Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το πρόβλημα της εξόρυξης γνώσης μέσα από μεγάλες βάσεις δεδομένων. Πιο συγκεκριμένα αναλύονται τεχνικές εύρεσης συχνών συνόλων αντικειμένων και κανόνων συσχέτισης (association rules). Οι τεχνικές αυτές έχουν μεγάλη εφαρμογή σε τομείς της καθημερινής ζωής. Ένα παράδειγμα είναι το σύνολο των αντικειμένων που μπορεί να αγοράσει κάποιος από ένα πολυκατάστημα (market analysis). Η εύρεση συσχετισμού μεταξύ των αντικειμένων που περιέχει το καλάθι των προϊόντων μπορεί να βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό την διεύθυνση της επιχείρησης ώστε να αναδιατάξει τη σειρά με την οποία τοποθετεί τα προϊόντα στα ράφια. Οι πιο δημοφιλείς αλγόριθμοι που επιλύουν το πρόβλημα είναι ο apriori και ο fp-growth, χρησιμοποιούν ένα κατώφλι εμπιστοσύνης πάνω από το οποίο πρέπει να είναι ο αριθμός εμφανίσεων των συνόλων αντικειμένων μέσα στην βάση δεδομένων. Αυτό όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα γιατί στην καθημερινότητα υπάρχουν προϊόντα (items) τα οποία εμφανίζονται από τη φύση τους αρκετά σπάνια οπότε το όριο της υποστήριξης τους πρέπει να τεθεί αρκετά χαμηλά ώστε να αποκτήσουν σημασία οι λιγοστές εμφανίσεις τους. Αντίστοιχα τα προϊόντα που εμφανίζονται αρκετά συχνά μπορούν να έχουν όριο υποστήριξης σχετικά μεγάλο. Για το λόγο αυτό αναπτύχθηκαν αλγόριθμοι όπου αντί για ένα ενιαίο κατώφλι υποστήριξης, έχουμε πολλαπλά (multiple minimum support) και κάθε item έχει το δικό του. Έτσι υλοποιήθηκε ο αλγόριθμος apriori ενώ η παρούσα εργασία φιλοδοξεί να εφαρμόσει τον αλγόριθμο fp-growth και μάλιστα με δύο εναλλακτικές τεχνικές σε πολλαπλές υποστηρίξεις. Οι δύο τεχνικές διαφέρουν ως προς τον τρόπο κατασκευής της βασικής δομής δηλαδή του δέντρου fp-tree. Το δέντρο αυτό περιέχει τα υποσύνολα αντικειμένων, τα οποία θα διερευνήσουμε αν εμφανίζονται αρκετά συχνά ώστε να θεωρήσουμε ότι τα αντικείμενα τους συσχετίζονται μεταξύ τους. Στη συνέχεια μελετάμε τις τεχνικές εύρεσης αρνητικών κανόνων συσχέτισης (negative association rules). Οι κανόνες αυτοί είναι χρήσιμοι στην ανάλυση αγορών με στόχο να ανακαλυφθούν τα προϊόντα που ‘συγκρούονται’ μεταξύ τους ή αλληλοσυμπληρώνονται. Η μορφή τους είναι X→⌐Y και υποδηλώνει την απουσία κάποιων αντικειμένων (Υ) ως αποτέλεσμα της παρουσίας των συνόλου αντικειμένων Χ. Και σε αυτό τον τομέα έχει αναπτυχθεί ένας αλγόριθμος που εφαρμόζει apriori για την εύρεση των συνόλων από όπου θα προκύψουν τα Χ και Y και εισάγει μια μετρική συσχέτισης των δύο συνόλων αντικειμένων, που επιλέχθηκε να είναι το correlation coefficient . Αυτό που εμείς υλοποιήσαμε είναι η εφαρμογή του ίδιου αλγορίθμου αλλάζοντας όμως τεχνική χρησιμοποιώντας τον fp-growth αντί για apriori. Τέλος ασχοληθήκαμε με το πρόβλημα της εξόρυξης προτύπων με προαπαιτούμενο τη διατήρηση της σειράς των αντικειμένων (order preserving). Αναπτύχθηκε μια νέα τεχνική εξόρυξης η οποία βασίζεται στον υπάρχοντα αλγόριθμο fp-growth αλλά βασισμένη σε μια εναλλακτική μορφή τον λεγόμενο fp γράφο. Συμπερασματικά σε αυτήν την εργασία θα αναπτυχθούν τα παρακάτω: 1. Αλγόριθμος fp-growth σε πολλαπλές υποστηρίξεις όπου η βασική δομή- το δέντρο FP-tree- έχει στα φύλλα αντικείμενα με τις μεγαλύτερες υποστηρίξεις. 2. Αλγόριθμος fp-growth σε πολλαπλές υποστηρίξεις όπου η βασική δομή- το δέντρο FP-tree- έχει στα φύλλα αντικείμενα με τις μικρότερες υποστηρίξεις. 3. Αλγόριθμος fp-growth για την εύρεση αρνητικών κανόνων συσχέτισης. 4. Αλγόριθμος fp-growth για την εξόρυξη προτύπων με διατήρηση σειράς αντικειμένων όπου η βασική δομή είναι ο fp γράφος / The present work deals with the problem of data mining from databases. More specifically we analyze methods for detection of frequent itemsets and association rules. The most popular case study of data mining is the market analysis. The important here is the detection of relation among buying items. These relation could follow to a new different classification of items inside the super market. The most popular algorithms of data mining – apriori and fp growth – use a single support threshold for the number of appearances of items inside the database. This single threshold is not appropriate because of the different kind of items. This