Spelling suggestions: "subject:"test resistance"" "subject:"est resistance""
201 |
Genetic mapping of gray leaf spot resistance genes in maizeLehmensiek, Anke 12 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: Gray leaf spot (GLS) of maize, caused by the fungus Cercospora zeae-maydis,
can reduce grain yields by up to 60% and it is now recognized as one of the most
significant yield-limiting diseases of maize in many parts of the world. The most
sustainable and long-term management strategy for GLS will rely heavily on the
development of high-yielding, locally adapted GLS resistant hybrids.
Molecular markers could be useful to plant breeders to indirectly select for genes
affecting GLS resistance and to identify resistance genes without inoculation and
at an early stage of plant development. Only two studies in the USA have
examined quantitative trait loci (QTL) association with GLS resistance.
The aim of this study was to map GLS resistance genes in a resistant Seed Co
LTD, Zimbabwean inbred line. Molecular markers linked to the GLS resistance
QTL were identified by using the amplified fragment length polymorphism (AFLP)
technique together with bulked segregant analysis. Eleven polymorphic AFLP
fragments were identified and converted to sequence-specific PCR (polymerase
chain reaction) markers. Eight of the 11 converted AFLP markers were added to
the maize marker database of the University of Stellenbosch.
Five of the 8 converted AFLP markers were polymorphic between the resistant
and the susceptible parent. They were amplified on the DNA of 230 plants of a
segregating F2 population and linkage analysis was performed with
MAPMAKER/EXP. Two linkage groups consisting of two markers each, with a
linkage distance of 10.4 cM (LOD 22.83) and 8.2 cM (LOD 55.41) between the
two markers, were identified. QTL mapping with MAPMAKER/QTL confirmed the
presence of QTL in both linkage groups. Two publicly available recombinant inbred families (Burr et a/., 1988) were used
to localize the converted AFLP markers on the genetic map of maize. The QTL,
which were identified with the AFLP markers, were mapped to chromosomes 1
and 5. Another AFLP marker was mapped to chromosome 2 and a further to
chromosome 3.
To obtain more precise localizations of the QTL on chromosomes 1 and 5,
sequence-tagged site markers and microsatellite markers were used. The
markers were amplified on the DNA of the 230 plants of the F2 population and
linkage analysis was performed with MAPMAKER/EXP. The order of the markers
was in agreement with the UMC map of the Maize Genome Database. Interval
mapping using MAPMAKERlQTL and composite interval mapping using QTL
Cartographer were performed. The QTL on chromosome 1 had a LOD score of
21 and was localized in bin 1.05/06. A variance of 37% was explained by the
QTL. Two peaks were visible for the QTL on chromosome 5, one was localized in
bin 5.03/04 and the other in bin 5.05/06. Both peaks had a LOD score of 5 and
11% of the variance was explained by the QTL.
To test the consistency of the detected QTL, the markers flanking each QTL
were amplified on selected plants of two F2 populations planted in consecutive
years and regression analysis was performed. Both the QTL on chromosome 1
and the QTL on chromosome 5 were detected in these populations. Furthermore,
the presence of a QTL on chromosome 3 was confirmed with these populations.
A variance of 8 -10% was explained by the QTL on chromosome 3.
In this study, a major GLS resistance QTL was thus mapped on chromosomes 1
and two minor GLS resistance QTL were mapped on chromosomes 3 and 5
using a resistant Seed Co LTD, Zimbabwean inbred line. Markers were identified
which could be used in a marker-assisted selection program to select for the GLS
resistance QTL. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Grys blaarvlek (GBV) van mielies, veroorsaak deur die swam Cercospora zeaemaydis,
kan graanopbrengs met tot 60% verlaag en word beskou as een van die
vernaamste opbrengs-beperkende siektes wêreldwyd. Die toepaslikste
langtermyn stragtegie vir GBV beheer sal wees om plaaslike mieliebasters met
hoë opbrengs en GBV weerstand te ontwikkel.
Molekulêre merkers kan nuttig deur plantetelers gebruik word om
weerstandsgene te selekteer. Seleksie is moontlik in die afwesigheid van
inokolum en op 'n vroeë stadium van plant ontwikkeling. Slegs twee vorige
studies (in die VSA) het kwantitatiewe-kenmerk-Iokusse (KKL), vir GBVweerstand
ondersoek.
Die doel van hierdie studie was om die GBV weerstandsgene in 'n
weerstandbiedende ingeteelde lyn (Seed Co BPK, Zimbabwe) te karteer.
