Après le Caire, Rashîd est l’une des villes d’Égypte ayant gardé un important héritage architectural et urbain. Tout au long de son histoire elle a joué un rôle considérable dans le Delta, notamment pendant la période ottomane. Elle a connu tout le long de cette partie de son histoire un essor économique et commercial intéressant à expliquer les raisons. Elles sont multiples, mais particulièrement sa situation géographique dans la région qui a joué le rôle le plus prépondérant. Le fait qu’elle soit la ville égyptienne la plus proche à la fois d’Istanbul et de l’Europe lui a permis de développer avec celles-ci des relations économiques et commerciales prospères qui ont induit un véritable développement urbain de la ville. Rashîd s'est ainsi dotée d’un style architectural particulier et d’un nombre important de constructions domestiques. / Rashid City is considered once of the richest Egyptian cities in term of Arabian Monuments; it comes second in its monumental wealth after the city of Cairo. Rashid city keeps until this moment a number of monuments which were built during the Ottoman era, on top of which comes a number of monumental houses (20 houses) which are unique in style.Rashaid city had also played a remarkable role in aspects of history, culture, architecture, and art, which had placed such city in high regard among the Arab cities. Arab cities joined Al- rasheed in founding such unique buildings.Building were affected in both shape and essence by geographical, economic, political, cultural, and religious factors found in such era; thus buildings appeared to have mostly similar shapes in some cities, while they appeared to be different in others. Such buildings were also buit using similar materials in some cities, while using different ones in others; however all the buildings were built to provide a shelter for humans in order to achieve their privacy, and protection against any natural or man-made dangers.Thus such unique architecture which took notice of essence rather than appearance – the Arabian housing architecture – had emerged to fulfill all these constant human needs regardless of time or place.Such remaining architectural relics must be placed under athorough historical and technical study, so that we would have the sufficient expertise needed to contribute in preserving such historical buildings.

Οι ροές φλεβών άνωσης έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στην περιβαλλοντική υδραυλική και στη μηχανική των ρευστών, επειδή παρουσιάζονται σε αρκετά φαινόμενα που σχετίζονται με τη διάθεση υγρών αποβλήτων ή θερμών νερών σε υδάτινους αποδέκτες καθώς επίσης και την εκπομπή αερίων ενώσεων από καμινάδες στην ατμόσφαιρα. Στην παρούσα διατριβή διπλώματος ειδίκευσης μελετήθηκε η ανάπτυξη ενός μοντέλου που περιγράφει το φαινόμενο της αλληλεπίδρασης φλεβών από διαχύτη τύπου ροζέτας. Η ροζέτα προσομοιώνεται με ένα κύκλο στον οποίο είναι εγγεγραμμένο κανονικό πολύγωνο Ν πλευρών, στις κορυφές του οποίου εδράζονται τα Ν κατακόρυφα ακροφύσια. Λόγω γεωμετρικής και υδραυλικής συμμετρίας του φαινομένου, μελετάται η μία φλέβα από την ομάδα των Ν φλεβών που συμμετέχουν. Η μέση ροή και η μεταφορά μάζας σε μία τέτοια φλέβα περιγράφονται από την ολοκλήρωση των εξισώσεων συνέχειας, ορμής και διάχυσης. Επίσης, έγινε η σύγκριση μεταξύ του συγκεκριμένου μοντέλου και δεδομένων από τη σχετική βιβλιογραφία. Σκοπός της εργασίας, είναι η ανάπτυξη ενός μοντέλου που να περιγράφει το πεδίο ταχυτήτων και διάχυσης που δημιουργείται από την αλληλεπίδραση φλεβών, όταν αυτές εκρέουν από μια ροζέτα. Η αναγκαιότητα και χρησιμότητα της προσέγγισης του φαινομένου, είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων για την εφαρμογή τους στην ολοένα αυξανόμενη χρήση διαχυτών τέτοιου τύπου. Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας παρουσιάζεται η περιγραφή του φαινομένου της εκροής μιας φλέβας. Δίνονται κάποια εισαγωγικά στοιχεία που προσδιορίζουν τις ανωστικές φλέβες και τα γενικά χαρακτηριστικά τους και γίνεται αναφορά στο φαινόμενο της τύρβης που αποτελεί βασικό κομμάτι της ροής σε μία φλέβα. Στο δεύτερο μέρος του κεφαλαίου, παρουσιάζονται οι βασικές εξισώσεις, της συνέχειας, της ορμής και της διάχυσης, που περιγράφουν τη ροή μίας φλέβας με άνωση και εξάγονται οι ίδιες εξισώσεις για την τυρβώδη ροή φλέβας, χρησιμοποιώντας τους κανόνες μεσοποίησης του Reynolds, ολοκληρωμένες σε μία εγκάρσια διατομή της φλέβας. Στο δεύτερο κεφάλαιο περιγράφεται το φαινόμενο της αλληλεπίδρασης των φλεβών. Δίνεται σχηματικά το πεδίο που προκύπτει από την αλληλεπίδραση και γίνεται αναφορά σε μεθόδους που έχουν χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπισή του. Στο τρίτο κεφάλαιο, αναπτύσσεται το μοντέλο για την αλληλεπίδραση φλεβών από διαχύτη τύπου ροζέτας. Αρχικά, παρουσιάζεται συνοπτικά το μοντέλο των Yannopoulos & Noutsopoulos (2005) για την αλληλεπίδραση φλεβών σε σειρά, στη λογική του οποίου αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της αλληλεπίδρασης φλεβών από ροζέτα. Στη συνέχεια παρουσιάζεται η εξέλιξη του φαινομένου. Χρησιμοποιώντας την ολοκληρωματική μεθόδο και τη Μέθοδο Περιορισμού της Συμπαράσυρσης, επιλύεται το σύστημα των εξισώσεων ορμής στη διεύθυνση z και της εξίσωσης διατήρησης της μάζας του χημικού δείκτη. Από την επίλυση του συστήματος εξάγονται οι εξισώσεις που περιγράφουν την κατανομή των μέσων αξονικών ταχυτήτων και των συγκεντρώσεων των Ν φλεβών. Για την καλύτερη απεικόνιση των αποτελεσμάτων, δίνονται οι λόγοι της κατανομής της ταχύτητας και της συγκέντρωσης των Ν φλεβών ως προς την κατανομή της ταχύτητα και της συγκέντρωσης, αντίστοιχα, της μιας κυκλικής κατακόρυφης ανωστικής φλέβας. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της εφαρμογής του μοντέλου που έχει αναπτυχθεί, για τις περιπτώσεις ροζετών με Ν=3, 4, 6, 8, 10, 12, 16, 24 και με άπειρο αριθμό ακροφυσίων. Στο δεύτερο μέρος του κεφαλαίου, γίνονται οι συγκρίσεις με τα δεδομένα από τη βιβλιογραφία. Τα αποτελέσματα της εφαρμογής του μοντέλου για άπειρο πλήθος ακροφυσίων, συγκρίνονται με τα αποτελέσματα του μοντέλου για αλληλεπίδραση απείρων φλεβών των Yannopoulos & Noutsopoulos (2005). Σε αυτή τη σύγκριση δεν παρατηρήθηκαν αποκλίσεις μεταξύ τους. Ακόμη, συγκρίνονται τα αποτελέσματα της εφαρμογής του μοντέλου της παρούσας εργασίας για ροζέτα με 8 και 12 ακροφύσια με τα αντίστοιχα πειραματικά αποτελέσματα των Roberts & Snyder (1993). Οι αποκλίσεις είναι μικρότερες του πειραματικού σφάλματος το οποίο υπεισέρχεται στα πειράματα. / Buoyant flows are of great interest in environmental fluid mechanics and hydraulics, because they occur in many phenomena related to wastewater or heat disposal into water bodies. Similar flows take place when chimney or cooling tower emissions of smoke and other air pollutants or heat are released into the atmosphere. In this project a model was developed which describes the phenomenon of interaction of jets discharging from a rosette riser. A circle in which a horizontal equilateral polygon of N sides is inscribed, has modeled the rosette riser. The N vertical nozzles are laying on the apexes of the polygon. Due to geometric and hydraulic symmetry of the phenomenon, one buoyant jet of the group of N jets was studied. The mean flow and mass transfer in a jet of this kind are governed by the integral forms of the equations of continuity, momentum at the vertical direction and mass conservation of tracer. Furthermore, the specific model was compared to experimental data. The aim of the project is the development of a model describing the mean axial velocity distribution and mean concentration distribution, which are produced of the interaction of jets when they discharge vertically from a rosette riser. The necessity of this approach is the extraction of useful results in order to design such kind of diffuser systems. In the first chapter, there is a description of the discharged effluent. Some preliminary elements that determine buoyant jets and their general characteristics are given. Also, there are some preliminary elements about turbulence that constitutes great part of jet flow. In the second part of this chapter, there are the equations of continuity, momentum and mass conservation of tracer, which describe the turbulent flow, utilizing the Reynolds’ rules. These equations are integrated across the flow. In the second chapter the phenomenon of jet interaction is described. Also, it is given, schematically, the merged flow field and the methods and techniques that have been used to face up the problem in the past. In the third chapter, it is shown the development of the model for jet merging from a rosette riser and the process of the phenomenon. Using the Integral Method and adopting the Entrainment Restriction Approach, the system of the equations of momentum and mass conservation of tracer was solved, extracting the axial velocity and concentration distributions. To better quantify the buoyant jet interaction and illustrate it in simple diagrams, these expressions were divided on both sides by the corresponding analytical expressions of the round vertical turbulent buoyant jet, determining the axial velocities and concentrations ratios. In the last chapter, we demonstrate the results from applying the model for N=3, 4, 6, 8, 10, 12, 16, 24 ports per riser. There is also an application of the model for infinite number of nozzles. In the second part of this chapter, it is shown the comparisons of the results with other data. The results of the application of the model of infinite number of nozzles were compared with the model for an infinite row of interacting buoyant jets (Yannopoulos & Noutsopoulos, 2005). There are no deviations between the models. Also, there is a comparison between the application of the model for 8 and 12 nozzles with the experimental data of Roberts and Snyder (1993). The deviations in this case were less than the experimental error, which took place in the experiments.

