Return to search

A proposed pathophysiological role for TNFa in obesity induced cardiac hypertrophy

The a of TNFa in title is the Greek alpha. / Thesis (MSc)--University of Stellenbosch, 2002. / ENGLISH ABSTRACT: Background: Cardiac hypertrophy is an adaptive process occurring in response to
mechanical overload or tissue injury. The stimuli for cardiac hypertrophy are diverse
and vary from increased afterload on the heart to cardiac remodeling in response to
cytokines. Amongst others, obesity is characterized by excessive body weight
resulting in metabolic disorders. This excess body weight necessitates an increased
blood and oxygen delivery to the peripheral tissues, which is achieved by an elevated
cardiac output. Total blood volume is also increased in the obese due to the
increased tissue volume and vascularity. With time, the obesity induced increase in
cardiac preload results in left ventricular hypertrophy and dilatation. Obesity is also
associated with complications such as hypertension, insulin resistance and impaired
glucose metabolism.
In addition, adipose tissue has been implicated to contribute to elevated circulating
TNFa levels in obesity and may contribute to the pathophysiology of the heart in
obese individuals. The heart is a major cytokine-producing organ that generates
amongst others tumor necrosis factor a (TNFa). TNFa is a proinflammatory cytokine,
which acts to increase its own production, has cytotoxic and cytostatic effects on
certain tumor cells and influences growth and differentiation in virtually all cell types
including cardiomyocytes. Elevated levels of TNFa are detected peripherally in
almost all forms of cardiac injury and in hypertrophic cardiomyopathy. These
elevations are proposed to be deleterious to the heart, although an adaptive role for
low levels of TNFa has been proposed. Aim: The aim of the study was to determine whether there is a correlation between
obesity and serum, myocardial, and adipose tissue TNFa levels and cardiac
hypertrophy. We also wished to determine whether the hearts from the obese
animals functioned normally under normoxic conditions and whether they responded
differently to ischaemia/reperfusion when compared with their concurrent controls.
Materials and Methods: Male Sprague-Dawley rats (n=100) were fed a high caloric
diet (HCD) containing 33% rat chow, 33% condensed milk, 7% sucrose and 27%
water, or standard laboratory rat chow for 6-12 weeks. Food consumption, body
weight gain, heart weight and tibia length were measured. Serum glucose, insulin
and lipid levels were also determined. Hearts were excised and perfused on the
isolated Working Heart perfusion apparatus and cardiac function was monitored and
documented. Hearts were then subjected to 15 minutes of total global ischaemia at
370C, and reperfused for 30 minutes. Cardiac function was again documented.
A separate series of hearts were freeze-clamped at different time points during the
experimental protocol and stored in liquid nitrogen for the determination of myocardial
TNFa and cGMP levels. Serum TNFa levels were determined after 12 weeks on the
high caloric or normal/control diet. After 12 weeks on the diet myocardial TNFa levels
of the HCD fed animals and their concurrent controls were determined before and
during ischaemia. Adipose tissue and myocardial tissue TNFa levels were also
determined after 6, 9 and 12 weeks on the respective diets. Myocardial cGMP levels
were measured in the HCD fed rats and the control rats after 6, 9, and 12 weeks.
These data were used as an indirect index to determine whether the myocardial NOcGMP
pathway was activated in the normoxic hearts on the respective diets. Results: The body weight of the HCO fed animals was significantly higher compared
with their respective controls after 12 weeks on the diet (459.9 ± 173.8 g and 271.5 ±
102.6 g respectively (p<0.05». The HCO fed animals also had heart weight to body
weight ratios that were significantly greater compared with the controls (4.2 ± 0.1
mglg and 3.7 ± 0.1 mglg respectively (p<0.05».
The plasma glucose levels of the HCO fed animals were higher than their respective
controls (9.2 ± 0.3 mmoiII and 7.8 ± 0.3 mmoiII respectively (p<0.05)), but their insulin
levels were similar (12.87 ± 1.02 IlIUlml and 12.42 ± 5.06 IlIU/ml). Plasma lipid
profiles (plasma cholesterol, high density lipoprotein (HOL) cholesterol and plasma
triacylglyceride (TAG)) were abnormal in the HCO fed animals compared with the
control rats. Plasma TAG levels in the HCO fed animals were significantly higher
compared with the control rats (0.664 ± 0.062 mmoiII and 0.503 ± 0.043 (p<0.05»,
while plasma cholesterol levels (1.794 ± 0.058 mmoIII and 2.082 ± 0.062 mmoiII
(p<0.05» and HOL cholesterol levels were significantly lower (1.207 ± 0.031 mmoiII
and 1.451 ± 0.050 mmoiII (p<0.05».
