• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 117
  • Tagged with
  • 118
  • 81
  • 60
  • 46
  • 29
  • 28
  • 25
  • 23
  • 20
  • 19
  • 15
  • 15
  • 14
  • 14
  • 14
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Indução ao enraizamento adventício de espécies do gênero Baccharis submetidas ao tratamento com extratos de bulbos de Cyperus rotundus

Farina, Volmir Atílio 01 September 2017 (has links)
Submitted by Maria Rosa Moraes Maximiano (maria.maximiano@uffs.edu.br) on 2017-12-14T13:13:34Z No. of bitstreams: 1 FARINA.pdf: 869970 bytes, checksum: 198e30c8cdc8c0e1a2fd5e7a55785255 (MD5) / Approved for entry into archive by Diego dos Santos Borba (dborba@uffs.edu.br) on 2017-12-15T13:52:50Z (GMT) No. of bitstreams: 1 FARINA.pdf: 869970 bytes, checksum: 198e30c8cdc8c0e1a2fd5e7a55785255 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-12-15T13:52:50Z (GMT). No. of bitstreams: 1 FARINA.pdf: 869970 bytes, checksum: 198e30c8cdc8c0e1a2fd5e7a55785255 (MD5) Previous issue date: 2017-09-01 / O presente trabalho tem como objetivo viabilizar uma forma alternativa de propagação de Baccharis por meio de técnicas de enraizamento e uso de fontes não industriais de substâncias estimuladoras do enraizamento (reguladores de crescimento), tais como auxinas naturais. Para tanto, apresentaram-se dados teóricos, além dos resultados obtidos em pesquisa de campo. Ao estabelecer uma metodologia para produção de mudas de espécies do gênero Baccharis, possibilita-se substituir o uso de compostos químicos artificiais, evitando a dependência dos agricultores por insumos e incentivando o cultivo de mudas, a fim de reduzir a prática do extrativismo. Para a execução dos experimentos os exemplares do gênero Baccharis (B. trimera e B. articulata) foram coletados entre sete e oito horas, no dia 01/05/2017, por estaquia a partir de plantas selecionadas às margens da BR 153, saída para o município Gaurama, Erechim/RS. O extrato aquoso de C. rotundus foi confeccionado no laboratório de Biotecnologia e Melhoramento Vegetal e de Microscopia da UFFS, Campus de Erechim. Foram realizados dois experimentos – Experimento 1: Estaqueamento utilizando extrato aquoso de tiririca com a B. trimera e B. articulata. Experimento 2: Estaqueamento utilizando preparados homeopáticos de tiririca com a B. trimera e B. articulata. Ambos com cinco tratamentos cada, compostos por três repetições e cada vaso continha sete estacas, totalizando vinte uma estacas por repetição e um montante de sessenta e três estacas por tratamento. Os experimentos foram implantados no dia 01/05/2017, e as avaliações foram realizadas no dia 10/06/17. O delineamento utilizado foi casualizado e os dados foram submetidos à análise de variância de uma ou duas vias (ANOVA), utilizando o teste post-hoc adequado com 95% de significância (p<0,05). O enraizamento foi avaliado 40 dias após o estaqueamento e os seguintes parâmetros foram avaliados: porcentagem de estacas enraizadas, número de raízes por estaca, comprimento das três maiores raízes por estaca, porcentagem de estacas vivas, porcentagem de estacas mortas e massa seca da parte aérea e da raiz. Os resultados obtidos comprovam que: quanto ao número de estacas enraizadas: as concentrações testadas do extrato aquoso de tiririca não influenciaram no enraizamento das espécies B. trimera e B. articulata; resultados significativos foram observados somente para B. trimera tratada com o extrato homeopático, sendo o maior número de estacas enraizadas observado com o preparado a 20CH; quanto ao comprimento das três maiores raízes das estacas das espécies B. trimera e B. articulata: não houve diferença significativa entre os tratamentos para a espécie B. trimera, já a B. articulata submetida a imersão somente em água apresentaram melhores resultados quando comparada aos demais tratamentos, embora, não houve diferença significativa entre os tratamentos com AIB sintético e extrato aquoso de tiririca não diluído; quanto ao comprimento das três maiores raízes das estacas da B. trimera e B. articulata: o tratamento com preparados homeopático 5CH reduziu o comprimento médio das três maiores raízes, em relação aos demais tratamentos; em 20 CH a B. articulata mostrou maior comprimento de raízes por estacas, quando comparada com B. trimera.; quanto às características da massa seca da parte aérea o único tratamento que apresentou resultado expressivo foi o extrato homeopático a 5 CH, para B. articulata; massa seca de raízes, o extrato aquoso de tiririca 50% apresentou incremento significativo para B. articulata, quando comparado aos demais tratamentos, mas nenhum resultado significativo foi observado para B. trimera. / The present study aims to evaluate the effect of extracts and homeopathic preparations of Cyperus rotunduns on the rooting of cuttings of species of the genus Baccharis. For that, theoretical data were presented, besides the results obtained in field research. In creating a methodology for the production of seedlings of species of the genus Baccharis, it is possible to substitute the use of artificial chemical compounds, avoiding a dependence of farmers on inputs and encouraging the cultivation of seedlings, in order to reduce the practice of extractivism. In order to perform the experiments of the specimens of the genus Baccharis (B. trimera and B. articulata) were collected between seven and eight hours, on May 1st 2017, by cuttings from selected plants at the borders of 153 Road, exit to the city of Gaurama, next to Erechim, city in Rio Grande do Sul State. The aqueous extract of C. rotundus was made without laboratory of Biotechnology and Plant Breeding and Microscopy at UFFS, at Erechim Campus. Two experiments were carried out - Experiment 1 (staging using aqueous extract of Cyperus rotundus): an aqueous experiment, with extracts of thrips with B. trimera, B. articulata, measured on May 1st 2017, and as journal were held on October 6th 2017. Experiment 2 (Cyperus Rotundus Simplified Staking), both with three replicates per treatment and three replications each, with 63 stakes / replicates, totaling 315 experimental stakes. ANOVA), using the post-hoc test with 95% significance (p <0.05). Rooting was evaluated 40 days after parking and the respective parameters: percentage of rooted cuttings, number of roots per cutting, length of the three largest roots per stake, percentage of live cuttings, percentage of dead cuttings and dry mass of shoot and root. The results obtained show that: in relation to the number of rooted cuttings: the concentrations of the aqueous extract of tereza tested did not influence the rooting of the species B. trimera and B. articulata; significant results were observed only for B. trimera treated with the homeopathic extract, with the highest number of rooted cuttings observed with the preparation at 20CH; as regards the length of the three largest roots of the B. trimera and B. articulata cuttings: there was no significant difference between the treatments for B. trimera, and B. articulata submitted to immersion only in water presented better results when compared to However, there was no significant difference between the treatments with synthetic AIB and aqueous extract of undiluted tiger; as regards the length of the three major roots of the B. trimera and B. articulata cuttings: the treatment with homeopathic preparations 5CH reduced the average length of the three largest roots in relation to the other treatments; in 20 CH the B. articulata showed longer root length by cuttings, when compared to B. trimera .; the dry matter of root and dry mass of roots, the aqueous extract of 50% tiririca presented significant increase for B. articulata, when compared to the other treatments, but no significant result was observed for B. trimera.
2

