Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέματος αποτελεί τον συχνότερο τύπο καρκίνου του δέρματος. Η επιθήλιο-μεσεγχυματική μετάβαση (ΕΜΤ) είναι η διαδικασία κατά την οποία τα επιθηλιακά κύτταρα χάνουν τις μεσοκυττάριες εξειδικευμένες συνάψεις αναδιοργανώνουν τον κυτταροσκελετό τους και αποκτούν μεσεγχυματικό φαινότυπο και αυξημένη ικανότητα μετανάστευσης. Το φαινόμενο της ΕΜΤ παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην εμβρυική ανάπτυξη όσο και στην διήθηση και μετάσταση του καρκίνου. Κύρια χαρακτηριστικά της διεργασίας της επιθήλιο-μεσεγχυματικής μετάβασης είναι απώλεια των ζωνών πρόσφυσης λόγω μείωσης της έκφρασης της Ε-κατχερίνης, καθώς και η αναδιοργάνωση του κυτταροσκελετού η οποία συμβάλλει στην αυξημένη ικανότητα μετανάστευσης και μεταξύ των άλλων χαρακτηρίζεται από την υπερέκφραση μεσεγχυματικών συστατικών του κυτταροσκελετού όπως η βιμεντίνη και η ακτίνη των λείων μυϊκών ινών. Η ενεργοποίηση επίσης του μονοπατιού Wnt/β-catenin και η υπερέκφραση της ILK είναι γνωστό ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιθήλιο-μεσεγχυματική μετάβαση. Στην παρούσα μελέτη εξετάσαμε ανοσοϊστοχημικά την έκφραση των μεσεγχυματικών δεικτών βιμεντίνης και a-SMA, την έκφραση του επιθηλιακού δείκτη Ε-κατχερίνη καθώς και την έκφραση της β-κατενίνης και της ILK σε 100 βασικοκυτταρικά καρκινώματα Επιπλέον, εξετάσαμε την πιθανή συσχέτιση μεταξύ των μορίων αυτών αλλά και την σχέση της έκφρασης τους με κλινικο-παθολογοανατομικές παραμέτρους της νόσου όπως ο ιστολογικός τύπος και το βάθος διήθησης. Οι μεσεγχυματικοί δείκτες βιμεντίνη και α- SMA εκφράστηκαν σε 99% και 97% των περιπτώσεων αντίστοιχα και η έκφραση τους ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στα διηθητικού τύπου βασικοκυτταρικά καρκινώματα και επιπλέον συσχετίστηκε στατιστικώς σημαντικά με το βάθος διήθησης των όγκων. Απώλεια της Ε-κατχερίνης από τις μεμβράνες παρατηρήθηκε σε 71% των όγκων ενώ σε 92% και 90% των περιπτώσεων αντίστοιχα παρατηρήθηκε κυτταροπλασματική και πυρηνική εντόπιση της Ε-κατχερίνης. Το προφίλ αυτό έκφρασης της Ε-κατχερίνης συσχετίστηκε τόσο με το διηθητικό ιστολογικό τύπο όσο και με το βάθος διήθησης των όγκων. Πυρηνική εντόπιση της β-κατενίνης ενδεικτική ενεργοποίησης του μονοπατιού αναδείχθηκε επίσης σε 99% των περιπτώσεων και συσχετίστηκε με το αυξανόμενο βάθος διήθησης των όγκων. Σε αντίθεση με το φυσιολογική επιδερμίδα όπου η έκφραση της ήταν αρνητική θετική έκφραση ILK διαπιστώθηκε σε 100% των βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων και συσχετίστηκε τόσο με το διηθητικό ιστολογικό τύπο όσο και με το βάθος διήθησης των όγκων. Επιπλέον η έκφραση της ILK συσχετίστηκε με την έκφραση των βιμεντίνης, α-SMA πυρηνικής β-κατενίνης και πυρηνικής Ε-κατχερίνης Συμπερασματικά τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν ότι η διεργασία της επιθηλιο-μεσεγχυματικής μετάβασης παρατηρείται στο βασικοκυτταρικό καρκίνωμα και φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην διηθητική του ικανότητα και επιθετική βιολογική του συμπεριφορά. Επιπλέον η υπερέκφραση της ILK φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην επιθετική συμπεριφορά των βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων και στο φαινόμενο της επιθηλιομεσεγχυματικης μετάβασης. Τέλος η πυρηνική εντόπιση της Ε-κατχερίνης στα βασικοκυτταρικά αποτέλεσε ένα πρωτότυπο εύρημα με πιθανή προγνωστική σημασία. / The process of EMT has been known to play a significant role during embryonic development and tumour progression. Integrin-linked kinases (ILK) has been recently added to the growing list of EMT regulators that control some aspect of oncogenesis. However the expression of ILK and its relevance to EMT markers has not been previously studied in human basal cell carcinoma (BCC). In