Spelling suggestions: "subject:"biomass water used efficiency"" "subject:"iomass water used efficiency""
1 |
Evaluation of the effects of an orange-oil based soil ameliorant on soil water managementWright, Nordely 03 1900 (has links)
Thesis (MScAgric)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: Soil amelioration and conditioning is desirable and in many cases essential, due to increasing food demand and the deterioration and exhaustion of soils. A new soil ameliorant, consisting of orange oil as a base and a mixture of surfactants, is on the global agricultural market. Use of this soil ameliorant by farmers has made an impact on crop production and plant growth on many farms. The effects of this soil ameliorant on selected soil properties as well as plant traits were evaluated by a field trial, a pot trial and a Water Characteristic Curve experiment.
A field trial was performed in the Firgrove area near Somerset West, Western Cape (South Africa). It entailed the evaluation of the water content and lateral movement of water in a sandy soil after the application of the soil ameliorant. The field was already planted with Capsicum annuum crop at the initiation of the trial. The trial was performed in a drip irrigated field by taking soil water measurements using a Diviner 2000 probe over a nine week period. The trial showed significant increases in water content on the plots treated with the soil ameliorant. These increases are indicative of an increase in the lateral movement of the soil water, as the measurements were taken between two drippers. On average, the ameliorant treated soil had 17% higher water content than that of the control.
A Water Characteristic Curve (WCC) experiment was conducted, which entailed establishing the WCC for a sandy soil treated with the soil ameliorant. The Sandbox apparatus, from Eijkelkamp Agrisearch Equipment, was used to perform the experiment and provides suction values of 0.1 to 10.1 KPa. The WCC showed that the ameliorant application increased water retention over all suctions, especially for the 10 l/ha ameliorant application. This substantiated the Field trial where water retention was increase in a sandy soil. A pot trial was performed in a greenhouse to evaluate the effect of the soil ameliorant on selected soil properties and certain plant traits. This experiment consisted of an ameliorant treatment and a control with a combination of four different Plant Available Water Depletion (PAWD) regimes namely, 10% depletion, 50% depletion, 80% depletion and 50%C depletion, where “C” refers to covered. The trial layout, with five single pot replicates per treatment combination, was according to a randomized block design. The surface covering of one of the 50% PAWDs was a plastic sheet which to prevent evaporation from the soil surface. The ameliorant treatment resulted in significant improvements in overall plant growth, total biomass production, especially dry root biomass. Leaf Area Index and plant height were also improved. The Biomass Water Use Efficiency was improved with the ameliorant application, especially for the 50%C PAWD illustrating the beneficial use of a mulch. Bulk density was decreased with application of the ameliorant but this difference was not statistically significant. Aggregate stability for the moist soils (10% and 50%C PAWD) was significantly improved with the ameliorant application.
The application of this soil ameliorant made significant improvements in various facets of plant growth and certain soil physical properties. Especially water holding capacity in sandy soils and the overall improvement in plant growth. There is still much opportunity for research in this field and many questions remain, especially those pertaining to the mechanisms involved in the workings of a soil ameliorant containing a mixture of ingredients. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die bestuur van besproeingswater en die optimisasie van gewasproduksie is `n studieveld wat baie aandag verg, aangesien varswater bronne bedreig word. As gevolg van die stygende vraag na voedsel en die agteruitgang en uitputting van die grond, is grondverbetering en-kondisionering aanbeveelbaar en in sommige gevalle noodsaaklik. `n Nuwe grond verbeteraar, bestaande uit lemoen olie as `n basis en ‘n mengsel van benattingsmiddels, is beskikbaar op die wêreld landbou mark. Die gebruik van die grondverbeteraar deur boere het ‘n impak gemaak op gewasproduksie en plantegroei op baie plase. Die effek van die grondverbeteraar op geselekteerde grond-eienskappe sowel as plantkenmerke is geevalueer deur ‘n veld proef, ‘n pot proef en ‘n Water Karakeristieke Kurwe eksperiment.
