=0.069; p&gt;0.05). Nije postojala razlika u preživljavanju bolesnika sa anemijom, leukopenijom i trombocitopenijom između grupa A i B za graduse 0, 3 i 4</p> / <p>Lung cancer is an important and widespread disease which represents a major public health problem. It is the most frequent disease among all malignant diseases at males, among women it is on the third or fourth place among malignant diseases. In most cases the disease is detected at an advanced or metastatic stage and chemotherapy is one of the therapy options of. Despite the fact that chemotherapy prolongs survival and improves quality of life of patients, at the same time chemotherapy causes a number of different adverse events. Although chemotherapy protocols based platinum achieve maximum effectiveness in patients with advanced non-small cell lung cancer, toxicity that accompanies represents a big problem. But despite this fact, a number of studies have shown that the absence of myelotoxicity during chemotherapy is associated with poorer treatment outcomes in patients with bronchial carcinoma. For this reason, it is proposed that hematological toxicity may be used as a measure of the biological activity of the cytotoxic drug, and its prognostic significance was studied and evaluated in a number of studies. The objectives of this dissertation were to determine the effect of leucopenia, anemia andthrombocytopenia as an independent prognostic factor in the survival of patients with Non Small Cell Lung lung cancer, to determine the incidence of hematological toxicity treated with chemotherapy protocols cisplatin/etoposid and gemcitabine/cisplatin and to determine differences in survival patients treated with chemotherapy protocols cisplatin/etoposid and gemcitabine/ cisplatin. We analyzed 200 patients, 76% male and 24% female, mean age 61.4 years. The most frequent were patients in stage IV 50.5%, and the most common histopathological type was adenocarcinoma with 51.5%. We did not find statistically significant differences in grade of leukopenia, anemia and thrombocytopenia between the groups (<em>X</em>²=2.908,<em> X</em>²=2.264, <em>X</em>²=3.403, p&gt;0.05). In both groups, the univariant analysis has shown that the stage of disease and response rate as a non-hematological prognostic factor had statistical significance (p &lt;0.01). In both groups of patients with NSCLC leucopenia, anemia and trombocitopenia has identified with univariant analysis as a prognostic factors, but multivariant analysis did not show that any of analyzed factors are prognostic. In both groups, patients with grade 3 and 4 of leucopenia, anemia and trombocitopenia had statistically longer survival than patients with grade 0. We did not find statistically significant difference in overall survival of patients treated with cisplatin/etoposid i gemcitabin/cisplatin regimes (F=0.069; p&gt;0.05). We did not find any statistically differences in overall survival between group A and B for leucopenia, anemia and trombocitopenia grade 0, 3 and 4.</p>

<p>Primarni glomerulonefritisi predstavljaju inflamatorna oboljenja bubrega, kod kojih su primarno zahvaćeni glomerulusi, ali promene na tubulointersticijumu imaju veliki značaj za tok i prognozu bolesti. Pored kliničko-laboratorijskih ispitivanja, perkutana biopsija bubrega zauzima značajno mesto u dijagnostici posebnih oblika glomerulonefritisa. Lipokalin vezan za neutrofilnu gelatinazu (NGAL) zauzima značajno mesto medju novijim biomarkerima u nefrologiji. Osnovna funkcija mu je transport gvoždja, ali ima ulogu i u regulaciji metabolizma gvoždja, regulaciji inflamacije, dok u masnom tkivu utiče na razvoj insulinske rezistencije i dijabetesa. Cilj ispitivanja je utvrditi nivo lipokalina 2 u serumu i urinu bolesnika sa primarnim glomerulonefritisom, te utvrditi postojanje korelacije izmedju nivoa lipokalina 2 i patohistolo&scaron;kog oblika glomerulonefritisa, stepenom bubrežne insuficijencije i brzinom progresije bubrežne insuficijencije. Takodje, cilj ispitivanja je bio analizirati povezanost lipokalina 2 sa odogovorom na primenjenu terapiju glomerulonefritisa. Ispitivanje je sprovedeno na 60 bolesnika sa dijagnozom primarnih glomerulonefritisa. Nivo lipokalina 2 je odredjivan pri postavljanju dijagnoze i nakon minimalno &scaron;est meseci lečenja. Rezultati studije ukazuju da bolesnici sa primarnim glomerulonefritisom imaju značajno veće nivoe lipokalina 2 u odnosu na zdrave osobe. Bolesnici sa proliferativnim oblicima primarnih glomerulonefritisa imaju veće nivoe NGAL-a u serumu i odnosa uNGAL/kreatinin, ali razlika nije statistički značajna. Nije utvrdjeno postojanje značajne razlike u prosečnim nivoima NGAL-a u serumu, niti urinu, pri postavljanju dijagnoze, izmedju bolesnika sa pozitivnim i negativnim efektom lečenja primarnog glomerulonefritisa. Utvrdjeno je postojanje korelacije izmedju nivoa NGAL-a u serumu i vrednosti kreatinina, ureje, mokraćne kiseline, klirensa kreatinina i broja leukocita, dok je sa nivoom NGAL-a u urinu utvrdjena korelacija sa klirensom kreatinina, dnevnom proteinurijom i serumskim albuminima. Utvrdjeno je postojanje statistički značajne razlike u prosečnim nivoima NGAL-a u serumu u zavisnosti od stadijuma bubrežne insufijencije. Nije utvrdjeno postojanje značajne razlike u prosečnim nivoima NGAL-a u serumu pri postavljanju dijagnoze, izmedju bolesnika sa povoljnim i nepovoljnim efektom lečenja na bubrežnu funkciju.</p> / <p>The primary glomerulonephritis are inflammatory kidney diseases. Glomerulus are primarily affected, but tubulointerstitial changes are very important for course and prognosis of the disease. In addition to clinical and laboratory testing, percutaneous renal biopsy has an important place in the diagnosis of specific forms of glomerulonephritis. Neutrophil gelatinaseassociated lipocalin (NGAL) occupies an important place among the newer biomarkers in nephrology. The main function of NGAL is transport of iron, whether it has a role in the regulation of iron metabolism, regulation of inflammation, while in adipose tissue affects the development of insulin resistance and diabetes. The aim of this study was to determine the level of lipocalin 2 in serum and urine of patients with primary glomerulonephritis and determine the existence of a correlation between the level of lipocalin 2 and histological forms of glomerulonephritis, the degree of renal insufficiency and speed of progression of renal insufficiency. Also, the aim of this study was to analyze the association of lipocalin 2 with the effect of therapy for glomerulonephritis. The study was conducted on 60 patients diagnosed with primary glomerulonephritis. The levels of lipocalin 2 were determined at diagnosis and after a minimum of six months of treatment. The study results show that patients with primary glomerulonephritis have significantly higher levels of lipocalin 2 compared to healthy people. Patients with proliferative forms of primary glomerulonephritis have higher levels of NGAL in serum and ratio uNGAL/creatinine, but the difference was not statistically significant. There was no significant differences in average levels of NGAL in serum or urine at the beginning, between patients with positive and negative effects of the treatment of primary glomerulonephritis. Correlation was found between the level of NGAL in serum and creatinine, urea, uric acid, creatinine clearance and the number of leukocytes, while the level of NGAL in urine correlated with creatinine clearance, the daily proteinuria and serum albumin. Statistically significant differences in mean levels of NGAL in serum depending on the severity of renal insufficiency were found. No evidence of significant differences in average levels of NGAL in serum at the beginning, among patients with favorable and unfavorable effects of treatment on renal function were found.</p>