this study, we examined the expression pattern of EMT related markers in a series of cutaneus BCC. Formalin-fixed paraffin embedded tissue sections from 100 cases of BCC were processed by immunohistochemistry for the expression of vimentin a-SMA, E-cadherin, b-catenin and ILK. Expression of mesenchymal markers vimentin and a-SMA in tumour cells was observed in 99% and 97% of cases. In several cases vimentin and a-sma expressing tumour cells excibited a spindle shaped mesenchymal like phenotype. Downregulation of membranous E-cadherin was found in 71% while nuclear b-catenin and ilk overexpression was observed in 99% and 100% of cases respectively. Interestingly nuclear E-cadherin was also observed in 90% cases and it was significantly higher in infiltrative/sclerosing BCC variant. ILK expression correlated significantly with vimentin, a-sma nuclear b-catenin, loss of membranous E-cadherin as well as with nuclear E-cadherin. ILK overexpression was also significantly higher in infiltrative/morphaic variant of BCC and correlated with increased depth of invasion. EMT seems to underlie invasive and locally aggressive features of BCC. ILK overexpression correlates with EMT markers and highly invasive aggressive features of human BCC. Nuclear localization of E-cadherin probably suggests novel nuclear fuctions of E-cadherin in BCC.

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος αποτελεί τον συχνότερο τύπο καρκίνου του δέρματος. Από τους διάφορους ιστολογικούς υποτύπους του βασικοκυτταρικού καρκινώματος, ο διηθητικός ιστολογικός υπότυπος συνοδεύεται από αυξημένη διηθητική ικανότητα, υψηλότερο κίνδυνο τοπικής υποτροπής και πιο επιθετική βιολογική συμπεριφορά. Σε προηγούμενη μελέτη μας στο ίδιο υλικό βασικοκυτταρικού καρκινώματος, δείξαμε ότι η υπερέκφραση της Integrin-linked kinase (ILK), της ακτίνης των λείων μυικών κυττάρων (α-SMA), της πυρηνικής β-κατενίνης, του μεταγραφικού παράγοντα Snail, καθώς και η μείωση της έκφρασης της Ε-καντχερίνης που συντελούν δείκτες επιθηλιομεσεγχυματικής μετατροπής σχετίζονται με αυξημένη ικανότητα διήθησης και επιθετική βιολογική συμπεριφορά. Η επιθηλιομεσεγχυματική μετατροπή (Epithelial mesencymal transition-EMT) είναι μια βιολογική διαδικασία που επιτρέπει στα επιθηλιακά κύτταρα να αποκτήσουν έναν μεσεγχυματικό κυτταρικό φαινότυπο με ενισχυμένη μεταναστευτική ικανότητα, διεισδυτικότητα, υψηλή αντίσταση στην απόπτωση και ικανότητα παραγωγής συστατικών της εξωκυττάριας θεμέλιας ουσίας. Κύρια χαρακτηριστικά της ΕΜΤ είναι η απώλεια των ζωνών πρόσφυσης, καθώς και η ανοδιοργάνωση του κυτταροσκελετού. Ο κυτταροσκελετός της ακτίνης, που αποτελείται από νημάτια ακτίνης και πρωτεΐνες που αλληλεπιδρούν και ρυθμίζουν την δυναμική του κυτταροσκελετού συμμετέχει σε πολλές σημαντικές κυτταρικές λειτουργίες όπως η κυτταρική κίνηση, η κυτταρική διαίρεση κ.α. και εμπλέκεται σημαντικά στην καρκινογένεση. Ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός των νεοπλασματικών κυττάρων, καθώς και η ικανότητα διήθησης και μετάστασης σχετίζονται με μεταβολές του κυτταροσκελετού της ακτίνης. Οι πρωτεΐνες CTEN (COOH-Terminal tensin-like protein) και η παξιλλίνη εντοπίζονται στις περιοχές πρόσδεσης των κυττάρων μέσω ιντεγκρινών στην εξωκυττάρια ουσία όπου αλληλεπιδρούν με τον κυτταροκελετό ακτίνης και συμμετέχουν στην ρύθμιση οδών μεταγωγής σημάτων που ελέγχουν λειτουργίες όπως η κυτταρική κίνηση, η επιθήλιο μεσεγχυματική μετάβαση, η διήθηση και μετάσταση. Η εζρίνη, μια κυτταροπλασματική πρωτεΐνη συνδέει μόρια της πλασματικής μεμβράνης με τον κυτταροσκελετό της ακτίνης και εμπλέκεται και αυτή σημαντικά σε διεργασίες κυτταρικής μετανάστευσης καθώς και στην διήθηση και μετάσταση των καρκινικών κυττάρων. Προηγούμενες μελέτες υποστηρίζουν την συμμετοχή των πρωτείνων CTEN, εζρίνης και