Oι εκπαιδευτικοί Ειδικής Αγωγής, η διερεύνηση των αναγκών τους και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αποτελούν ίσως ένα από τα πιο πολύπλευρα ερευνητικά ερωτήματα. Είναι γεγονός πως στην Ελλάδα δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμη οι κατάλληλες δομές και συνήθως οι ειδικοί παιδαγωγοί βρίσκονται αντιμέτωποι με σημαντικά ζητήματα που καλούνται μόνοι τους να επιλύσουν χωρίς συνεχή συστηματική καθοδήγηση και υποστήριξη. Σκοπός της παρούσας εργασίας, η οποία αποτελεί μία εμπειρική προσπάθεια, είναι να διερευνηθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ειδικοί παιδαγωγοί, απαντώντας σε μία σειρά ερωτήσεων αναπτυγμένων σε θεματικούς άξονες που σχετίζονται με την ψυχολογική και ηθική τους υποστήριξη από τους αρμόδιους φορείς και την κοινωνία. Συγκεκριμένα, ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις τάξεις τους από την έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, αναλυτικών προγραμμάτων και εποπτικών μέσων, στις απόψεις τους σχετικά με την ένταξη, στο επίπεδο συνεργασίας με τους συναδέλφους και τους γονείς των μαθητών τους, στην ανάγκη τους για επιμόρφωση και περαιτέρω εξειδίκευση, στο βαθμό της ικανοποίησής τους από την άσκηση του επαγγέλματός τους και στα συναισθήματα που βιώνουν κατά τη διάρκεια του εκπαιδευτικού τους έργου. Στην παρούσα εργασία αναδεικνύεται ο πολλαπλός ρόλος που καλείται να διαδραματίσει ο εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής, καθώς επιφορτίζεται με όλο και αυξανόμενα καθήκοντα και υποχρεώσεις, αρμοδιότητες και ευθύνες λόγω των ιδιαίτερων αναγκών των μαθητών. Υπάρχει η κατάλληλη ευαισθητοποίηση και μέριμνα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με Ειδικές Εκπαιδευτικές ανάγκες, αλλά και των Εκπαιδευτικών τους, οι οποίοι είναι οι αρωγοί της γνωστικής, συναισθηματικής ανάπτυξης και κοινωνικής αλληλεπίδρασής τους από το μέρος της Πολιτείας με τη δημιουργία του κατάλληλου μαθησιακού περιβάλλοντος; Στις περισσότερες έρευνες ο εκπαιδευτικός εξετάζεται βάσει των πρακτικών που αναπτύσσει μέσα στην τάξη του, θεωρώντας όμως πως πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μία αυτοτελής προσωπικότητα θα ήταν θεμιτό αν μπορούσαν να εξεταστούν όλοι οι παράγοντες, ψυχολογικοί ή κοινωνικοί που επηρεάζουν το έργο του και επιδρούν στην αποκρυστάλλωση των απόψεών του ιδωμένοι μέσα από την πορεία και εξέλιξη της Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα. Αναφορικά με το ερευνητικό κομμάτι, εξετάστηκαν οι απόψεις 12 Ειδικών Παιδαγωγών εργαζόμενων σε σχολεία Ειδικής Αγωγής ή σε τμήματα ένταξης επάνω σε οκτώ θεματικούς άξονες μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δόθηκε στα συναισθήματα που βιώνουν ως εκπαιδευτικοί ατόμων με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες, τα οποία επιδρούν στη διδασκαλία τους. Επιπλέον, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο επίπεδο κατάρτισης και εξειδίκευσής τους, στις απόψεις τους για την ένταξη στα κοινά σχολεία και τους ανασταλτικούς παράγοντες που αποτελούν τροχοπέδη στην άσκηση του διδακτικού τους έργου, στα επίπεδα συνεργασίας τους με τους συναδέλφους, τη διεπιστημονική ομάδα και τους γονείς των μαθητών τους και στις προτάσεις τους για την εξυγίανση του χώρου της Ειδικής Αγωγής. Από τα αποτελέσματα που προέκυψαν μετά από το στάδιο της ανάλυσης του περιεχομένου φαίνεται ότι τα σχολεία δε διαθέτουν την κατάλληλη οργανωτική υποδομή για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες. Επιπλέον, αρκετοί από αυτούς, δεν έχουν καταρτιστεί επαρκώς σε ζητήματα Ειδικής Αγωγής, ενώ οι απόψεις τους για τη σπουδαιότητα της ανάπτυξης συνεργατικών δομών στο σχολείο, εμφανίζουν ασυνέπεια ως προς τις πρακτικές που ακολουθούν και αυτό που πραγματικά ισχύει στην καθημερινότητά τους. Οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζοντας τις δύσκολες εργασιακές καταστάσεις, τα δύσκαμπτα αναλυτικά προγράμματα, την ανυπαρξία υποστήριξης από τους αρμόδιους φορείς, τη μη κατοχύρωση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και την έλλειψη ευαισθητοποίησης από την κοινωνία ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο, αγωνίζονται και προσπαθούν με τα λιγοστά μέσα που διαθέτουν να αντισταθούν στους χαλεπούς καιρούς και να εκπαιδεύσουν τους μαθητές με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες. Το ελπιδοφόρο πάντως είναι ότι η νέα γενιά εκπαιδευτικών οραματίζεται, επινοεί, καινοτομεί, αγαπά το επάγγελμά του και με διαρκή προσπάθεια μάχεται ενάντια σε κάθε δυσμενή κατάσταση. / Special Education Teachers, the investigation of their needs and the challenges they face, are probably one of the most versatile research questions. In Greece appropriate structures have even developed and special educators are often faced with insurmountable issues and they are not provided with any systematic guidance and support. This present study is a pilot effort to explore the problems faced by special educators in response to a series of questions developed in thematic areas related to the psychological and moral support from stakeholders, society, as well as the problems faced in their classrooms due to the lack of logistical, curricula and teaching aids. Furthermore the teachers’ views on integration, the level of cooperation with colleagues and parents, their need for further training and specialization, the degree of satisfaction with the exercise of their profession are also analyzed in this study. In this paper the multiple role to play as special education teacher is highlighted as they are charged with growing responsibilities and duties, due to the specialised needs of students. It will also determine the degree of development and the steps that have taken place in Special Education on behalf of the State. It will also be examined if proper awareness and care has been developed to protect the rights not only of the students with special educational needs, but also of their teachers, who are helpers of cognitive, emotional development and social interaction. In most studies the teacher is examined on the basis of the practices developed in the classroom, considering that should be seen as a totality, a self-existent entity. Though, it would be legitimate if they could consider all factors, psychological or social work that affect and influence the crystallization of views seen through the course and development of special education in Greece.