Η έννοια του «Web2.0.» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε ένα συνέδριο για την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ του εκδοτικού οίκου O’ Reilly και του Medialive International. Μέσα από αυτή τη σύσκεψη έγινε φανερό ότι το Web είναι πιο σημαντικό από ποτέ, με εντυπωσιακές νέες εφαρμογές και ιστότοπους, που κάνουν την εμφάνισή τους ολοένα και συχνότερα. Μισό χρόνο μετά, ο όρος Web2.0. έχει ξεκάθαρα λάβει χώρα, με περισσότερες από 9,5 εκατομμύρια αναφορές στη μηχανή αναζήτησης Google. Πιο συγκεκριμένα, το νέο Web αλλάζει επειδή αλλάζει η νοοτροπία των δημιουργών των ιστότοπων, των προγραμματιστών αλλά και των απλών χρηστών. Το Web2.0. είναι περισσότερο δημοκρατικό. Ο ρόλος των ισχυρών, παραδοσιακών δημιουργών και «εκδοτών» περιεχομένου αποδυναμώνεται. Η αλληλεπίδραση των χρηστών με το περιεχόμενο και άλλους χρήστες εντείνεται. Η νέα χρήση των ήδη υπαρχουσών τεχνολογιών και εργαλείων δίνει καινούριες διαστάσεις και προστιθέμενη αξία στο περιεχόμενο. Οι λέξεις «υλικό» και «λογισμικό» περνάνε σε δεύτερη μοίρα ενώ μια νέα, καθολική πλατφόρμα είναι αυτή που αναδεικνύεται. Ο νέος Παγκόσμιος Ιστός που ακούει στο όνομα Web2.0. ενθαρρύνει τη συμμετοχή των χρηστών και την παραγωγή ενός πλουσιότερου, πιο σύγχρονου και δυναμικότερου περιεχομένου. Προσφέρει σε όλους τους χρήστες του το ρόλο του δημιουργού και του εκδότη αφού ταυτόχρονα με τους web developers, και οι απλοί χρήστες είναι σε θέση να δημιουργούν χρησιμοποιώντας τη θέληση και τη φαντασία τους. Παράλληλα με τη διαμόρφωση του περιεχομένου, διαφόρων μορφών, όπως κείμενο, ήχος, εικόνα, βίντεο, στους χρήστες επαφίεται και η κατηγοριοποίηση, η αξιολόγηση και η κατάταξη του περιεχομένου, όπως για παράδειγμα ποια είδηση θεωρείται από αυτούς ως η περισσότερο σημαντική. Το Web2.0 αναφέρεται σε ένα σύνολο νέων δικτυακών υπηρεσιών, οι οποίες επιτρέπουν στους χρήστες να συνεργάζονται και να ανταλλάζουν δεδομένα online, με πιο αποδοτικό τρόπο σε σχέση με αυτόν που προσφέρανε οι παλιότερες υπηρεσίες. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι οι νέες υπηρεσίες παρέχουν στο χρήστη μια εμπειρία που πλησιάζει περισσότερο σε αυτή που έχει όταν εργάζεται στον προσωπικό του υπολογιστή. Με άλλα λόγια, οι εφαρμογές του Web2.0. μοιάζουν με τις εφαρμογές desktop. Επιπλέον, οι νέοι δικτυακοί τόποι είναι κατά κανόνα «δυναμικοί» και περισσότερο αλληλεπιδραστικοί, διαφέροντας από το «στατικό» Web1.0. Το Web2.0. είναι συμβατό με οποιοδήποτε λειτουργικό σύστημα κι αν χρησιμοποιεί ο εκάστοτε χρήστης. Μια εφαρμογή πλοήγησης του Διαδικτύου (web browser) (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή) αρκεί για να συμμετέχει ένα χρήστης στο νέο, πιο ζωντανό και εκπληκτικό Διαδίκτυο. Επιπρόσθετα, το Web2.0. είναι εκτός από πλούσιο και «ελαφρύ». Πολλές από τις εφαρμογές του έχουν σχεδιαστεί για να «τρέχουν» γρήγορα, χωρίς να «βαραίνουν» τους πόρους του συστήματος. Τέλος, το λογισμικό και το υλικό δεν απασχολούν πλέον τους προγραμματιστές στον ίδιο βαθμό με το παρελθόν, αφού το περιεχόμενο, η διαμόρφωση και η αξιοποίησή του είναι τα θέματα στα οποία επικεντρώνεται κυρίως το ενδιαφέρον. Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία μελετά τις αρχές που το Web2.0. πρεσβεύει, τα πρότυπα σχεδιασμού που ακολουθούνται, τις τεχνικές και τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται, τις ικανότητες που πρέπει να έχουν οι εταιρείες κατασκευής λογισμικού και εφαρμογών προκειμένου να θεωρούνται ότι ακολουθούν τα πρότυπα του Web2.0. Επιπλέον, παρουσιάζονται οι βασικότερες Web2.0. εφαρμογές, οι οποίες είτε πρόκειται για καινοτόμα στοιχεία, είτε αποτελούν νέες εκδόσεις των ήδη Web1.0. υπαρχουσών εφαρμογών, με τις οποίες και συγκρίνονται. Τελικά, παρουσιάζονται μια σειρά από ιστοτόπους, ελληνικούς και ξένους, στους οποίους γίνεται φανερή η επίδραση και παρουσία του Web2.0., ενώ παράλληλα προτείνεται η χρήση συγκεκριμένωνWeb2.0. στοιχείων και τεχνολογιών ανάλογα με την κατηγορία και το είδος του ιστοτόπου. Ωστόσο, υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό που αντιμετωπίζει το Web2.0. με επιφυλακτικότητα. Ενώ κάποιοι το θεωρούν μια καινοτομία, κάποιοι άλλοι το θεωρούν μια χωρίς νόημα λέξη, που αποσκοπεί στην επικράτηση στην αγορά και την αύξηση των κερδών, των εφαρμογών και υπηρεσιών που φέρονται ως αντιπρόσωποι του όρου. Η παρούσα εργασία έχει ως σκοπό να παρουσιάσει αντικειμενικά και αμερόληπτα τη νέα γενιά του Διαδικτύου και αφήνει στον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για το τι τελικά είναι το Web2.0. και ποια είναι η αξία του. / The concept of “Web2.0” began with a conference brainstorming session between O’ Reilly and MediaLive International. In the year and a half since, the term “Web2.0” had clearly taken hold, with more than 9.5 million citations in Google. In the new generation of Web, users are treated as co-developers. They obtain the role of author and publisher and use their willingness and imagination to add value and create the content of the web. Leverage customer-self service and algorithmic data management are used in order to reach out to the entire web, to the edges and not just the centre. As a result, the new projects can be seen to have a natural architecture of participation. In some cases, the service automatically gets better the more people use it. Moreover, Web2.0 era software is delivered as a service, not as a product. That leads to an end of the software release cycle. Furthermore, the Web2.0 mindset is good at re-use. When commodity components are abundant, developers can create value simply by assembling them in novel or effective ways. The purpose of this master thesis is to analyse the principles that Web2.0. advocate, the techniques and technologies that are used, the core competencies of Web2.0. companies, the design patterns, the new applications and projects. Its target is to recommend which of the Web2.0’ components should be used in each case, depending on the needs, the requirements and the kind of the website or application. However, there’s still a huge amount of disagreement about just what Web2.0 means, with some people decrying it as a meaningless marketing buzzword, and others accepting it as the new conventional wisdom. This thesis presents Web2.0 impartially, letting readers to decide what is Web2.0 and its value.