Cardiac mechanical function was similar for both groups before ischaemia, but the
percentage aortic output recovery was lower for the hearts from the HCO fed animals
when compared with their controls (47.86 ± 7.87% and 66.67 ± 3.76 % respectively
(p<0.05».
Serum TNFa levels of the HCO fed animals were higher compared with the control
animals (51.04 ± 5.14 AU and 31.46 ± 3.72 AU respectively (p<0.05», but myocardial
TNFa levels remained lower in these animals (312.0 ± 44.7 pglgram ww and 571.4 ± 132.9 pg/gram ww respectively (p<0.05)). During ischaemia these myocardial TNFa
levels increased above those of the controls (442.9 ± 12.4 pg/gram ww and 410.0 ±
12.5 pg/gram ww respectively (p<0.05)). The adipose tissue TNFa levels were
significantly increased after 12 weeks on the high caloric diet compared with the
control animals (4.4 ± 0.4 pg/gram ww and 2.5 ± 0.3 pg/gram ww respectively
(p<0.05)). There was no significant difference in the myocardial cGMP levels of the
HCD rats compared with the conrol rats after 6, 9 and 12 weeks.
Conclusion: 1) The high caloric diet induced obesity, which lead to cardiac
hypertrophy in this study. 2) There was a strong correlation between elevated
adipose tissue and serum TNFa levels, and cardiac hypertrophy. 3) Elevated serum
TNFa levels did not lead to activation of the myocardial NO-cGMP pathway in the
normoxic hearts in this model. 4) The hypertrophied hearts from the HCD fed animals
had poorer post-ischaemie myocardial functions than their concurrent controls. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Agtergrond: Miokardiale hipertrofie is In aanpassing wat gebeur as In gevolg van
meganiese oorbelading of weefsel beskadiging. Verskillende stimuli kan tot
miokardiale hipertrofie aanleiding gee soos byvoorbeeld In verhoging in nalading, of
miokardiale hermodellering in respons op sitokiene. Verhoging van voorbelading in
vetsug mag ook tot hipertrofie aanleiding gee. Vetsug word gekenmerk deur In
oormatige liggaamsmassa wat tot metaboliese versteurings lei. Die oormatige
liggaamsmassa vereis In verhoging in bloed- en suurstofverskaffing aan die perifere
weefsel wat deur In verhoging in die kardiale uitset vermag kan word. Die bloed
volume van In vetsugtige individu word ook verhoog as gevolg van In verhoging in
weefselvolume en vaskulariteit en met verloop van tyd induseer die verhoogde
kardiale voorbelading linker ventrikulêre hipertrofie en dilatasie. Vetsug word ook met
verskeie ander siekte toestande soos hipertensie, insulien weerstandigheid en
versteurde glukose metabolisme, geassosieer.
Vetweefsel dra ook by tot verhoging van tumor nekrose faktor alfa (TNFa) vlakke in
die bloed, wat op sy beurt tot miokardiale hipertrofie mag bydra. TNFa is In proinflammatoriese
sitokien wat sy eie produksie kan stimuleer. Dit het ook sitotoksiese
en sitostatiese effekte op sekere tumor selle en kan groei en differensiasie in bykans
alle seltipes, insluitende kardiomiosiete, stimuleer. Die hart kan ook TNFa produseer
en verhoogde TNFa vlakke word feitlik in alle vorms van miokardiale besering en
hipertrofiese kardiomiopatie waargeneem. Daar word voorgestel dat verhoogde
TNFa vlakke vir die hart nadelig is, ten spyte van die vermoeding dat die sitokien In
potensiële aanpassings rol by laer vlakke het. Doelstelling: Die doel van hierdie studie was om vas te stelof daar 'n verband tussen
vetsug en serum, miokardiale en vetweefsel TNFa vlakke en miokardiale hipertrofie,
bestaan. Ons het ook gepoog om te bepaal of harte van vetsugtige diere normaal
funksioneer en of die response van sulke harte op isgemie-herperfusie van die van
ooreenstemmende kontroles verskil.
Materiaal en tegnieke: Manlike Sprague-Dawley rotte (n=100) is vir 6-12 weke op 'n
hoë kalorie dieët (HKD) geplaas. Die HKD het uit 33% rotkos, 33% gekondenseerde
melk, 7% sukrose en 27% water bestaan. Kontrole diere het standaard laboratorium
rotkos ontvang. Voedselinname, liggaamsmassa toename, serum insulien, glukose
en lipied vlakke is ook bepaal. Harte is geïsoleer en geperfuseer volgens die Werk
Hart perfusie metode en hart funksie is gemonitor en gedokumenteer. Harte is
vervolgens aan 15 minute globale isgemie by 3rC blootgestel en daarna weer vir 30
minute geherperfuseer waartydens hartfunksie weer gedokumenteer is. 'n Aparte
groep harte is op spesifieke tydsintervalle gedurende die eksperimentele protokol
gevriesklamp en in vloeibare stikstof gestoor vir die bepaling van miokardiale TNFa
en sGMP vlakke.