παξιλλίνης στην καρκινογένεση στον άνθρωπο. Ωστόσο λίγα είναι γνωστά για το ρόλο τους στο βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της έκφρασης και του ρόλου των πρωτεϊνών CTEN, εζρίνης και παξιλλίνης στο βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος. Για το σκοπό αυτό μελετήσαμε ανοσοϊστοχημικά την έκφραση αυτών των πρωτεϊνών που σχετίζονται με τον κυτταροσκελετό της ακτίνης σε 76 περιστατικά βασικοκυτταρικού καρκινώματος και εξετάσαμε την πιθανή συσχέτιση της έκφρασής τους με παραμέτρους που έχουν προγνωστική σημασία, όπως ο ιστολογικός υπότυπος, ο βαθμός κινδύνου και το επίπεδο διήθησης των όγκων. Ακόμη ελέγχθηκε η πιθανή συσχέτιση με την έκφραση των ILK, α-SMA, β-κατενίνης, Ε-καντχερίνης και Snail τα οποία εμπλέκονται σημαντικά στην διεργασία της ΕΜΤ και τα οποία είχαν μελετηθεί στο ίδιο υλικό βασικοκυτταρικού καρκινώματος σε προηγούμενη μελέτη. Η πρωτεΐνη CTEN εμφάνισε ασθενώς θετική και εστιακή ανοσοχρώση στο 33% των βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων, χωρίς στατιστικά σημαντική συσχέτιση με τις κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους που εξετάσθηκαν όπως ο ιστολογικός υπότυπος και το βάθος διήθησης. Αντιθέτως η εζρίνη υπερεκφράστηκε στο κυτταρόπλασμα των κυττάρων του όγκου στο 98,6% των περιστατικών βασικοκυτταρικού καρκινώματος. Η έκφρασή της ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στα οζώδη και επιφανειακά (χαμηλού κινδύνου) βασικοκυτταρικά καρκινώματα σε σχέση με τα διηθητικά και μικροοζώδη (υψηλού κινδύνου) βασικοκυτταρικά καρκινώματα. Δεν υπήρξε στατιστικώς σημαντική συσχέτιση με το επίπεδο διήθησης των όγκων, ούτε με την έκφραση των δεικτών ΕΜΤ, ILK, α-SMA, β-κατενίνης, Ε-καντχερίνης και Snail. Όσον αφορά στην παξιλλίνη, εκφράστηκε στο κυτταρόπλασμα των κυττάρων του όγκου στο 90,4% των περιστατικών βασικοκυτταρικού καρκινώματος, σε αντίθεση με το παρακείμενο μη νεοπλασματικό δέρμα, όπου η ανοσοχρώση ήταν αρνητική ή ασθενής. Σε σχέση με τον ιστολογικό υπότυπο, παρατηρήθηκε σημαντική απώλεια της έκφρασής της στα διηθητικά και μικροοζώδη βασικοκυτταρικά καρκινώματα, σε σύγκριση με τα οζώδη και επιφανειακά. Ωστόσο δε βρέθηκε καμία συσχέτιση στατιστικώς σημαντική με το βάθος διήθησης των όγκων και με την έκφραση των δεικτών ΕΜΤ. Επίσης υπήρξε στατιστικώς σημαντική συσχέτιση της ανοσοϊστοχημικής έκφρασης της παξιλλίνης με την έκφραση της εζρίνης. Συμπερασματικά, τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν ότι η πρωτεΐνη CTEN πιθανώς δεν έχει σημαντικό ρόλο στην παθογένεια του βασικοκυτταρικού καρκινώματος του δέρματος. Αντιθέτως η εζρίνη και η παξιλλίνη φαίνεται να εμπλέκονται στο βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος στον ανθρώπο και μάλιστα τα μειωμένα επίπεδα έκφρασης τους σχετίζονται με ιστολογικούς υποτύπους υψηλής επικινδυνότητας και πιο επιθετικής βιολογικής συμπεριφοράς. Τα χαρακτηριστικά μειωμένα επίπεδα έκφρασης της εζρίνης και παξιλλίνης στα βασικοκυτταρικά καρκινώματα διηθητικού ιστολογικού υποτύπου σε συνδυασμό με τα ευρήματα της προηγούμενης μελέτης ότι αυτός ο ιστολογικός υπότυπος βασικοκυτταρικού καρκινώματος εκφράζει δείκτες επιθηλιομεσεγχυματικής μετάβασης υποστηρίζουν επίσης την άποψη ότι τα διηθητικά βασικοκυτταρικά καρκινώματα αποτελούν σε μοριακό επίπεδο μία διακριτή οντότητα. Η υπόθεση αυτή συμφωνεί με το γεγονός ότι τα διηθητικά βασικοκυτταρικά καρκινώματα έχουν διακριτά μορφολογικά χαρακτηριστικά ( μικρές ομάδες κυττάρων με οξύαιχμα άκρα που εντόνως διηθούν το άθφονο εξωκυττάριο στρώμα) και πιο επιθετική συμπεριφορά συγκριτικά με τα οζώδη βασικοκυτταρικά καρκινώματα. Τελος, η μελέτη της εζρίνης και παξιλλίνης σε υλικό βιοψίας βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων δερμάτος μπορεί μελλοντικά να συντελέσει στην ταυτοποίηση εκείνων των περιστατικών