conclude to replacement of single threshold with multiple threshold, one for each concrete item. We implement the algorithm fp growth for multiple minimum supports, using two different methods. These two methods differs in the way we build the fp tree. The fp tree contents the itemsets which we must examine if they are frequent or not. Right after that we study methods for detection positive and negative association rules. Negative association rules have the form X→⌐Y. The symbol ⌐ indicate the absence of itemset Y. Our method also use a statistic method for calculate the relation between X and Y called ‘correlation coefficient’. This method leads to an algorithm fp growth for detection of positive and negative rules. Finally we involve with the data mining problem using a semantic requirement: ‘The order of the items in an itemset cannot change’. We develop an fp growth algorithm for detect frequent itemsets with order preserving. This algorithm use a fp graph instead of fp tree.

MultiDetector-row Computed Tomography (MDCT) or MultiSlice Computed Tomography (MSCT) has undergone remarkable progress since its first introduction at the end of the 1990s. Given that CT examinations are generally recognized as a relatively high-dose procedure, concern has been expressed at the associated increase in doses. The International Committee on Radiation Protection (ICRP) noted in their report No.87 that absorbed doses in tissues from CT are among the highest observed in diagnostic radiology (i.e. 10–100 mGy). Therefore, the purpose of this thesis is to calculate the dosimetric quantities for brain, chest, and abdomen-pelvis examinations that were carried out using Philips Brilliance 16 and Brilliance 64 CT Scanners of the University General Hospital “Attikon”, as well as to perform their intercomparison. For brain examinations, axial technique was utilized. However, for chest and abdomen-pelvis examinations, spiral technique was applied. The effect of overranging (or overscanning) is connected with spiral mode and its contribution to patient dose is really important in case of MSCT scanners. Therefore, the contribution of the overrange effect for body examinations carried out was calculated. In the framework of this thesis, the contribution of overrange to the effective dose received by patients submitted to the forementioned examinations is calculated. Additionally, dose measurements were carried out in order to estimate the radiation burden to the eye lenses and the thyroid during the typical brain examination, both when eye lenses are inside and outside the irradiation field. / Οι Υπολογιστικοί Τομογράφοι (ΥΤ) πολλαπλών τομών έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο από την κλινική εφαρμογή τους στις αρχές του 1990. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι οι εξετάσεις ΥΤ συνεπάγονται υψηλή ακτινική επιβάρυνση του ασθενή, η μελέτη τους έχει συγκεντρώσει το ερευνητικό ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Η Διεθνής Επιτροπή Ακτινοπροστασίας (ICRP) επισημαίνει στην αναφορά Νο 87 ότι η απορροφούμενη δόση στους ιστούς από εξετάσεις ΥΤ είναι από τις υψηλότερες στη διαγνωστική ακτινολογία (10-100 mGy). Συνεπώς, σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ο υπολογισμός των δοσιμετρικών μεγεθών για τις συνήθεις εξετάσεις εγκεφάλου, θώρακος και άνω-κάτω κοιλίας, οι οποίες πραγματοποιούνται με τους ΥΤ πολλαπλών τομών Brilliance 16 και Βrilliance 64 της Philips στο Π.Γ.Ν “ΑΤΤΙΚΟΝ ”,καθώς επίσης και η σύγκριση των αντίστοιχων δόσεων μεταξύ των συγκεκριμένων ΥΤ. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε εξετάσεις θώρακος και άνω-κάτω κοιλίας που πραγματοποιούνται με ελικοειδή τεχνική λαμβάνουν επιπλέον δόση (overscan) που οφείλεται στην τεχνική αυτή. Η συνεισφορά του “overscan” είναι ιδιαίτερα σημαντική στους ΥΤ πολλαπλών τομών, οπότε επιπλέον στόχος αυτής της διπλωματικής είναι ο υπολογισμός της. Τέλος, πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις της δόσης του θυρεοειδή και των φακών των οφθαλμών κατά την υποβολή ασθενών στη συνήθη εξέταση εγκεφάλου, τόσο στην περίπτωση παρουσίας των οφθαλμών εντός όσο και εκτός πεδίου ακτινοβόλησης.