Molekulêre merkers gekoppel aan die GBV weerstands KKL is geïdentifiseer
deur gebruik te maak van die geamplifiseerde-fragmentlengte-polimorfisme-
(AFLP-) tegniek en gebulkte-segregaat-analise. Elf polimorfiese merkers is
geïdentifiseer en omgeskakel na volgorde-spesifieke PKR (polimerase
kettingreaksie) merkers. Agt van die elf omgeskakelde AFLP-merkers is by die
mieliemerker databasis van die Universiteit van Stellenbosch gevoeg.
Vyf van die 8 omgeskakelde AFLP-merkers was polimorfies tussen die bestande
en vatbare ouers. Hulle is geamplifiseer op die DNA van 230 plante van 'n
segregerende F2-populasie en is gebruik in 'n koppelingstudie met
MAPMAKER/EXP. Twee koppelingsgroepe, elk bestaande uit twee merkers, met
onderskeidelik koppelingsafstande van 10.4 eM (LOD 22.83) en 8.2 eM (LOD
55.41) tussen die merkers, is geïdentifiseer. KKL-kartering het getoon dat KKL in
albei koppelingsgroepe aanwesig is. Twee kommersieël beskikbare, rekombinant-ingeteelde families (Burr et aI.,
1988) is gebruik om die omgeskakelde AFLP-merkers op die mielie genetiese
kaart te plaas. Die KKL wat met die AFLP-merkers geïdentifiseer is, is gekarteer
op chromosome 1 en 5. 'n Verdere AFLP-merker is op chromosoom 2 gekarteer
en 'n ander op chromosoom 3.
Ten einde die KKL op chromosome 1 en 5 meer akkuraat te karteer, is volgordege-
etikeerde en mikrosatelliet merkers gebruik. Die merkers is geamplifiseer op
die DNA van die 230 plante van die F2-populasie en koppelings-analises is
uitgevoer. Die volgorde van die merkers was dieselfde as die van die UMC-kaart
in die Mielie Genoom Databasis. Interval kartering met MAPMAKER/QTL en
komposiet interval kartering met QTL Cartographer is uitgevoer. Die KKL op
chromosoom 1 het 'n LOD-telling van 21 gehad en is in bin 1.05/06 geplaas. Die
KKL was verantwoordelik vir 37% van die variansie. Twee pieke was
onderskeibaar vir die KKL op chromosoom 5, een in bin 5.03/04 geleë en die
ander in bin 5.05/06. Elke piek het 'n LOD-telling van 5 gehad en die twee KKL
was verantwoordelik vir 11% van die variansie.
Om die herhaalbaarheid van die effek van die KKL te toets is die merkers naaste
aan elke KKL geamplifiseer op geselekteerde plante van twee F2-populasies wat
in opeenvolgende jare geplant is. Regressie analise is op die data gedoen. Beide
die KKL op chromosoom 1 en die KKL op chromosoom 5 kon in hierdie
populasies geïdentifiseer word. Verder kon die aanwesigheid van 'n verdere KKL
op chromosoom 3 in hierdie populasies bevestig word. Laasgenoemde KKL was
verantwoordelik vir 8-10% van die totale variansie.
In hierdie studie is daar dus 'n hoof GBV-weerstands KKL gekarteer op
chromosoom 1 en twee kleiner GBV-weerstands KKL gekarteer op chromosome
3 en 5. Merkers is geïdentifiseer wat moontlik in merker-gebaseerdetelingsprogramme
gebruik kan word om plante te selekteer wat die GBVweerstands
KKL het.
|
202 |
Tagging and mapping of prominent structural genes on chromosome arm 7DL of common wheatGroenewald, Johannes Zacharias 12 1900 (has links)
Thesis (PhD (Agric)) -- Stellenbosch University, 2001. / ENGLISH ABSTRACT: Chromosome arm 7DL of common wheat carries genes for agronomically important traits such
as leaf rust, stem rust, Russian wheat aphid and eye spot resistance. Some of these genes occur
on introgressed foreign chromatin, which restricts their utility in breeding. The 7DL genetic
maps are poorly resolved, which seriously hampers attempts to manipulate the genes and
introgressed regions in breeding. This dissertation represents an attempt to improve our
knowledge of the relative map positions of three resistance genes that have significant potential
for use in local breeding programmes.
