Sur les dernières décennies, progresse sur la compréhension de la sismicité de clustering dans le temps, taille et l'espace ont été chassés par deux approches parallèles. De l'on étudie la main sur la mécanique des failles dans un milieu élastique soutiennent pour la contrainte statique de déclenchement à dominent dans le champ proche, c'est à dire à une distance de moins de 10 longueur de faute. De l'autre part, les propriétés de champ moyen du déclenchement sont reproduits en utilisant des effets en cascade dans modèles de processus point. Dans cette étude, nous essayons de concilier ces approches en soulignant l'importance de la faille de style sur les propriétés moyennes de la sismicité. En commençant par l'étude du taux de sismicité déclenchée par la Ville Muzaffarabad, au Cachemire, 2005 Mw = 7.6, Ms = 7,7 tremblement de terre, qui apparaît comme supérieure à la moyenne dans l'analyse des séquences répliques dans la ceinture de collision Inde-Asie, nous décidons de la productivité évènement grève de glissement sont en moyenne 4 fois plus petit que la poussée des failles de productivité. En utilisant le catalogue sismique global, nous étendre ce résultat comme tous les paramètres de la loi d'Omori (P, K, α, N (t)) étant dépendant failles styles. Dans le K ETAS modèle solide, N et de faibles valeurs de α sont entraînés par branchement ratio élevé (n). Comme conséquences de la relative n haute - La valeur la poussée des événements, il prédit aussi une faible p - La valeur pour l'événement de la poussée que comparer à bordereau de grève et des manifestations normales de la PN> PS S> PT que nous observons. Dans l'état de taux et cadre de la friction cela implique un changement dans les habitudes hétérogénéité stress. Nous ne résolvent pas tout changement dans le taux robustes foreshocks, p ' - La valeur, alors que notre analyse nous permettra d'étendre B ˚ droit aths dans le temps, d'espace et mécanisme focal. Pour des failles inverses, l'ampleur différence et la distance entre le choc principal de la plus grande réplique sont un peu moins que pour les défauts de glissement de grève. La distribution des intervalles de temps entre mainshocks et leurs le plus grand répliques est conforme au droit d'Omori, mais avec un taux un peu plus rapide de la carie que pour les répliques en général. Ceci implique que la plus grande réplique est plus susceptible de survient plus tôt que plus tard dans une séquence donnée de répliques. Par ailleurs, cette constatation plaide en faveur allant au-delà du modèle de point de branchement, avec des implications pour les prévisions à court terme. Aussi nous résoudre la dépendance univoque de p - La valeur du droit à l'ampleur Omori choc principal pour la réplique dans les 10 jours après la survenance choc principal, cette dépendance étant perdus lors de l'utilisation des séquences en cascade complète. Nous trouvons ce seuil correspond également le temps à un changement dans les schémas de diffusion, tous ces changements se synchroniser avec l'apparition de la plus grande réplique. En conséquence, nos résultats convergent vers le rôle clé du secondaire répliques sur la mécanique de la taille, le temps et l'espace modèle de processus en cascade. / On the last decades, progresses on the understanding of clustering seismicity in time, size and space have been driven by two parallel approaches. From the one hand studies on the mechanics of faulting in an elastic medium argue for the static stress triggering to dominate in the near field, i.e within distance less than 10 fault length. From the other hand, mean field properties of the triggering are reproduced using cascading effects in point process models. In this study we try to reconcile these approaches by emphasizing the importance of faulting style on average properties of seismicity. Starting with the study of the seismicity rate triggered by the Muzaffarabad, Kashmir, 2005 Mw = 7.6, Ms = 7.7 earthquake, which appears as above the average when analysing the aftershocks sequences in the India-Asia collision belt, we resolve the strike slip event productivity to be on average 4 times smaller than the thrust faulting productivity. Using global earthquake catalog, we further extend this result as all the parameters of the Omori law (p, K, α, N (t)) being dependent on faulting styles. Within the ETAS model strong K, N and low α values are driven by high branching ratio (n). As consequences of the relative high n − value of the thrust events, it also predicts a lower p − value for thrust event as compare to strike slip and normal events as the pN > pS S > pT we observe. Within rate and state friction framework it implies a change in stress heterogeneity patterns. We do not resolve any robust changes in foreshocks rate, p′ − value, whereas our analysis allow us to extend B˚aths law in time, space and focal mechanism. For reverse faults, both the magnitude difference and the distance from the mainshock to the largest aftershock are somewhat less than for strike slip faults. The distribution of time intervals between mainshocks and their largest aftershocks is consistent with Omori's law but with a somewhat faster rate of decay than for aftershocks in general. This implies that the largest aftershock is more likely to occurs earlier than later in a given sequence of aftershocks. Moreover, this finding argues for going beyond the branching point model, with implications for short term forecasts. Also we resolve unambiguous dependency of p − value of Omori law to mainshock magnitude for the aftershock within 10 days after the mainshock occurrence, this dependency being lost when using complete cascade sequences. We find this time threshold also corresponds to a change in diffusion patterns, all these changes synchronize with the occurrence of the largest aftershock. Accordingly, our results converge toward the key role of the secondary aftershocks on the mechanics of size, time and space pattern of cascading processes.