Perspectivas de propagaçao vegetativa do coqueiro por meio da cultura de tecidos

Siqueira, Edmar Ramos de 03 June 2013 (has links)
A pesquisa teve por objetivo desenvolver tecnologia para a propagação vegetativa do coqueiro por meio da cultura de tecidos. Foram utilizadas a folha de planta jovem e adulta e inflorescência, como fontes de explantes. Supondo que o material proveniente de inflorescência era asséptico, foram testados tratamentos de assepsia, para aquele proveniente de folhas. O meio básico utilizado foi constituído dos macroelementos de MURASHIGE & SKOOG27, com os microelementos de EEUWENS16, acrescido de componentes orgânicos e carvão ativado, conforme BRANTON & BLAKE8. Nos tratamentos antioxidantes, foram utilizados os ácidos cítrico e ascórbico (folha de planta jovem) e polivinil-polypyrrolidone (PVP) para folha de planta adulta e inflorescência. No crescimento de explantes e indução de calo, foram utilizadas concentrações progressivas de ácido 2,4-diclorofenoxtacético (2,4-D). Para indução de calo, foram testados, ainda, diferentes concentrações de 6-benzilaminopurina (BAP) e 2-isopentenil adenina (2ip) separadamente, e em conjunto; complementares ao 2,4-D. Na indução das brotações, foram utilizadas dosagens progressivas de BAP. Concluiu-se que o material proveniente de folha de planta jovem e adulta, a exemplo do de inflorescência, é asséptico, mas altamente susceptível ao processo de oxidação. Os ácidos cítrico e ascórbico controlam 50 % da incidência de oxidação. O isolamento inicial em meio líquido é altamente eficiente no controle deste processo, propiciando altas taxas de obtenção de explantes sadios. As taxas mais elevadas de crescimento, de explantes de folha de planta jovem, foram obtidas com as concentrações de 6,8 x (10)^(-5)M e 8,1 x (10)^(-5)M de 2,4-D; as maiores taxas para folha de planta adulta foram de 8,1 x (10)^(-5)M e 9,0 x (10)^(-5)M, e para inflorescência, de (10)^(-4)M. A concentração de 1,1 x (10)^(-4)M de 2,4-D, em meio sólido, com uma passagem inicial de uma semana em meio líquido (com 2,3 x (10)^(-4)M), induziu o início de formação de calo, no maior número de explantes de tecido de folha de planta adulta. Para inflorescência, os melhores resultados foram obtidos com as concentrações entre 1,1 x (10)^(-4)M e 1,7 x (10)^(-4)M. Verificou-se a completa formação de calo em explantes de inflorescência; em explantes de folha de planta jovem e adulta, ao contrário, isso não ocorreu. Não se evidenciou nenhuma influência do BAP e do 2ip, no processo de formação de calo. Houve diferenciação da parte aérea em calos de inflorescência, em meio desprovido de regulador de crescimento e incubados no escuro.
3

Estudo de técnicas de produção das ornamentais Caladium x hortolanum cv Freida hemple e Cereus jamacaru DC. / Study of production techniques of ornamental plants Caladium x hortolanum cv FREIDA Hemple and Cereus jamacaru DC.

