Είδαμε τα μοντέλα της DEA και της worst practice DEA. Δείξαμε πώς το μοντέλο της DEA, στοχεύοντας στον προσδιορισμό των εταιρειών που είναι αναποτελεσματικές στο να είναι καλές και το μοντέλο της worst practice DEA, στοχεύοντας στον προσδιορισμό των εταιρειών που είναι αποτελεσματικές στο να είναι κακές, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εντοπίσουν τις χειρότερες επιδόσεις, δίνοντας σημαντικές πληροφορίες για την αξιολόγηση του πιστωτικού κινδύνου. Επιπλέον, δείξαμε πώς η χρήση μιας τεχνικής διαστρωμάτωσης δίνει μεγάλη ακρίβεια την ταξινόμηση. Η προσέγγιση της διαστρωμάτωσης έχει επίσης το πλεονέκτημα της ευελιξίας, αφού δίνει την δυνατότητα της επιλογής των επιπέδων που κάποιος επιθυμεί να εξετάσει το ενδεχόμενο. Με αυτό τον τρόπο επιτρέπεται η ενσωμάτωση των συμπεριφορών κινδύνου και η δυνατότητα της τιμολόγησης με βάση τον κίνδυνο, με διαφορετικές τιμές (επιτόκια) στα διάφορα επίπεδα. Τέλος, συνδυάζοντας κανονικά και worst practice μοντέλα αναμέναμε πιο σαφή αποτελέσματα για τις χειρότερες αποδοτικές εταιρείες και το επίπεδο κινδύνου που κατέχουν, λόγω όμως του μικρού αριθμού εταιρειών που είχαμε προς εξέταση δεν είχαμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η ιδέα της χρησιμοποίησης των χειρότερων πρακτικών DEA αποσκοπεί ειδικά στην καταγραφή των χειρότερων αποδόσεων και προφανώς σχετίζεται με την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας, αλλά έχει και μια γενικότερη χρήση. Σε μια τυποποιημένη ανάλυση της παραγωγικότητας χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό των κανονικών και των worst practice DEA μοντέλων σημαίνει την εξεύρεση τόσο των καλών επιδόσεων που θα πρέπει να ανταμείβονται και να χρησιμοποιηθούν ως στόχοι για τις άλλες, καθώς και των χειρότερων που είναι οι μεγαλύτερες δυνατότητες εξοικονόμησης που μπορεί να βρεθούν. Μία ενδιαφέρουσα συνέχεια της προσέγγισης θα ήταν, εάν είχαμε τα στοιχεία των εταιρειών του έτους 2007, να εφαρμόζαμε με τον ίδιο τρόπο το κανονικό μοντέλο DEA, το μοντέλο worst practice DEA και τον συνδυασμό τους ώστε να επικυρώσουμε την προσέγγιση που δοκιμάζουμε με το να επιτυγχάναμε το ίδιο επίπεδο ταξινόμησης στο νέο σύνολο δεδομένων. Παρουσιάσαμε επίσης τα μοντέλα του WPF-SBM και HypoSBM στην έννοια της χειρότερης πρακτικής. Η εφαρμογή του μοντέλου HypoSBM όχι μόνο κάνει διάκριση μεταξύ εκείνων που λαμβάνονται ως χειρότερες επιδόσεις από το WPF-SBM μοντέλο, αλλά ανταποκρίνεται και στην πραγματική κατάσταση, όπου υπάρχει μόνο ένα μικρό μέρος των επιχειρήσεων που καταθέτουν πτώχευση σε ένα μέσο έτος. Η αναλογία πτωχυμένων προς υγιείς επιχειρήσεις πρέπει να εξαρτάται από την περιοχή ή χώρα όπου η βιομηχανία βρίσκεται και τον οικονομικό κύκλο (ύφεση ή ανάκαμψη). Στη συνέχεια παίρνουμε μια πλήρη κατάταξη για τις χειρότερες αποδόσεις στο χειρότερο σενάριο. Τα αποτελέσματα από την αριθμητική εικόνα σχετικά με την αξιολόγηση του επενδυτικού κινδύνου επικυρώνουν τα μοντέλα WPF-SBM και HypoSBM. Έτσι ο καλύτερος συνδυασμός της στρωματοειδούς WPF-SBM και HypoSBM μοντέλα αποδίδουν εντυπωσιακή πρόβλεψη πτώχευσης. Αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε σχετικά με τον κατασκευαστικό κλάδο είναι ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα, φάνηκε να υπάρχει πρόβλημα στον κλάδο αφού οι εταιρείες που εμφανίζονται ως δυνητικά αποτυχημένες είναι οι 5 από τις 18 που εξετάσαμε και αυτό αποτελεί ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό. Θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι δεν υπάρχει τέλειο μοντέλο ή προσέγγιση για την αξιολόγηση των επιδόσεων, την αξιολόγηση των κινδύνων ή της πτώχευσης. Η προτεινόμενη προσέγγιση παρέχει μια νέα μεγάλη λεωφόρο για μελλοντικές έρευνες. Εάν ήταν εφικτό να είχαμε πρόσβαση σε δεδομένα περισσότερων εταιρειών, έτσι ώστε οι υγιείς εταιρείες να είναι αναλογικά πολύ περισσότερες από τις αποτυχημένες εταιρείες, θα μπορούσαμε να έχουμε ακόμη πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα. Επίσης στην συγκεκριμένη πρακτική εφαρμογή, ενδιαφέρουσα μελλοντική εξέλιξη στην έρευνα θα ήταν να θέταμε κάποιους περιορισμούς στις εισροές και εκροές που χρησιμοποιούμαι αλλά και η σύγκριση των αποτελεσμάτων με άλλες τεχνικές. Για τις περιπτώσεις με ασαφή στοιχεία, αναμένονται νέα μοντέλα χειρότερης πρακτικής DEA. Πολλά από τα υπάρχοντα μοντέλα βέλτιστης πρακτικής DEA που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων θα μπορούσαν να αναθεωρηθούν σε μοντέλα χειρότερης πρακτικής DEA για να εξετάσουν το πρόβλημα από διαφορετική οπτική γωνία. Το μοντέλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλες βιομηχανίες ανάληψης κινδύνου, όπως ο ασφαλιστικός κλάδος. Άλλες κατάλληλες διατυπώσεις επέκτασης του WPF-DEA μοντέλου, μαζί με άλλες προσεγγίσεις και εφαρμογές, είναι επίσης σημαντικό για να τονίσει την πρακτικότητα του. / This paper includes the use of combination of models which are called Worst Practice DEA (Data Envelopment Analysis)in slacks based measurement for the detection of potential bankrupt business with a practical example in construction industry.