Precursors related to seismicity patterns are probably the most promising phenomena for short-term earthquake forecasting, although it remains unclear if such forecasting is possible. Foreshock activity has often been recorded but its possible use as indicator of coming larger events is still debated due to the limited number of unambiguously observed foreshocks. Seismicity data which is inadequate in volume or character might be one of the reasons foreshocks cannot easily be identified. One method used to investigate the possible presence of generic seismicity behavior preceding larger events is the aggregation of seismicity series. Sequences preceding mainshocks chosen from empirical data are superimposed, revealing an increasing average seismicity rate prior to the mainshocks. Such an increase could result from the tendency of seismicity to cluster in space and time, thus the observed patterns could be of limited predictive value. Randomized tests using the empirical catalogues imply that the observed increasing rate is statistically significant compared to an increase due to simple clustering, indicating the existence of genuine foreshocks, somehow mechanically related to their mainshocks. If network sensitivity increases, the identification of foreshocks as such may improve. The possibility of improved identification of foreshock sequences is tested using synthetic data, produced with specific assumptions about the earthquake process. Complications related to background activity and aftershock production are investigated numerically, in generalized cases and in data-based scenarios. Catalogues including smaller, and thereby more, earthquakes can probably contribute to better understanding the earthquake processes and to the future of earthquake forecasting. An important aspect in such seismicity studies is the correct estimation of the empirical catalogue properties, including the magnitude of completeness (Mc) and the b-value. The potential influence of errors in the reported magnitudes in an earthquake catalogue on the estimation of Mc and b-value is investigated using synthetic magnitude catalogues, contaminated with Gaussian error. The effectiveness of different algorithms for Mc and b-value estimation are discussed. The sample size and the error level seem to affect the estimation of b-value, with implications for the reliability of the assessment of the future rate of large events and thus of seismic hazard. / Οι προσεισμοί αποτελούν τα πλέον υποσχόμενα πρόδρομα φαινόμενα για τη βραχυπρόθεσμη πρόγνωση των σεισμών, παρόλο που παραμένει άγνωστο το αν μια τέτοια πρόγνωση είναι εφικτή. Η χρήση της προσεισμικής δραστηριότητας ως ένδειξη ενός επερχόμενου μεγάλου σεισμού είναι αμφιλεγόμενη, κυρίως λόγω του περιορισμένου πλήθους των προσεισμών, γεγονός που πιθανά οφείλεται στην ανεπαρκή καταγραφή σεισμικών δεδομένων. Η άθροιση σεισμικών σειρών είναι μια μέθοδος που εφαρμόζεται προκειμένου να μελετηθεί η πιθανή παρουσία ενός γενικευμένου μοτίβου σεισμικότητας πριν από ισχυρούς σεισμούς. Η υπέρθεση σεισμικών ακολουθιών που προηγήθηκαν των κυρίων σεισμών αναδεικνύει μια αυξανόμενη μέση δραστηριότητα πριν από τους κύριους σεισμούς. Μια τέτοια συμπεριφορά θα μπορούσε να προκύψει και από την εγγενή τάση των σεισμών να ομαδοποιούνται χωρικά και χρονικά, με αποτέλεσμα τα παρατηρούμενα μοτίβα να έχουν περιορισμένη προγνωστική αξία. Τυχαιοποιημένοι έλεγχοι των πραγματικών δεδομένων υποδηλώνουν ότι ο παρατηρούμενος αυξανόμενος ρυθμός είναι στατιστικά σημαντικός σε σύγκριση με τη μεταβολή που οφείλεται στη γένεση απλών συστάδων σεισμών, αναδεικνύοντας την ύπαρξη προσεισμών αιτιολογικά συσχετιζόμενων με τους κύριους σεισμούς. Μια ενδεχόμενη αύξηση της ευαισθησίας των σεισμικών δικτύων πιθανά να συμβάλει στην αποτελεσματικότερη αναγνώριση των προσεισμών. Η πιθανότητα μιας τέτοιας βελτίωσης ελέγχεται με τη χρήση συνθετικών δεδομένων τα οποία προκύπτουν υπό προϋποθέσεις ως προς τη σεισμική διαδικασία. Οι επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν από την παρουσία σεισμικότητας υποβάθρου και των μετασεισμικών ακολουθιών διερευνώνται αριθμητικά, με γενικευμένες περιπτώσεις και σενάρια που βασίζονται σε πραγματικά δεδομένα. Οι κατάλογοι που περιλαμβάνουν μικρότερους και επομένως περισσότερους σεισμούς μπορούν πιθανώς να συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση των σεισμικών διεργασιών και στη μελλοντική πρόγνωση των σεισμών. Σημαντική πτυχή σε τέτοιες μελέτες αποτελεί η σωστή εκτίμηση των ιδιοτήτων των σεισμικών καταλόγων, όπως είναι το μέγεθος πληρότητας και η παράμετρος b. Η επίδραση των σφαλμάτων των μεγεθών που υπάρχουν στους σεισμικούς καταλόγους στην εκτίμηση των προαναφερθέντων ιδιοτήτων ερευνάται χρησιμοποιώντας συνθετικά μεγέθη στα οποία ενυπάρχουν κανονικώς κατανεμημένα σφάλματα. Κατά τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας των διαφόρων μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση του μεγέθους πληρότητας προκύπτει ότι το μέγεθος του δείγματος και του σφάλματος των μεγεθών μπορούν να επηρεάσουν την εκτίμηση της παραμέτρου b, με επιπτώσεις στην εκτίμηση του ρυθμού των μελλοντικών ισχυρών σεισμών και την αξιολόγηση του σεισμικού κινδύνου.