The leaf rust resistance gene, Lr19, is located on a Thinopyrum ponticum-derived translocation
which occupies a large part of the terminal end of 7DL. The translocation also carries genes for
less favourable traits such as yellow flour colour. Attempts have been made to reduce the size of
the translocation through allosyndetic pairing induction; the primary aims being to remove
deleterious genes and to minimise the amount of foreign chromatin associated with Lr19 so it can
be recombined with other useful 7DL genes. Twenty-nine 'Indis'-derived Lr 19 deletion mutants
were previously produced by gamma irradiation and a physical map was constructed. In this
study, the set of mutant lines were further analysed using 144 Sse8387I/Msei and 32 EcoRI/Msel
amplified fragment length polymorphism (AFLP) primer combinations. The previous physical
map, which was based on five restriction fragment length polymorphism (RFLP) markers and five
structural gene loci, was extended and now includes 95 novel AFLP markers (86 Sse8387I/Msei
and 9EcoRI!Msel markers), of which seven map close to Lr 19. Most of the deletions could be
ordered according to size and the improved map has already been used to characterise shortened
recombinant forms of the Lr 19 translocation. An unsuccessful attempt was made to convert one
of the seven markers closest to Lr 19 into a sequence-specific marker. However, an AFLP
marker located distally from Lr 19 was successfully converted into a sequence-specific marker in
collaboration with other researchers.
An attempt was also made to map and tag the Russian wheat aphid (RWA) resistance gene, Dn5.
A doubled haploid mapping population consisting of 94 lines was created and typed for Dn5,
four microsatellite loci and the endopeptidase locus, Ep-Dl. The Dn5 locus mapped 25.4 cM
and 28.6 cM distally from Xg.vm111 and Xg.vm437, respectively, but was not linked to Xgwm428, Xgwm3 7 or Ep-Dl. Tagging of Dn5 was attempted by screening twelve homozygous
resistant and seven homozygous susceptible F2 lines from a cross between 'Chinese Spring' and
'PI 294994' with 70 Sse8387IIi\1sei AFLP primer combinations. Only two potentially useful
polymorphisms (one in coupling and one in repulsion phase) were identified. Conversion of the
coupling phase marker to a sequence-specific marker was not successful.
The eyespot resistance gene, Pchl , was derived from Triticum ventricosum and is present in the
wheat VPM-1. Close association between Pchl and the endopeptidase Ep-Dlb allele has been
reported previously. Pchl/Ep-Dl was tagged by screening ten wheat genotypes (each
homozygous for the confirmed presence or absence of Pchl and/or Ep-Dl b) with 36
Sse83 87I/ Msei AFLP primer combinations. Three AFLP markers were closely associated with
Pchl I Ep-D 1, one of which was targeted for conversion into a sequence-specific marker. The
sequence-specific marker contained a microsatellite core motif and was found to be useful for
tagging Pchl!Ep-Dl. A genetic distance of 2 cM was calculated between the novel
microsatellite marker and Ep-Dl. The microsatellite marker was also polymorphic for the Lr 19
translocation and it was possible to map it between the Wsp-Dl and Sr25 loci.
In this dissertation, mapping and/or tagging of three important resistance genes were achieved.
Due to the fact that all markers used in these studies were not polymorphic between all of the
targeted regions, it was not possible to fully integrate the data obtained for the three regions. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Chromosoom arm 7DL van broodkoring dra gene vir agronomies-belangrike kenrnerke soos
blaarroes, stamroes, Russiese koringluis en oogvlek weerstand. Sommige van hierdie gene kom
voor in blokke spesie-verhaalde chromatien wat hul bruikbaarheid in teling beperk. Die
genetiese kaarte van 7DL is swak ontwikkel en dit maak dit baie moeilik om hierdie gene en
spesie-verhaalde streke tydens teling te manipuleer. Hierdie proefskrif verteenwoordig 'n paging
om kennis van die relatiewe kaart liggings van drie weerstandsgene, met betekenisvolle
potensiaal in plaaslike tee! programme, te verbreed.
Die blaarroes weerstandsgeen, Lr 19, kom voor op 'n Thinopyrum ponticum-verhaalde
translokasie wat 'n groot terminale gedeelte van 7DL beslaan. Die translokasie dra ook gene vir
minder gewensde kenrnerke soos gee! meelkleur. Pogings is aangewend om die translokasie
deur homoeoloe parings-induksie te verkort. Die doe! was om nadelige gene te verplaas en die
hoeveelheid vreemde chromatien geassosieer met Lr 19 te minimiseer sodat dit met ander nuttige
gene op 7DL gerekombineer kan word. Nege-en-twintig 'Indis'-verhaalde Lr 19 delesie mutante
is vroeer met gamma bestraling geproduseer en gebruik om 'n fisiese kaart op te stel.