Στην παρούσα εργασία περιγράφεται μια νέα προσέγγιση στο πρόβλημα του εντοπισμού θέσης πολλαπλών πηγών στα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων. Ο αλγόριθμος που προτείνεται βασίζεται σε μια εναλλακτική ερμηνεία της πληροφορίας που παρέχεται από το δίκτυο (υπό τη μορφή της λαμβανόμενης ισχύος του σήματος από κάθε κόμβο- αισθητήρα). Στα πλαίσια της εργασίας διεξάχθηκαν εκτενή πειράματα για την αξιολόγηση της μεθόδου όσον αφορά στην απόδοση, συναρτήσει διαφόρων παραμέτρων του προβλήματος. / This work describes a new approach to the energy-based multiple source localization problem in wireless sensor networks. The algorithm that is proposed in the present work is based on a alternative interpretation of the information that is provided by the network (under the form of received signal strength in each sensor-node). Extensive simulations have been conducted to characterize the performance of this method under various parameters.

Τα μελλοντικά ασύρματα δίκτυα και συστήματα επικοινωνιών αναμένεται να παρέχουν αξιόπιστα υπηρεσίες δεδομένων με απαιτήσεις ρυθμού μετάδοσης δεδομένων οι οποίες κυμαίνονται από λίγα kbps μέχρι μερικά Mbps και εξαιτίας του υψηλού κόστους του φάσματος συχνοτήτων, αυτά τα συστήματα χρειάζεται να είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά όσον αφορά στη χρησιμοποίηση του φάσματος. Συγκεκριμένα, η εφαρμογή τεχνικών μετάδοσης δεδομένων οι οποίες βασίζονται σε MIMO και OFDMA θεωρείται ως μια πολλά υποσχόμενη λύση για να ικανοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις. Από την άλλη μεριά, τα συστήματα MIMO-OFDMA είναι εύκαμπτα και φασματικά αποτελεσματικά αλλά ο αξιοσημείωτα μεγάλος αριθμός υποφορέων και ο συνυπολογισμός της διάστασης χώρου καθιστούν την κατανομή ραδιοπόρων πολύ πολύπλοκη. Στην πραγματικότητα, η βέλτιστη κατανομή ραδιοπόρων η οποία μεγιστοποιεί το συνολικό ρυθμό μετάδοσης δεδομένων των χρηστών είναι συχνά πάρα πολύ πολύπλοκη για πρακτικές εφαρμογές. Συνεπώς, απαιτούνται υποβέλτιστες σχετικά αποτελεσματικές και χαμηλής πολυπλοκότητας στρατηγικές κατανομής ραδιοπόρων ώστε να κατανείμουν τους ραδιοπόρους συχνότητας, ισχύος και χώρου του συστήματος στους χρήστες του συστήματος. Η παρούσα ΔΔ διαπραγματεύεται στρατηγικές κατανομής ραδιοπόρων στην κατερχόμενη και στην ανερχόμενη ζεύξη συστημάτων OFDMA, στην κατερχόμενη ζεύξη συστημάτων MISO-OFDMA και στην κατερχόμενη ζεύξη συστημάτων MIMO-OFDMA στοχεύοντας στη μεγιστοποίηση του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων των χρηστών εγγυώντας οι ρυθμοί μετάδοσης δεδομένων των χρηστών να τηρούν μια προκαθορισμένη αναλογία μεταξύ τους ή να ξεπερνούν προκαθορισμένους ελάχιστους ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων. Στο πλαίσιο της επίλυσης του προβλήματος της μεγιστοποίησης του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων των χρηστών με ανεκτή πολυπλοκότητα για κάθε μία από τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, προτείνονται νέοι υποβέλτιστοι αλγόριθμοι. Στην κατερχόμενη ζεύξη των συστημάτων SISO, στόχος είναι η μεγιστοποίση του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων των χρηστών με περιορισμό στη συνολική διαθέσιμη ισχύ και με αναλογικούς ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων μεταξύ των χρηστών. Η προτεινόμενη μέθοδος, η οποία είναι αποτελεσματική όσον αφορά στην πολυπλοκότητα, αποτελείται από τρεις αλγόριθμους: έναν αλγόριθμο ο οποίος προσδιορίζει τον αριθμό των υποφορέων για κάθε χρήστη, έναν αλγόριθμο κατανομής υποφορέων διαιρώντας τους χρήστες σε δύο ομάδες και τον αλγόριθμο water-filling. Οι πρώτοι δύο αλγόριθμοι αναθέτουν τους διαθέσιμους υποφορείς στους χρήστες του συστήματος και ο τρίτος αλγόριθμος κατανέμει τη διαθέσιμη ισχύ με βέλτιστο τρόπο για