`n Veldproef is uitgevoer in die Firgrove omgewing naby Somerset Wes in die Wes-Kaap Provinsie, Suid Afrika. Die veldproef het die evaluasie van die grondwater inhoud en die laterale beweging van water in `n sanderige grond behels. Die gewas Capsicum annuum was alreeds in die veld aangeplant voor die begin van die proef. Die proef was uitgevoer in `n drup besproeide veld deur grondwater metings wat geneem is met `n Diviner 2000 peilstif oor `n periode van nege weke. Die proewe het `n beduidende verhoging in die groundwater-inhoud getoon waar die grond met die grondverbeteraar behandel is. Die verhogings was `n aanduiding van `n toename in die laterale vloei van grond water, aangesien die lesings tussen twee druppers geneem is. Die grond, wat met die grondverbeteraar behandel is, het gemiddeld 17% hoёr groundwater-inhoud gehad as die kontrole. `n Water Karakteristieke Kurwe (WKK) eksperiment is uitgevoer, wat bestaan het uit die opstel van die WKK vir `n sanderige grond behandel met die grondverbeteraar. Die “Sandbox” apparaat van Eijkelkamp, Agrisearch Equipment is gebruik wat negatiewe druk waardes van 0.1 tot 10.1 KPa toon. Die WKK het getoon dat die toediening van die grondverbeteraar die water retensie verhoog het oor al die drukke, veral in die 10 l/ha toediening. Dit staaf die resultate van die Veld eksperiment waar water retensie verhoog is in die sanderige grond. Die pot-eksperiment is uitgevoer in `n tonnel om die effek van die grondverbeteraar op geselekteerde grond eienskappe en verskeie plant eienskappe te evalueer. Die eksperiment het bestaan uit ‘n grondverbeteraar behandeling en ‘n kontrole met ‘n kombinasie van vier verskillende plantbeskikbare wateronttrekkings naamlik, 10%, 50%, 80% onttrekking, en ‘n 50%C onttrekking, waar “C” verwys na “covered”. Die proef uiteensetting, met vyf enkel pot herhalings per behandeling kombinasie was volgens ‘n ewekansig blok uitleg. Die oppervlakte dekking van 50%C plantbeskikbare waterottrekking was `n 60 μm plastiek-vel wat verdamping vanaf die grondoppervlak verhoed het. Die grondverbeteraar behandeling het `n beduidende verbetering in algehele plantgroei, totale biomassa produksie en spesifiek droё wortel biomassa getoon. Die blaararea indeks en planthoogte het ook `n verbetering getoon. Die biomassa-watergebruiksdoeltreffendheid het verbeter met die toediening van die grondverbeteraar, spesifiek vir die 50%C plantbeskikbarewaterottrekking wat die voordele van die gebruik van oppervlakdekking illustreer.
Die brutodigtheid is verminder deur die toediening van die grondverbeteraar, maar die verskil was statisties nie wesenlik nie. Agregaat-stabiliteit vir die grond met `n hoёr vogregime (10% en 50%C plantbeskikbare waterottrekking) is wesenlik verbeter met die toediening van die grondverbeteraar.
Die toediening van die grondverbeteraar het wesenlike verbeteringe in verskeie plantegroei- en grondfisiese-eienskappe getoon. Spesifiek laterale beweging in sanderige grond en die verbettering van algehele plantegroei. Daar is nog baie geleenthede vir navorsing in die veld en baie vrae bly onbeantwoord, veral in verband met die meganismes met bretrekking tot die werking van die grondverbeteraar wat uit `n mengsel van bestandele bestaan.
|
2 |
Effect of biochar on selected soil physical properties of sandy soil with low agricultural suitabilityZeelie, Angelique 03 1900 (has links)
Thesis (MScAgric)--Stellenbosch University, 2012 / ENGLISH ABSTRACT: Biochar has been labelled to be a key factor in the global carbon mitigation act and has
been described as the modern day equivalent (terra nova) to the terra preta dark earth
soils of the Brazilian Amazon. Globally biochar has been evaluated as a means to
improve soil fertility and to mitigate greenhouse gases (GHGs). Little research has
however been published on the effects of biochar incorporation on soil physical
properties.
The objective of this study was to evaluate the effect of pine sawmill waste derived
biochar (locally-produced via slow pyrolysis – 450°C) on selected soil physical
properties, soil-water dynamics and crop production and- performance, when amended
to a Kroonstad (Kd 1000 – Morgendal) soil form. This soil form is commonly found in the
Western Cape area (South Africa) and can be classified as having low agricultural
suitability for perennial- and annual crop species.
