Η παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματεύεται το θέμα της εκπαίδευσης εμπρόσθιων τροφοδοτούμενων τεχνητών νευρωνικών δικτύων και τις εφαρμογές τους. Η παρουσίαση των θεμάτων και των αποτελεσμάτων της διατριβής οργανώνεται ως εξής: Στο Κεφάλαιο 1 παρουσιάζονται τα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα , τα οφέλη της χρήσης τους, η δομή και η λειτουργία τους. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζεται πως από τους βιολογικούς νευρώνες μοντελοποιούνται οι τεχνητοί νευρώνες, που αποτελούν το θεμελιώδες στοιχείο των τεχνητών νευρωνικών δικτύων. Στη συνέχεια αναφέρονται οι βασικές αρχιτεκτονικές των εμπρόσθιων τροφοδοτούμενων τεχνητών νευρωνικών δικτύων. Το κεφάλαιο ολοκληρώνεται με μια ιστορική αναδρομή για τα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα και με την παρουσίαση κάποιων εφαρμογών τους. Στο Κεφάλαιο 2 παρουσιάζονται μερικοί από τους υπάρχοντες αλγορίθμους εκπαίδευσης τεχνητών νευρωνικών δικτύων. Γίνεται μια περιληπτική αναφορά του προβλήματος της εκπαίδευσης των τεχνητών νευρωνικών δικτύων με επίβλεψη και δίνεται η μαθηματική μοντελοποίηση που αντιστοιχεί στην ελαχιστοποίηση του κόστους. Στην συνέχεια γίνεται μια περιληπτική αναφορά στις μεθόδους που βασίζονται στην κατεύθυνση της πιο απότομης καθόδου, στις μεθόδους δευτέρας τάξεως όπου απαιτείται ο υπολογισμός του Εσσιανού πίνακα της συνάρτησης κόστους, στις μεθόδους μεταβλητής μετρικής, και στις μεθόδους συζυγών κλίσεων. Κατόπιν, παρουσιάζεται ο χώρος των βαρών, η επιφάνεια σφάλματος και οι διάφορες τεχνικές αρχικοποίησης των βαρών των τεχνητών νευρωνικών δικτύων και περιγράφονται οι επιπτώσεις που έχουν στην εκπαίδευση τους. Στο Κεφάλαιο 3 παρουσιάζεται ένας νέος αλγόριθμος εκπαίδευσης τεχνητών νευρωνικών δικτύων βασισμένος στον αλγόριθμο της οπισθοδιάδοσης του σφάλματος και στην αυτόματη προσαρμογή του ρυθμού εκπαίδευσης χρησιμοποιώντας πληροφορία δυο σημείων. Η κατεύθυνση αναζήτησης του νέου αλγορίθμου είναι η κατεύθυνση της πιο απότομης καθόδου, αλλά για τον προσδιορισμό του ρυθμού εκπαίδευσης χρησιμοποιούνται προσεγγίσεις δυο σημείων της εξίσωσης χορδής των μεθόδων ψεύδο-Newton. Επιπλέον, παράγεται ένας νέος ρυθμός εκπαίδευσης προσεγγίζοντας την νέα εξίσωση χορδής, που προτάθηκε από τον Zhang, η οποία χρησιμοποιεί πληροφορία παραγώγων και συναρτησιακών τιμών. Στη συνέχεια, ένας κατάλληλος μηχανισμός επιλογής του ρυθμού εκπαίδευσης ενσωματώνεται στον αλγόριθμο εκπαίδευσης ώστε να επιλέγεται κάθε φορά ο κατάλληλος ρυθμός εκπαίδευσης. Τέλος, γίνεται μελέτη της σύγκλισης του αλγορίθμου εκπαίδευσης και παρουσιάζονται τα πειραματικά αποτελέσματα για διάφορα προβλήματα εκπαίδευσης. Στο Κεφάλαιο 4 παρουσιάζονται μερικοί αποτελεσματικοί αλγόριθμοι εκπαίδευσης οι οποίοι βασίζονται στις μεθόδους βελτιστοποίησης συζυγών κλίσεων. Στους υπάρχοντες αλγόριθμους εκπαίδευσης συζυγών κλίσεων προστίθεται ένας αλγόριθμος εκπαίδευσης που βασίζεται στη μέθοδο συζυγών κλίσεων του Perry. Επιπρόσθετα, προτείνονται νέοι αλγόριθμοι συζυγών κλίσεων που προκύπτουν από τις ίδιες αρχές που προέρχονται οι γνωστοί αλγόριθμοι συζυγών κλίσεων των Hestenes-Stiefel, Fletcher-Reeves, Polak-Ribiere και Perry, και ονομάζονται κλιμακωτοί αλγόριθμοι συζυγών κλίσεων. Αυτή η κατηγορία αλγορίθμων βασίζεται στην φασματική παράμετρο κλιμάκωσης του προτάθηκε από τους Barzilai και Borwein. Επιπλέον, ενσωματώνεται στους αλγόριθμους εκπαίδευσης συζυγών κλίσεων μια αποδοτική τεχνική γραμμικής αναζήτησης, που βασίζεται στις συνθήκες του Wolfe και στην διασφαλισμένη κυβική παρεμβολή. Ακόμη, η παράμετρος του αρχικού ρυθμού εκπαίδευσης προσαρμόζεται αυτόματα σε κάθε επανάληψη σύμφωνα με ένα κλειστό τύπο. Στη συνέχεια, εφαρμόζεται μια αποτελεσματική διαδικασία επανεκκίνησης, έτσι ώστε να βελτιωθούν περαιτέρω οι αλγόριθμοι εκπαίδευσης συζυγών κλίσεων και να αποδειχθεί η ολική τους σύγκλιση. Τέλος, παρουσιάζονται τα πειραματικά αποτελέσματα για διάφορα προβλήματα εκπαίδευσης. Στο τελευταίο Κεφάλαιο της παρούσας διδακτορικής διατριβής, απομονώνεται και τροποποιείται ο κλιμακωτός αλγόριθμος του Perry, που παρουσιάστηκε στο προηγούμενο κεφάλαιο. Πιο συγκεκριμένα, ενώ διατηρούνται τα κύρια χαρακτηριστικά του αλγορίθμου εκπαίδευσης, εφαρμόζεται μια διαφορετική τεχνική γραμμικής αναζήτησης η οποία βασίζεται στις μη μονότονες συνθήκες του Wolfe. Επίσης προτείνεται ένας νέος αρχικός ρυθμός εκπαίδευσης για χρήση με τον κλιμακωτό αλγόριθμο εκπαίδευσης συζυγών κλίσεων, ο οποίος φαίνεται να είναι αποδοτικότερος από τον αρχικό ρυθμό εκπαίδευσης που προτάθηκε από τον Shanno όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με την μη μονότονη τεχνική γραμμικής αναζήτησης. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα πειραματικά αποτελέσματα για διάφορα προβλήματα εκπαίδευσης. Τέλος, ως εφαρμογή εκπαιδεύεται ένα πολυεπίπεδο εμπρόσθια τροφοδοτούμενο τεχνητό νευρωνικό δίκτυο με τον προτεινόμενο αλγόριθμο για το πρόβλημα της ταξινόμησης καρκινικών κυττάρων του εγκεφάλου και συγκρίνεται η απόδοση του με την απόδοση ενός πιθανοτικού τεχνητού νευρωνικού δικτύου. Η διατριβή ολοκληρώνεται με το Παράρτημα Α’, όπου παρουσιάζονται τα προβλήματα εκπαίδευσης τεχνητών νευρωνικών δικτύων που χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση των προτεινόμενων αλγορίθμων εκπαίδευσης. / In this dissertation the problem of the training of feedforward artificial neural networks and its applications are considered. The presentation of the topics and the results are organized as follows: In the first chapter, the artificial neural networks are introduced. Initially, the benefits of the use of artificial neural networks are presented. In the sequence, the structure and their functionality are presented. More specifically, the derivation of the artificial neurons from the biological ones is presented followed by the presentation of the architecture of the feedforward neural networks. The historical notes and the use of neural networks in real world problems are concluding the first chapter. In Chapter 2, the existing training algorithms for the feedforward neural networks are considered. First, a summary of the training problem and its mathematical formulation, that corresponds to the uncostrained minimization of a cost function, are given. In the sequence, training algorithms based on the steepest descent, Newton, variable metric and conjugate gradient methods are presented. Furthermore, the weight space, the error surface and the techniques of the initialization of the weights are described. Their influence in the training procedure is discussed. In Chapter 3, a new training algorithm for feedforward neural networks based on the backpropagation algorithm and the automatic two-point step size (learning rate) is presented. The algorithm uses the steepest descent search direction while the learning rate parameter is calculated by minimizing the standard secant equation. Furthermore, a new learning rate parameter is derived by minimizing the modified secant equation introduced by Zhang, that uses both gradient and function value information. In the sequece a switching mechanism is incorporated into the algorithm so that the appropriate stepsize to be chosen according to the status of the current iterative point. Finaly, the global convergence of the proposed algorithm is studied and the results of some numerical experiments are presented. In Chapter 4, some efficient training algorithms, based on conjugate gradient optimization methods, are presented. In addition to the existing conjugate gradient training algorithms, we introduce Perry's conjugate gradient method as a training algorithm. Furthermore, a new class of conjugate gradient methods is proposed, called self-scaled conjugate gradient methods, which are derived from the principles of Hestenes-Stiefel, Fletcher-Reeves, Polak-Ribiere and Perry's method. This class is based on the spectral scaling parameter. Furthermore, we incorporate to the conjugate gradient training algorithms an efficient line search technique based on the Wolfe conditions and on safeguarded cubic interpolation. In addition, the initial learning rate parameter, fed to the line search technique, was automatically adapted at each iteration by a closed formula. Finally, an efficient restarting procedure was employed in order to further improve the effectiveness of the conjugate gradient training algorithms and prove their global convergence. Experimental results show that, in general, the new class of methods can perform better with a much lower computational cost and better success performance. In the last chapter of this dissertation, the Perry's self-scaled conjugate gradient training algorithm that was presented in the previous chapter was isolated and modified. More specifically, the main characteristics of the training algorithm were maintained but in this case a different line search strategy based on the nonmonotone Wolfe conditions was utilized. Furthermore, a new initial learning rate parameter was introduced for use in conjunction with the self-scaled conjugate gradient training algorithm that seems to be more effective from the initial learning rate parameter, proposed by Shanno, when used with the nonmonotone line search technique. In the sequence the experimental results for differrent training problems are presented. Finally, a feedforward neural network with the proposed algorithm for the problem of brain astrocytomas grading was trained and compared the results with those achieved by a probabilistic neural network. The dissertation is concluded with the Appendix A', where the training problems used for the evaluation of the proposed training algorithms are presented.