μεγιστοποίηση του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων. Στην ανερχόμενη ζεύξη των συστημάτων SISO, στόχος είναι η μεγιστοποίηση του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων των χρηστών με περιορισμό στην ισχύ κάθε χρήστη και σε ελάχιστους ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων μεταξύ των χρηστών. Η προτεινόμενη τεχνική, η οποία είναι αποτελεσματική όσον αφορά στην πολυπλοκότητα, αποτελείται από τρεις αλγόριθμους: έναν αλγόριθμο ο οποίος προσδιορίζει τον αριθμό των υποφορέων για κάθε χρήστη, έναν αλγόριθμο κατανομής υποφορέων διαιρώντας τους χρήστες σε δύο ομάδες και τον αλγόριθμο water-filling. Οι πρώτοι δύο αλγόριθμοι αναθέτουν τους διαθέσιμους υποφορείς στους χρήστες του συστήματος και ο τρίτος αλγόριθμος κατανέμει τη διαθέσιμη ισχύ. Στην κατερχόμενη ζεύξη των συστημάτων MISO αναπτύσσονται τρεις αλγόριθμοι επιλογής χρηστών και κατανομής πόρων για πολυχρηστικά συστήματα κατερχόμενης ζεύξης οι οποίοι είναι λιγότερο πολύπλοκοι από άλλες προσεγγίσεις και ενσωματώνουν τη δικαιοσύνη. Στους πρώτους δύο αλγόριθμους επιβάλλονται αναλογικοί περιορισμοί μεταξύ των ρυθμών μετάδοσης δεδομένων των χρηστών και στον τρίτο αλγόριθμο περιορισμοί στους ελάχιστους ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων λαμβάνονται υπόψη. Επίσης, πραγματοποιείται επέκταση του αλγόριθμου μεγιστοποίησης του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων με αναλογικούς περιορισμούς δικαιοσύνης σε ΣΚΚ και για μείωση της πολυπλοκότητας οι υποφορείς ομαδοποιούνται σε τεμάχια. Τα αποτελέσματα της προσομοίωσης επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητα τους στη διανομή του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων δίκαια μεταξύ των χρηστών αλλά και ότι σε ΣΚΚ επιτυγχάνονται μεγαλύτεροι συνολικοί ρυθμοί μετάδοσης δεδομένων. Τέλος, στην κατερχόμενη ζεύξη των συστημάτων MIMO, το πρόβλημα διατυπώνεται με στόχο τη μεγιστοποίηση του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων των χρηστών με περιορισμό στη συνολική διαθέσιμη ισχύ και ελέγξιμο εύρος ζώνης στο σύστημα εισάγοντας την παράμετρο α. Αφού αυτό το πρόβλημα βελτιστοποίησης πρέπει να εκτελεστεί σε πραγματικό χρόνο, προτείνεται ένας αλγόριθμος αποδοτικός, υποβέλτιστος και αποτελεματικός όσον αφορά στην πολυπλοκότητα ο οποίος παρουσιάζει λογική απώλεια όσον αφορά στην περίπτωση χωρίς περιορισμούς όπου ο μόνος στόχος είναι η μεγιστοποίηση του συνολικού ρυθμού μετάδοσης δεδομένων και εντυπωσιακό όφελος συγκρινόμενος με τη στατική τεχνική TDMA. Πέραν της θεωρητικής ανάλυσης των παραπάνω αλγόριθμων, ο προσομοιωτικός κώδικας που δημιουργήθηκε βασισμένος σε ρεαλιστικές υποθέσεις και απλουστεύσεις, μάς έδωσε τα αποτελέσματα εκείνα τα οποία μετρούν το συνολικό ρυθμό μετάδοσης δεδομένων των χρηστών ο οποίος παρέχεται από κάθε έναν από τους προαναφερθέντες αλγόριθμους και εξετάζουν την πιθανή καταλληλότητα για χρήση τους σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα. Τα τελικά συμπεράσματα είναι ότι τα συστήματα MIMO-OFDMA είναι ικανά να προσφέρουν πραγματικές ευρυζωνικές υπηρεσίες πάνω από το ασύρματο κανάλι επικοινωνίας. / Future wireless communication networks and systems are expected to reliably provide data services with data rate requirements ranging from a few kbps up to some Mbps and, due to the high costs of frequency spectrum, these systems also need to be extremely efficient in terms of the spectrum usage. In particular, the application of transmission schemes based on OFDMA and on MIMO is considered as a promising solution to meet these requirements. On the one hand, MIMO-OFDMA systems are flexible and spectrally efficient but the considerably large number of subcarriers and the inclusion of the space dimension make the RRA in such systems