Ένα από τα κύρια προβλήματα που συναντώνται σε κτίρια ή γέφυρες που έχουν κατασκευασθεί πριν από το 1980, είναι η μειωμένη καμπτική αντοχή και πλαστιμότητα, το οποίο αρκετά συχνά οφείλεται στην έλλειψη περίσφιξης και στη παρουσία κοντών αναμονών που είχαν οι κατασκευές αυτές. Ο κύριος σκοπός της παρούσας διατριβής είναι να παρουσιάσει και να αξιολογήσει πέντε από τα διαθέσιμα στη βιβλιογραφία αναλυτικά μοντέλα προσδιορισμού του απαιτούμενου πάχους του εξωτερικά εφαρμοζόμενου μανδύα για την αποφυγή της αστοχίας των ματιζομένων οπλισμών των υποστυλωμάτων συμπεριλαμβανομένου και του αντίστοιχου μοντέλου το οποίο δίνεται στο Σχέδιο 1 και Σχέδιο 2 του ΚΑΝΕΠΕ. Τα αναλυτικά μοντέλα αξιολογούνται μέσω πειραματικών αποτελεσμάτων από τη βιβλιογραφία. Η αξιολόγηση γίνεται σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο αξιολογείται η αξιοπιστία πρόβλεψης του απαιτούμενου πάχους του υλικού ενίσχυσης –χρησιμοποιώντας τις μέσες τιμές των υλικών- ενώ στο δεύτερο επίπεδο εξετάζεται η αντίστοιχη καταλληλότητα κάθε προσομοιώματος για το σχεδιασμό –χρησιμοποιώντας τις αντίστοιχες τιμές σχεδιασμού των υλικών-. Τροποποιημένες εξισώσεις βασιζόμενες στο προσομοίωμα του ΚΑΝΕΠΕ παρουσιάζονται. Η χρήση των τροποποιημένων εξισώσεων ελέγχεται μέσω διαθέσιμων πειραματικών αποτελεσμάτων και προκύπτει ικανοποιητική σύγκλιση με αυτά. / Reinforced concrete frames or bridges constructed in the early 80s or before, were usually designed and detailed to resist lower lateral forces than those required today. Building columns were commonly designed for compression only and as a result they do not have the adequate lateral strength to resist the imposed earthquake loads. One of the main deficiencies in these older structures is the limited flexural strength and ductility often due to short and lightly confined lap splices. The main aim of this thesis is to present and evaluate five of the proposed analytical models in order to rehabilitate reinforced concrete columns with short lap splices by external confinement, including and the confinement model given by the draft version of the Greek Retrofitting Code (GRECO). The above analytical models are validated against experimental results. The validation is performed in two levels. In the first level, the reliability of the prediction for the required jacket thickness given by the models, is examined, by using the average values of the materials. In the second level, the propriety for the design of each model is examined by using the design values of the materials. A modified equation based on the model given by GRECO is presented as well. By using the proposed modified equation a satisfactory agreement with the experimental results was accomplished.