<p>Glavni problem u lečenju karcinoma dojke je kako na osnovu kliničke klasifikacije i morfolo&scaron;kih osobina tumora predvideti njegovo dalje pona&scaron;anje. Vrlo često ni kombinacija standardnih prognostičkih faktora ne daje odgovor o potrebi davanja adjuvantne hemioterapije. U cilju sprovođenja adekvatne dalje terapije karcinoma dojke i otkrivanja agresivnih tipova tumora, a nakon hirur&scaron;kog lečenja, postoji stalna potreba za pronalaženjem novih pokazatelja pomoću kojih bi se identifikovale bolesnice koje imaju povećan rizik od razvoja relapsa bolesti. Ciljevi ove studije su bili da se odredi učestalost ekspresije androgenih receptora (AR) u infiltrativnom duktalnom karcinomu dojke. Da se utvrdi povezanost ekspresije AR i kliničko-patolo&scaron;kih prognostičkih faktora u infiltrativnom duktalnom karcinomu dojke. Odnos ekspresije AR i ekspresije estrogen receptora (ER), progesteron receptora (PR) i humanog epidermalnog faktora rasta (HER-2). Da se proceni povezanosti pozitivne ekspresije AR, kao i odnosa AR/ER, sa odgovorom na primenjenu hormonsku terapiju kod ER pozitivnih bolesnica. Da se proceni povezanost ekspresije AR, kao i odnosa AR/ER, sa kliničkim tokom bolesti: pojavom recidiva, metastaza, kao i smrtnim ishodom u toku petogodi&scaron;njeg perioda praćenja pacijentkinja. Istraživanjem je obuhvaćeno oko 200 pacijentkinja obolelih od infiltrativnog duktalnog karcinoma dojke, koje su operisane na Institutu za onkologiju Vojvodine u periodu 2010-2012. godine. Pacijentkinje su odabrane metodom slučajnog izbora. Ne postoji statistički značajna razlika između kliničko patololo&scaron;kih faktora i ekspresije androgenih receptora. Kod pacijentkinja sa infiltrativnim duktalnih karcinomom dojke koje su ER-/AR+ nije pokazana statistički značajna razlika u HER2 proteinskoj ekspresiji. Učestalost receptora za progesteron, estrogen, HER2, Ki-67, tripl negativne ćelija ne karakteri&scaron;u prisustvo androgenskih receptora Nije dokazana statistička značajnost za prvi i drugi stadijum bolesti duktalnog invazivnog karcinoma dojke kada se uzme u obzir kraće vreme preživljavanja kod pacijentkinja koje su primale hormonoterapiju. Statistički značajno kraće vreme preživljavanja pokazano je za treći stadijum bolesti kod pacijentkinja koje su AR i ER (&ge; 2) u odnosu na pacijentkinje kod kojih je odnos AR/ER &lt; 2, čime je za treći stadijum bolesti dokazana inicijalna hipoteza . Analize u prikazanom istraživanju nisu pokazale statističku značajnost kada se porede učestalost relapsa i smrtnog ishoda kada se posmatraju pacijentkinje sa AR pozitivnim i AR negativnim infiltrativnim duktalnim karcinomom dojke. Pokazana je statistički značajna razlika u učestalosti smrtnog ishoda između pacijenatkinja koje su lečene i inhibitorima aromataze i tamoksifenom. Zaključci ove studije bi mogli biti osnova za preporuku da se utvrđivanje ekspresije AR kod karcinoma dojke uvrsti u rutinsku praksu i sadržaj patohistolo&scaron;kog nalaza. Određivanje odnosa ekspresije AR i ER u grupi ER pozitivnih bolesnica moglo bi poslužiti kao vodič za primenu konvencionalne hormonske terapije ili, s druge strane, preporuka za terapiju antiandrogenima, sa ciljem da se izborom novih terapijskih modaliteta pobolj&scaron;a efikasnost lečenja bolesnica sa karcinomom dojke.</p> / <p>The main problem in the treatment of breast cancer is how to predict its future behavior based on the clinical classification and morphological characteristics of the tumor. Very often even a combination of standard prognostic factors does not answer the need for adjuvant chemotherapy. In order to conduct adequate further breast cancer therapy and to detect aggressive tumor types, and following surgical treatment, there is a continuing need to find new indicators to identify patients at increased risk of relapse. The objectives of this study were to determine the frequency of androgen receptor (AR) expression in infiltrative ductal breast cancer. To determine the association between AR expression and clinical-pathological prognostic factors in infiltrative ductal breast cancer. Relationship between AR expression and expression of estrogen receptor (ER), progesterone receptor (PR), and human epidermal growth factor (HER-2). To evaluate the association of positive AR expression, as well as the AR / ER ratio, with response to hormone therapy in ER positive patients. To evaluate the association of AR expression, as well as the relationship of AR / ER, with the clinical course of the disease: onset of relapse, metastasis, as well as fatal outcome during the 5-year follow-up period. The study included about 200 patients suffering from infiltrative ductal breast cancer, operated on at the Institute of Oncology of Vojvodina in the period 2010-2012. years. Patients were selected by random selection. The results there is no statistically significant difference between clinically pathologic factors and androgen receptor expression. No statistically significant difference in HER2 protein expression was shown in patients with infiltrative ductal breast cancer who are ER- / AR +. The frequency of progesterone receptors, estrogen, HER2, Ki-67, tripl negative cells do not characterize the presence of androgen receptors. No statistical significance was demonstrated for the first and second stages of ductal invasive breast cancer when considering shorter survival times in patients receiving hormone therapy. A statistically significant shorter survival time was shown for the third stage of disease in patients with AR and ER (&ge; 2) compared to patients with an AR / ER ratio of &lt;2, thus proving an initial hypothesis for the third stage of disease. The analyzes in the study presented showed no statistical significance when comparing the incidence of relapse and death when looking at patients with AR positive and AR negative infiltrative ductal breast cancer. There was a statistically significant difference in the incidence of death between patients treated with both aromatase inhibitors and tamoxifen. Conclusions of this study could be the basis for recommending that the determination of AR expression in breast cancer be incorporated into the routine practice and content of pathohistological findings. Determining the ratio of AR and ER expression in a group of ER-positive patients could serve as a guide for the administration of conventional hormone therapy or, on the other hand, a recommendation for anti-androgen therapy, with the aim of improving the effectiveness of breast cancer treatment in the choice of new therapeutic modalities.</p>

