Η παρούσα μελέτη εστιάζει σε καλλιτεχνικές πρακτικές αρχειακού τύπου οι οποίες στο τέλος του 20ού και στις αρχές του 21ου αιώνα έχουν λάβει σταδιακά κεντρική θέση στην ευρύτερη κατηγορία της τεκμηριωτικής πρακτικής (documentary art practices). Οι αρχειακές πρακτικές, σε πιο εναλλακτικές εκφράσεις, συνδέθηκαν με ακτιβιστικές και επιτελεστικές μορφές τέχνης. Η ολοένα και πυκνότερη παρουσία αρχειακών έργων στο πεδίο της τέχνης έχει ως αποτέλεσμα να είναι εφικτός ο προσδιορισμός κοινών φορμαλιστικών, εννοιολογικών, τεχνικών χαρακτηριστικών, σε βαθμό που να μπορούμε να κάνουμε λόγο για την παρουσία ενός διακριτού καλλιτεχνικού είδους. Παράλληλα, όμως, διαπιστώνει κανείς ότι τα έργα αυτά διακρίνονται από πλήθος διαφορετικών προσεγγίσεων και στρατηγικών. / --