Το νησί της Κρήτης, εξαιτίας της ιδιαίτερης γεωγραφικής θέσης αλλά και της γεωλογικής ιστορίας της, παρουσιάζει παγκόσμιο παλαιοντολογικό ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα, βρίσκεται στη περιοχή σύγκλησης της Ευρασιατικής και της Αφρικανικής πλάκας. Η ιστορία της ξεκινά περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν ο ωκεανός της Τηθύος χώριζε την Ευρασία, δηλαδή τον ενιαίο ηπειρωτικό χώρο Ευρώπης και Ασίας από την Γκοντβάνα, την ενιαία ήπειρο που περιελάμβανε την Αφρική, την Ινδία και την Αυστραλία. Με την πάροδο του γεωλογικού χρόνου η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου έχει παρουσιάσει ποικίλες αλλαγές φθάνοντας στο Νεογενές όπου παρατηρούνται ιζήματα θαλάσσιας, λιμναίας και χερσαίας προέλευσης. Με βάση τα συγκεκριμένα ιζήματα γίνεται διάκριση σε περιόδους όπου τμήματα της Κρήτης ήταν κάτω από την στάθμη της θάλασσας και σε περιόδους που τμήματα της ανυψώθηκαν σε χέρσο. Σε αυτά έχουν εντοπιστεί απολιθωμένα θηλαστικά. Μία από αυτές τις θέσεις είναι και η Γκέλα, Αγίας Φωτιάς Σητείας. Το 2002 άρχισε η ανασκαφή ώστε να συλλεχθεί το μεγαλύτερο δεινοθήριο στην Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα θηλαστικά παγκοσμίως. Συγκεκριμένα, εντοπίστηκαν πάνω από 100 οστά και δόντια, δηλαδή περίπου το 60% του αρχικού σκελετού τα οποία συμπεριλαμβάνονται στην συλλογή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης. / -