<p>Uvod: Febrilna neutropenija, kao prvi znak infekcije, je česta komplikacija u fazi postterapijske aplazije kostne srži u obolelih od akutne nelimfoblastne leukemije. Klinička slika febrilne neutropenije može biti suptilna, a progresija u stanje septičnog &scaron;oka znatno brža nego kod imunokompetentnih bolesnika. Rana predikcija rizika od komplikacija febrilne neutropenije i uvođenje empirijske antibiotske terapije može da pobolj&scaron;a prognozu bolesnika. Insulinska rezistencija, dislipidemija i inflamacija masnog tkiva se javljaju u sklopu sistemske inflamacije. Njihova uloga i značaj kao potencijalnih faktora predikcije toka i ishoda febrilne neutropenije nisu ispitani. Ciljevi istraživanja: Ustanoviti promene pokazatelja stepena insulinske senzitivnosti, ukupnog holesterola, triglicerida, HDL - holesterola, LDL - holesterola, apolipoproteina A-I, lipoproteina (a) i adiponektina pre i u fazi febrilne neutropenije kod bolesnika sa akutnom nelimfoblastnom leukemijom. Uporediti vrednosti pokazatelja stepena insulinske senzitivnosti, ukupnog holesterola, triglicerida, HDL - holesterola, LDL - holesterola, apolipoproteina A-I, lipoproteina (a) i adiponektina bolesnika sa akutnom nelimfoblastnom leukemijom pre početka febrilne neutropenije i kontrolne grupe gojaznih. Uporediti vrednosti pokazatelja stepena insulinske senzitivnosti, ukupnog holesterola, triglicerida, HDL - holesterola, LDL - holesterola, apolipoproteina A-I, lipoproteina (a) i adiponektina bolesnika sa akutnom nelimfoblastnom leukemijom u fazi febrilne neutropenije i kontrolne grupe gojaznih. Utvrditi da li su pokazatelj stepena insulinske senzitivnosti, ukupni serumski holesterol, trigliceridi, HDL - holesterol, LDL - holesterol, apolipoprotein A-I, lipoprotein (a) i adiponektin bolesnika sa akutnom nelimfoblastnom leukemijom u fazi febrilne neutropenije u korelaciji sa vrednostima parametara inflamacije, njenim tokom i ishodom. Materijal i metode: Istraživanje je sprovedeno u Klinici za hematologiju i Klinici za endokrinologiju, dijabetes i bolesti metabolizma. Obuhvatilo je 60 ispitanika, od kojih je 30 ispitanika obolelo od akutne nelimfoblastne leukemije, a 30 ispitanika je činilo kontrolnu grupu gojaznih. Nakon uključivanja u istraživanje, ispitanicima su urađeni predviđeni pregledi i laboratorijske analize u cilju procene insulinske senzitivnosti, metaboličkog statusa i serumskog adiponektina. Navedena merenja su urađena pre hemioterapije i u febrilnoj neutropeniji. Zdravstveno stanje ispitanika je praćeno do kraja prve hospitalizacije. Statistička obrada je izvr&scaron;ena uz pomoć statističkog paketa Statistica. Podaci su predstavljeni tabelarno i grafički, a statistička značajnost je odreĎivana na nivou p &lt; 0.05. Rezultati: U febrilnoj neutropeniji bolesnika sa akutnom leukemijom je do&scaron;lo do razvoja insulinske rezistencije (t = - 2.43, p = 0.021), dislipidemije sa značajnim sniţenjem ukupnog holesterola (t = 3.59, p = 0.0012), LDL &ndash; holesterola (t = 3.56, p = 0.0013) i apoA &ndash; I (t = 2.27, p = 0.03). Oboleli od akutne nelimfoblastne leukemije u febrilnoj neutropeniji su razvili metaboličke promene viđene kod gojaznih osoba sa insulinskom rezistencijom. Nastanak i progresija insulinske rezistencije je bila u pozitivnoj korelaciji sa fibrinogenom kao pokazateljem težine inflamacije (r = 0.59, p &lt; 0.05) dok je apoA - I negativno korelirao sa CRP (r = - 0.37, p &lt; 0.05). Ispitanici sa nižom insulinemijom i vrednostima HDL - holesterola pre hemoterapije su imali značajno bolji tok febrilne neutropenije (t = -2.38, p = 0.024 vs. t = - 2.87, p = 0.007). Ispitanici sa većim indeksom telesne mase (BMI) i obimom struka imali su povoljniji ishod febrilne neutropenije (r = - 0.47, p &lt; 0.05 vs. r = - 0.40, p &lt; 0.05). Drugi pokazatelji insulinske senzitivnosti, metaboličkog statusa i adiponektin nisu značajno uticali na tok i ishod febrilne neutropenije. Normalna telesna masa pre hemioterapije, a u febrilnoj neutropeniji temperatura u trajanju dužem od 7 dana, niže vrednosti MASCC indeksa rizika, vi&scaron;e vrednosti CRP, vi&scaron;e vrednosti adiponektina, niže vrednosti Lp(a) i komplikovan tok febrilne neutropenije su bili prediktori lo&scaron;ije prognoze febrilne neutropenije. Zaključak: Pored klasičnih hematolo&scaron;kih parametara potrebno je uzeti u obzir antropometrijske karakteristike, redistribuciju masne mase, disfunkcionalnost masne mase, insulinsku rezistenciju i metaboličke parametre u cilju praćenja i predviđanja mogućih komplikacija i komorbiditeta.</p> / <p>Introduction: Febrile neutropenia is a common complication in posttreatment aplasia in patients with acute nonlymphoblastic leukemia. Its clinical manifestation can be subtle. However, it can progress to septic shock more quickly than in immunocompetent patients. Early prediction of complications and recognition of risk factors can improve outcome. Systemic inflammation is characterized by insulin resistance, dyslipidemia and adipocyte dysfunction. However, their importance in predicting complications and outcome of febrile neutropenia is not entirely known.<br />Aims: To determine changes in HOMA-IR, total cholesterol, triglycerides, HDL - cholesterol, LDL - cholesterol, apolipoprotein A-I, lipoprotein (a) and adiponectin in patients before chemotherapy and during febrile neutropenia. To compare HOMA-IR, total cholesterol, triglycerides, HDL - cholesterol, LDL - cholesterol, apolipoprotein A-I, lipoprotein (a) and adiponectin in patients before chemotherapy and the obese. To compare HOMA-IR, total cholesterol, triglycerides, HDL - cholesterol, LDL - cholesterol, apolipoprotein A-I, lipoprotein (a) and adiponectin in patients during febrile neutropenia and the obese. To determine whether HOMA-IR, total cholesterol, triglycerides, HDL - cholesterol, LDL - cholesterol, apolipoprotein A-I, lipoprotein (a) and adiponectin in febrile neutropenia are in correlation with the severity of the infection, appearance of complications and outcome. Materials and methods: The study was conducted at the Clinic for hematology and Clinic for endocrinology, diabetes, and metabolic disorders. 60 patients who fulfilled the inclusion criteria were included in the study. 30 patients had acute leukemia, and 30 were obese. Clinical and laboratory examination to assess insulin sensitivity, metabolic disorders and adiponectin was done before chemotherapy and during febrile neutropenia. Patients were followed up until the end of the first hospitalization. Data were analyzed with Statistica software and presented in tables and graphs. Statistical significance was set at p&lt;0.05. Results: During febrile neutropenia, patients with acute leukemia developed insulin resistance (t = - 2.43, p = 0.021), alongside significant decline of total cholesterol (t = 3.59, p = 0.0012), LDL &ndash; cholesterol (t = 3.56, p = 0.0013) and apoA &ndash; I (t = 2.27, p = 0.03). In acute inflammation, metabolic changes in patients with acute leukemia resembled those in the obese with insulin resistance. HOMA-IR values were in positive correlation with fibrinogen (r = 0.59, p &lt; 0.05) whereas apoA-I was in negative correlation to CRP (r = - 0.37, p &lt; 0.05). Patients with higher body mass index and waist circumference had better course and outcome of febrile neutropenia (r = - 0.47, p &lt; 0.05 vs. r = - 0.40, p &lt; 0.05). Patients with lower insulin levels and HDL - cholesterol prior to chemotherapy had a significantly better course of febrile neutropenia (t = -2.38, p = 0.024 vs. t = - 2.87, p = 0.007). Other parameters of insulin sensitivity, metabolic status, and adiponectin did not influence the course and outcome of inflammation significantly. Normal body weight, duration of febrile neutropenia for longer than 7 days, lower MASCC risk index, higher CRP and adiponectin, low Lp(a) in febrile neutropenia and a complicated course od febrile neutropenia were predictors of a worse outcome. Conclusion: Besides known hematological risk factors for complications in febrile neutropenia, anthropometric characteristics, fat mass distribution and disfunction, insulin resistance and metabolic parameters are useful predictors of the course and outcome of febrile neutropenia.</p>