Rodrigues, Wanderlúcia Silva January 2013 (has links)
RODRIGUES, W. S. Estudo de técnicas de produção das ornamentais Caladium x hortolanum cv Freida hemple e Cereus jamacaru DC. 2013. 72 f. Dissertação (Mestrado em Agronomia/Fitotecnia) - Centro de Ciências Agrárias, Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2013. / Submitted by Daniel Eduardo Alencar da Silva (dealencar.silva@gmail.com) on 2015-01-26T20:51:17Z No. of bitstreams: 1 2013_dis_wsrodrigues.pdf: 893499 bytes, checksum: 86d6d43f048da4a9db9880a49cd33b63 (MD5) / Approved for entry into archive by José Jairo Viana de Sousa(jairo@ufc.br) on 2016-01-21T22:33:22Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2013_dis_wsrodrigues.pdf: 893499 bytes, checksum: 86d6d43f048da4a9db9880a49cd33b63 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-01-21T22:33:22Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2013_dis_wsrodrigues.pdf: 893499 bytes, checksum: 86d6d43f048da4a9db9880a49cd33b63 (MD5) Previous issue date: 2013 / With the significant increase in demand and consumption of ornamental products is necessary to increase the productivity of these items. With the significant increase in demand and consumption of ornamental products is necessary to increase the productivity of these items. Studies are important for the "productivity increase" does not influence the quality, or modify the characteristics desirable to the consumer market, with respect to production techniques and cultivation. The Brazilian market for ornamental plants is hungry for novelties. So producers often seek to include new plants in cultivation, sometimes already known and used them, that being the case of “mandacaru”, widely used in the Project with neme of “Tejucactus” in Tejuçuoca city in CE. Within this context, this work was carried out to provide information about techniques for the cultivation of three ornamental plants: Caladium, Sansevieria cylindrica and Cereus jamacaru. For Caladium were used a completely randomized design in a factorial 2x6 (or not practice is emerging and six concentrations of GA3 (0, 250, 500, 750, 1000 and 1250 ppm) applied before planting the tubers. Greater root lengths were found in plants, of tubers kept intact and without the application of GA3; Greater heights stems were found in plants of tubers kept intact, treated with GA3; Higher numbers of stems were found in plants of tubers kept intact; Greater length and leaf width was found plants of tubers kept intact and tubers treated with GA3 or Caladium tubers must be kept intact and treated with GA3 or apical dominance (De-eyed) should be performed without the use plant regulator. For Cereus jamacaru treatments in DIC, consisted in coconut fiber (FC) and carbonized rice chaff (CAC) substrates: 100% FC (T1), 100% CAC (T2), 75% FC +25% CAC (T3), 50% FC +50% CAC (T4), and 25% FC +75% CAC (T5). The substrate composed only of coconut fiber showed better results in all variables. / Com o aumento significativo da procura e consumo por produtos ornamentais faz-se necessário um aumento da produtividade dessas, o que torna necessários o desenvolvimento de estudos para que esse incremento não diminua a qualidade nem modifique as características desejáveis ao mercado consumidor, no que diz respeito a técnicas de produção e cultivo. O mercado brasileiro de plantas ornamentais é ávido por novidades. Alternativa que os produtores veem procurando e com bastante frequência é a inclusão de plantas - já conhecidas e utilizadas em outras áreas - no setor da floricultura como plantas ornamentais, sendo esse o caso do mandacaru como ocorre no Projeto Tejucactos no município de Tejuçuoca. Baseado no exposto, esse trabalho foi conduzido com o objetivo de fornecer dados referentes a técnicas para o cultivo das plantas ornamentais: Caladium x hortolanum cv Freida Hemple e Cereus jamacaru DC. Para o Caladium Freida Hemple utilizou-se o delineamento inteiramente casualizado seguindo um esquema fatorial 2x6 constituído por prática da desponta ou não e de seis concentrações de AG3 (0, 250, 500, 750, 1000 e 1250 ppm) aplicadas antes do plantio dos tubérculos. Maiores comprimentos de raiz foram encontrados em plantas de tubérculos despontados e sem aplicação de AG3; Maiores alturas de hastes foram encontradas em plantas de tubérculos despontados e tubérculos intactos tratados com AG3; Maiores números de hastes foram encontrados em plantas de tubérculos intactos; Maiores comprimento e largura de folha foram encontradas em plantas de tubérculos intactos tratados com AG3 e tubérculos despontados sem AG3. Para o Cereus jamacaru DC, os tratamentos dispostos em delineamento inteiramente casualizado, constituíram-se dos substratos 100% fibra de coco (FC) (T1), 100% casca de arroz carbonizada (CAC) (T2), 75%FC+25%CAC (T3), 50%FC+50%CAC (T4), e 25%FC+75%CAC (T5). Plântulas de mandacaru com idade de 118 dias foram transplantadas para os substratos e aos 125 dias após o transplantio foram analisados: comprimento, número, massa fresca e seca de raiz e crescimento, massa fresca e seca da parte aérea. O substrato composto somente por fibra de coco apresentou melhores resultados em todas as variáveis analisadas.
4

Avaliação fenológica de dez variedades de caquizeiro Diospyros kaki L. e propagação por estaquia em regiões tropicais /

Razzouk, Patricia Lydia Gin. January 2007 (has links)
Orientador: Aparecida Conceição Boliani / Banca: Luiz de Souza Correa / Banca: Alecsandra de Almeida / Resumo: O presente trabalho teve como objetivo avaliar os estádios fisiológicos de 10 variedades de caquizeiro em condições de clima tropical, devido à escassez de estudos em regiões quentes; verificar a capacidade de enraizamento de estacas lenhosas e herbáceas de caquizeiro bem como determinar a concentração mais adequada de indolbutírico (AIB) e a melhor época de propagação devido à falta de resultados relevantes sobre a produção de mudas de caquizeiro. Os ensaios foram conduzidos na área experimental da Fazenda de Ensino, Pesquisa e Extensão da Universidade Estadual Paulista - Campus de Ilha Solteira, localizada no município de Selvíria/MS. As variedades utilizadas para a avaliação fenológica, com início em Julho/2005 e término em Fevereiro/2006, foram: Pomelo, Rubi, Fuyuhana, Rama Forte, Taubaté, Giombo, Toote, Suruga, Fuyu e Jiro. O delineamento estatístico experimental utilizado foi o de blocos casualizados, com tratamentos (dez variedades-copa), sendo quatro blocos e duas plantas por parcela, totalizando 80 plantas. Avaliou-se após a poda a fenologia das plantas determinando-se através de avaliações semanais os estádios: gema dormente, gema inchada, brotação, florescimento, frutificação, queda natural dos frutos e colheita; massa média, comprimento e diâmetro dos frutos, número de frutos por... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: The present work had as objective to evaluate physiological stadiums of 10 varieties of Japanese persimmom in conditions of tropical climate, due to scarcity of studies in hot regions; to verify the capacity of rooting of hardwood and herbaceous props of Japanese persimmon as well as determining the concentration most adequate of indolbutiric acid (IBA) and the best time of propagation due to lack of excellent results on the production of Japanese persimmom changes. The assays had been lead in the experimental area of the Farm of Education, Research and Extension of the UNESP - Campus of Ilha Solteira, located in the city of Selvíria/MS. The varieties used for the fenology evaluation had been, with beginning in July/2005 and ending in February/2006 : Pomelo, Rubi, Fuyuhana, Rama Forte, Taubaté, Giombo, Toote, Suruga, Fuyu and Jiro. For this assay the used experimental statistical delineation was of blocks, with treatments (ten variety-pantry), being four blocks and two plants for parcel, totalizing 80 plants. The pruning was evaluated after the fenology of the plants determining itself through weekly evaluations the stadiums: bud, bud swelled, allonge of the branches, bloom, fruition and harvest; the production of the fruits, determined for average mass, length and diameter of the fruits, the number of fruitsn and production... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
5

Avaliação fenológica de dez variedades de caquizeiro Diospyros kaki L. e propagação por estaquia em regiões tropicais

