Στην παρούσα διπλωματική εργασία έγινε υλοποίηση και πειραματική αξιολόγηση μιας μεθοδολογίας η οποία έχει αναπτυχθεί στο Εργαστήριο Ολοκληρωμένων Κυκλωμάτων και αφορά τη βελτιστοποίηση του Πολλαπλασιασμού Πίνακα επί Διάνυσμα (ΠΠΔ) σε μονοπύρηνους και πολυπύρηνους επεξεργαστές. Η μεθοδολογία εκμεταλλεύεται το σύνολο των χαρακτηριστικών της αρχιτεκτονικής που χρησιμοποιείται και συγκεκριμένα (α) την ιεραρχία της μνήμης, (β) το μέγεθος της κρυφής μνήμης, (γ) το βαθμό συσχέτισης κάθε επιπέδου της κρυφής μνήμης, (δ) την καθυστέρηση της μνήμης και (ε) το πλήθος των πυρήνων. Είναι η πρώτη φορά που λαμβάνεται υπόψη ο βαθμός συσχέτισης της μνήμης. Σκοπός της μεθοδολογίας είναι η βελτιστοποίηση με βάση όλες τις παραμέτρους μαζί και όχι καθεμία ξεχωριστά. Για να βελτιωθεί η απόδοση προτείνεται διαφορετικός χρονοπρογραμματισμός ανάλογα με το μέγεθος του πίνακα. Για την πειραματική αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκαν οι επεξεργαστές γενικού σκοπού Intel Core 2 Duo E6065 και Τ6600, ο Intel i7-3930K και ο ενσωματωμένος επεξεργαστής ειδικού σκοπού Microblaze από το Virtex-5 FPGA (Xilinx). Τα αποτελέσματα συγκρίνονται με την state-of-the-art βιβλιοθήκη ATLAS (Automatically Tuned Linear Algebra Software) και παρουσιάζουν βελτίωση 30%. Από τα πειραματικά αποτελέσματα είναι φανερό ότι η κύρια μνήμη είναι το bottleneck του προβλήματος. Επίσης, η απόδοση βελτιώνεται όταν αλλάζει το layout του πίνακα τόσο σε μονοπύρηνες όσο σε πολυπύρηνες αρχιτεκτονικές. Όσον αφορά τη μέθοδο του tiling τα πειραματικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η μείωση των αστοχιών δεν βελτιώνει πάντα την απόδοση γιατί υπάρχει trade-off ανάμεσα στο μέγεθος του tile και στις εντολές διευθυνσιοδότησης. Επίσης, είναι φανερό ότι στις πολυπύρηνες αρχιτεκτονικές δεν υπάρχει γραμμική σχέση της απόδοσης και του πλήθους των πυρήνων που χρησιμοποιούνται. Αυτό οφείλεται στο περιορισμένο εύρος ζώνης της μνήμης. / The subject of this MSc Thesis is the implementation and the experimental evaluation of a methodology that has been developed at the Laboratory of Integrated Circuits and optimizes the Matrix Vector Multiplication (MVM) in single-core and multi-core processors. The methodology fully exploits the characteristics of the architecture. Specifically, it exploits (a) the hierarchy of the memory, (b) the cache size, (c) the cache associativity, (d) the memory latency and (e) the number of the cores. It is the first time that the cache associativity is taken into account. The methodology optimizes all the parameters together as one problem and not separately. A different scheduling is proposed according to the size of the matrix. The general purpose processors Intel Core 2 Duo E6065, Intel Core 2 Duo T6600 and Intel i7-3930K and the embedded processor Virtex-5 Microblaze have been used. The results have been compared with the state-of-the-art library ATLAS (Automatically Tuned Linear Algebra Software) and the performance is improved by 30%. According to the experimental results, it is obvious that the bottleneck is the memory latency. Moreover, the performance is increased when a new way of saving the matrix in the main memory (data array layout) is used in both single-core and multi-core architectures. As far as the tiling is concerned, the experimental results indicate that the decrease of the misses does not always improve the performance because there is a trade-off between the tile size and the addressing instructions. According to the experimental results, as far as multicore architectures are concerned, there is no linear relation between the performance and the number of the cores, because of the limited memory bandwidth.
| Identifer | oai:union.ndltd.org:upatras.gr/oai:nemertes:10889/7283 |
| Date | 30 April 2014 |
| Creators | Παπαδήμα, Ελισσάβετ |
| Contributors | Γκούτης, Κωνσταντίνος, Papadima, Elissavet, Γκούτης, Κωνσταντίνος, Παλιουράς, Βασίλειος, Θεοδωρίδης, Γεώργιος |
| Source Sets | University of Patras |
| Language | gr |
| Detected Language | Greek |
| Type | Thesis |
| Rights | 0 |
Page generated in 0.0022 seconds