<p>UVOD:&nbsp; Citopenija je jedna od glavnih&nbsp; karakteristika mnogih hematolo&scaron;kih bolesti. U&nbsp; rutinskoj transfuziolo&scaron;koj upotrebi su metode&nbsp; detekcije prisustva antitela u serumu ili na&nbsp; eritrocitima bolesnika. Primena direktnog testa utro&scaron;ka antihumanog globulina predstavlja&nbsp; efikasan način da se stekne kompletan uvid u imunolo&scaron;ka zbivanja na svim krvnim lozama, prati dinamika razvoja antitela i toka bolesti. MATERIJAL I METODE: Svim pacijentima su se iz uzoraka periferne&nbsp; krvi vr&scaron;ile sledeće analize krvi: 1) direktni antiglobulinski test mikrometodom&nbsp; aglutinacije u gel karticama (LISS)/ Coombs ID. Dobijeni rezultat aglutinacije mikrometodom na gelu moţe biti negativan ili pozitivan i 2) direktni test utro&scaron;ka antihumanog globulina metodom aglutinacije u epruveti. Očitavanje se vr&scaron;ilo određivanjem razlike u titru antihumanog globuli na i očitavanjem postojeće reakcije aglutinacije dobijene u uzorcima pacijenta u odnosu na rezultate reakcije aglutinacije dobijene sa uzorcima zdrave kontrolne osobe. Test se smatra o pozitivnim ukoliko se dobijala razlika u titru AHG - a za bar dva razređen ja sa pacijentovim ćelijama u odnosu na ćelije zdrave kontrolne osobe. Statistička značajnost&nbsp; je analizirana t - testom, Spirmanovim&nbsp; koeficijentom korelacije REZULTATI: Analizirano je 100 pacijenata sa dijagnozom anemije, leukopenije,&nbsp; limfoproliferativnih bolesti,&nbsp; trombocitopenije, trombotične trombocitopenijske purpure, idiopatske trombocitopenične purpure, mijelodisplastičnog sindroma, miastenije gravis i sistemskog eritematoznog lupusa pre i nakon primljene terapije. Direktni antiglobulinski test je biopozitivan u 20% slučajeva dok je direktni test utro&scaron;ka antihumanog globulina bio u 51%, odnosno za 31% vi&scaron;e. Nakon primljene terapije direktni antiglobulinski test je ostao pozitivan u 18% slučajeva a direktni test utro&scaron;ka antihumanog globulina u 46% &scaron;to je za 28% vi&scaron;e. Utvrđivanjem povezanosti između citopenije i stepena utro&scaron;ka antihumanog globulina dokazano je da svi praćeni parametri utiču na stepen utro&scaron;ka AHG-a: hemoglobin (&beta;=-0,579, p=0,000), hematokrit (&beta;=-0,568, p=0,000), eritrociti (&beta;=-0,519, p=0,000), trombociti (&beta;=-0,617, p=0,000) i leukociti(&beta;=-0,119, p=0,237). Takođe je dokazano da &scaron;to su vrednosti posmatranih parametara veće, razlika u titru direktnog testa utro&scaron;ka antihumanog globulina je manja &scaron;to bi i&scaron;lo u prilog boljoj prognozi posmatranog oboljenja. ZAKLJUČAK: Direktni test utro&scaron;ka antihumanog globulina je značajno osetljiviji test u odnosu na direktni antihumani globulinski test. Postoji pozitivna korelacija između citopenije i stepena konzumacije antihumanog globulina. Smanjenje titra antitela direktnog testa utro&scaron;ka antihumanog globulina je jedan od pokazatelja bolje prognoze bolesti.</p> / <p>INTRODUCTION: Cytopenia is one of the main characteristics of many hematologic diseases. In routine use are methods of detecting the presence of antibodies in the serum or on red blood cells of patients. The application of direct consumption test of antihuman globulin is an efficient way to gain complete insight into the immunological events at all bloodlines, monitor the dynamics of the development of antibodies and disease progression. MATERIALS AND METHODS: All patients samples were tested for: 1) direct antiglobulin test by micro agglutination method in the gel card (LISS) / Coombs ID. The result obtained by micro agglutination gel can be negative or positive, 2) direct consumption test of antihuman globulin in a test tube. Interpretation is performed by determining differences in titer of antihuman globulin by reading existing reactions of agglutination in samples of the patient and compare it to the results obtained with the samples of the healthy control persons. The test is considered positive if the difference in titres obtained AHG differs for at least two dilutions of a patient&#39;s cells compared to cells of healthy control persons. Statistical significance was analyzed by t-test, Spearman correlation coefficient. RESULTS: A total of 100 patients diagnosed withanemia, leukopenia, lymphoproliferative disease, thrombocytopenia, thrombotic thrombocytopenic purpura, idiopathic thrombocytopenic purpura, myelodysplastic syndrome, myasthenia gravis and systemic lupus erythematosus were analyzed before and after receiving treatment. Direct antiglobulin test was positive in 20% cases, while the direct consumption test of anti-human globulin was 51%, that is the difference of 31%. After treatment direct antiglobulin test remained<br />positive in 18% of cases and direct consumption test of antihuman globulin was in 46%, which is 28% higher. Determining the relationship between the degree of cytopenia and consumption of anti-human globulin showed that all monitored parameters affect the level of consumption: hemoglobin (&beta; = -0.579, p = 0.000), hematocrit (&beta; = -0.568, p = 0.000), erythrocytes (&beta; = -0.519 , p = 0.000), platelets (&beta; = -0.617, p = 0.000) and leukocytes (&beta; = -0.119, p = 0.237). It was also proved that if the values of observed parameters are higher, difference in titer of direct consumption test of antihuman globulin is lower, which can indicate better prognosis of disease. CONCLUSION: Direct consumption test of antihuman globulin was significantly more&nbsp; sensitive test than the direct anti-human globulin test. There is a positive correlation between the degree of cytopenia and consumption of anti-human globulin. Decrease in antibody titer in direct consumption test of antihuman globulinis an indicator of a better prognosis of the disease.</p>