Teenswoordig is die stel mutante verder ontleed met behulp van 144 Sse8387I!Msei en 32
EcoRII Msel amplifikasie-fragment-lengte-polimorfisme (AFLP) inleier kombinasies. Die
bestaande fisiese kaart, wat gebaseer was op vyf restriksie-fragment-lengte-polimorfisme
(RFLP) merkers en vyf strukturele geen loki, is uitgebrei en sluit nou 95 unieke AFLP merkers
(86 Sse8387I/Msel en 9EcoRI/Msel merkers) in, waarvan sewe naby aan Lr19 karteer. Die
meeste van die delesies kon op grond van hulle grootte gegroepeer word en die verbeterde
fisiese kaart is alreeds gebruik om verkorte rekombinante vorms van die Lr 19 translokasie te
karakteriseer. 'n Onsuksesvolle paging is aangewend om een van die sewe merkers naaste aan
Lr 19 om te skakel na 'n volgorde-spesifieke merker. 'n AFLP merker wat distaal van Lr 19
karteer is egter wel suksesvol in samewerking met ander navorsers omgeskakel na 'n volgordespesifieke
merker.
'n Paging is ook aangewend om die Russiese koringluis (RKL) weerstandsgeen, Dn5, te karteer
en merkers gekoppel aan die geen te identifiseer. 'n Verdubbelde-haplo!ede karteringspopulasie
van 94 lyne is geskep en getipeer vir Dn5, vier mikrosatelliet loki en die endopeptidase lokus,
Ep-D1. Die Dn5 lokus karteer 25.4 cM en 28.6 cM distaal van Xgwml11 en Xgwm437, respektiewelik, maar was me gekoppel met Xgwm428, Xgwm37 of Ep-D1 me. Twaalf
homosigoties weerstandbiedende en sewe homosigoties vatbare F2 lyne uit die kruising:
'Chinese Spring' I 'PI 294994' is met 70 Sse8387VMsel AFLP inleier kombinasies getoets in 'n
poging om merkers vir Dn5 te identifiseer. Slegs twee moontlik bruikbare polimorfismes (een
in koppelings- en een in repulsie fase ), is ge'identifiseer. Omskakeling van die koppelingsfase
merker na 'n volgorde-spesifieke merker was onsuksesvol.
Die oogvlek weerstandsgeen, Pch1, is uit Triticum ventricosum oorgedra en kom voor in die
koringlyn, VPM-1. Noue koppeling van Pch1 en die endopeptidase alleel, Ep-D1 b, is vantevore
gerapporteer. Merkers is vir P chl I Ep-D 1 gevind deur tien koring genoti pes ( elkeen
homosigoties vir die bevestigde teenwoordigheid of afwesigheid van Pch1 en/of Ep-D1 b) te
toets met 36 Sse83871/kfsel AFLP inleier kombinasies. Drie AFLP merkers is gevind wat nou
koppel met Pchl!Ep-D1 , waarvan een gekies is vir omskakeling na 'n volgorde-spesifieke
merker. Die volgorde-spesifieke merker het 'n mikrosatelliet kernmotief bevat en was nuttig as
merker vir Pch1/Ep-D1. 'n Genetiese afstand van 2 cM is tussen die unieke mikrosatelliet
merker en Ep-D1 bereken. Die mikrosatelliet merker was ook polimorfies vir die Lr 19
translokasie en dit is tussen die Wsp-D1 en Sr25 loki gekarteer.
Kartering en/of identifikasie van merkers vir drie belangrike weerstandsgene was suksesvol in
hierdie studie. Omdat al die merkers wat gebruik is, nie polimorf was tussen al die streke van
belang nie, was dit nie moontlik om die data vir elk van die drie streke ten volle te integreer nie.
|
203 |
A pathogen-derived resistance strategy for the broad-spectrum control of grapevine leafroll-associated virus infectionFreeborough, Michael-John, 1971- 12 1900 (has links)
Thesis (PhD)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: Grapevine leafroll-associated virus-3 is one of ten members of the C/osteroviridae
that are known to infect grapevine. Nine of these viruses are associated with
grapevine leafroll disease, of which GLRaV-1 and GLRaV-3 are the most important
and widespread. Members of the C/osteroviridae are unique amongst the viruses, as
it is the only known family whose members encode a heat shock protein 70 kOa
homolog (Hsp70h). The Hsp70h is a movement protein (MP) that is required for the
active translocation of the virion structure through the plasmodesmata into adjacent
cells. Broad-spectrum resistance to unrelated viruses can be obtained by a
pathogen-derived resistance (POR) strategy that is based on the expression of a
dysfunctional MP in plants. The Hsp70h has two distinct domains. The N-terminal two
thirds of the protein is an ATPase domain and shares high homology with the
ATPase domains of all Hsp70h proteins from the C/osteroviridae and Hsp70 proteins
from the prokaryote and eukaryote kingdoms. Conserved amino acids are found in
the ATPase domain and are required for the positioning of the ATP at the catalytic
site for ATP hydrolysis. The C-terminal domain is variable and the function of this
domain in the Closteroviridae is not known. In prokaryote and eukaryote Hsp70
proteins, the C-terminal domain is required for protein-protein interactions.