very complex. In fact, the optimum RRA that maximizes the sum of the users' data rates is often too complex for practical application. Consequently, suboptimal rather efficient and low-complexity RRA strategies are required in order to allocate the frequency, power, and space radio resources of the system to the users of the system. This doctoral thesis deals with RRA strategies in the downlink and uplink of OFDMA systems, the downlink of MISO-OFDMA systems, and the downlink of MIMO-OFDMA systems aiming at the maximization of the sum of the users' data rates guaranteeing proportional data rates or minimum data rates among users. In order to solve the problem of maximizing the sum of the users' data rates with affordable complexity in each one of the aforementioned cases, new suboptimal algorithms are proposed. In the SISO downlink the objective is to maximize the sum of the users' data rates subject to constraints on the total available power and proportional data rates among users. The proposed method, which is also complexity effective, consists of three algorithms; an algorithm that determines the number of subcarriers for each user, a subcarrier allocation algorithm by dividing the users in two groups and the water-filling algorithm. The first two algorithms assign the available subcarriers to the users of the system and the third one allocates the available power optimally in order to maximize the sum of the users' data rates. In the SISO uplink the objective is to maximize the sum of the users' data rates subject to constraints on per user power and minimum data rates among users. The proposed scheme, which is also complexity effective, consists of three algorithms; an algorithm that determines the number of subcarriers for each user, a subcarrier allocation algorithm by dividing the users in two groups and the water-filling algorithm. The first two algorithms assign the available subcarriers to the users of the system and the third one allocates the available power. In the MISO downlink three user selection and resource allocation algorithms for multiuser downlink systems are developed that are less complex than other approaches and incorporate fairness. In the first two algorithms proportional constraints among the users' data rates are imposed and in the third algorithm minimum data rate constraints are taken into account. The proposed algorithm that maximizes the sum of the users' data rates with proportional data rate constraints is also applied to DAS and subcarriers are grouped to chunks. Simulation results sustain their effectiveness in distributing the sum data rate fairly and flexibly among users and that in DAS higher sum of the users' data rates are obtained. Finally, in the MIMO downlink the problem is formulated in order to maximize the sum of the users' data rates subject to total available power constraint with controllable bandwidth introducing system parameter α. Since this optimization should be performed in real time, an efficient, suboptimal and complexity effective algorithm is proposed which shows reasonable loss with respect to the unconstrained case where the only target is the maximization of the sum data rate and impressive profit compared to static TDMA scheme. Apart from the theoretical analysis of the above algorithms, simulation code, which was created based on realistic assumptions and simplifications, gave us results which measure the sum of the users' data rates that provide each one of the aforementioned algorithms and examine the possible appropriateness for use in specific environments. The final concluding results are that MIMO-OFDMA systems are able to offer real broadband services over the wireless communication channel.