που ενδέχεται να εμφανίζουν μία επιθετικότερη βιολογική συμπεριφορά. / Basal Cell Carcinoma (BCC) of the skin is the most common type of skin cancer. Among the various histological subtypes of basal cell carcinoma, infiltrative histological subtype is accompanied by increased invasiveness, higher risk of local recurrence and more aggressive biological behavior. In our previous study, in the same material of BCC, we showed that overexpression of Integrin-linked kinase (ILK), actin of smooth muscle cells (α-SMA), nuclear beta-catenin, the transcription factor Snail and the reduction of E-cadherin’s expression, which constitute markers of epithelial-mesenchymal transition, are associated with increased invasiveness and aggressive biological behavior. The epithelial-mesenchymal transition (EMT) is a biological process, through which the cells acquire enhanced migratory capacity, invasiveness, high resistance to apoptosis and increased production of extracellular matrix components. Main features of EMT are the loss of adherence junctions and the reorganization of the cytoskeleton. The actin cytoskeleton which is composed of actin filaments and proteins that interact with and regulate the cytoskeleton’s dynamics is involved in many important cellular functions such as cell movement, cell division and it is critically implicated in carcinogenesis significantly. The uncontrolled proliferation of tumor cells, increased invasiveness and metastasis are all related to cytoskeleton changes. Proteins CTEN (COOH-Terminal tensin-like protein) and paxillin are located in cell- extracellular matrix contact sites (focal adhesions) where they interact with actin cytoskeleton and transduse signals that regulate actin cytoskeletal dynamics, cell motility, epithelial mesenchymal transition, invasion and metastasis. Ezrin is a cytoplasmic protein which links molecules of the plasma membrane to the actin cytoskeleton. Ezrin is involved significantly in processes of cell migration, invasion and metastasis of cancer cells. Previous studies support the involvement of proteins CTEN, ezrin and paxillin in human tumorigenesis. However, little is known about their role in basal cell carcinoma of the skin. The purpose of this study was to investigate the protein expression and respective role of CTEN, ezrin and paxillin in basal cell carcinoma of the skin. For this reason, we studied immunohistochemically the protein expression of CTEN, ezrin and paxillin in 76 cases of BCC and we examined the possible association of their expression with parameters of prognostic significance, such as histological subtype, low-high risk groups and tumor invasion. Further we tested potential correlations with the expression of ILK, α-SMA, beta-catenin, E-cadherin and Snail, which are involved significantly in the process of EMT and have been studied in the same material of BCC in a previous study. CTEN showed weakly positive and focal immunostaining in 33% of BCC, without statistically significant correlation with clinicopathological parameters, such as histological subtype and depth of invasion. Ezrin and paxillin were overexpressed in the cytoplasm in 98,6% and 90,4% of cases respectively with significantly higher expression levels in low risk variants (nodular and superficial BCC), compared to the high risk variants (micronodular and infilrative BCC). No correlation was found between the expression of ezrin and paxillin and depth of tumor invasion nor with the expression of EMT markers, ILK, α-SMA, beta-catenin, E-cadherin and Snail. However, there was a statistically significant correlation between the immunohistochemical expression of paxillin and ezrin. In conclusion, these findings argue that CTEN probably has no significant role in the