The American NY-1 isolate of GLRaV-3 has been sequenced and POR
strategies have been attempted with the coat protein, divergent coat protein and
replicase genes, but not with a dysfunctional form of the hsp70h gene. In this study,
double-stranded RNA was isolated from a commercial vineyard with unknown virus
status, but with distinct grapevine leafroll symptoms, and from two grapevine sources
of known virus status, one with mild and one with severe symptoms. The GLRaV-3
hsp70h gene was amplified by RT-PCR from the dsRNA and the gene sequence was
analysed. The hsp70h gene from the three virus sources contained more than 94%
nucleotide sequence homology to the NY-1 isolate and the conserved amino acids
required for ATPase activity were present. The hsp70h gene isolated from GLRaV-3
from a commercial Stellenbosch vineyard showing clear leafroll symptoms was
selected for further work and was subjected to site-directed mutagenesis to engineer
four point mutations in the gene. These four mutations resulted in the substitution of
Asn for Asp", Gly for Thr1O, Lys for Glu 174 and Asn for Asp 197.
The wild type (WT) and mutated (Mut) forms of the hsp 70h genes were cloned
into a bacterial expression vector. Expression of both the WT- and Mut-Hsp proteins
was achieved, and the protein was expressed in the insoluble inclusion bodies. All
attempts to refold and isolate active proteins from the inclusion bodies were
unsuccessful. Attempts to increase the concentration of soluble protein within the
expressing bacteria were unsuccessful. Due to the lack of active protein, biochemical
tests on the ATPase activity of the WT- and Mut-Hsp proteins could not be
conducted. The wt- and mut-hsp genes were cloned into a plant expression vector for
transformation into tobacco plants. These transformations were successful and gave
rise to 22 Km' and 18 Km' plants from the WT- and Mut-Hsp constructs respectively.
Two plant lines, M5 and M10, transformed with the mut-hsp transgene construct,
appeared to have a high level of resistance to the challenging potato X potexvirus,
whereas all the other tested plants were susceptible to the challenging virus. It was
thus shown that a dysfunctional form of the GLRaV-3 Hsp70h could provide
resistance to an unrelated virus in tobacco. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Wingerdrolblaar-geassosieerde virus 3 (GLRaV-3) is een van 10 lede van die
Closteroviridae wat wingerd kan infekteer. Nege van die virusse is met
wingerdrolblaar geassosieer. Die GLRaV-1 en GLRaV-3 is die belangrikste en mees
wyd verspreide lede van die rolblaar-geassosieerde Closteroviridae. Lede van die
Closteroviridae is uniek in die opsig dat die virusse vir 'n 70 kDa-homoloë
hitteresponsproteïen (Hsp70h) kodeer. Die Hsp70 is 'n bewegingsproteïen (MP) wat
belangrik is vir die translokasie van die virus deur die plasmodesmata na die
naasliggende sel. Breë-spektrum weerstand teen onverwante virusse kan behaal
word deur 'n patogeen-afgeleide weerstandstrategie (POR), wat op die uitdrukking
van 'n disfunksionele MP wat in plante uitgedruk word, gebaseer is. Die Hsp70hproteïen
het twee gebiede. Die N-terminale gebied is In ATPase-gebied en toon hoë
homologie met ander ATPase-gebiede van Hsp70h-proteïene van die
Closteroviridae, asook die prokariotiese en eukariotiese koninkryke. Gekonserveerde
aminosure wat belangrik is vir die posisionering van ATP in die katalitiese domein vir
ATP-hidrolise is in die ATPase-gebied gevind. Die C-terminale gebied is variërend en
die funksie van die gebied in die Closteroviridae is onbekend. In prokariotiese en
eukariotiese Hsp70h-proteïene is die C-terminale gebied belangrik vir proteïenproteïen
interaksies.
Die nukleotiedvolgorde van die Amerikaanse NY-1-isolaat van GLRaV-3 is al
bepaal en POR-strategieë is ook op die kapsiedproteïen, uiteenlopende
kapsiedproteïen en die replikasie-proteïen uitgevoer, maar nog nie op 'n
disfunksionele vorm van die Hsp70h-geen nie. In hierdie studie is dubbelstring-RNA
(dsRNA) van 'n kommersiële wingerd met onbekende virusstatus wat
rolblaarsimptome toon, geïsoleer, asook van twee wingerde met 'n bekende
virusstatus, een met ligte en een met strawwe simptome. Die GLRaV-3 hsp70h-geen
is met hulp van die polimerasekettingreaksie-metode (PKR) vanaf die dsRNA
geamplifiseer en die geen se nukleotiedvolgorde is bepaal. Die hsp 70-gene van drie
verskillende wingerde het meer as 94% homologie met die NY-1-isolaat getoon. Die
gekonserveerde aminosure wat vir ATPase-aktiwiteit belangrik is, was teenwoordig.