Η χρήση πολλαπλών κεραιών παίζει πλέον ένα πολύ σημαντικό ρόλο στη βελτίωση των ραδιοτηλεπικοινωνιών. Για το λόγο αυτό, ο τομέας των τηλεπικοινωνιακών συστημάτων πολλαπλών κεραιών μετάδοσης – λήψης (συστήματα ΜΙΜΟ) βρίσκεται στο προσκήνιο της ασύρματης έρευνας. Πρόσφατα, αποτελέσματα ερευνών έδειξαν ότι υπάρχει δυνατότητα αύξησης της χωρητικότητας στα ασύρματα τηλεπικοινωνιακά συστήματα χρησιμοποιώντας τεχνικές διαφοροποίησης μεταξύ πομπού – δέκτη (antenna diversity), δηλαδή δημιουργίας πολλαπλών ανεξάρτητων καναλιών ανάμεσα τους. Στην παρούσα εργασία μελετούνται τεχνικές κωδικοποίησης που εκμεταλλεύονται τη χωρική διαφοροποίηση κάνοντας χρήση χωροχρονικών κωδικών (space – time coding). Η μελέτη εστιάζεται στη χρήση χωροχρονικών κωδικών ανά μπλοκ από την πλευρά του πομπού, εξαιτίας της απλότητας υλοποίησης τους καθώς και της ικανότητας υποστήριξης πολλαπλών κεραιών από τη πλευρά του σταθμού βάσης. Η ανάλυσή τους γίνεται με βάση την εφαρμογή τους σε συστήματα που χρησιμοποιούν διαμόρφωση με πολυπλεξία ορθογώνιων φερουσών (OFDM). Η διαμόρφωση αυτή επιλέχθηκε γιατί υποστηρίζει υψηλούς ρυθμούς δεδομένων στα ασύρματα συστήματα και δείχνει άριστη συμπεριφορά σε κανάλια με επιλεκτική παραμόρφωση στη συχνότητα. Στη συνέχεια μελετώνται αλγόριθμοι επαναληπτικής αποκωδικοποίησης, δίνοντας έμφαση σε ένα ευρέως διαδεδομένο αλγόριθμο, τον Μέγιστο εκ των Υστέρων (MAP). Αναλύονται διεξοδικά τα βήματα του, καθώς και διάφορες τροποποιήσεις – βελτιστοποιήσεις του. Οι επαναληπτικοί αλγόριθμοι αποκωδικοποίησης αποτελούν πλέον ένα πολύ ισχυρό εργαλείο για την αποκωδικοποίηση Forward Error Correction κωδικοποιήσεων με χρήση συνελικτικών κωδικών, προσδίδοντας στα συστήματα αποδόσεις κοντά στο όριο του Shannon. Τέλος, πραγματοποιούνται κατάλληλες υλοποιήσεις που προέκυψαν από το συνδυασμό των εν λόγω αλγορίθμων επαναληπτικής αποκωδικοποίησης με τους χωροχρονικούς κώδικες ανά μπλοκ πάνω σε ένα σύστημα κεραιών με χρήση OFDM. Γίνεται σύγκριση της απόδοσης των συστημάτων αυτών με βάση την αντίστοιχη υλοποίηση του εκάστοτε αλγορίθμου επαναληπτικής αποκωδικοποίησης και μελετούνται σε βάθος διάφορες τροποποιήσεις που μπορούν δεχθούν με κριτήριο τη χαμηλή πολυπλοκότητα υλοποίησης. Για την αξιολόγηση της απόδοσης, γίνεται μία περαιτέρω σύγκριση με χρήση αναπαράστασης σταθερής υποδιαστολής και εξάγονται σειρά συμπερασμάτων από τις πειραματικές μετρήσεις που προέκυψαν. / The use of multiple antennas is an essential issue in telecommunications, nowadays. So, multiple input – multiple output systems (MIMO) has attracted a lot of attention in wireless research. Lately, it has been shown that it can be an improvement in the capacity of wireless communication systems by using antenna diversity, that’s different independent channels between transmitter and receiver. In this thesis, we study coding techniques that exploit space diversity by using space – time codes. Particularly, we focus on space – time block coding (STBC) from the transmitter’s point of view, because of the simplicity of its implementation and the ability to support multiple antennas at the base stations. The analysis is based on the systems that use Orthogonal Frequency Division Multiplexing Systems (OFDM). This technique was chosen because it can support high data rates and it behaves very well in a frequency selective fading channel. Moreover, we study iterative decoding algorithms and we focus on a very well known algorithm, the Maximum A Posteriori (MAP). There, we analyze its steps and its modifications and improvements. The iterative decoding algorithms are a cornerstone on decoding Forward Error Correction codes, such as Convolutional codes, almost reaching the Shannon limit. Finally, there are different kinds of implementations using suitable iterative decoding algorithms in concatenation with space – time block coding with antennas and ODFM. We compare the performance of the corresponding systems and investigate the complexity trying to maintain it in a low level. For a thorough investigation, we also use fixed point arithmetic in these implementations.