Razzouk, Patricia Lydia Gin [UNESP] 22 February 2007 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:29:43Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2007-02-22Bitstream added on 2014-06-13T19:18:09Z : No. of bitstreams: 1 razzouk_plg_me_ilha.pdf: 1016879 bytes, checksum: 3dfa4567c688600290c30f80def15419 (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / O presente trabalho teve como objetivo avaliar os estádios fisiológicos de 10 variedades de caquizeiro em condições de clima tropical, devido à escassez de estudos em regiões quentes; verificar a capacidade de enraizamento de estacas lenhosas e herbáceas de caquizeiro bem como determinar a concentração mais adequada de indolbutírico (AIB) e a melhor época de propagação devido à falta de resultados relevantes sobre a produção de mudas de caquizeiro. Os ensaios foram conduzidos na área experimental da Fazenda de Ensino, Pesquisa e Extensão da Universidade Estadual Paulista - Campus de Ilha Solteira, localizada no município de Selvíria/MS. As variedades utilizadas para a avaliação fenológica, com início em Julho/2005 e término em Fevereiro/2006, foram: Pomelo, Rubi, Fuyuhana, Rama Forte, Taubaté, Giombo, Toote, Suruga, Fuyu e Jiro. O delineamento estatístico experimental utilizado foi o de blocos casualizados, com tratamentos (dez variedades-copa), sendo quatro blocos e duas plantas por parcela, totalizando 80 plantas. Avaliou-se após a poda a fenologia das plantas determinando-se através de avaliações semanais os estádios: gema dormente, gema inchada, brotação, florescimento, frutificação, queda natural dos frutos e colheita; massa média, comprimento e diâmetro dos frutos, número de frutos por... / The present work had as objective to evaluate physiological stadiums of 10 varieties of Japanese persimmom in conditions of tropical climate, due to scarcity of studies in hot regions; to verify the capacity of rooting of hardwood and herbaceous props of Japanese persimmon as well as determining the concentration most adequate of indolbutiric acid (IBA) and the best time of propagation due to lack of excellent results on the production of Japanese persimmom changes. The assays had been lead in the experimental area of the Farm of Education, Research and Extension of the UNESP - Campus of Ilha Solteira, located in the city of Selvíria/MS. The varieties used for the fenology evaluation had been, with beginning in July/2005 and ending in February/2006 : Pomelo, Rubi, Fuyuhana, Rama Forte, Taubaté, Giombo, Toote, Suruga, Fuyu and Jiro. For this assay the used experimental statistical delineation was of blocks, with treatments (ten variety-pantry), being four blocks and two plants for parcel, totalizing 80 plants. The pruning was evaluated after the fenology of the plants determining itself through weekly evaluations the stadiums: bud, bud swelled, allonge of the branches, bloom, fruition and harvest; the production of the fruits, determined for average mass, length and diameter of the fruits, the number of fruitsn and production... (Complete abstract click electronic access below)
6

Estratégias de propagação para espécies subarbustivas de Acanthaceae Juss. com potencial ornamental