Die hsp70h-geen van GLRaV-3, wat uit 'n kommersiële wingerd met duidelike
rolblaarsimptome in die Stellenbosch-gebied geïsoleer is, is vir verdere navorsing
gekies en dit is aan setel-gerigte mutagenese blootgestelom vier mutasies van die
geen te bewerkstellig. Die gevolg van hierdie vier mutasies was die verandering van
Asn na Asp", Gly na Thr1o, Lys na Glu174 en Asn na Asp197.
Die wilde (WT) en veranderde (Mut) vorms van die hsp-gene is in 'n bakteriese
uitdrukkingsvektor gekloneer. Uitdrukking van beide die WT- en die Mut-Hspproteïene
is behaal, maar die proteïene was in die onoplosbare fraksie geleë.
Pogings om die onoplosbare proteïene te isoleer en in 'n aktiewe oplosbare vorm te
verkry, was onsuksesvol. Verdere pogings om die proteïene in die oplosbare fraksie
van die bakteriese ekspressiesisteem uit te druk, was ook onsuksesvol. As gevolg van die gebrek aan aktiewe proteïen kon biochemiese toetse nie op die ATPaseaktiwiteit
van die WT- en Mut-Hsp proteïne gedoen word nie.
Die wt- en mut-hsp-gene is ook in In plantekspressievektor gekloneer vir
transformasie in tabakplante. Hierdie transformasies was suksesvol en het aanleiding
gegee tot 22 kanamisienbestande (Km') en 18 Km' plante vanaf die WT- en Mut-Hspkonstrukte
onderskeidelik. Twee plantlyne, M5 en M10, wat met die mut-hsptransgene
getransformeer is, het 'n hoë vlak van weerstand teen die infekterende
aartappelvirus X getoon in vergelyking met ander plante wat met die virus geïnfekteer
is. Daar is dus bewys gelewer dat 'n disfunksionele vorm van die GLRaV-3 Hsp70h
weerstand kan bied teen 'n onverwante virus in tabak.
|
204 |
Regulation of the Vitis vinifera PGIP1 gene encoding a polygalacturonase-inhibiting proteinJoubert, Dirk Albert, 1973- 03 1900 (has links)
Thesis (PhD)--University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: Plant-pathogen interactions have been intensively investigated in the last decade. This
major drive towards understanding the fundamental aspects involved in plant disease
resistance is propelled by the obvious agricultural and economical benefits that are
intrinsically linked to disease and stress resistant plants. It is, therefore, not surprising
that fundamental research in this area is not just restricted to model organisms, such as
Arabidopsis and tobacco, but also extends to more traditional crop plants, such as
maize, bean, soybean, apples, grapevine etc. In grapevine for instance, several genes
involved in disease resistance have been isolated. One of these genes, encoding for a
polygalacturonase inhibiting protein (PGIP), has been studied extensively. PGIPs are
cell wall bound, contain leucine rich repeats (LRR) and are found in all dicotyledonous
plants so far examined. In most cases, pgip genes occur in small multigene families
and expression is often tissue specific and developmentally regulated. Up-regulation of
PGIP-encoding genes typically occurs upon pathogen infection, treatment with elicitors,
salicylic acid (SA), jasmonic acid (JA), cold treatment and wounding. Differential
regulation and specificity have been shown to occur between members of the same
multigene family. Differential regulation even extends to the utilization of separate
pathways to induce pgip genes from the same family in response to a single stress
stimulus. PGIPs interact with cell wall macerating polygalacturonases (PGs) that are
secreted by pathogenic fungi during the infection process. The antifungal action of
PGIPs is thought to depend on a dual action. The physical interaction of PGIP with PGs
has an inhibitionary effect, resulting in (i) a slower fungal infection rate and (ii) the
prolonged existence of long chain oligogalacturonides (OGs). These oligosaccharides
are able to elicit a general plant defense response, enabling the plant to further retard or
curb the spread of infection.
The main objective of this study was to investigate the regulatory aspects
underlying PGIP expression in grapevine. Unlike most characterized PGIP encoding
genes from other dicotyledonous plant species, no evidence to support the existence of
a V. vinifera PGIP multigene family could be found from either genetic or biochemical
analyses. Recently, a genomic DNA fragment from Vitis vinifera cv Pinotage was pathogen interactions with regards to the fundamental processes underlying defense
gene regulation. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die ooglopende voordele wat, vanuit 'n landboukundige én ekonomiese oogpunt, uit
siekte- en stresbestande plante spruit, het gedurende die laaste dekade aanleiding
gegee tot die ontwikkeling van plantpatogeen-interaksies as "n baie belangrike
studieveld. Dit was dus ook te verwagte dat fundamentele navorsing in hierdie area nie
net beperk gebly het tot modelorganismes soos Arabidopsis en tabak (ook natuurlik van
landboukundige belang) nie, maar ook na meer tradisionele landbougewasse soos
mielies, boontjies, sojaboontjies, appels, druiwe, ens. oorgevloei het. Verskeie
siekteweerstands-verwante gene is byvoorbeeld al vanuit wingerd geïsoleer. Een só "n
geen wat vir "n poligalakturonase-inhiberende proteïen (PGIP) kodeer, vorm deel van
hierdie groep gene. Die funksie en regulering van PGIP's is baie goed bestudeer.