<p>TCD apnea test kao neinvazivna i bezbedna neuroultrasonografska metoda pruža korisne informacije o vazomotornoj reaktivnosti (VMR) u procesu indirektnog sagledavanja funkcionisanja moždane autoregulacije. Vazomotorna reaktivnosti podrazumeva sposobnost dilatacije ili konstrikcije moždanih arteriola nastale kao odgovor na određeni vazoaktivni stimulus, najče&scaron;će ugljen dioksid. Cilj ove doktorske disertacije bio je ispitivanje i analiziranje promene karotidne hemodinamike kod bolesnika sa ishemijskim moždanim udarom (IMU) ili tranzitornim ishemijskim atakom (TIA) i simptomatskom karotidnom stenozom u preoperativnom i tromesečnom postoperativnom periodu, kao i procena revaskularizacionog efekta karotidne endarterektomije (KEA).U istraživanje je uključeno 60 hospitalizovanih bolesnika koji su doživeli prvi IMU i TIA u zoni vaskularizacije arterije cerebri anterior (ACA) i arterije cerebri medije (ACM), svi sa karotidnom stenozom, ACI &ge;70%. Bolesnici su bili hospitalizovani na Klinici za neurologiju, Kliničkog Centra Vojvodine, Klinici za kardiovaskularnu hirurgiju, Instituta za kardiovaskularne bolesti Vojvodine i Klinici za vaskularnu hirurgiju, u Novom Sadu. U odnosu na kliničke manifestacije bolesni i su podeljeni u tri grupe: bolesnici sa TIA i amaurosis fugax, sa parcijalnim infarktom u zoni ACA ili ACM i sa lakunarnim infarktom. Istraživanje je analiziralo uticaj promenljivih i nepromenljivih vaskularnih faktora rizika na pojavu IMU i TIA, ali i na VMR, procenjivanu kroz indeks zadržavanja daha (Breath Holding Index, BHI) ipsilateralno i kontralateralno u odnosu na karotidnu stenozu. Analizirana je povezanost stepena karotidne stenoze sa vrednostima BHI preoperativno, povezanost BHI sa težinom kliničke slike, uticaj kolateralnog krvotoka na VMR, distribucija BHI u pojedinim tipovima IMU i TIA kao i komparacija BHI u pre i u postoperativnom periodu od 30 i 90 dana. Na osnovu sprovedenog istraživanja, do&scaron;lo se do zaključaka da je redukovana VMR preoperativna karakteristika karotidne stenoze ipsilateralno kao i karakteristika različitih tipova IMU i TIA ipsilateralno; postoji negativna korela ija izmeĐu stepena karotidne stenoze i BHI vrednosti. Nije potvrđena hipoteza da veći roj razvijenih kolateralnih puteva uslovljava očuvanu VMR; utvrđena je pozitivna korelacija između BHI vrednosti u preoperativnom i postoperativnom periodu; redukovana VMR ima negativan uticaj na težinu kliničke slike. Prepoznavanje vrednosti TCD apnea testa, koji se može koristiti kao komplementarna metoda drugim vazoaktivnim testovima u praćenju karotidne hemodinamike, od posebne je važnosti neurologu i vaskularnom hirurgu. Time bi se doprinelo daljoj evaluaciji mehanizma nastanka IMU, planiranju terapijskog pristupa i determinisanju prognoze operisanih bolesnika. Činjenica da većina neurolo&scaron;kih odeljenja poseduje TCD aparat, apnea test postaje dostupan svakom neurologu u kliničkom radu, posebno u na&scaron;im uslovima, kada se do drugih drugih, skupljih metoda, te&scaron;ko stiže ili nam ostaju nedostižne.</p> / <p>TCD apnea test, as a noninvasive and safe neuroultrasonographic method, provides useful information about vasomotor reactivity (VMR) in the indirect evaluation of cerebral autoregulation. Vasomotor reactivity is the ability of cerebral arterioles to constrict or to dilate in response to a vasoactive stimulus, mainly carbon dioxide. The aim of this doctoral thesis was to investigate and analyze changes in carotid hemodynamics in patients with ischemic stroke (IS) or transient ischemic attack (TIA) and symptomatic carotid stenosis in the preoperative and three-month postoperative period as well as the assessment of revascularisation effect of carotid endarterectomy (CEA). The study included 60 hospitalized patients who experienced a first ischemic stroke or TIA in the vasularisation area of anterior cerebral artery (ACA) and middle cerebral artery (MCA), all with carotid stenosis &ge;70% ACI. Patients were hospitalized at the Clinic of Neurology, Clinical Center of Vojvodina, Department of Cardiovascular Surgery, Institute of Cardiovascular Diseases and the Department of Vascular Surgery in Novi Sad. Considering clinical manifestations of stroke, the patients were divided into three groups: patients with TIA and amaurosis fugax, with partial infarction in area ACA or ACM and with lacunar infarct. The study analyzed the impact of variabile and unvariable vascular risk factors on the incidence of ischemic stroke and TIA, but also on VMR, evaluated through Breath Holding Index (Breath Holding Index, BHI) on the ipsilateral and contralateral side from carotid stenosis. We analysed the correlation between the degree of carotid stenosis with preoperative values of BHI, BHI correlation to the severity of clinical findings, the impact of collateral circulation to the VMR, distribution of BHI in certain types of ischemic stroke and TIA as well as comparison of BHI in the pre and postoperative period of 30 and 90 days. On the basis of this research came the conclusion that reduced VMR is characteristic of ipsilateral carotid stenosis in preoperative period as well as number of developed collateral characteristics of different types of ipsilateral ischemic stroke and TIA; there is a negative correlation between the degree of carotid stenosis and BHI values. The hypothesis that the greater pathways causes preservation of VMR was not confirmed, while the positive correlation between BHI values in the preoperative and postoperative period was established. Reduced VMR has a negative impact on the degree of clinical picture severity. Recognizing the importance of TCD apnea test method, that can be used as a complementary method to other vasoactive tests in monitoring of carotid hemodynamics, is of special importance to the neurologists and vascular surgeons. This would contribute to the further evaluation of mechanism of ischemic stroke, planning of therapeutic approach and determining the prognosis of treated patients. The fact that most of neurological department has TCD device, apnea test becomes available to every neurologist in clinical work, specially in our conditions, when other methods remain unattainable.</p>

<p>UVOD: Savremenim dijagnostičkim i terapijskim dostignućima, kao i unapređenjem preventivnih mera produžen je životni vek ljudi. Starenje stanovni&scaron;tva je fenomen koji zahvata ceo svet. Povećanje broja starijeg stanovni&scaron;tva je udruženo sa porastom broja obolelih od karcinoma u ovoj starosnoj grupi, jer je starenje samo po sebi riziko faktor za nastanak karcinoma. Incidenca pojave karcinoma naglo raste od 50-te godine života sa vrhom u 80-toj godini života. U osoba starijih od 65 godina se dijagnostikuje 58% svih karcinoma, a 30% u starijih od 70 godina. Godine starosti nisu kontraindikaciija za sprovođenje hemioterapije kod starih bolesnika sa karcinomom. Starenje je povezano sa izmenjenom farmakodinamikom i farmakokinetikom antitumorskih lekova i povećanom osetljivo&scaron;ću normalnog tkiva na toksične komplikacije, te je odluka kliničara kod davanja hemioterapije ovoj starosnoj kategoriji bolesnika sa karcinomom uvek vrlo kompleksna i zahteva dobru procenu i odgovarajuću selekciju bolesnika za ovaj tretman. MATERIJAL I METODE: Doktorska disertacija obuhvata rezultate delom restrospektivnog, a delom prospektivnog opservacionog istraživanja sprovedenog u periodu 01.01.2011. do 31.12.2013.godine u Institutu za plućne bolesti Vojvodine u Sremskoj Kamenici, u kojem je praćeno 152 bolesnika starosti 65 i vi&scaron;e godina kod kojih je dijagnostikovan nemikrocelularni karcinom bronha u uznapredovalom stadijumu bolesti, a koji su lečeni kombinovanim hemioterapijskim režimom na bazi platine. Kao prognostički faktori su uzeti: starosna dob bolesnika (grupa mlađih od 75 godina i starih 75 i vi&scaron;e godina), pol, navika pu&scaron;enja cigareta (pu&scaron;ač, nepu&scaron;ač, biv&scaron;i pu&scaron;ač), navika