Two pot trials were carried out in an atmospheric controlled greenhouse, where winter
wheat and green beans respectively were planted, with five different application levels
of biochar (0t/ha, 1t/ha, 10t/ha, 50t/ha and 200t/ha). Soil physical properties namely,
water-stable aggregates, bulk density and water-retention capacity along with
physiochemical characterisation of the sandy soil and biochar was determined. The
water-use was monitored throughout the trials (evapotranspiration, volumetric water
content and biomass water use efficiency, BWUE). The above- and below ground
(specific leaf traits for the green bean and the root structural development for the winter
wheat) biomass was collected and analysed at harvest.
There was significantly higher volumetric water content measured for the 50t/ha and
200t/ha biochar treatments. This effect can be ascribed due to a change in the soil’s
tortuosity and porosity where more meso- and micro-pores were present as the biochar
rate increased. The same results were evident when a water-retention curve was
established in vitro by means of the sandbox method. The bulk densities were only
significantly lower for the 200t/ha biochar treatments.
The wheat root systems differed greatly among the fertilised biochar treatments: the
50t/ha and 200t/ha treatments had a more complex fibrous root system (more extensive
branching and thinner roots) than 0t/ha, 1t/ha and 10t/ha application levels. This is
attributed to the increased water-holding capacity along with a reduction of N- and P
availability with increasing addition of biochar. Several leaf traits were measured for the
green bean crops; however the leaf nitrogen- and carbon content, chlorophyll content
index (CCI) and carbon isotope fractionation yielded the most interesting findings.
Concerning the fertilised biochar treatments, there was established that the 10t/ha
treatments had the highest leaf nitrogen- and carbon content. The leaf chlorophyll
content did not differ significantly between the fertilised biochar treatments; however a
very interesting observation was evident regarding the measured leaf CCI for the
unfertilised treatments. A decreasing trend and lower leaf CCI was measured as the
biochar application levels increased. This effect was ascribed to be due to a decrease in
N uptake by the plants as the biochar application increased, the C/N ratio also
increased, and this leading to N immobilisation. The lowest leaf carbon isotope
fractionation was measured for the 10t/ha fertilised treatments and is inversely
correlated with BWUE and therefore endorses the conclusion that the 10t/ha biochar
application had a positive effect on the long term water use efficiency for the green bean
plants.
Biochar promoted aggregation in the sand-rhizosphere interface for winter wheat,
increased water-holding capacity and enhanced crop performance for green beans.
The findings reported here provide new information on the effect of biochar on the
structural development of sandy soil, combined with biochar- and root growth effects for
winter wheat; along with detailed interpretations of specific leaf traits associated with
crop production for commercial green beans. The addition of biochar at low application
levels (approximately 1-10t/ha to 15 cm depth) increased the biomass yield and water
use efficiency of the crop species. Besides long term carbon storage, biochar can have
immediate positive effects on the physical properties of sand and plant growth. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Biokoolstof word beskou as ‘n sleutel komponent rakende die wet op globale
koolstofvermindering en is al beskryf as die moderne ekwivalent (terra nova) van die
terra preta donker-aardgronde wat aangetref word in die Brasiliaanse Amasone.
Wêreldwyd word biokoolstof tans geëvalueer met die doel om grondvrugbaarheid te
verbeter asook kweekhuisgasse (KHG) se nadelige gevolge te verlig. Min navorsing
was tot dus ver gedoen rakende die uitwerking met toediening van biokoolstof op
grondfisiese-eienskappe.
Die doel van hierdie studie was om die effek van biokoolstof, wat afkomstig is van
denne-saagmeul-afval (plaaslik geproduseer is en d.m.v. stadige perolise - 450°C) te
evalueer aangaande die volgende faktore: geselekteerde grondfisiese-eienskappe,
grond-waterdinamika interaksie en die uitwerking op gewasproduksie; met toediening
aan 'n Kroonstad (Kd 1000 - Morgendal) grondvorm. Hierdie grondvorm word as
algemeen in die Wes-Kaap (Suid-Afrika) bestempel en kan geklassifiseer word as ‘n
lae-geskiktheid landbougrond vir meerjarige- en eenjarige gewasse.