Hierdie proteïene word normaalweg in die selwande van die meeste dikotiele plante
aangetref. Leusienryke herhalings is algemeen in PGIP's en hierdie tipe van herhalings
is kenmerkend van proteïene betrokke by proteïen-proteïen-interaksies. Verder word
pgip-gene gewoonlik in klein multigeenfamilies aangetref, waar in die meeste gevalle
die uitdrukking weefselspesifiek en die regulering spesifiek ten opsigte van die
ontwikkelingsfase is. Verskeie faktore kan tot die induksie van pgip-gene lei, soos
onder andere patogeen-infeksie, elisitoor-, salisiensuur-, jasmoonsuur- en kouebehandeling,
asook verwonding. Differensiële regulering word in baie gevalle tussen
lede van dieselfde multigeenfamilie aangetref. Hierdie differensiële regulering kan selfs
bemiddel word deur onafhanklike reguleringsweë in reaksie op dieselfde
induksiestimulus. PGIP's is in staat om te reageer met poligalakturonases (PGs), wat
selwande afbreek en wat gedurende die infeksieproses deur swamme of fungi afgeskei
word. Die effek van hierdie interaksie is tweeledig: (i) Die fisiese interaksie tussen PGIP
en PG moduleer die aktiwiteit van die PG deur die ensiemaksie te inhibeer, en (ii) PGinhibisie
lei tot die verhoogde stabiliteit van langketting-oligogalakturonades, molekules
wat daartoe in staat is om die weerstandsrespons van plante te ontlok. Die inhibisie
van die patogeen-PG's, tesame met die geïnduseerde weerstandrespons, stel die plant
dan in staat om verdere infeksie te vertraag of te verhoed. Die doel van hierdie studie was om die onderliggende aspekte van PGIPregulering
in wingerd te bestudeer. In teenstelling met die meeste plantspesies waar
pgip-gene in klein multigeenfamilies aangetref word, is daar nie 'n pgip-multigeenfamilie
in wingerd nie. Veelvuldige kopieë van In enkele pgip-geen word egter in die
wingerdgenoom aangetref. Daar is onlangs in ons laboratorium In genoom-DNAfragment
vanaf Vitis vinifera cv Pinotage geïsoleer wat die oopleesraam en
5'-stroomopsekwense van In PGIP-enkoderende geen (Vvpgip1) bevat. In hierdie
studie is die uitdrukkingspatroon van Vvpgip1 ten opsigte van weefselspesifisiteit,
korrelontwikkelingsfase, asook die effek van verskeie omgewings en patogeenverwante
stres-stimuli ontleed. Die regulatoriese meganismes van Vvpgip1 bevat spesifieke in
planta-ontwikkelingsfaseseine wat verder deur spesifieke faktore, insluitende
omgewings- en patogeenstres, gereguleer word. In lyn hiermee is mRNS-transkripte
van Vvpgip1 tot wortel- en korrelweefsels beperk, terwyl die mRNS-vlakke ook tussen
verskillende korrelontwikkelingsfases wissel. Kumulatiewe uitdrukking kon
waargeneem word in veráison-korrels in reaksie op verwonding en osmotiese stres.
Die weefselspesifieke uitdrukkingspatroon tipies van wingerd-PGIP is in blare opgehef
in reaksie op Botrytis cinerea-infeksie, verwonding, osmotiese stres, ouksien
(indoolasynsuur) en salisiensuur. PGIP-uitdrukking word ook onderdruk deur In
staurosporien-sensitiewe proteïenkinase, wat In goeie aanduiding is van die
betrokkenheid van proteïenfosforilasie in die seintransduksiekaskade wat tot PGIPuitdrukking
aanleiding gee. Die geïnduseerde PGIP-uitdrukkingsprofiel in wingerdblare
kan ook nageboots word in tabak wat met die Vvpgip1-geen en -promotor
getransformeer is. PG-inhibisie-eksperimente met membraan-geassosieerde proteïenekstrakte
van geïnduseerde wingerdblare het ook dieselfde profiel getoon as dié van
PGIP wat deur die Vvpgip1-geen geënkodeer is.