Με τα δίκτυα αισθητήρων μπορούμε να παρακολουθούμε το περιβάλλον και να εξάγουμε χρήσιμη πληροφορία με αυτόματο τρόπο. Τα τελευταία χρόνια, λόγω και της ανάπτυξης κατάλληλων ολοκληρωμένων κυκλωμάτων, έχουν εμφανιστεί κόμβοι αισθητήρων σε πολύ μικρό μέγεθος. Αυτοί οι κόμβοι έχουν την δυνατότητα να επεξεργάζονται δεδομένα, να επικοινωνούν μεταξύ τους και να περιέχουν περισσότερα από ένα είδη αισθητήρων. Η συγκεκριμένη εργασία ασχολείται με δίκτυα τυχαία διασκορπισμένων αισθητήρων. Το πρόβλημα που μελετήθηκε είναι ο εντοπισμός της θέσης πολλαπλών πηγών από το δίκτυο. Οι πηγές εκπέμπουν ευρείας ζώνης σήματα που μοντελοποιούνται ως διαδικασίες AR. Η τεχνική λειτουργεί με έναν σειριακό τρόπο. Επιλέγει μια πηγή, εκτιμά τις διαφορές χρόνων άφιξης του σήματός της και υπολογίζει την θέση της πηγής χρησιμοποιώντας το κριτήριο ελαχίστων τετραγώνων. Στην συνέχεια, ακυρώνει το σήμα της πηγής από τα σήματα που έχουν λάβει οι κόμβοι του δικτύου και η όλη διαδικασία ξεκινάει από την αρχή. Παρουσιάζονται πειραματικά αποτελέσματα που δείχνουν την επιτυχή λειτουργία της στην περίπτωση που υπάρχει στην περιοχή του δικτύου μια, δυο ή τρεις πηγές. / Sensor networks are used for monitoring an environment and extracting useful information in an automated way. In recent years, mostly because of the development of suitable integrated circuits, sensor nodes, in small sizes, have emerged. These nodes are capable of processing data, communicating with each other and multi-modal sensing. The thesis is concerned with ad-hoc sensor networks. The problem, that is tackled, is the estimation of position of sources in a multi-source environment. The signals, that are emitted, are modelled as AR processes. The proposed method works in a serial manner. Firstly, one of the sources is selected and the time differences of arrival among the sensor nodes are computed. Then, the position of the source is estimated using the least squares criterion. Finally, the signal of the source is cancelled from the sensor nodes’ received signals and the whole procedure starts over. Experimental results show the functionality of the method when one, two or three sources are present in the environment.

Η επιθυμία του ανθρώπου για ποιοτική και αδιάκοπη επικοινωνία, έχει ωθήσει την τεχνολογία να κάνει άλματα εξέλιξης. Η συνεχής ανάπτυξη των απαιτήσεων των χρηστών των τηλεπικοινωνιακών δικτύων, καθιστά αναγκαία την ανανέωση των τεχνολογιών και ιδιαίτερα την αύξηση του παρεχόμενου εύρους ζώνης, ώστε να συμβαδίζει με τις ανάγκες τους. Γι’αυτό το λόγο τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί οι οπτικές ίνες, που με τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζουν, κερδίζουν ολοένα και περισσότερο τις αγορές και τους καταναλωτές. Στην παρούσα διπλωματική παρουσιάζονται τα πλεονεκτήματα και οι τεχνολογίες που χρησιμοποιεί ένα δίκτυο βασισμένο σε οπτικές ίνες (παθητικό οπτικό δίκτυο – PON). Εξετάζεται τόσο η τεχνολογία TDMA, όσο και η WDMA στα PONs. Η μελέτη γίνεται πάνω στο πρότυπο ΕΡΟΝ (Ethernet-PON), που ορίστηκε ως το καταλληλότερο συγκριτικά με άλλα παρόμοιά του. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η διάθεση εύρους ζώνης στο ανοδικό κανάλι (από τον χρήστη προς το τηλεπικοινωνιακό κέντρο) στα συστήματα ΕΡΟΝ και τι αποτελέσματα και συμπεράσματα μπορούν να ληφθούν. Αρχικά, αναφέρεται μια προηγούμενη μελέτη ενός ΕΡΟΝ η οποία κάνει χρήση του αλγορίθμου IPACT, της περιορισμένης υπηρεσίας (limited service) του αλγορίθμου και υποστηρίζει μονοδιάστατη ανοδική κίνηση δεδομένων. Το δίκτυο ΕΡΟΝ μοντελοποιείται και προσφέρει αποτελέσματα ύστερα από μαθηματική ανάλυση με χρήση της γλώσσας προγραμματισμού