A Tactical Data Link (TDL) system has been deployed in many military missions as a winning strategy. The performance of a TDL system is governed by the MAC protocol. The MAC protocol that is able to provide more flexibility and high quality of services is more desirable. However, most MAC protocols implemented in current TDL systems are based on a preprogramming TDMA protocol, in which a time slot schedule is fixed. This thesis presents the new self-organized TDMA protocol based on the existing self-organized slot assignment algorithms and the practical military scenarios as the alternative solution to the current preprogramming TDMA protocol. The self-organized TDMA protocol presented in this thesis is based on the Node Activation Polling Access (NAPA), Virtual Slot (VSLOT), and message based slot assignment algorithms. To evaluate the performance of the designed self-organized TDMA protocol over the preprogramming TDMA protocol, the simulation models for both protocols were implemented and simulated with NS-2 under the specific study scenarios. The results show that the self-organized TDMA protocol offers more flexibility and higher performance than the preprogramming TDMA protocol. In addition, the aspects of stability and security for the self-organized TDMA protocol were discussed. The overall conclusion is that the self-organized TDMA protocol could be a viable alternative for a future TDL system.

This master thesis investigates the jamming of Tactical Data Links (TDLs). The goal is to make a model that is capable of giving an overview of a communication system under jamming conditions, offering the user a suggestion for the best coding scheme and modulation to use in any given situation. Investigation is primarily focused on the High Frequency (HF) band and its accompanying Beyond Line Of Sight (BLOS) capabilities. With this model, time and resources can be saved by eliminating the need to test for these parameters. After this model is made, based on information found on jamming types, the question is asked whether Additive White Gaussian Noise (AWGN) jamming can be approximated in a simpler way, specifically by looking at the results of an un-jammed system with a higher noise floor. Results show that for fast switching pulsed jammers this is possible, but there is a dependency on the modulation used. For slow switching jammers, this is not possible. The model presented can later be used as a basis to answer more operational questions. / Denna mastersarbete undersöker störningen av Tactical Data Links (TDL). Målet är att göra en modell som kan ge en överblick över ett kommunikationssystem under störningsförhållanden, och erbjuda användaren ett förslag på det bästa kodningsschemat och moduleringen att använda i en given situation. Undersökningen är främst inriktad på High Frequency (HF)-bandet och dess medföljande Beyond Line Of Sight (BLOS)-funktioner. Med denna modell kan tid och resurser sparas genom att eliminera behovet av att testa för dessa parametrar. Efter att denna modell har gjorts, baserat på information som hittats om störningstyper, ställs frågan om Additive White Gaussian Noise (AWGN) störning kan approximeras på ett enklare sätt, specifikt genom att titta på resultaten av ett system som har ett högre brusgolv. Resultaten visar att detta är möjligt för snabbväxlande pulsade störsändare, men det finns ett beroende av den modulering som används. För långsamt växlande störsändare är detta inte möjligt. Den presenterade modellen kan senare användas som underlag för att svara på mer operativa frågor / Dit afstudeerverslag doet onderzoek naar het verstoren van Tactische Data Links (TDLs). Het doel is om een model te maken dat een overzicht geeft van een communicatiesysteem dat verstoord wordt, en vervolgens de gebruiker een suggestie doet over de beste combinatie voor codering en modulatie. Er wordt vooral gekeken naar communicatie in de HF band, die wordt gekenmerkt door zijn Beyond Line Of Sight (BLOS) capaciteiten. Met dit model worden tijd en andere middelen bespaard door het overbodig maken van testen op de juiste parameters. Met dit model, waarin relevante verstoringstechnieken zijn meegenomen, wordt de vraag gesteld of het mogelijk is om AWGN-verstoring op een simpelere manier te benaderen, namelijk door het te vergelijken met een systeem met een hogere ruis vloer. Uit de resultaten blijkt dat dit wel mogelijk is voor snel schakelende gepulseerde stoorzenders, maar dat er wel rekening gehouden moet worden met het type modulatie. Voor langzaam schakelende gepulseerde stoorzenders is dit niet mogelijk. Het model wat in dit verslag gepresenteerd wordt, kan gebruikt worden als basis voor het beantwoorden van operationele vraagstukken.