Spelling suggestions: "subject:"premises:nursing."" "subject:"basednursing.""
81 |
Documentation of nursing care current practices and perceptions of nurses in a teaching hospital in Saudi ArabiaMtsha, Aaron 03 1900 (has links)
Thesis (MCur (Nursing Science))--University of Stellenbosch, 2009. / ENGLISH ABSTRACT: Nursing documentation is the written evidence of nursing practice and reflects the accountability of nurses to patients. Accurate documentation is an important prerequisite for individual and safe nursing care. It is a severe threat for the individuality and safety of patient care if important aspects of nursing care remain undocumented. Nursing staff cannot rely on information that is not documented. Every patient is important and unique hence every patient’s care is individualised and different according to his/her needs. This is why important aspects of his/her care need to be documented. Ultimately, the documentation practices reflect the values of the nursing personnel (Isola, Muurinen and Voutilainen, 2004:79-80).
The goal of this study was to investigate documentation of nursing care with reference to current practices and perceptions of nurses in a teaching hospital in Saudi Arabia
Specific objectives of the study were:
to identify whether the hospital policies are being carried out
to identify whether the procedures regarding current documentation are being carried out and
to explore the perceptions of the nurses regarding the current documentation practices.
Research Methodology
For the purpose of this study, a non-experimental descriptive design with a quantitative approach was used. The study was carried out at King Faisal Specialist Hospital in Jeddah in Saudi Arabia. The total population of 90 registered nurses were used in this study. Questionnaires were distributed to the participants and they were answered with no identities written on the questionnaires. After the questionnaires were completed, it was posted in a box and was collected by the researcher. The questions are straightforward, easily understood, unambiguous, non-leading, objectively set and aimed at obtaining views, experiences and perceptions of documentation of nursing care. . Involvement of participants was voluntary and non-coercive. Data analysis were carried out with the support of a statistician, expressed in tables, frequencies and statistical associations were done between various variables based on a 95% confidence interval.
The study revealed that:
Hospital policies are being carried out N=76 (95%)
Procedures pertaining to documentation of nursing care are being carried out N=67(83,7%).
Nurses N=45(56,3%) indicated that paper documentation included a lot of paperwork.
The Cerner (computer system) is regarded as the best system ever used for documentation of nursing care N=44(55%)
The Mycare system (medication ordering system) is regarded as the most reliable, user-friendly system and nurses are happy with it N=68(85%)
Recommendations are:
Nurses still need to be taught about the hospital policies
Nurses should be taught the correct procedure on documenting the patient data
Nurse clinicians and managers should check the Cerner for compliance with regard to documentation of physical assessment when conducting audits
Use of paper for nursing documentation should be minimized by shifting some of the nursing documentation procedures from paperwork to electronic version
Continuous updating, in-service training and monitoring to keep nurses abreast with the dynamic nature of computer usage
Reviewing of the system, troubleshooting and suggestions from users need to be attended to on a continuous basis
It is recommended that a backup system (generator) is in place to ensure continuity of documentation. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die dokumentering van verpleegsorg is die skriftelike bewys van die verpleegpraktyk en weerspieël die toerekenbaarheid van verpleegsters teenoor pasiënte. Noukeurige dokumentering is ’n belangrike voorvereiste vir individuele en veilige verpleegsorg. Dit is ’n ernstige bedreiging vir die individualiteit en veiligheid van pasiënte-sorg, indien belangrike aspekte van verpleegsorg nie gedokumenteer word nie. ’n Mens kan nie inligting vertrou wat nie gedokumenteer is nie. Die versorging van elke pasiënt is belangrik en uniek. Dit is waarom belangrike aspekte aangaande haar/sy versorging gedokumenteer behoort te word. Uiteindelik weerspieël die dokumenteringspraktyke, die waardes van die verpleegpersoneel (Isola, Muurinen en Voutilainen, 2004: 79-80).
Die doel van die studie was om dokumentasie van verpleegsorg met verwysing na huidige praktyke en persepsies van verpleegkundiges in ‘n opleidingshospitaal in Saudi Arabia te ondersopek.