C, καθώς και αποτελέσματα με τη χρήση της γλώσσας προσομοίωσης SIMSCRIPT II.5. Στη συνέχεια, περιγράφεται και μοντελοποιείται ένα δίκτυο ΕΡΟΝ που κάνει χρήση της σταθερής υπηρεσίας (fixed service) του αλγορίθμου IPACT και υποστηρίζει πολλαπλές κατηγορίες υπηρεσιών ανοδικής κίνησης δεδομένων με διαφορετικές προτεραιότητες. Και σε αυτή την περίπτωση, το δίκτυο ΕΡΟΝ προσφέρει αποτελέσματα τόσο από ένα αναλυτικό μοντέλο, όσο και από ένα μοντέλο προσομοίωσης. Τέλος, περιγράφεται και μοντελοποιείται ένα δίκτυο όμοιο με το προηγούμενο δίκτυο ΕΡΟΝ, με τη διαφορά να έγκειται στη χρήση της τεχνολογίας WDM στο ΕΡΟΝ. Η μελέτη σε αυτό το τμήμα της εργασίας γίνεται με χρήση επίσης της σταθερής υπηρεσίας (fixed service) του αλγορίθμου IPACT και υποστηρίζει πολλαπλές κατηγορίες υπηρεσιών ανοδικής κίνησης δεδομένων με διαφορετικές προτεραιότητες. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται μια σημαντική αύξηση του διαθέσιμου εύρους ζώνης του ανοδικού καναλιού που προσφέρεται στους χρήστες. Για άλλη μια φορά παρουσιάζονται αποτελέσματα ύστερα από ανάλυση και προσομοίωση του μοντέλου, με χρήση, όπως και προηγουμένως, της γλώσσας προγραμματισμού C και της γλώσσας προσομοίωσης SIMSCRIPT II.5. Τα συμπεράσματα που εξάγονται, ύστερα από τις παραπάνω μελέτες, είναι άξια προσοχής. / In the past few years technology, in the communication field, has made great progress due to the fact that people desire more and more good quality of service. The continuous demand for development of the subscribers using the telecommunication services, necessitates the technological renewal and especially the increase of the available bandwidth. For this reason, optical fibers have appeared in the networking field and they are becoming more known by the users and in the market every day. In this dissertation the advantages and the technologies a network, based on optical fiber uses, are presented. An optical fiber network it is also called Passive Optical Network (PON). The TDMA (Time Division Multiplexing Access) and WDMA (Wavelength Division Multiplexing Access) technologies are examined. The study is based on an EPON (Ethernet-PON) standard, which was chosen as the most suitable among others. More specifically, the available upstream (from the users to the Central Office) bandwidth in an EPON model and the results that can be deduced are examined. In the beginning, a previous study of an EPON which uses the IPACT (Interleaved Polling with Cycle Time) algorithm is reported. The EPON network uses the limited service of the IPACT algorithm and supports a single rate. A specific model of an EPON network is studied and results using the C programming language and the simulation language SIMSCRIPT II.5 are given. Moreover, an EPON network which uses the fixed service of the IPACT algorithm which supports a multi-rate upstream with different priorities is described and modeled. In this case as well, the EPON model network gives results based on analysis and simulation. In the end, a same EPON network, as the one described before, is studied and modeled having as a difference that a WDM technology is used. The fixed service of the IPACT algorithm is used and a multi-rate upstream with different priorities are supported again. With this different technology, an important increase in the available upstream bandwidth which is provided to the users is accomplished. Once again, the results are presented after an analysis and a simulation of the model, using the programming language C and the simulation language SIMISCRIPT II.5. The extracted results which the models can offer are worthy of attention.