Abstract      Refugee children living in refugee camps are a vulnerable population at a high risk of developing mental health problems, behavioural issues, and being exposed to violence or trauma. However, not all children that experience these stressors of displacement develop negative outcomes. Some children adapt to the circumstances and build resilience against the challenges. Because the number of refugee children has risen, the importance of studying the subject and finding protective factors are critical. Therefore the aim of this study was to look into circumstances and interventions that promote mental well-being and resilience in refugee children in the context of a refugee camp, from a holistic perspective. Considering UN global goals the results of this study can be used in expanding resilience-building interventions in order to promote mental well-being around the world, particularly in developing countries.  A qualitative approach was taken through semi-structured interviews to gather data. Two participants working as practitioners in a resilience-building project in the Zaatari refugee camp in Jordan were selected through a snowball selection. Through the theories of ecology of child development and the model of the seven Cs of resilience, this study identified resilience-building in several levels, including personal, family and community. Having knowledge about the strengths and development potential of oneself, close family relations, a supportive community and peer groups help children to  build resilience and overcome challenges. The study also found that in order to understand resilience-building in children a holistic approach is required. There are strong links between children, their families, their communities, and their psychosocial well-being. / Abstrakt  Flyktingbarn som bor i flyktingläger är en utsatt grupp som löper stor risk att utveckla psykiska störningar, beteendeproblem och utsättas för våld eller trauma. Trots alla stressorer med att vara flykting anpassar sig en del barn till omständigheterna och visar motståndskraft. Eftersom antalet flyktingbarn har ökat runt om i världen är vikten av att studera ämnet och hitta skyddsfaktorer som leder till motståndskraft avgörande för barnens välmående. Därför var syftet med denna studie att fokusera på omständigheter och interventioner som främjar flyktingbarns psykiska välbefinnande och motståndskraft i kontexten av ett flyktingläger, ur ett holistiskt perspektiv. Med tanke på FN:s globala mål kan resultaten av denna studie användas för att utöka motståndsbyggande interventioner för att främja mentalt välbefinnande hos barn runt om i världen, särskilt i utvecklingsländerna.  En kvalitativ metod genom semistrukturerade intervjuer användes för att samla in data. Två deltagare som arbetade i ett motståndsbyggande projekt (resilience-building project) i flyktinglägret Al-Zaatari i Jordanien valdes ut genom ett snöbollsurval. Genom teorierna om socialekologi för barnens utveckling och modellen sju C om motståndskraft identifierade denna studie att motståndsbyggande hos barn sker på flera nivåer, inklusive personlig, familj och i samhällsnivå. Att ha kunskap om sina styrkor och utvecklingspotentialer, att ha nära familjerelationer och stödjande samhällen och kamratgrupper hjälper barnen att bygga motståndskraft och övervinna utmaningar. Studien fann också att för att förstå motståndsbyggande hos barn krävs ett holistiskt förhållningssätt. Det finns starka kopplingar mellan barn, deras familjer och deras samhällen, och psykosocialt välbefinnande. För att hjälpa barn bygga motståndskraft är därför en dynamisk process nödvändig. / خلاصه کودکان پناهنده ای که در کمپ های پناهندگان زندگی می کنند، جمعیتی آسیب پذیر هستند که در معرض خطر بالای ابتلا به مشکلات سلامت روانی، مسائل رفتاری، و قرار گرفتن در معرض خشونت یا تروما قرار دارند. با این حال، همه کودکانی که این عوامل استرس زای جابجایی را تجربه می کنند، پیامدهای منفی ندارند. برخی از کودکان با شرایط سازگار می شوند و در برابر چالش ها انعطاف پذیری می کنند. از آنجا که تعداد کودکان پناهنده افزایش یافته است، اهمیت تحقیق کردن موضوع و یافتن عوامل محافظتی بسیار مهم است. بنابراین هدف این تحقیق بررسی شرایط و مداخلاتی بود که بهزیستی روانی و تاب‌آوری را در کودکان پناهنده در چارچوب یک اردوگاه پناهندگان، از منظر کل نگر ارتقا می‌دهد. با توجه به اهداف جهانی سازمان ملل، نتایج این مطالعه می‌تواند در گسترش مداخلات تاب‌آوری به  منظور ارتقای بهزیستی روانی در سراسر جهان به‌ ویژه در کشورهای در حال توسعه استفاده شود. برای جمع‌آوری داده‌ها، روش کیفی از طریق مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته اتخاذ شده  است. دو شرکت کننده که به عنوان کارآموز در یک پروژه انعطاف پذیری در اردوگاه پناهندگان زعتری در اردن کار می کردند از طریق نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. این مطالعه از طریق تئوری‌های بوم‌شناسی رشد کودک و مدل هفت C تاب‌آوری، تاب‌آوری‌ سازی را در سطوح مختلفی از جمله فردی، خانوادگی و اجتماعی شناسایی کرده است .داشتن دانش در مورد نقاط قوت و محتمل رشد خود، روابط نزدیک خانوادگی، جامعه حامی و گروه های همسالان به کودکان کمک می کند تا تاب آوری را ایجاد کنند و بر چالش ها غلبه کنند. این تحقیق همچنین نشان داد که برای تاب‌آوری در کودکان به یک رویکرد جامع نگر نیاز است. پیوندهای محکمی بین کودکان، خانواده‌ها، جوامع و رفاه روانی اجتماعی آنها وجود دارد.