Thesis (MTh)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: This study argues that rape is an instrument of patriarchy, functioning in the same way as torture to keep patriarchal power hierarchies intact. Rape robs women of their voices, making and keeping them invisible. The body is a symbol for power and the female body represents patriarchal angst about losing power. The development of ontologies of body over the ages is traced, showing how these ontologies eventually led to the dualistic devaluing of the body. The body came to be seen as a commodity while the so-called inner or spiritual world became the body of theology. The body of Christ in 1 Corinthians is analysed, showing how Paul placed the body in the centre of theology and Christian life, while he simultaneously undermined the seemingly natural societal hierarchies by (re)constructing the body of Christ in a subversive way. The body of Christ re-members (remembers and reconstructs) the body in a way that controverts the abuse of women’s bodies. By subverting patriarchy’s power hierarchies, by valuing bodies and thereby making them visible, by transforming bodies and by imagining a body beyond patriarchy, the body of Christ re-members the social and individual body in a way that resists the violently abusive patriarchal body. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie studie argumenteer dat verkragting ’n instrument van patriargie is. Verkragting funksioneer op dieselfde manier as marteling met die doel om patriargale mag-strukture in stand te hou. Verkragting beroof vroue van hul identiteit en maak en hou hulle sodoende onsigbaar. Die liggaam is ‘n simbool van mag en die vroulike liggaam verteenwoordig patriargale angs oor magsverlies. Die ontwikkeling van liggaamsontologieë word nagespeur om aan te toon hoe hierdie ontologieë uiteindelik ontwikkel het tot ’n dualistiese devaluasie van die liggaam. Die liggaam is gesien as ’n kommoditeit, terwyl die sogenaamde innerlike of geestelike wêreld die liggaam van teologie geword het. Die liggaam van Christus in 1 Korintiërs word geanaliseer, om aan te toon hoe Paulus die liggaam in die sentrum van die Christelike lewe geplaas het, terwyl hy terselfdertyd die oënskynlik natuurlike samelewingshiërargieë ondermyn deur die liggaam van Christus op subversiewe wyse te (her)konstrueer. Die liggaam van Christus onthou en rekonstrueer die liggaam op so ‘n wyse dat dit die misbruik van vroue se liggame opponeer. Deur patriargie se magstrukture te ondergrawe, deur liggame te waardeer en hulle sodoende sigbaar te maak, deur liggame te transformeer en deur ’n liggaam anderkant patriargie voor te stel, onthou en rekonstrueer die liggaam van Christus die gemeenskaplike en individuele liggaam op ’n manier wat die gewelddadige misbruik deur die patriargale sisteem teëstaan.