konzumiranja alkohola, performans status (prema ECOG-Eastern Cooperative Oncology Group skali) u momentu postavljanja dijagnoze, patohistolo&scaron;ki tip tumora (adenokarcinom, skvamozni karcinom, drugo), stadijum bolesti (IIIb, IV), veličina tumora (manje od 6 cm i 6 cm i vi&scaron;e), TNM status prema klasifikaciji tumora (7.revizija), parametri krvne slike (vrednosti leukocita, hemoglobina, trombocita), biohemijski parametri (vrednosti laktat-dehidrogenaze (LDH), alkalne fosfataze, aspartat- aminotransferaze (AST), alanin-aminotransferaze (ALT), kalijuma, natrijuma, bilirubina) na početku terapije, komorbiditeti u momentu postavljanja dijagnoze (broj komorbiditeta po sistemima, Charlson index), simptomi bolesti (ka&scaron;alj, hemoptizije, otežano disanje, bol u grudnom ko&scaron;u, promuklost, smetnje gutanja, sindrom gornje &scaron;uplje vene, bol u kostima, simptomi od strane centralnog nervnog sistema, povi&scaron;ena telesna temperatura), gubitak na telesnoj masi (vi&scaron;e od 5% u prethodnih 6 meseci), indeks telesne mase (&lt;18,5kg/m&sup2; pothranjen, 18,5-24,9kg/m&sup2; normalno uhranjen, 25-29,9kg/m&sup2; prekomerna telesna masa, ˃30kg/m&sup2; gojaznost). Svi potencijalni prognostički faktori su evaluirani univarijantnom analizom, a potom su svi faktori rizika za koje je utvrđena značajnost analizirani primenom multivarijantne logističke regresije, u cilju prepoznavanja nezavisnih prediktora za dvogodi&scaron;nje preživljavanje. Za otkrivanje nezavisnih prediktora preživljavanja na dve godine je primenjena binarna logistička regresiona analiza, a kao potencijalni prediktori su bile sledeće varijable: starost ispod 75 godina, pu&scaron;ačka navika, patohistolo&scaron;ki tip karcinoma, stadijum bolesti IV, T4 status, M1b status, prisustvo respiratornog komorbiditeta, otežano disanje, bol u grudima. Kumulativno preživljavanje je prikazano Kaplan-Meier-ovim krivama. Primenom multivarijantne Cox- regresione analize su dobijeni nezavisni prediktori kumulativnog preživljavanja. Iz dobijenih prognostičkih faktora koji se izdvajaju kao nezavisni prediktori za preživljavanje su kreirani matematički modeli za dvogodi&scaron;nje preživljavanje. CILJ ISTRAŽIVANJA: Utvrditi uticaj pojedinih prognostičkih faktora na dvogodi&scaron;nje preživljavanje ovih bolesnika i iz toga izvesti matematički model za stratifikaciju ovih bolesnika u odnosu na dvogodi&scaron;nje preživljavanje. REZULTATI: Analizom prognostičkih faktora je utvrđeno da grupa bolesnika starih 75 godina i vi&scaron;e ima ne&scaron;to duže dvogodi&scaron;nje preživljavanje od grupe bolesnika mlađih od 75 godina, ali bez statističke značajnosti, bolesnici sa tumorom veličine 6 cm i vi&scaron;e imaju kraće dvogodi&scaron;nje preživljavanje u odnosu na bolesnike sa tumorom manjim od 6 cm, bolesnici kod kojih je u momentu postavljanja dijagnoze T status tumora bio T4, a M status M1b imaju kraće dvogodi&scaron;nje preživljavanje, bolesnici kod kojih je na početku tretmana u laboratorijskim nalazima bila prisutna anemija i povi&scaron;ene vrednosti LDH imaju kraće dvogodi&scaron;nje preživljavanje, prisustvo vi&scaron;e komorbiditeta utiče na kraće preživljavanje, bolesnici sa gubitkom na telesnoj masi većim od 5% u periodu 6 meseci pre postavljanja dijagnoze bolesti imaju kraće dvogodi&scaron;nje preživljavanje. Kreirana su dva matematička modela (jedan za preživljavanje na 2 godine i jedan za kumulativno preživljavanje) za stratifikaciju gerijatrijskih bolesnika sa uznapredovalim stadijumom nemikrocelularnog karcinoma bronha lečenih hemioterapijom na bazi platine u odnosu na dvogodi&scaron;nje preživljavanje. ZAKLJUČAK: Dobijeni matematički modeli za preživljavanje gerijatrijskih bolesnika sa uznapredovalim stadijumom nemikrocelularnog karcinoma bronha lečenih hemioterapijom na bazi platine na jednostavan način stratifikuju bolesnike u odnosu na preterapijske prognostičke faktore za razliku od sveobuhvatne gerijatrijske procene koja je vremenski zahtevna procedura i zahteva obučen kadar.</p> / <p>INTRODUCTION: Nowadays life expectancy is prolonged due to modern diagnostic and therapy achievements, as well as promotion of preventive measurements. Aging of population is a phenomenon in the whole world. Increasing number of elderly population is accompanied with the increased number of diagnosed cancer in this age group, because the aging themselves is a risk factor for development of cancer. The appearance of cancer rapidly rises from the age of fifty with the peak at the age of eighty. 58% of cancer diagnoses are in the people older than sixty-five years and 30% in people older than seventy years. The age is not contraindication for chemotherapy treatment in older patient with cancer. The aging is associated with disturbed pharmacodynamics and pharmacokinetics of antitumor drugs and increased susceptibility of normal tissue for toxic complications, therefore clinical decision for introducing chemotherapy is very complex and requires good assessment and proper selection of the patients for this treatment. MATERIAL AND METHODS: This doctoral thesis includes results of partly retrospective and partly prospective observational research conducted in the period 01.01.2011. until 31.12.2013. at the Institute for pulmonary diseases of Vojvodina in Sremska Kamenica, which includes 152 lung cancer patients 65 and more years old with diagnosed non-small cell lung cancer in advanced stage treated with combined platinum based chemotherapy regimen. These prognostic factors are included: age of patients (group &lt;75 years, group &ge;75 years old), sex, smoking cessation (smoker, former smoker, non smoker), alcohol consuming habit, performance status (according to the ECOG-Eastern Cooperative Oncology Group scale) in the moment of confirmed diagnosis, pathohistological type of tumor (adenocarcinoma, squamous cell carcinoma, other), stage of disease (IIIb, IV), tumor size (&lt;6cm and &ge;6cm), TNM status according tumor classification (7th revision), blood count parameters (leucocyte, hemoglobin level, thrombocyte), biochemical parameters (lactate-dehydrogenase level (LDH), alkaline phosphatase level, aspartate aminotransferase level (AST), alanine aminotransferase level (ALT), potassium level, sodium level, bilirubin level) on the start of the chemotherapy, comorbidities at the moment of diagnosis (number of comorbid conditions, Charlson index), symptoms of the disease (cough, hemoptysis, dyspnea, chest pain, hoarseness, swallowing difficulties, caval venae compression symptoms, bone pain, central nervous symptoms, increased body temperature), weight loss (˃ 5% in the previous 6 months), body mass index (&lt;18,5kg/m&sup2; underweight 18,5-24,9kg/m&sup2; normal weight, 25-29,9kg/m&sup2; overweight , ˃30kg/m&sup2; obese). All potential prognostic factors were evaluated with univariante analysis, and after that all factors with confirmed significance were analysed with multivariante logistic regression, in order to identify independent predictors for 2-year survival. Binary logistic regression analysis was applied for identifying independent predictors for 2-years survival and those variables were analysed : age &lt;75 years, smoking cessation, pathohistological type of cancer, stage of disease IV, T4 status, M1b