Lima, Mayara Rodrigues 05 June 2012 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Biológicas, Departamento de Botânica, Programa de Pós-Graduação em Botânica, 2012. / Submitted by Alaíde Gonçalves dos Santos (alaide@unb.br) on 2012-12-06T13:15:09Z No. of bitstreams: 1 2012_MayaraRodriguesLima.pdf: 2885958 bytes, checksum: f7fef1a4602fc1fd6c3a7fa689c6beb8 (MD5) / Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2012-12-07T11:13:43Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2012_MayaraRodriguesLima.pdf: 2885958 bytes, checksum: f7fef1a4602fc1fd6c3a7fa689c6beb8 (MD5) / Made available in DSpace on 2012-12-07T11:13:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2012_MayaraRodriguesLima.pdf: 2885958 bytes, checksum: f7fef1a4602fc1fd6c3a7fa689c6beb8 (MD5) / O Cerrado apresenta grande diversidade vegetal e múltiplos potenciais de uso, inclusive o ornamental. O emprego de espécies nativas no mercado regional de plantas ornamentais pode tornar esse mercado mais competitivo, pois as espécies são adaptadas ao ambiente do Cerrado, reduzindo os custos de produção e manutenção. Além disso, a propagação de espécies nativas é uma forma de conservação desse bioma, que tem sofrido redução da biodiversidade em função de vários fatores, tais como a agricultura, mineração e invasão de exóticas. No entanto, conhecimento sobre propagação de espécies nativas do estrato herbáceo-arbustivo do Cerrado ainda é escasso. Uma técnica utilizada para a produção dessas mudas é a cultura in vitro, que possibilita a produção de grande quantidade de plantas de alta qualidade fitosanitária e em qualquer época do ano. Já a estaquia é uma das técnicas mais tradicionais e de baixo custo para produção de mudas. O objetivo do trabalho foi o de verificar o potencial germinativo in vitro, a micropropagação e o enraizamento de estacas de Justicia lanstyakii, Ruellia nitens e Ruellia incompta. Sementes foram desinfestadas com etanol 70% por 1 min, hipoclorito de sódio comercial (NaClO), 2 a 2,5% de cloro ativo, por 5, 15 e 30 min e inoculadas em ágar-água, MS 50% e MS 100%, todos sem sacarose. Na micropropagação, brotos coletados de matrizes adultas foram imersos em fungicida (Carbendazim) por 60 min, etanol 70% por 1 min e testou-se dois tipos de solução comercial de hipoclorito: cálcio (Ca(ClO)2), e sódio (NaClO), por 15, 30 e 60 min. Para a fase de multiplicação, os brotos foram inoculados em meio MS, com 0,0; 0,01; 0,1 mg.L1 de BAP por dois subcultivos. No enraizamento, os brotos foram inoculados em meio MS com 0,0 e 0,01 mg.L-1 de AIB. Para a estaquia, foram coletadas estacas apicais de c.a de 10 cm em setembro (ramos lenhosos) e dezembro (ramos herbáceos) de 2011. As estacas foram dispostas em dois substratos (areia e vermiculita) e quatro concentrações de AIB, em talco, (0, 1000, 2000 e 4000 ppm). Sementes de J. lanstyakii foram 100% descontaminadas e germinadas nos três tempos de imersão; mas 15 min (3,8 dias) e 30 min (3,6 dias) diminuíram o tempo médio de germinação (TMG). Sementes de R. nitens tiveram acima de 50,0% de descontaminação e maior germinação em 15 min de exposição ao hipoclorito (88,9%) e MS 50% (90,3%). O TMG foi retardado pelo hipoclorito por 30 min (5,1 dias). O comprimento de parte aérea e raiz foram maiores em MS 50%. Sementes de R. incompta foram descontaminadas e germinadas acima de 90%. O comprimento de parte aérea e raiz não diferiram entre os tratamentos. Na micropropagação, o hipoclorito de sódio acima de 30 min é mais indicado para a desinfestação de brotos de J. lanstyakii, R. nitens pois propiciou maior sobrevivência. Mas em R. incompta o protocolo apresentou menor descontaminação (40,5%). As concentrações de BAP não diferiram no número de segmentos nodais das espécies, mas o segundo subcultivo apresentou maior média do número de nós em J. lanstyakii (2,5 nós). Sucedeu enraizamento em J. lanstyakii, tanto em 0,0 (60%) quanto 0,01 mg.L-1 de AIB (40%), mas não ocorreu em R. nitens. Estacas das três espécies, coletadas em dezembro, tiveram melhores resultados (p<0,05) do que estacas coletadas em setembro em todas as variáveis, exceto em sobrevivência, cujas porcentagens foram semelhantes. O enraizamento das estacas de dezembro ficou em cerca de 94,0% em J. lanstyakii e 70,0% em R. nitens. Os tratamentos com 1000 ppm (6,2 raízes) e 4000 ppm (7,1 raízes) de AIB elevaram significativamente o número de raízes de J. lanstyakii. A concentração 1000 ppm de AIB aumentou o enraizamento e número de raízes de R. nitens (3,7 raízes) em relação ao controle e 4000 ppm. Em R. incompta, vermiculita produziu melhores resultados de enraizamento (76,0%) e número de raízes (3,0 raízes), mas menor sobrevivência (35,8%). Os resultados evidenciam que a reprodução das plantas de espécies ornamentais não domesticadas de Justicia e Ruellia, através de cultura in vitro e estaquia, apresenta eficiência elevada. _______________________________________________________________________________________ ABSTRACT / The Cerrado presents great diversity of vegetation and multiple potential uses, including the ornamental one. The use of native species in the regional market of ornamental plants can make it more competitive, because the species are adapted to the savanna environment, reducing production costs and maintenance. Furthermore, the propagation of native species is a form of conservation this biome, which has suffered a reduction of biodiversity due to several factors, such as agriculture, mining and invasion of exotic species. However, knowledge about propagation of native species of herbaceous and shrubs from Cerrado is still scarce. A technique for production of seedlings is the in vitro culture, which allows the production of large quantities of high quality plants at any time of the year. Cutting is one of the most traditional and low cost technique for production of seedlings. The objective of this study was to determine the in vitro germination potential, micropropagation and rooting of Justicia lanstyakii, Ruellia nitens and Ruellia incompta. Seeds were sterilized with 70% ethanol for 1 min, commercial sodium hypochlorite (NaCIO), 2 to 2.5% active chlorine for 5, 15 and 30 minutes and inoculated into agar-water, 50% MS and MS 100% , all without sucrose. In micropropagation, shoots collected from mature matrices were immersed in fungicide (Carbendazim) for 60 min, 70% ethanol for 1 min and tested for two types of commercial hypochlorite solution, calcium (Ca (CIO) 2), and sodium (NaCIO) for 15, 30 and 60 min. At the multiplication phase, the shoots were inoculated on MS medium with 0.0, 0.01, 0.1 mg.L BAP for two subcultures. During rooting- the shootsEggEi inoculated on MS jg medium with 0.0 and 0.01 mg.L"' IB A. For cuttings, apical cuttings were collected from 10 cm in September (woody cuts) and December (herbaceous cuts) of 2011. The cuttings were arranged in two substrates (sand and vermiculite) and four concentrations of IBA in talc, (0, 1000, 2000 and 4000 ppm). Seeds J. lanstyakii were 100% decontaminated and germinated in the three immersion times, but 15 min (3.8 days) and 30 min (3.6 days) reduced the mean germination time (MGT). Seeds of R. nitens above had 50.0% higher for the decontamination and germination by 15 min of exposure to hypochlorite (88.9%) and 50% MS (90.3%). The MGT was delayed by hypochlorite for 30 min (5.1 days). The length of shoot and root were higher in MS 50%. Seeds of R. incompta decontaminated were germinated and above 90%. The length of shoot and root did not differ between treatments. In micropropagation, sodium hypochlorite over 30 min was most suitable for the disinfection of sprouts J. lanstyakii, R. nitens because it gave better survival. But R. incompta decontamination protocol had the lowest (40.5%). The BAP concentrations did not differ in the number of nodes of the species, but the second subculture had a higher average number of nodes in J. lanstyakii (2.5 nodes). Rooting was found in J lanstyakii both to 0.0 (60%) and 0.01 mg L"1 IBA (40%), but not found in R. nitens. Cuttings of three species, collected in December, had better results (p <0.05) than cuttings collected in September in all variables, except survival, whose percentages were similar. The rooting of December stood at around 94.0% in J. lanstyakii and 70.0% in R. nitens. The treatments with 1000 ppm (6.2 roots) and 4000 ppm (7.1 roots) of IBA significantly increased the number of roots in J. lanstyakii. The concentration of 1000 ppm increased the number of IBA roots in R. nitens (3.7 roots) against control and 4000 ppm. In R. incompta, vermiculite produced the best results of rooting (76.0%) and number of roots (3.0 roots), but lower survival (35.8%). The results show that the reproduction of plants for ornamental domesticated Justicia and Ruellia species, through in vitro culture and cuttings, has high efficiency.
7

Avanços na propagação vegetativa de Eugenia uniflora e Plinia peruviana / Advances on vegetative propagation of Eugenia uniflora and Plinia peruviana

