Περίπου το 70% των αστέρων που παρατηρούνται στο σύμπαν είναι μέλη πολλαπλών συστημάτων και η μελέτη τους είναι υψίστης σημασίας για τους αστρονόμους τις τελευταίες δεκαετίες. Τα διπλά εκλειπτικά συστήματα προσφέρουν μοναδικές δυνατότητες μελέτης των αστρικών παραμέτρων και κατ’ επέκταση των θεωριών εξέλιξης εξαιτίας της γεωμετρίας τους και αποτελούν τη βάση της μεθόδου προσδιορισμού αστρονομικών αποστάσεων ως «πρότυπα κεριά» (standard candles). Στην παρούσα εργασία πραγματοποιείται η μοντελοποίηση των καμπυλών φωτός 36 λαμπρών αποχωρισμένων διπλών εκλειπτικών συστημάτων που παρατηρήθηκαν κατά την τρίτη φάση του προγράμματος OGLE στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου και εξάγονται οι φωτομετρικές τους παράμετροι, ώστε τα πιο ενδιαφέροντα από αυτά να επιλεχθούν για περαιτέρω φασματοσκοπικές παρατηρήσεις ως υποψήφιοι δείκτες απόστασης. Στο πρώτο κεφάλαιο πραγματοποιείται μία εισαγωγή στους μεταβλητούς αστέρες, μία αναφορά στην ταξινόμηση των διπλών εκλειπτικών συστημάτων σύμφωνα με το μοντέλο Roche και με τη μορφή της καμπύλης φωτός τους καθώς και στοιχεία που αφορούν τη γεωμετρία τους και τις εξισώσεις της τροχιάς τους. Στο δεύτερο κεφάλαιο περιγράφεται το πρόγραμμα OGLE (Optical Gravitational Lensing Experiment) σκοπός του οποίου είναι η ανίχνευση συμβάντων βαρυτικής μικροεστίασης με κύριους στόχους τα Νέφη του Μαγγελάνου, το Γαλαξιακό Δίσκο και την Κεντρική Περιοχή του Γαλαξία. Ως αποτέλεσμα της χαρτογράφησης των πεδίων αυτών είναι η δημιουργία μίας μεγάλης βάσης δεδομένων μεταβλητών αστέρων για περεταίρω μελέτη. Στο τρίτο κεφάλαιο περιγράφεται αναλυτικά το πρόγραμμα PHOEBE (PHysics Of Eclipsing BinariEs) με το οποίο πραγματοποιήθηκε η μελέτη των καμπυλών φωτός των 36 συστημάτων. Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί μία βελτιωμένη έκδοση του προγράμματος WD (Wilson & Devinney 1979) που στηρίζεται στη μέθοδο των διαφορικών διορθώσεων για της εξαγωγή των φωτομετρικών παραμέτρων των συστημάτων. Τέλος στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η μέθοδος επιλογής των 36 διπλών εκλειπτικών συστημάτων που μελετήθηκαν, ο προσδιορισμός των βασικών παραμέτρων που εισήχθησαν στο πρόγραμμα, οι φωτομετρικές παράμετροι που διεξήχθησαν καθώς και τα επιστημονικά συμπεράσματα της μελέτης. / Over 70% of the stars in the universe are components of multiple systems. The study of these systems is crucial for the astronomers over the last decades because their parameters can be derived due to their geometry and assumptions can be made about stellar evolution. Moreover these systems are very promising for measuring distances in the universe as “standard candles”. In the present work 36 DEBs were chosen from the third phase of OGLE program from the Large Magellanic Cloud and Light Curve modeling was held via PHOEBE program which is an improved version of WD code (Wilson & Devinney 1979). Photometric parameters of these systems were derived so that the most interesting of these would be potential targets for further spectroscopic observations as distance indicators for the Large Magellanic Cloud.