Οι ρηξιγενείς ζώνες περιλαμβάνουν συνήθως ασυνεχή, υποπαράλληλα, κλιμακωτά ρηξιγενή τμήματα τα οποία χωρίζονται από ζώνες μεταβίβασης (relay zones). Καθώς οι ρηξιγενείς ζώνες εξελίσσονται, τα τμήματα των ζωνών αυτών, μπορούν να αλληλεπιδρούν μηχανικά και να ενώνονται σταδιακά, σχηματίζοντας έτσι δομές μεγαλύτερης κλίμακας με την αύξηση της παραμόρφωσης. Ο τρόπος με τον οποίο τα τμήματα αλληλεπιδρούν κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των ζωνών, έχει γίνει αντικείμενο αρκετών ερευνών. "στόσο ακόμα και σήμερα οι γνώσεις μας για τις διεργασίες της αλληλεπίδρασης και της σύνδεσης των τμημάτων είναι περιορισμένες. Στην παρούσα εργασία, για τη μελέτη της τμηματοποίησης και τρόπου σύνδεσης κανονικών ρηγμάτων, επιλέχθηκαν οι ρηξιγενής ζώνες της Αρκίτσας στο Ευβοϊκό κόλπο. Οι ρηξιγενείς αυτές ζώνες έχουν διεύθυνση ΔΒΔ. Η επιλογή της περιοχής έγινες με βάση την σημαντική τεκτονική της δραστηριότητα τα τελευταία 1,5 εκατομμύρια χρόνια και την σπουδαιότητά της στη νεοτεκτονική εξέλιξη της Κεντρικής Ελλάδας. Στην παρούσα διατριβή υπολογίστηκαν παράμετροι που αντανακλούν έμμεσα την κατανομή της τάσης γύρω από τα ρήγματα, όπως είναι η κατακόρυφη μετατόπιση (D), το μήκος των ρηγμάτων (L), ο αριθμός των ρηξιγενών τμημάτων κάθε ζώνης (n), η επικάλυψη (OL), η κλιμάκωση (S) και το μήκος της ζώνης μεταβίβασης (Lr). Οι παράμετροι αυτοί αποτελούν δείκτες του βαθμού σύνδεσης μεταξύ των ρηξιγενών τμημάτων καθώς και του βαθμού ωριμότητα μιας ενεργού ζώνης. Έτσι, χρησιμοποιήθηκαν αρχικά Ψηφιακά Μοντέλα Αναγλύφου (DEM) από τα οποία κατασκευάστηκαν τοπογραφικά προφίλ σε κάθε ρηξιγενή ζώνη, με σκοπό τον υπολογισμό της κατακόρυφης μετατόπισης των ρηγμάτων τόσο στα επί μέρους τμήματα όσο και στις ζώνες μεταβίβασης καθώς και η κατανομή της μετατόπισης κατά μήκος οροφής- βάσης των ρηγμάτων. Επίσης προσδιορίστηκε η γεωμετρία των ζωνών μεταβίβασης μεταξύ των ρηξιγενών τμημάτων, με σκοπό να εξετασθούν οι τρόποι σύνδεσης των τμημάτων με υπολογισμό του μήκους των μη επικαλυπτόμενων ζωνών (underlapping zone), των ζωνών επικάλυψης (overlap zone) και των κλιμακώσεων (separation/spacing). Τα μήκη των τμημάτων των ρηξιγενών ζωνών προβλήθηκαν σε διαγράμματα αθροιστικής συχνότητας με σκοπό την περιγραφή των πληθυσμών των ρηγμάτων. Τα διαγράμματα δηλώνουν μια πολυκλασματική κατανομή, που αντιπροσωπεύει διαφορετικούς πληθυσμούς ρηγμάτων που αλληλεπιδρούν ή μια εκθετική κατανομή που δείχνει ένα πρώιμο στάδιο κορεσμού των ρηγμάτων. Στη συνέχεια, κατασκευάστηκαν διαγράμματα της μέγιστης κατακόρυφης μετατόπισης των τμημάτων με το μήκος (D-L), με σκοπό να προσδιοριστεί σε ποιο στάδιο σύνδεσης βρίσκονται οι συγκεκριμένες ζώνες. Τέλος εξετάστηκαν και συσχετίστηκαν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά των ζωνών μεταβίβασης (μήκος κλιμάκωσης, μήκος επικαλυπτόμενων ή μη τμημάτων), με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων για την ικανοποίηση ή μη κριτηρίων αλληλεπίδρασης των τμημάτων και της πιθανής σύνδεσης αυτών. Η κατανόηση του ρόλου της τμηματοποίησης και του τρόπου σύνδεσης των τμημάτων των ρηξιγενών ζωνών μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην εκτίμηση της σεισμικής επικινδυνότητας μιας περιοχής, στην κατανόηση των ιζηματογενών διαδικασιών μπροστά από τα ρήγματα και στον προσδιορισμό παγίδων ρευστής φάσης και της μετανάστευσής τους, μιας και οι ζώνες μεταβίβασης δύναται να αποτελούν περιοχές διαφυγής ή εμπόδια στη ροή των ρευστών. / The fault zones typically contain discontinuous, sub parallel, banded west fault segments separated by zones of transfer (relay zones). As fault zones evolve, sections of these zones can interact mechanically and gradually come together, forming larger structures with increasing strain. The way the parts interact during the development zones, has been the subject of several investigations. But even today our knowledge of the processes of interaction and connection of parts is limited. In this work, to study the segmentation and how to connect normal faults, fault zones were selected Arkitsa the Evian Gulf. The Rift these areas have WNW direction. The choice of region was based on the significant tectonic activity in the last 1.5 million years and its importance of Neotectonics evolution of Central Greece. In this thesis calculated parameters indirectly reflect the distribution of stress around the cracks, as is the vertical displacement (D), the length of the fault (L), the number of sections of a Rift Zone (n), overlapping (OL) The scaling (S) and the length of the zone transfer (Lr). These parameters are indicators of the degree of association between the Rift and parts of the degree of maturity of an active zone. So, first used Digital Elevation Models (DEM) from topographic profiles constructed in each fault zone in order to calculate the vertical displacement of faults both in the individual sections and transfer zones and the distribution of displacement along the ceiling; base faults. We also determined the geometry of the zone transfer between the Rift segments in order to examine the ways to connect the parts to calculate the length of non-overlapping zones (underlapping zone), zones of overlap (overlap zone) and step (separation / spacing). The lengths of the parts of Rift zones were shown in cumulative frequency diagrams to describe the populations of faults. The charts indicate a multi-fractional distribution, representing different populations of faults that interact or an exponential distribution that shows an early saturation of the faults. Then constructed graphs of the maximum vertical displacement of the segments with the length (DL), in order to determine at what stage are the actual connection zones. Finally examined and correlated with the geometrical characteristics of the transfer belt (length scaling, length or non-overlapping segments) in order to draw conclusions on the satisfaction or non-interaction criteria section and the possible connection of these. Understanding the role of segmentation and how to connect the parts of the Rift zones can help considerably in assessing the seismic hazard of a region, an understanding of sedimentary processes in front of the faults and identify traps liquid phase and their migration, since the transfer zones may be areas of escape or barriers to the flow of fluids.