Lattuada, Daiane Silva January 2014 (has links)
A pitangueira (Eugenia uniflora) e a jabuticabeira (Plinia peruviana) são espécies frutíferas que possuem potencial agronômico, ornamental e fitoterápico, podendo também ser incluídas em projetos de revegetação de áreas degradadas. No Brasil, a maioria dos pomares dessas espécies é formado por mudas do tipo pé-franco, o que torna os plantios com baixa uniformidade genética. Métodos de propagação vegetativa, como a enxertia, a estaquia e a mini-estaquia são alternativas viáveis para propagação de diversas espécies frutíferas, podendo ser utilizados também com as espécies nativas proporcionando a formação de pomares com populações de plantas homogêneas, além de acelerar o processo de propagação. No entanto, na literatura têm se observado comportamentos distintos e divergentes para a propagação vegetativa destas espécies, havendo necessidade de estudos mais aprofundados que esclareçam todos os eventos envolvidos no processo. Neste contexto, conduziram-se três estudos visando a multiplicação da pitangueira e da jabuticabeira. No estudo um testou-se a enxertia lenhosa e herbácea com seedlings, como porta-enxertos, concentrando-se em um método para manter a umidade do enxerto. No estudo dois foram testados métodos de estaquia, concentrando-se em doses de auxina, tipo de estaca, época do ano e estado nutricional da planta matriz para promover o enraizamento. E no estudo três, conduziu-se um minijardim clonal, com níveis crescentes de nitrogênio na solução de fertirrigação. Os resultados obtidos indicam que a enxertia herbácea com seedlings de 60 dias, mantidos em câmara de nebulização intermitente garantem melhores percentuais de cicatrização do ponto de enxertia que a técnica convencional. Por outro lado, há a possibilidade de propagação por estaquia para pitangueira em junho e agosto e para jabuticabeira, somente em agosto, sem a necessidade de adição exógena de auxina, sendo os níveis endógenos nutricionais da planta matriz de grande influência no processo. Por fim a produção de estacas dessas espécies através do minijardim clonal parece ser uma técnica eficiente e rápida para produção em larga escala de mudas clonais. No entanto, ainda há necessidade de melhoria nos percentuais de enraizamento e cicatrização dos enxertos, além do acompanhamento do enraizamento das estacas obtidas no minijardim clonal. / Surinam cherry tree (Eugenia uniflora) and jabuticaba tree (Plinia peruviana) are important fruit crops; they have ornamental and herbal medicine potential and can be included in projects of restoration of degraded areas. In Brazil, most of the orchards of these species are formed by the ungrafted seedling type, which makes the crops have low genetic uniformity. Methods of vegetative propagation such as grafting, cuttings and mini-cuttings are viable for propagation of several fruit and forest species, and they also may be used with the native species, thus providing the formation of orchards with homogeneous populations of plants, and also accelerating the process of propagation. However, in the literature, distinct and divergent behaviors for vegetative propagation of these species have been observed, thus requiring further studies to clarify all the events involved in the process. In this context, we conducted three studies to achieve multiplication of Surinam cherry tree and jabuticaba tree. The first study tested the woody and herbaceous grafting with seedlings as rootstocks, focusing on a method to maintain moisture graft. In study 2 we tested methods of cutting, focusing on doses of auxin, type of cutting, season and nutritional status of the mother plant to promote rooting. And in the study 3 we conducted a clonal minigarden of Surinam cherry tree and jabuticaba tree, with increasing levels of nitrogen in the fertigation solution. The results obtained indicate that herbaceous grafting with seedlings of 60 days kept in intermittent mist guarantees highest percentage of fixation than conventional technique. On the other hand, there is the possibility of propagation by cutting for Surinam cherry tree in June and August and for jabuticaba tree in August without the need for exogenous addition of auxin, and the nutritional levels of endogenous array are of great influence in the process. And finally, the production of cuttings of these species through clonal minigarden appears to be an efficient and quick technique for large-scale production of clonal plants. However, there is still need for improvement in the percentage of rooting and budding efficiency and for monitoring of the rooting of cuttings taken in clonal minigarden.
8

Avanços na propagação vegetativa de Eugenia uniflora e Plinia peruviana / Advances on vegetative propagation of Eugenia uniflora and Plinia peruviana

Lattuada, Daiane Silva January 2014 (has links)
A pitangueira (Eugenia uniflora) e a jabuticabeira (Plinia peruviana) são espécies frutíferas que possuem potencial agronômico, ornamental e fitoterápico, podendo também ser incluídas em projetos de revegetação de áreas degradadas. No Brasil, a maioria dos pomares dessas espécies é formado por mudas do tipo pé-franco, o que torna os plantios com baixa uniformidade genética. Métodos de propagação vegetativa, como a enxertia, a estaquia e a mini-estaquia são alternativas viáveis para propagação de diversas espécies frutíferas, podendo ser utilizados também com as espécies nativas proporcionando a formação de pomares com populações de plantas homogêneas, além de acelerar o processo de propagação. No entanto, na literatura têm se observado comportamentos distintos e divergentes para a propagação vegetativa destas espécies, havendo necessidade de estudos mais aprofundados que esclareçam todos os eventos envolvidos no processo. Neste contexto, conduziram-se três estudos visando a multiplicação da pitangueira e da jabuticabeira. No estudo um testou-se a enxertia lenhosa e herbácea com seedlings, como porta-enxertos, concentrando-se em um método para manter a umidade do enxerto. No estudo dois foram testados métodos de estaquia, concentrando-se em doses de auxina, tipo de estaca, época do ano e estado nutricional da planta matriz para promover o enraizamento. E no estudo três, conduziu-se um minijardim clonal, com níveis crescentes de nitrogênio na solução de fertirrigação. Os resultados obtidos indicam que a enxertia herbácea com seedlings de 60 dias, mantidos em câmara de nebulização intermitente garantem melhores percentuais de cicatrização do ponto de enxertia que a técnica convencional. Por outro lado, há a possibilidade de propagação por estaquia para pitangueira em junho e agosto e para jabuticabeira, somente em agosto, sem a necessidade de adição exógena de auxina, sendo os níveis endógenos nutricionais da planta matriz de grande influência no processo. Por fim a produção de estacas dessas espécies através do minijardim clonal parece ser uma técnica eficiente e rápida para produção em larga escala de mudas clonais. No entanto, ainda há necessidade de melhoria nos percentuais de enraizamento e cicatrização dos enxertos, além do acompanhamento do enraizamento das estacas obtidas no minijardim clonal. / Surinam cherry tree (Eugenia uniflora) and jabuticaba tree (Plinia peruviana) are important fruit crops; they have ornamental and herbal medicine potential and can be included in projects of restoration of degraded areas. In Brazil, most of the orchards of these species are formed by the ungrafted seedling type, which makes the crops have low genetic uniformity. Methods of vegetative propagation such as grafting, cuttings and mini-cuttings are viable for propagation of several fruit and forest species, and they also may be used with the native species, thus providing the formation of orchards with homogeneous populations of plants, and also accelerating the process of propagation. However, in the literature, distinct and divergent behaviors for vegetative propagation of these species have been observed, thus requiring further studies to clarify all the events involved in the process. In this context, we conducted three studies to achieve multiplication of Surinam cherry tree and jabuticaba tree. The first study tested the woody and herbaceous grafting with seedlings as rootstocks, focusing on a method to maintain moisture graft. In study 2 we tested methods of cutting, focusing on doses of auxin, type of cutting, season and nutritional status of the mother plant to promote rooting. And in the study 3 we conducted a clonal minigarden of Surinam cherry tree and jabuticaba tree, with increasing levels of nitrogen in the fertigation solution. The results obtained indicate that herbaceous grafting with seedlings of 60 days kept in intermittent mist guarantees highest percentage of fixation than conventional technique. On the other hand, there is the possibility of propagation by cutting for Surinam cherry tree in June and August and for jabuticaba tree in August without the need for exogenous addition of auxin, and the nutritional levels of endogenous array are of great influence in the process. And finally, the production of cuttings of these species through clonal minigarden appears to be an efficient and quick technique for large-scale production of clonal plants. However, there is still need for improvement in the percentage of rooting and budding efficiency and for monitoring of the rooting of cuttings taken in clonal minigarden.
9