status, presence of respiratory comorbidity, dyspnea, chest pain. Cumulative survival of those patients was shown with Kaplan-Meier prognostic curves. Two mathematical model for 2-year survival was created from the factors confirmed as independent predictors for survival. AIM: This research objectives were to determine the influence of certain prognostic factors on 2-years survival of those patients and to create mathematical model for stratification of those patients related to 2-years survival. RESULTS: Univariante analysis confirmed that the group of patients older than 75 years and more have had better 2-year survival than group of patient younger than 75 year, but without the statistically significance, patients with tumor size &ge;6cm have had worst 2-year survival in comparison with patients with tumor size &lt;6cm, patients with tumor status T4 at the moment of diagnosis and M status M1b have had the shorter 2-year survival, patients with anemia and increased LDH level on the start of the chemotherapy treatment have had shorter 2-year survival, the presence of more comorbid conditions at the moment of diagnosis influence on shorter 2-year survival, patients with weight loss more than 5% in the previous 6 months have had shorter 2-year survival. Two mathematical models were created (one for 2-year survival and the other for the cumulative survival) for stratification of elderly patients with advanced staged non-small cell lung cancer treated with combined platinum based chemotherapy regimen related to 2-year survival. CONSLUSION: Created mathematical models for stratification of elderly patients with advanced staged non-small cell lung cancer treated with combined platinum based chemotherapy regimen more easily stratify patients compared to pretreatment prognostic factors as opposed to comprehensive geriatric assessment which is time-consuming procedure and requires trained personnel.</p>

<p>Karcinom bronha najče&scaron;ći uzrok smrti među malignim bolesti u svetu. U XX veku je registrovan značajan porast kako incidence, tako i mortaliteta karcinoma bronha u većini zemalja. Medijana preživljavanja u svim stadijumima bolesti se značajno pobolj&scaron;ala poslednjih godina XX veka, ali nedovoljno u odnosu na očekivano. U najvećem broju slučajeva, bolest se otkriva u uznapredovalom stadijumu, kada je radikalno hirur&scaron;ko lečenje kao optimalan vid lečenja nemoguće. Neodjuvantna terapija kod bolesnika sa lokalno uznapredovalim karcinomom pluća i zahvaćenim N2 limfnim čvorovima jedan je od modusa multimodalnog lečenja bolesnika sa nemikrocelularnim karcinomima pluća (NSCLC) u cilju pobolj&scaron;anja ishoda njihovog lečenja. Ovakav pristup podrazumeva prevođenje pacijenta iz vi&scaron;eg u niži stadijum bolesti - &bdquo;downstaging&rdquo;. Na taj način pacijent postaje potencijalno resektabilan u smislu daljeg hirur&scaron;kog lečenja koji bi mogao da obezebedi sveukupni onkolo&scaron;ki benefit. Osnovni ciljevi ove doktorske disertacije su bili: procena odgovora na neoadjuvantnu terapiju kod bolenika sa IIIA stadijumom nemikrocelularnog karcinoma bronha u odnosu na T faktor i N faktor, procena TNM klasifikacije pre i posle primenjene neoadjuvantne terapije kod bolesnika sa IIIA stadijumom nemikrocelularnog karcinoma bronha, određivanje stepena tumorske regresije patohistolo&scaron;kom analizom hirur&scaron;kog resekata nemikrocelularnog karcinoma bronha operisanih bolesnika nakon primenjene neoadjuvantne terapije, kao prognostički faktor za period bez bolesti i ukupnog preživljavanja i određivanje stepena regresije tumora u maligno izmenjenim limfnim čvorovima nakon primenjene neoadjuvantne terapije kod bolesnka sa IIIA stadijumom nemikrocelularnog karcinoma bronha, kao prognostički faktor za period bez bolesti i ukupnog preživljavanja.Rezultati su pokazali da neoadjuvantna terapija prema RECIST kriterijumima dovodi značajnog smanjenja veličine tumora, T faktora, kao i do znčajnog downstaging&ldquo;-a nodalnog statusa, N faktora, u terapiji bolesnika sa IIIA stadijumom nemikrocelularnog karcinoma bronha. Neoadjuvantna terapija prema RECIST kriterijumima dovodi značajnog smanjenja klinikog stadijuma bolesti, u terapiji bolesnika sa IIIA stadijumom nemikrocelularnog karcinoma bronha Nakon primenjene neoadjuvantne terapije nema značajne razlike u T faktoru koji je određen radiolo&scaron;ki prema RECIST kriterijumima (ycT) i patohistolo&scaron;ki (ypT) na hirur&scaron;kom materijalu. Nakon primenjene neoadjuvantne terapije prisutna je značajna razlika u N faktoru koji je određen radiolo&scaron;ki prema RECIST kriterijumima (ycN) i patohitolo&scaron;ki (ypN) na hirur&scaron;kom materijalu. Nakon primenjene neoadjuvantne terapije prisutna je značajna razlika u kliničkom stadijumu bolesti koji je određen radiolo&scaron;ki prema RECIST kriterijumima (yc) i patohitolo&scaron;ki (yp) na hirur&scaron;kom materijalu. Gradusi tumorske regresije su usko povezani sa procentom očuvanog tumorskog tkiva. Stepen tumorske regresije u resekatu primarnog tumora nije u korelaciji sa ukupnim preživljavanjem i procenom perioda bez bolesti kod pacijenata sa IIIA stadijumom nemikrocelularnog karcinoma bronha.</p> / <p>Lung cancer is the most common cause of death among malignant diseases in the world. In the twentieth century was a significant increase in both incidence and mortality of lung cancer in most countries. Median survival in all stages of the disease has improved significantly in recent years of the twentieth century, but not as we expected. In most cases, the disease is detected at an advanced stage, when the radical surgical treatment is considered impossible. Neoadjuvant therapy, in patients with locally advanced carcinoma of the lung, and with affected the lymph nodes N2, is one of the modes of multimodal treatment of patients with non-small cell lung cancer (NSCLC) in order to improve the outcome of their treatment. This involves translating the patient from a higher to a lower stage of the disease - &quot;downstaging&quot;. In this way the patient is considered for further surgical treatment that could provide him overall oncology benefit. Main objectives of this PhD dissertation are: evaluation of response to neoadjuvant therapy in stage IIIA NSCLC patients in relation to T factor and N factor; evaluation of TNM classification before and after use of neoadjuvant therapy in stage IIIA NSCLC patients; determination of degree of tumor regression with pathohistologic analysis of resection specimen of NSCLC obtained from patients after application of neoadjuvant therapy, as a prognostic factor for disease-free period and overall survival rate; and determination of degree of tumor regression in malignant lymph nodes after application of neoadjuvant therapy in stage IIIA NSCLC patients, as a prognostic factor for disease-free period and overall survival rate. Results have shown that neoadjuvant therapy according to RECIST criteria leads to significant reduction of tumor size, T factors, as well as significant downstaging of nodal status, N factor, in treatment of stage IIIA NSCLC patients. Furthermore, neoadjuvant therapy according to RECIST criteria leads to significant reduction of clinical stage of the disease in treatment of stage IIIA NSCLC patients. However, after neoadjuvant therapy is applied there is no significant difference in T factor determined radiologically according to RECIST criteria (ycT) and by pathohistologic analysis (ypT) of resected specimen. Neoadjuvant therapy leads to significant difference in N factor which is determined radiologically according to RECIST criteria (ycN) and by pathohistologic analysis (ypN) of resection specimen. After neoadjuvant therapy is applied there is significant difference in clinical stage of the disease determined radiologically according to RECIST criteria (yc) and by pathohistologic analysis (yp) of resection specimen. Tumor regression grading is closely linked to the percentage of preserved tumor tissue. Degree of tumor regression in surgical resection of primary tumor does not correlate to the overall survival rate and estimation of disease-free period in stage IIIA NSCLC patients.</p>

