Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η δημοτική εκπαίδευση εξυπηρετεί τις γενικές εκπαιδευτικές ανάγκες και αποτελεί τη βάση της όλης εκπαίδευσης, είναι εύλογο ότι θα έχει καταβληθεί ιδιαίτερη μέριμνα, αλλά και ότι θα καταβάλλεται για τη διαρκή επέκταση και βελτίωσή της. Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται η διείσδυση και επέκταση του σχολικού δικτύου της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ειδικότερα τα μονοθέσια δημοτικά στην επαρχία ανατολικής Αιγιάλειας, από τη σύσταση των δημοτικών σχολείων έως τις μέρες μας. Επίσης εξετάζεται η σχέση και η αλληλεξάρτηση της διείσδυσης των δημοτικών σχολείων σε σχέση τόσο με την οικονομική, πολιτική και δημογραφική εξέλιξη, όσο και ως προς την επίτευξη κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα από την εκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Εξετάζεται ειδικότερα, εάν οι εφαρμοζόμενες εκπαιδευτικές πολιτικές, που κατά εποχές υλοποιήθηκαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις, συντέλεσαν στην ένταξη των κοινωνικά και οικονομικά αδύναμων μαθητών στο σχολικό σύστημα, καθώς η τρέχουσα περίοδος είναι η εποχή που το πρόβλημα της βελτίωσης της ποιότητας της εκπαίδευσης θεωρείται κάτι περισσότερο από έντονο και η πρόκληση για την αναβάθμισή της επιτακτικότερη από ποτέ. / Assuming that primary education serves the broad educational needs and is the foundation of all education, it is reasonable to have paid special attention for the continued expansion and improvement of primary education. This study examined the penetration and expansion of the educational system of primary education, especially the position primary education held in the eastern province of Aigialeia, from the establishment of primary schools to this day. We also examined the relationship and interdependence of penetration of primary schools in relation to both economic, political and demographic trends. We also examined the achievement of social justice through the educational policies implemented in Greece. We especially examined if the Greek governments and the applied educational policies that were implemented during the examined periods, contributed to the integration of socially disadvantaged students in the school system, as the current period is the time when the problem of improving the quality of education and the challenge to upgrade it, is more critical than ever.

Σκοπός της εργασίας αυτής είναι ο Παιδαγωγικός Λόγος του Θεόδωρου Κάστανου (1886-1932) και το Μονοτάξιο Διδασκαλείο Καρπενησίου, όπου τερματίζεται η θητεία του ως Διευθυντή. Ιστορικοερμηνευτικά, αλλά και με περιγραφικές τεχνικές και με θεώρηση του Κόσμου και της Αγωγής ως ενότητας των αντιθέτων (Ηράκλειτος), εστιάζει στη Βιοαγωγή ως μέρος της Βιογραφίας. Αναδεικνύει έναν Κάστανο άνθρωπο, ιδεολόγο, ρομαντικό, επαναστάτη, εθνικιστή, Κοινωνιστή και με Παρσονικούς όρους ανατροπέα, αλλά με λογισμό και με όνειρο. Εισηγείται: 1. Πιλοτικά την βαθμιαία εφαρμογή του νέου σχολείου- σχολείου εργασίας. 2. Την δωρεάν παιδεία. 3. Την οχτάχρονη φοίτηση. 4. Την γενική επιστημονική εκπαίδευση του δασκάλου στην ανώτατη βαθμίδα. 5. Τον δάσκαλο αρμόδιο για την εκπόνηση του Προγράμματος και την υλοποίηση των στόχων του, οι οποίοι απορρέουν από τις Γενικές Αρχές και Σκοπούς που θέτει η Πολιτεία. 6. Την μετεκπαίδευση των όλων δασκάλων πέραν των θεσμοθετημένων. 7. Την αναλογία ενός δασκάλου προς τριάντα μαθητές. 8. Την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. 9. Το βιβλίο εργαλείο γλώσσας, αλλά και φιλολογικής τέρψης. 10. Τευχίδια αντί Αναγνωστικών. 11. Την ριζική μεταβολή του Προγράμματος με δεσπόζουσα θέση στην ΕΣΔ. 12. Την κυρίαρχη θέση της συνεργαζόμενης κοινότητας μεταξύ των μορφών διδασκαλίας- εργασίας. 13. Τη δημιουργία σχολικών κήπων. 14. «Την ίδρυση ενός πειραματικού πρότυπου σχολείου σε κάθε κεντρική πόλη που εδρεύει επιθεωρητής δημοτικών σχολείων.» 15. Την επαναδιαπραγμάτευση της διδακτέας ύλης, αλλά και την αναβολή της σε ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης του παιδιού. 16. Ειδική πολιτική μέριμνα για την Εκπαίδευση των ξενοφώνων. Με τα αιτήματα αυτά η μεταρρύθμιση έγινε μετά από κυοφορία δύο γενεών! / The purpose of this project is the work “Pedagogical Discourse” written by Theodore Kastanos (1886-1932), and the Primary School with one teacher in Karpenisi, where his service as Headmaster was completed. Interpreting historically, along with descriptive techniques and regarding the World and Education as the unity of the opposite (Heracletus), he focuses on Bioeducation as a part of Biography. He reveals these aspects of Kastanos that lead to his human, ideologist, romantic, revolutionary, nationalist , socialist and –in Parsonian terminology- subversive self, but seen through the spectrum of “thoughts and dream”. He suggests: 1. the gradual application of the new school – school of work, in a pilot programme. 2. free education 3. eight-year studies 4. the general scientific education of the teacher in the upper grade 5. the teacher being responsible for the elaboration of the Programme and the realization of its objectives, which stem from the General Principles and Objectives that are set by the State. 6. the training of all teachers beyond the institutionalized education 7. the proportion of one teacher to thirty students 8. the establishment of the Greek vernacular dialect (Dhemotic) 9. the book being the tool not only of language, but also of literary delight. 10. the use of book issues instead of readers. 11. the radical reform of the Programme, being in dominant position in United Collective Instruction. 12. the prevailing position of the collaborating community among the forms of instruction-work.. 13. the creation of school gardens. 14. the establishment of one pilot school in every central city, where inspectors of primary education reside. 15. the re-negotiation of the syllabus, and its postponement for a higher grade of the child development. 16. special political providence for the education of the speakers of foreign languages. Posing these requests, the reformation took place after two generations!