Caracterização de frutos e propagação vegetativa de guabijuzeiro (Myrcianthes pungens (O.Berg) D. Legrand) / Characterization of fruits and propagation of guabijuzeiro (Myrcianthes pungens (O. Berg) D. Legrand)

Souza, Luana dos Santos de January 2010 (has links)
O guabijuzeiro é uma árvore perenifólia de 15 a 25 metros de altura, produtora de frutos comestíveis. Ocorre no Brasil desde São Paulo até o Rio Grande do Sul. A propagação do guabijuzeiro é realizada por sementes e são escassas as informações sobre a propagação vegetativa desta espécie. O objetivo deste trabalho foi avaliar a qualidade dos frutos e estudar métodos de propagação. Frutos maduros, coletados em três locais: Porto Alegre (2) e Maquiné (1) foram avaliados quanto ao teor de sólidos solúveis totais (SST), acidez total titulável (ATT), teor de vitamina C, pH e o diâmetro dos frutos. A propagação vegetativa foi estudada através das técnicas de estaquia (tratamentos: AIB a 0, 2, 4, 6 g.L-1 e vitamina C a 3 g.L-1), enxertia (tratamentos: idades e diâmetros de portas-enxertos) e micropropagação (tratamentos: desinfestação de sementes com hipoclorito de sódio a 0, 2, 4, 6 e 8% por vinte minutos; testes de multiplicação em meio WPM com BAP, BAP+ANA, BAP+GA3+ANA ou sem fitorregulador e teste de enraizamento em meio WPM com diferentes concentrações de ANA e AIB: 0,2; 0,4 e 0,6 mg.L-1). Os frutos das três localidades apresentaram resultados distintos em alguns parâmetros analisados, o SST da polpa variou de 8,9 a 23,6 %, da casca ficou entre 4,6 a 9,3 %, a ATT da polpa variou de 0,07a 0,19, e da casca de 0,14 a 0,27. Já o SST/ATT da polpa variou de 109 a 127 e da casca 33 a 56, o pH da polpa e da casca ficaram em torno de 4,7. Apenas os frutos de uma localidade apresentaram valores de vitamina C (13,67 mg/100g de polpa). Os diâmetros variaram de 15,71 a 19,38 mm. A propagação vegetativa pelos métodos utilizados é viável necessitado ampliar os estudos. A estaquia foi viável quando utilizadas estacas apicais com quatro folhas cultivadas em fevereiro, sem a utilização de AIB, em condição de nebulização intermitente. A enxertia de garfagem tipo fenda cheia em enxerto e porta-enxerto de guabijuzeiro com textura do caule lenhosa apresentaram maior eficiência. Na micropropagação o hipoclorito de sódio na concentração de 4% por vinte minutos é eficiente para desinfestação das sementes, na fase de multiplicação e enraizamento o BAP e ANA respectivamente, se mostraram mais eficientes. / The guabijuzeiro is a tree that comes from a dense, thick and compact forest; that is always green and measures from 15 to 25 meters of height, which produces eatable fruits. Its production takes place in Brazil, coming from the states of São Paulo up to Rio Grande do Sul. The propagation of the guabijuzeiro happens through seeds, and the information of these vegetative propagation are uncommon. This kind of vegetative fruit is rare. The purpose of this essay was to evaluate the quality of its fruit and study the methods of vegetative propagation . Mature fruit, collected from three different places: Porto Alegre (2) and Maquiné (1); they were evaluated as to the quantity of the total dissoluable solids (TDS), entitled total acidity (ETA), quantity of vitamin C, pH and the diameters of the fruit. The vegetative propagation was studied through the techniques of pile driving, which consists on the plantation of small stakes of the plant stalk (treatments: concentrations of BAP 0, 2, 4, 6 g.L-1 and vitamin C 3 g.L-1), grafting (treatments: disinfection of the peeds with chlorine bleaching lye on the following concentrations (0, 2, 4, 6 and 8% during 20 minutes, tests of environmental multiplication WPM with BAP, BAP+NAA, BAP+GA3+NAA or without aim regulator, rooting test in WPM environmental with different concentrations 0,2; 0,4; e 0,6 mg. L-1 ). The fruits from the three settlements presented distinct results in some analysed parameters, the TDS of the pulp had a variation of 8,9 to 23,6%, the skin showed a variation between 4,6 to 9,3%, the ETA of the pulp changed from 0,07 to 0,19, and of the skin changed to 0,14 to 0,27. At the some time, the TDS/ETA of the pulp changed from 109 to 127 and of the skin from 33 to 56, the pH of the pulp and the skin stayed ground 4,7. The fruit of only one locality showed values of vitamin C (13,67mg/100g of pulp). The diameters were assorted, from 15,71 to 19,38mm. The vegetative propagation by the used methods are possible, needing to amplify the studies. When the propagation is through the technique of cutting, it was feasible when used apical cuttings with four leaves grown in February without the use of IBA, on condition of intermittent mist. The grafting of grafting type cleft in the graft and rootstock of guabijuzeiro textured woody stem showed greater efficiency. In micropropagation sodium hypochlorite at a concentration of 4% for twenty minutes is effective for seed disinfestation, during multiplication and rooting, the BAP and NAA, respectively, showed more efficiency.
10