pathogenesis of basal cell carcinoma of the skin. Conversely, ezrin and paxillin seem to be involved in human BCC and their decreased expression levels are associated with high risk histological subtypes and a more aggressive tunor behavior. The decreased expression levels of ezrin and paxillin in infiltrative BCC in conjuction with the findings of the previous study that this histological subtype of BCC expresses markers of epithelial-mesenchymal transition, also support the view that infiltrative BCC is a distinct entity at the molecular level. This hypothesis is consistent with the fact that infiltrative BCC have distinct morphological characteristics (small groups of cells with sharp ends that strongly infiltrate the extracellular matix) and more aggressive behavior compared to nodular basal cell carcinoma. Finally, the study of ezrin and paxillin in biopsy material of BCC may, in the future, help to identify those cases that may exhibit a more aggressive behavior.

Β-caténine, protéine multifonctionnelle et pivot de la voie de signalisation Wnt est impliquée dans de nombreux processus physiologiques, notamment le développement normal du lignage mélanocytaire. Les régulateurs négatifs directs de β-caténine sont peu nombreux et un nombre réduit d’études leur a été consacré. La protéine ICAT est l’un de ces régulateurs négatifs. En effet, elle se fixe au niveau des répétitions ARM 5 à 12 de β-caténine via un domaine N-terminal en hélices α et un domaine C-terminal semblable à un feuillet β, empêchant son interaction avec les facteurs de transcription TCF/LEF et donc la transcription des différents gènes cibles de β-caténine. L’invalidation complète de ICAT chez la souris entraîne des anomalies développementales des dérivés des crêtes neurales responsables, dans certains cas, de la mort des animaux. Afin de déterminer la fonction de ICAT durant le développement des mélanocytes, qui sont également des dérivés des crêtes neurales, nous avons généré des embryons totalement invalidés pour le gène ICAT et exprimant le transgène Dct::LacZ. Cette invalidation n’affecte ni le nombre, ni la localisation des mélanoblastes. Ces résultats suggèrent que la prolifération et la migration de ces cellules aux stades étudiés (E13.5, E15.5 et E18.5) est normale en absence de ICAT. La voie de signalisation Wnt étant dérégulée dans 30% des mélanomes, il nous a paru essentiel d’examiner le rôle de ICAT dans la formation et la progression des mélanomes. L’étude d’un panel de lignées cellulaires de mélanome humain nous a permis de corréler une forte expression de ICAT à la formation de métastases chez des souris immunodéficientes. De plus chez l’Homme, une forte expression d’ARNm de ICAT dans certains mélanomes est associée à un temps de survie plus faible. La surexpression de ICAT dans différentes lignées humaines de mélanome conduit à une augmentation de la vitesse de migration des cellules en 2D et de leurs capacités invasives en 3D, sans affecter leur prolifération. L’ensemble de ces effets dépend entièrement de l’interaction de ICAT avec β-caténine. Au niveau cellulaire, une expression ectopique de ICAT induit une modification de la morphologie des cellules métastatiques, qui passent d’une forme allongée/mésenchymateuse à une forme arrondie/amiboïde, alors qu’elle n’affecte pas la morphologie allongée des cellules non métastatiques. Cette modification de morphologie cellulaire s’accompagne d’une diminution de l’expression de la protéine NEDD9, une cible de β-caténine, impliquée dans la voie de signalisation Rac communément associée à la migration mésenchymateuse. L’ensemble de ces résultats nous a permis de montrer pour la première fois que ICAT est un nouveau régulateur de la motilité et de l’invasion des cellules