Residual state of stress in structural materials affect positively or negatively behaviour of component parts. The goal of this scope is not to deal with possible process of creating residual stresses neither about elimination of residual stress, but is focused how to determine magnitude of residual stress by hole-drilling method. We need to know magnitude and direction (angular orientation) of principal stresses to determine how residual state of stress affects behaviour of specimen. The most widely used modern technique for measuring residual stresses is hole-drilling strain-gage method. Hole-drilling method is in scope of this paper and is restricted only for measuring uniform residual stresses of steel specimens with finite dimensions. Structural, linear, elastic and isotropic material model is used with material properties =0,3 and E=2,1[10]^5 MPa. For correct application of this method we need to determine calibration coefficients “a“ and “b“ first. These coefficients are used to determine magnitude and direction of residual stresses in specific depth and diameter of drilled hole for materials with finite dimensions. Geometry and shape of model is simply represented by block with planar faces. Note that numerical determination of calibration coefficients is useful only for one type of strain gauge rosette RY 61 S. Main goals of this thesis are motivation and request to clearly report effectiveness, accuracy and applicability of calibration coefficients in relation to thickness of specimen, dimensions of drilled hole, condition of “through” or “blind” hole and number of drilled increments. High quality and accuracy of created numerical model is necessary too. Numerical simulation of residual stresses by MKP needs to be done to obtain requested results. All results are presented by 3D, 2D graphs and tables and compared with analytical results or results from other authors. Although is this publication focused on numerical modeling using FEM, hole-drilling method has many significant restrictions. The most substantial of them is influence of eccentricity of drilled hole, creation of stress concentration near drilled area and subsequent plastification, influence of geometrical inaccuracy of hole, etc. All these aspects have significant influence of determining calibration coefficients and can not be included into numerical simulation. These problems are closely discussed in background research. All obtained results should be helpful for practical use of calculated calibration coefficients to determine uniform residual stresses of specimens with various thickness and drilled hole. All these results are also applicable only for one type of strain gauge rosette, which is RY 61 S.

Comprehensive analysis of the ringcore method used for the determination of the residual stresses in mechanical components is presented in this thesis. Principles, advantages, disadvantages and applicability of this semidestructive experimental method are discussed too. At the same time the ringcore method is compared with the hole drilling method, which is used more frequently. All aspects of the ringcore method are analyzed by the finite element method. FE simulations, performed on the universal numerical model, verified principles of the integral method and the incremental strain method. FE simulations also provided basic information for the uncertainty analysis, which significantly affects the accuracy of the residual stress measurement. The main goal, which the present work deals with, is to create a global overview of all ringcore methods´ aspects elaborated in a clear and complex form.

Comprehensive analysis of the ringcore method used for the determination of the residual stresses in mechanical components is presented in this thesis. Principles, advantages, disadvantages and applicability of this semidestructive experimental method are discussed too. At the same time the ringcore method is compared with the hole drilling method, which is used more frequently. All aspects of the ringcore method are analyzed by the finite element method. FE simulations, performed on the universal numerical model, verified principles of the integral method and the incremental strain method. FE simulations also provided basic information for the uncertainty analysis, which significantly affects the accuracy of the residual stress measurement. The main goal, which the present work deals with, is to create a global overview of all ringcore methods´ aspects elaborated in a clear and complex form.