Estaquia e interenxertia em clones de cajazeira / Cutting and Double-working in clones of mombin

Oliveira, Renato Teixeira de January 2012 (has links)
OLIVEIRA, Renato Teixeira de. Estaquia e interenxertia em clones de cajazeira. 2012. 49 f . : Dissertação (mestrado) - Universidade Federal do Ceará, Centro de Ciências Agrárias. Departamento de Fitotecnia, Programa de Pós-Graduação em Agronomia / Fitotecnia, Fortaleza-CE, 2012 / Submitted by Nádja Goes (nmoraissoares@gmail.com) on 2016-08-17T14:45:00Z No. of bitstreams: 1 2012_dis_rtoliveira.pdf: 1191260 bytes, checksum: 190049fad0b3a15b5a3171e98fccc64f (MD5) / Approved for entry into archive by Nádja Goes (nmoraissoares@gmail.com) on 2016-08-17T14:45:31Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2012_dis_rtoliveira.pdf: 1191260 bytes, checksum: 190049fad0b3a15b5a3171e98fccc64f (MD5) / Made available in DSpace on 2016-08-17T14:45:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2012_dis_rtoliveira.pdf: 1191260 bytes, checksum: 190049fad0b3a15b5a3171e98fccc64f (MD5) Previous issue date: 2012 / The cuttings and the grafting, in mombin-tree (Spondias mombin), can conducive the maintenance of selected clones, the production of early plants and of size small and the combination of desirable genotypes, as well the formation of seedlings in commercial scale, contributing, so, to the rational exploitation of this fruit tree. The assignment consisted of two experiments, one of cuttings and other double-working which had as objectives: to determine the influences of clones and cuttings treatment with indole-3-butyric acid (IBA) and of the combination of genotypes in multiple grafting on formation of seedlings of mombin-tree. The experiments were conducted in Experimental Field of Pacajus county, of Embrapa. The branches for formation of cuttings and grafts were obtained from clones of mombin-tree of one orchard with adult productive plants, cultivated in Limoeiro do Norte-CE. Both experiments were installed in completely randomized design. The of cuttings, in factorial arrangement 3 x 3, the factors being clones (Capuan, Ladeira Grande and Lagoa Redonda) and doses of IBA (0, 1000 and 2000 mg.L-1), with five replications and 16 cuttings per treatment. The double-worked was a factorial 4 x 2, the factors being: rootstocks (Spondias macrocarpa, S. mombin, S. tuberosa and S. venulosa) and interstocks (Genipabu and Ladeira Grande) with five replications and ten plants per plot. Used as clone-crown grafts of Lagoa Redonda. The interaction between the clone Capuan and the dose of 1000 mg.L-1 IBA promoting the highest percentage of sprouting cuttings and shoots per cuttings. It has been found that the emission of shoot cuttings occurs in the first seven weeks after planting. The cuttings of clone Capuan had higher survival capacity, emission of shoots and callus formation. There were significant differences between the rootstocks and the interstocks to the percentages of grafts success, number of leaves per plant and seedlings ready for planting. The highest grafting success, number of leaves per plant and seedlings ready to be planted were observed with the using the rootstock of S. mombin, that was higher than the other rootstocks. The interstock of clone Genipabu promoted better grafting success and, consequently, the larger number of leaves and seedlings ready for planting. The results confirm the difficulty of rooting and viability of double-working and interspecific grafting of mombin-tree. / A estaquia e a enxertia, na cajazeira (Spondias mombin), podem proporcionar a manutenção de clones selecionados, a produção de plantas precoces e de pequeno porte e a combinação de genótipos desejáveis, como também a formação de mudas em escala comercial, contribuindo, assim, para a exploração racional dessa fruteira. O trabalho consistiu de dois experimentos, um de estaquia e outro de interenxertia que tiveram como objetivos: determinar as influências de clones e do tratamento da estaca com ácido indolbutírico (AIB) e da combinação de genótipos na enxertia múltipla na formação de mudas de cajazeira. Os experimentos foram realizados no Campo Experimental de Pacajus, da Embrapa. Os ramos para formação das estacas e garfos foram obtidos de clones de cajazeira de um pomar com plantas adultas produtivas, cultivado em Limoeiro do Norte–CE. Ambos os ensaios foram instalados em delineamento inteiramente casualizado. O de estaquia, em esquema fatorial (3 x 3), sendo os fatores clones (Capuan, Ladeira Grande e Lagoa Redonda) e doses de AIB (0; 1000 e 2000 mg.L-1), com cinco repetições e 16 estacas por tratamento. O de interenxertia foi em fatorial (4 x 2), sendo os fatores: porta-enxertos (Spondias macrocarpa, S. mombin, S. tuberosa e S. venulosa) e interenxertos (Genipabu e Ladeira Grande) com cinco repetições e dez plantas por parcela. Utilizou-se como clone-copa garfos do Lagoa Redonda. A interação entre o clone Capuan e a dose de 1000 mg.L-1 de AIB proporcionaram o mais alto percentual de estacas brotadas e brotações por estacas. Verificou-se que a emissão de brotações das estacas ocorre nas primeiras sete semanas após o plantio. As estacas do clone Capuan tiveram maior capacidade de sobrevivência, emissão de brotações e formação de calo. Houve diferenças significativas entre os porta-enxertos e os interenxertos para as porcentagens de enxertos pegos, número de folhas por planta e mudas aptas para plantio. O maior valor de pegamento, número de folhas por planta e mudas aptas para o plantio foram observados com a utilização do porta-enxerto de S. mombin, que foi superior aos demais porta-enxertos. O interenxerto do clone Genipabu, proporcionou maior pegamento de enxertos e, consequentemente, o maior número de folhas e mudas aptas para plantio. Os resultados confirmam a dificuldade de enraizamento de estacas e a viabilidade da interenxertia e enxertia interespecífica da cajazeira.

Page generated in 0.4299 seconds