de mélanome. L’étude de la structure tridimensionnelle du complexe ICAT/β-caténine nous a permis de comprendre le mécanisme de compétition entre ICAT et les facteurs TCF/LEF pour la liaison à β-caténine. Par mutagenèse, nous avons mis en évidence que les résidus D66, F71 et E75 (domaine C-terminal de ICAT) sont impliqués dans la compétition avec LEF1 mais n’empêchent pas la formation d’un complexe stable ICAT/β-caténine alors que les résidus Y15, K19, V22 du domaine N-terminal sont essentiels à la formation de ce complexe. / Β-catenin is the central protein of the Wnt signaling pathway, which is involved in many physiological processes including normal melanocyte development. Few direct negative regulators of β-catenin have been described so far and their physiological role is still unclear. One of them, ICAT (inhibitor of β-catenin and TCF-4) has been identified in a yeast two-hybrid screen by using the Armadillo (ARM) region of β-catenin as bait. This small protein of 81 amino-acids, encoded by the highly conserved CTNNBIP1 gene, binds to β-catenin through ARM repeats 5 to 12, preventing its interaction with TCF4 and thus, repressing TCF/LEF-β-catenin transcriptional activity in vitro. Total invalidation of ICAT in mouse leads to premature death and cranio-facial anomalies, suggesting an important role in neural-crest cell differentiation. In order to determine the possible role of ICAT in melanoblasts development, ICAT -/- embryos, on a Dct::LacZ background were obtained. We observed that the total invalidation of the ICAT gene does not affect the number of melanoblasts and their localization at embryonic stages E13.5, E15.5 and E18.5, indicating that ICAT alone does not play a significant role in the proliferation and migration of melanoblasts during mouse development. The Wnt signaling pathway is deregulated in 30% of melanomas, so we found it essential to study the role of ICAT in the formation and progression of melanoma. We observed that high ICAT levels in a panel of human melanoma cell lines correlated with their capacity to form metastases in nude mice and was associated, in some melanoma patients, with reduced distant metastasis-free survival. Ectopic expression of ICAT in various melanoma cell lines had no effect on their proliferation but increased their in vitro motility in 2D and matrigel invasion in 3D. These in vitro effects required stable protein interaction between ICAT and β-catenin. At the cellular level, ICAT promoted switching of metastatic melanoma cells from an elongated/mesenchymal towards a round/amoeboid phenotype but did not affect the elongated morphology of non-metastatic melanoma cells. Transition from a mesenchymal to an amoeboid movement was associated with decreased production of the scaffold protein NEDD9 and decreased levels of Rac1-GTP, a positive regulator of mesenchymal movement. In vivo, ectopic ICAT expression increased lung colonization by melanoma cells in nude mice. Our results indicate that ICAT-induced down-regulation of Rac signaling can increase motility and invasiveness of metastatic cells by promoting morphological variability allowing tumor cells to adapt to their microenvironment. We show, for the first time, that ICAT is a new potential modulator of melanoma cells invasion. Based on a three-dimensional study of ICAT in complex with β-catenin we understood how ICAT competes with members of the TCF/LEF family at the nuclear level. By site directed mutagenesis, we demonstrated that D66, F71 and E75 residues (C-terminal domain of ICAT) are involved in the competition with LEF1 but are not essential in the formation of a stable ICAT/β-catenin complex, while Y15, K19, V22 residues (N-terminal domain) are essential for the formation of this complex.