Η παρούσα διδακτορική διατριβή προτείνει ένα εννοιολογικό πλαίσιο σχεδιασμού μαθησιακών αντικειμένων το οποίο εμφορείται από την Κοινωνική Σημειωτική και από τη Θεωρία της Ρητορικής Δομής. Προτείνεται μια θεώρηση των μαθησιακών αντικειμένων ως πολυτροπικών ψηφιακών κειμενικών μακρο-ειδών τα οποία αποτελούνται από ψηφιακά κειμενικά μικρο-είδη. Η οργάνωση του μαθησιακού περιεχομένου μοντελοποιείται μέσα από διάφορα συστημικά δίκτυα τα οποία αναπαριστούν τις σχεδιαστικές επιλογές του δημιουργού των μαθησιακών αντικειμένων. Με αυτό το σημειωτικό πλαίσιο στη διάθεσή του ένας δημιουργός μαθησιακών αντικειμένων μπορεί να εξοπλιστεί με τα εννοιολογικά εκείνα εργαλεία τα οποία θα του επιτρέψουν: α) να δημιουργήσει ή να χρησιμοποιήσει διάφορους τύπους κειμενικών μικρο-ειδών σύμφωνα με τις επικοινωνιακές λειτουργίες που αυτά εξυπηρετούν, β) να συνδέσει μεταξύ τους αυτούς τους τύπους μέσα από μια σειρά συζευκτικών σχέσεων και γ) να εκφράσει μέσα στο μαθησιακό περιεχόμενο τις επικοινωνιακές του προθέσεις απέναντι σε μια συγκεκριμένη ομάδα – στόχο χρηστών. / This thesis proposes a conceptual framework for designing learning objects which is imbued by Social Semiotics and Rhetoric Structure Theory. An outlook of learning objects as digital multimodal macrogenres composed by digital microgenres is proposed. The organization of learning content is modeled through several systemic networks which represent the design choices of the learning objects’ author. With this semiotic framework at his disposal, a learning objects’ author can be equipped with those conceptual tools that will enable him: a) to create or use different types of microgenres according to the communicative functions they serve, b) to link these types through a series of conjunctive relations and c) to express within the learning content his communicative intentions towards a particular target group of users.