<p>Cilj: Svrha ovog istraživanja je da se odredi prediktivna vrednost pojedinačnih i kombinovanih ehokardiografskih parametara desne komore za pojavu jednogodi&scaron;njeg neželjenog ishoda kod bolesnika sa hroničnom srčanom slabo&scaron;ću i sniženom istisnom frakcijom leve komore. Metodologija: U studiju je uključeno 191 bolesnik koji su od juna 2016. do marta 2017. godine hospitalizovani na Klinici za kardiologiju Instituta za kardiovaskuarne bolesti Vojvodine sa simptomima i znacima srčane slabosti sa sniženom istisnom frakcijom leve komore. Svim bolesnicima je uzeta anamneza, urađen klinički pregled, laboratorijske analize i trans-torakalni ehokardiografski pregled. Pacijenti su nakon toga praćeni godinu dana u cilju registrovanja značajnih neželjenih kardijalnih događaja (kardijalne smrti, smrti zbog drugih - nekardijalnih uzroka, rehospitalizacije zbog akutizacije hronične srčane slabosti, infarkta srca, malignih ventrikularnih poremećaja ritma i &scaron;loga). Kod 111 pacijenata je registrovan neželjeni ishod tokom jednogodi&scaron;njeg praćenja. Rezultati i diskusija: Kod pacijenata u istraživanju, kao značajni prediktori neželjenog ishoda unutar godinu dana, izdvojili su se sledeći eho-parametri desne komore: morfolo&scaron;ki parametar - RV1 (granična vrednost 42 mm); parametar sistolne funkcije - TAs&acute;(granična vrednost 10 cm/s) ; parametar opterećenja desne komore &ndash; RVSP (granična vrednost 40 mmHg) i kombinovani parametri - TAs&acute;/RVSP granična vrednost 1,92 cm/s/mmHg) i TAPSE/RVSP (granična vrednost 0,28 mm/mmHg). Kombinovani ehokardiografski parametri, koji predstavljaju kombinaciju različitih osobine desne komore, imaju veći prediktivni značaj od pojedinačnih parametara. Među njima se izdvojio TAPSE/RVSP (parametri sistolne funkcije i opterećenja desne komore). Među svim posmatranim demografskim, kliničkim, laboratorijskim i ehokardiografskim parametrima obe komore parametar TAPSE/RVSP &lt;0,28 mm/mmHg se opet izdvojio se kao statistički značajan i nezavisni prediktor neželjenog ishoda. Do sada u literaturi nisu opisani kombinovani parametri: TAs&acute;/RVSP i TAs&acute;x PVAcT (parametri sistolne funkcije i opterećenja desne komore). U mom istraživanju su visoko statistički značajano povezani sa pojavom neželjenog ishoda. U zavr&scaron;noj multi varijantnoj analizi (među demografskim, kliničkim, laboratorijskim i ehokardiografskim parametrima obe komore) izdvojilo se pet parametara koji su statistički značajni nezavisni prediktori neželjenog ishoda: života dob; atrijalna fibrilacija; nabrekle vene vrata; pretibijalni edemi i TAPSE/RVSP. Logistički model za procenu verovatnoće pojave velikih neželjenih kardijalnih događaja formiran je od pet parametara dobijenih multifaktorijalnom analizom. Na osnovu dobijenog modela određena je granična vrednost verovatnoće koja iznosi 0,61. Pacijenti sa vredno&scaron;ću &gt; 0,61 imaju visoku verovatnoću za pojavu neželjenog ishoda. Zaključak: Ehokardiografski parametri funkcije DK su značajni prediktori jednogodi&scaron;njeg neželjenog ishoda kod bolesnika sa hroničnom srčanom slabo&scaron;ću i sniženom istisnom frakcijom leve komore. Među njima se, kao superioran nezavisni prediktor jednogodi&scaron;njeg MACE izdvojio kombinovani parametar TAPSE/RVSP sa graničnom vredno&scaron;ću od 0,28 mm/mmHg.</p> / <p>Objective: The aim of this study is to determine the predictive value of individual and combined echocardiographic parameters of the right ventricle for the occurrence of major adverse cardiac events in patients with chronic heart failure with reduced ejection fraction, during one-year follow-up. Methodology: The study included 191 patients, hospitalized with symptoms and signs of heart failure with reduced ejection fraction, from June 2016 to March 2017. All patients were subjected to clinical examination, laboratory analysis and transthoracic echocardiography. Patients were then followed up for one year in order to detect major adverse cardiac events (cardiac deaths, deaths due to other non-cardiac causes, rehospitalisation due to acute chronic heart failure, cardiac infarction, malignant ventricular disorders of rhythm and stroke). During a mean follow-up of 340&plusmn;84 days, 111 patients reached the primary endpoint. Results and discussion: The following echo parameters of the right ventricle were selected as the important predictors of adverse cardiac events. Morphological parameter - RV1 (cut off threshold was 42 mm ); systolic function parameter - TAs (cut off value was 10 cm / s); right ventricular load parameter - RVSP (cut off value 40 mmHg) and combined parameters - TAs / RVSP (cut off value was 1.92 cm / s / mmHg) and TAPSE / RVSP (cut off value was 0.28 mm / mmHg). Combined echocardiographic parameters, which represent a combination of different properties of the right chamber, have a greater predictive significance than individual parameters. TAPSE / RVSP stands out among them (parameters of systolic function and right chamber load). Among all the observed demographic, clinical, laboratory and echocardiographic parameters of both chambers, the parameter TAPSE / RVSP &lt;0.28 mm / mmHg is again stands out to a statistically significant and independent predictor of an adverse outcome. The combined parameters: TAs&#39;/RVSP and TAs&#39;x PVAcT (parameters of systolic function and right chamber load) were not described in the literature, so far. They were significantly related to the occurrence of an adverse cardiac outcome in my research. In the final multivariate analysis (among the demographic, clinical, laboratory and echocardiographic parameters of both chambers), five parameters were statistically significant independent predictors of an unwanted output: age; atrial fibrilation; swollen veins; pretibial edema and TAPSE / RVSP. A logistic model, for estimating the likelihood of the occurrence of major adverse cardiac events, was formed from five parameters obtained by multifactorial analysis. A probability cut off value of 0.61 was determined based on the obtained model. Conclusion:Echocardiographic parameters of the right ventricle are significant predictors of one-year major adverse cardiac events in patients with chronic heart failure with reduced ejection fraction. TAPSE / RVSP with a cut off value of 0.28 mm / mmHg was selected as the superior independent predictor of one-year adverse outcome.</p>