Die uitdrukkingsprofiel van PGIP in die transgeniese tabakplante het ook bewys
dat die promotor van die Vvpgip1-geen vir die geïnduseerde PGIP-uitdrukkingsprofiel in
wingerdblare verantwoordelik is. In silica-analise van die promotorarea dui op die
teenwoordigheid van verskeie cis-werkende elemente. Die kern promotor en
transkripsie-aanvangsgedeelte is gevolglik eksperimenteel bepaal. Verder het
uitdrukkingseksperimente met promotorfragmente verskeie dele van die promotor geïdentifiseer wat by stimulis-geassosieerde uitdrukking betrokke is. Posisioneel is
hierdie fragmente in goeie konteks met die voorspelde cis-werkende elemente en kan
dus die basis vorm vir verdere studies oor Vvpgip-regulering.
Met hierdie studie word die eerste data verskaf waar die regulering van PGIP
deur omgewingsverwante faktore verbind kan word met onwikkelingspesifieke
toestande in die plant. Verder verskaf die resultate verdere bewyse vir die rol van PGIP
in plant-patogeen-interaksies en lewer spesifieke bydraes tot die onderliggende
prosesse wat by die regulering van siekteweerstandverwante gene betrokke is.
|
205 |
Effect of seeding date of winter wheat on incidence, severity and yield loss due to Cephalosporium stripeRaymond, Peter Joseph Leonard January 2011 (has links)
Typescript (photocopy). / Digitized by Kansas Correctional Industries
|
206 |
Interspecific pollinations of perennial and annual Medicago speciesWang, Jong-Wen January 2011 (has links)
Typescript (photocopy). / Digitized by Kansas Correctional Industries
|
207 |
Aceria tulipae (Kiefer) (Eriophyidae) in relation to the transmission of various strains of wheat streak mosaic virusRosario, Maria Salome Escanilla del. January 1957 (has links)
Call number: LD2668 .T4 1957 R68 / Master of Science
|
208 |
Molecular characterisation of a lipopolysaccharide-induced S-domain receptor-like kinase from Nicotiana tabacum22 June 2011 (has links)
Ph.D. / Current models regarding plant : pathogen interactions assume that recognition of pathogen-associated molecular pattern (PAMP) molecules can occur through pattern recognition receptors (PRRs) on the surface of plant cells. Lipopolysaccharides (LPS) embedded in the cell wall of Gram-negative bacteria can trigger defence responses or prime the plant in order to respond more rapidly, following perception of bacterial pathogens. Limited data has been reported on signal transduction and the nature of the LPS receptors in plants since no receptors have been identified yet. Parallels have been shown to exist between self-incompatibility and pathogen recognition with regard to self / non-self recognition. The two processes were reviewed and conceptual and mechanistic links between microbial recognition and self-incompatibility were discussed herein. The role of S-domain receptor-like kinases (RLKs) in defence mechanisms has previously not been widely recognized or explored. It was reasoned that S-domain RLKs could be utilized to function as resistance (R) genes or as pattern recognition receptors in perception of PAMPs of a non-protein nature. It has been found that genes encoding receptors may be up-regulated in response to perception of its ligand. A putative receptor-like kinase was previously reported to be induced by LPS. This 153 bp differentially expressed transcript, HAP3-15 (GenBank accession number DR109311), might be an expressed sequence tag (EST) for a gene encoding a receptor for LPS. The experimental characterisation of this EST was reported herein. Gene-walking, reverse transcriptase polymerase chain reaction (RT-PCR), rapid amplification of cDNA ends (RACE), cloning, sequencing and bio-informatic analyses were used to identify the full gene. These results revealed that it encoded a receptor-like protein kinase with an extracellular S-domain recognition motif. The 2842 bp genomic sequence obtained, showed that the sequence had a defined promoter region and six major domains. The first five domains were encoded by the first exon. These domains included a B-lectin / agglutinin domain, an S-locus glycoprotein domain, an EGF-like repeat, a PAN domain, a transmembrane region and part of the 6th domain. The 6th domain was a kinase domain consisting of eleven sub-domains interspersed by three introns. The gene was therefore designated as the N. tabacum S-domain Receptor-like kinase (NS-RLK).
|
209 |
Evaluation of corn germplasm to fusarium moniliforme stalk rotLal, Kaushal Kishore January 2011 (has links)
Typescript (photocopy). / Digitized by Kansas Correctional Industries
|
210 |
Evaluation of maize (Zea mays L.) germplasm for resistance to maize streak virus diseaseLyimo, Nick G January 2011 (has links)
Typescript (photocopy). / Digitized by Kansas Correctional Industries
|
Page generated in 0.0749 seconds