Η λοίμωξη με Helicobacter pylori (Ελικοβακτήριο του πυλωρού, ΕΠ) αυξάνει τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του στομάχου. Η εξέλιξη σε αδενοκαρκίνωμα περνάει από το προκαρκινικό στάδιο της εντερικής μεταπλασίας, η οποία ακολουθεί τη γαστρίτιδα που προκαλείται από το ΕΠ. Ένας από τους πιθανούς μηχανισμούς καρκινογένεσης είναι η απορύθμιση της ισορροπίας ανάμεσα στη απόπτωση και τον πολλαπλασιασμό κυττάρων του γαστρικού επιθηλίου. Στην εργασία αυτή μελετήθηκαν η απόπτωση και ο πολλαπλασιασμός του γαστρικού επιθήλιου σε ομάδα ασθενών χωρίς λοίμωξη με ΕΠ, ομάδα ασθενών με γαστρίτιδα από ΕΠ και, τέλος, ομάδα ασθενών με γαστρίτιδα που περιείχε εστίες εντερικής μεταπλασίας. Η απόπτωση αξιολογήθηκε με τη μέθοδο TUNEL και εκφράστηκε με τον Δείκτη Απόπτωσης (Apoptotic Index, AI). Ο πολλαπλασιασμός αξιολογήθηκε με την ανοσοϊστοχημική χρώση του αντιγόνου Ki-67 και εκφράστηκε με τον Δείκτη Πολλαπλασιασμού (Proliferation Index, PI). Στους ΕΠ- θετικούς ασθενείς, η απόπτωση και ο πολλαπλασιασμός ήταν σημαντικά αυξημένες σε σύγκριση με τους ΕΠ-αρνητικούς ασθενείς (AI=1,22 +/- 0,13% έναντι 0,15 +/- 0,03%, p<0,0001; PI=24 +/- 1% έναντι 13 +/- 2%, p<0,0001). Η αύξηση ήταν ανάλογη με τη βαρύτητα της γαστρίτιδας. Μέσα στις εστίες εντερικής μεταπλασίας, όμως, η απόπτωση ήταν σημαντικά μειωμένη σε σύγκριση με την γαστρίτιδα που τις περιέβαλλε (AI=0,20 +/- 0,06% έναντι 1,34 +/- 0,23%, p=0,0014), ενώ ο πολλαπλασιασμός διατηρούνταν σε ψηλά επίπεδα (PI=25,4 +/- 4% έναντι 24,7 +/- 2%, p=0,87). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση στη σχέση απόπτωσης-πολλαπλασιασμού στις εστίες εντερικής μεταπλασίας σε σύγκριση με τη περιβάλλουσα γαστρίτιδα (Λόγος ΑΙ/ΡΙ=0,008 +/- 0,005 vs. 0,054 +/- 0,009, 63 p<0,02). Έτσι, η γαστρίτιδα στη λοίμωξη με ΕΠ σχετίζεται με ταυτόχρονη αύξηση στην απόπτωση και τον πολλαπλασιασμό επιθηλιακών κυττάρων, ενώ η μετάβαση σε εντερική μεταπλασία οδηγεί σε υποχώρηση της απόπτωσης σε φυσιολογικά επίπεδα και διατήρηση του αυξημένου πολλαπλασιασμού. Αυτή η διαταραχή στη σχέση απόπτωσης και πολλαπλασιασμού είναι πιθανό να αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην καρκινογενετική δράση του ΕΠ. / Infection with Helicobacter pylori (HP) has been recognized as a risk factor for the development of gastric cancer. In the histologic progression to cancer, adenocarcinoma is preceded by the precursor lesion of intestinal metaplasia, which may follow HP-induced gastritis. An imbalance between the competing processes of apoptosis and proliferation in the gastric epithelium has been postulated to play a role in this sequence of events. This study compared apoptosis and proliferation in antral epithelium from a group of individuals not infected with HP, a group of individuals with HP-induced gastritis, and a group of individuals with HP-induced gastritis containing foci of intestinal metaplasia. Apoptosis was evaluated by the TUNEL assay and expressed as Apoptotic Index (AI), while proliferation was assessed by Ki-67 immunohistochemistry and expressed as Proliferation Index (PI). In the HP-positive group, apoptosis and proliferation were increased compared with the HP-negative group (AI=1,22 +/- 0,13% vs. 0,15 +/- 0,03%, p<0,0001; PI=24 +/- 1% vs. 13 +/- 2%, p<0,0001). Increases were proportional to the severity of the gastritis. Within foci of intestinal metaplasia, apoptosis was significantly reduced compared with surrounding gastritis (AI=0,20 +/- 0,06% vs. 1,34 +/- 0,23%, p=0,0014), whereas proliferation was not altered (PI=25,4 +/- 4% vs. 24,7 +/- 2%, p=0,87). This resulted in a lower AI/PI ratio in intestinal metaplasia than in surrounding gastritis (0,008 +/- 0,005 vs. 0,054 +/- 0,009, p<0,02). HP-induced gastritis was thus associated with increased epithelial apoptosis and proliferation compared with uninfected controls. In intestinal metaplasia, proliferation remained increased but apoptosis reverted to normal levels. This imbalance may contribute to HP-associated gastric carcinogenesis.