No description available.

Teleoperation systems are an important tool for performing tasks which require the sensori-motor coordination of an operator but where it is physically impossible for an operator to undertake such tasks in situ. The vast majority of these devices supply the operator with both visual and haptic sensory feedback in order that the operator can perform the task at hand as naturally and fluently as possible and as though physically present at the remote site. This thesis is concerned with overcoming the sensory limitations imposed by a fixed camera teleoperation system. The principal aim of this work is the extraction and redisplay of visual information to facilitate such a system. The thesis augments the Oxford teleoperation system with a virtual viewing module, where the operator is able to select his or her viewpoint and viewing direction onto the workcell by first tracking the locations of known objects in the workcell using a computer vision system, and then rendering them graphically on a display in front of the operator. This system, because the model-based object tracker is based around a Kalman filter, motivates the design of experiments to examine whether the operator's visuo-motor control loop maintains a state model of the manipulation process as in a Kalman filter. Experimental evidence is presented showing the latter to be false. A new operator model is then postulated using an adaptive gain controller, with the gain chosen to minimise the variance between desired and actual output. The experimental evidence supports this model. These findings support the hypothesis that the required bandwidth of the tracking filter is both i) sufficient that the tracker can robustly track hand manipulated objects and ii) matched to the visual needs of the operator.

Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνεια του πλανήτη καλύπτεται από τους ωκεανούς. Η περιέργεια του ανθρώπου να εξερευνήσει και να καταλάβει το πώς λειτουργεί το περιβάλλον του, σε συνδυασμό με την αναζήτηση νέων πόρων, ώθησε τον άνθρωπο στον υδάτινο κόσμο. Δεδομένου του βάθους της θάλασσας, οι αρχικές αυτόνομες καταδύσεις, αλλά και οι καταδύσεις με την βοήθεια αναπνευστικών συσκευών δεν κάλυψαν παρά στο ελάχιστο την πρόσβαση στον κόσμο αυτό. Η ανάπτυξη κάποιου διαμεσολαβητή ήταν όχι μόνο χρήσιμη αλλά και απαραίτητη για να προσεγγίσουμε μεγάλα βάθη αλλά και επικίνδυνα, για τους δύτες, μέρη. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η χρησιμότητα των υποβρύχιων οχημάτων, σε διάφορους τομείς των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Αναπτύσσονται φυσικές έννοιες και βασικοί ορισμοί για την περιγραφή του περιβάλλοντος στο οποίο λειτουργούν τα υποβρύχια οχήματα. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά των διαφόρων κατηγοριών των υποβρύχιων οχημάτων που έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα. Αναλύονται λεπτομερώς οι τεχνολογικές τους δυσκολίες, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του κάθε είδους υποβρύχιου οχήματος, καθώς επίσης και οι τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα αυτό. Για παράδειγμα, οι ακουστικές επικοινωνίες, η υποβρύχια πλοήγηση και η αποφυγή εμποδίων, ώστε να καταστεί εφικτή η υποβρύχια εξερεύνηση. Τέλος, παρουσιάζονται τα σπουδαιότερα υποβρύχια οχήματα που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα και έχουν οδηγήσει σε σημαντικές ανακαλύψεις στον υδάτινο κόσμο. / -