Serum TNFa vlakke is bepaal na 12 weke op die dieët. Na die diere 12 weke op die
HKD was, is hierdie diere en hulooreenstemmende kontroles se miokardiale TNFa
vlakke voor en na isgemie bepaal. Vetweefsel en miokardiale TNFa vlakke is ook
onderskeidelik na 6, 9 en 12 weke bepaal. Miokardiale sGMP vlakke is in die HKD
diere en in die kontrole diere na 6, 9 en 12 weke bepaal. sGMP vlakke is gebruik as
'n indirekte indeks van aktivering van die miokardiale NO-sGMP boodskapper pad. Resultate: Na 12 weke op die dieët was die liggaamsmassa van die HKD diere
beduidend hoër in vergeleke met hulooreenstemmende kontroles (459.9 ± 173.8 g
en 271.5 ± 102.6 g (p<0.05)). Die HKD diere se hart massa tot liggaam massa
verhouding was ook beduidend hoër in vergelyking met die van kontroles (4.2 ± 0.1
mglg en 3.7 ± 0.1 mglg (p<0.05)).
Alhoewel insulien vlakke dieselfde was (12.42 ± 5.06 j.lIU/ml en 12.87 ± 1.02 j.lIU/ml),
was serum glukose vlakke van die HKD diere hoër as die van die ooreenstemmende
kontroles (9.2 ± 0.3 mmoiii en 7.8 ± 0.3 mmoiii (p<0.05)). Plasma lipied profiele (HOL
cholesterol, plasma cholesterol en trigliseriede) was abnormaal in die HKD diere.
Plasma TAG vlakke in die HKD diere was beduidend hoër as die van die kontroles
(0.664 ± 0.062 mmoiii en 0.503 ± 0.043 (p<0.05)), terwyl plasma cholesterol vlakke
(1.794 ± 0.058 mmoiii en 2.082 ± 0.062 mmoiii (p<0.05)) en HOL cholesterol vlakke
beduidend laer was (1.207 ± 0.031 mmoiii en 1.451 ± 0.050 mmoiii (p<0.05)).
Miokardiale meganiese funksie was dieselfde vir beide groepe voor isgemie, maar
die persentasie aorta omset herstel tydens herperfusie was laer in die HKD diere in
vergelyking met die van kontrole diere (47.86 ±. 7.87% en 66.67 ± 3.76% (p<0.05)).
Serum TNFa vlakke van die HKD diere was beduidend hoër as die van kontrole diere
(51.04 ± 5.14 AU en 31.46 ± 3.72 AU (p<0.05)), maar miokardiale TNFa vlakke was
laer (312.0 ± 44.7 pglgram nat gewig en 571.4 ± 132.9 pglgram nat gewig (p<0.05)).
Die vetweefsel TNFa vlakke was ook beduidend verhoog na 12 weke op "n hoë
kalorie dieët wanneer dit vergelyk word met die van kontrole diere (4.4 ± 0.4 pglgram
nat gewig en 2.5 ± 0.3 pglgram nat gewig respektiewelik (p<0.05)). Daar was geenbeduidende verskille in die miocardiale vlakke van sGMP in die HKD diere in
vergelyking met die kontroles na 6, 9 en 12 weke.
Gevolgtrekkings: 1) "n Hoë kalorie dieët het in dié studie vetsug geïnduseer en tot
miokardiale hipertrofie gelei. 2) Daar was "n positiewe korrelasie tussen verhoogde
vetweefsel en serum TNFa vlakke, en miokardiale hipertrofie. 3) Verhoogde serum
TNFa vlakke het nie tot die aktivering van die miokardiale NO-sGMP pad in hierdie
model gelei nie. 4) Die hipertrofiese harte het tydens herperfusie ná isgemie swakker
as hulooreenstemmende kontroles gefunksioneer.

Identiferoai:union.ndltd.org:netd.ac.za/oai:union.ndltd.org:sun/oai:scholar.sun.ac.za:10019.1/70077
Date03 1900
CreatorsRostami, Maryam
ContributorsDu Toit, E. F., Van Rooyen, J., Stellenbosch University. Faculty of Science. Dept. of Physiological Sciences.
PublisherStellenbosch : Stellenbosch University
Source SetsSouth African National ETD Portal
Languageen_ZA
Detected LanguageEnglish
TypeThesis
Format139 p. : ill.
RightsStellenbosch University

Page generated in 0.008 seconds