Twee potproewe is uitgevoer onder beheerde atmosfeer in ‘n kweekhuis, waar winter
koring en groenbone geplant is, met vyf verskillende behandelings van biokoolstof
(0t/ha, 1t/ha, 10t/ha, 50t/ha en 200t/ha). Die volgende grondfisiese-eienskappe is
ondersoek, naamlik water-stabiele aggregaat formasie, bulkdigtheid en
waterhouvermoë, asook die fisiochemiese karakterisering van die sanderige grond en
biokoolstof wat gebuik is. Waterverbruik is gedurende die proewe gekontroleer
(evapotranspirasie, volumetriese waterinhoud en die biomassa se water
verbruiksdoeltreffendheid, BWVD). Die bo- en ondergrondse biomassa, spesifiek die
blaareienskappe van die groenboontjie en die strukturele ontwikkeling van die winter
koring se wortels, is tydens die oes ondersoek en ontleed.
Die volumetriese waterinhoud was betekenisvol, asook hoër vir die 50t/ha en
200t/ha behandelings. Hierdie effek word toegeskryf as gevolg van 'n verandering in die
grond se kronkeligheid en porositeit; waar meer meso- en mikroporieë teenwoordig was
soos die biokoolstof inhoud toegeneem het.
Dieselfde resultate was verkry met die opstelling van ‘n water-retensie kurwe in vitro
d.m.v. die Sandboks metode. Bulkdigtheid was slegs betekenisvol verskilled asook
aansienlik laer vir die 200t/ha biokoolstof behandelings. Die koring se wortelstelsel het
drasties verskil tussen die verskillende bemeste biokoolstof behandelings: die 50t/ha en
200t/ha behandelings het 'n meer komplekse en veselagtige wortelstelsel gevorm (hoër
graad van vertakking en dunner wortels was aanwesig) as die 0t/ha, 1t/ha en 10t/ha
behandelings. Die effek word toegeskryf aan die toenemende waterhouvermoë, tesame
met 'n tekort aan N- en P-beskikbaarheid soos die biokoolstof toedieningshoeveelhede
verhoog het. Verskeie blaareienskappe is gemeet vir die groenboon gewasse, maar die
blaar stikstof- en koolstof-inhoud, chlorofil inhoud indeks (CII) en koolstof-isotoop
fraksionering het die mees interessante bevindinge opgelewer. Die hoogste blaar
stikstof-en koolstof-inhoud is gemeet vir die 10t/ha bemeste biokoolstof behandelings.
Die blaar chlorofil inhoud het nie beduidend verskil tussen die bemeste biokoolstof
behandelings nie, maar daar was egter 'n baie interessante waarneming vir die
onbemeste biokoolstof behandelings.
‘n Tendens was aanwesig waar die CII afgeneem het soos die biokoolstof
toedieningshoeveelheid ook afgeneem het vir die onbemeste behandelings.
Die effek word toegeskryf as gevolg van 'n afname in N-opname deur die plant soos die
biokoolstof toedieningshoeveelheid verhoog is en tot gevolg gehad het dat die
C/N-verhouding ook toegeneem het, wat gelei het tot N-immobilisasie. Die laagste blaar
koolstof-isotoop fraksionering was geassioseer met die 10t/ha bemeste biokoolstof
behandelings en is omgekeerd gekorreleerd met BWVD en onderskryf dus die
gevolgtrekking dat die 10t/ha biokoolstof behandeling 'n positiewe uitwerking het op die
langtermyn waterverbruiksdoeltreffendheid vir groenboontjie plante.
Biokoolstof het aggregasie bevorder binne die wortelsone, asook deurgans die
waterhouvermoë verhoog en gewasproduksie verbeter. Hierdie bevindinge lewer nuwe
inligting oor die effek van biokoolstof op die strukturele ontwikkeling van sanderige
grond en die gekombineerde interaksie met biokoolstof toediening en hoe dit wortegroei
beïnvloed van winter koring; asook 'n gedetailleerde interpretasie van spesifieke
blaareienskappe wat verband hou met die produksie van gewasse vir kommersiële
verbouing soos die groenboontjie. Die toediening van biokoolstof by die lae
hoeveelhede (ongeveer 1-10t/ha tot op 15 cm diepte) het die opbrengs en
waterverbruiksdoeltreffendheid van die gewasse verbeter.
Behalwe vir die langtermyn koolstofvaslegging, kan biokoolstof toediening onmiddellike
positiewe resultate teweeg bring aangaande die fisiese eienskappe van sandgronde en
plantegroei.
|
Page generated in 0.122 seconds