Spesifieke doelwitte was
om vas te stel of die hospitaal se beleidsrigtings toegepas word
om vas te stel of die prosedure t.o.v die huidige dokumentering uitgevoer is
en’n ondersoek na die persepsies van verpleegsters aangaande die huidige dokumenteringspraktyke
Vir die doel van hierdie studie is ’n nie-eksperimentele beskrywingsontwerp met ’n kwantitatiewe benadering gevolg. Hierdie studie was in King Faisal Specialist Hospital in Jeddah, in Saudia Arabia gedoen. ’n Totale bevolking van 90 geregistreerde verpleegsters was betrokke. Vraelyste was versprei na die deelnemers en is naamloos beantwoord, sonder dat hulle identiteite op die vraelys aangebring is. Na voltooiing van die vraelyste, is dit in ’n houer geplaas en deur die navorser afgehaal. Die vrae is direk, eenvoudig, maklik verstaanbaar, ondubbelsinnig, nie-afleibaar, objektief opgestel en is daarop gemik om gesigspunte, ervaringe en persepsies oor dokumentering van verpleegsters te verkry.
Betrokkenheid van deelnemers was vrywillig en nie afdwingbaar nie. Data is getabuleer en in histogramme en frekwensies voorgestel. Deur die Chi-square- toets te gebruik, is statisties betekenisvolle assosiasies tussen veranderlikes bepaal.
Bevindinge sluit die volgende in:
Die hospitaalbeleid word toegepas N= 76(95%)
Prosedure t.o.v. dokumentering aangaande verpleegsorg word uitgedra N=67(83,7%)
Verpleegsters het aangedui dat dokumentering op papier, baie papierwerk behels N=45(56,3%)
Die Cerner (rekenaarstelsel) word beskou as die beste stelsel ooit in gebruik vir die dokumentering van verpleegsorg N==44(55%)
Die Mycare stelsel (medisyne bestellingstelsel) word beskou as betroubaar en gebruikersvriendelik, en een waarmee verpleegsters gelukkig is N=68(85%).
Aanbevelings is gemaak, gebaseer op die volgende bevindinge:
Dit is steeds nodig dat verpleegsters die hospitaal se beleidsrigtinge geleer moet word
Verpleegsters moet die korrekte prosedure aangaande die dokumentering van die pasiënt se data geleer word
Verpleegklinici en bestuurders moet die Cerner nagaan ter voldoening van die dokumentering van fisiese waardebepalinge tydens ouditeringe
Die gebruik van papier vir verpleegdokumentering behoort afgeskaal te word deur van die praktyk van papierwerk na elektroniese dokumentering te skuif
Voortdurende bywerking van data, indiensopleiding en monitering van verpleegsters om hulle op die hoogte te hou van die dinamiese aard van rekenaargebruik
Hersiening van die stelsel, foutspeurdery en voorstelle van gebruikers moet op ’n voortdurende basis aandag geniet.
|
82 |
An ideal leadership style for unit managers in intensive care units of private health care institutionsVan der Heever, Mariana 03 1900 (has links)
Thesis (MCur (Nursing Science))--University of Stellenbosch, 2009. / ENGLISH ABSTRACT: The work environment in critical care units in South Africa is hampered by a profound shortage of nurses, heavy workloads, conflict, high levels of stress, lack of motivation and dissatisfaction among the staff. The task of managing a C.C.U. has therefore become a challenge. It is important that unit managers apply a leadership style that matches these challenges. The aim of this study was to investigate the ideal style of leadership.
The objectives set for the study were to identify the ideal leadership style required in the following areas:
administrative functions
education functions
patient care
research
An explorative, descriptive research design was applied, with a quantitative approach to determine the ideal leadership style for unit managers in critical care units of private health care institutions. The research sample consisted of all nurses working permanently in eleven private hospitals in the Cape Metropolitan area. A questionnaire consisting of predominantly closed questions was used for the collection of data, which was collected by the researcher in person. Ethical approval was obtained from the Committee of Human Science Research at Stellenbosch University. Permission to conduct the research was obtained from the institutions and informed consent from the participants. A pilot study was conducted to test the questionnaire at a private hospital which did not form part of the study. A 10% sample of the relevant staff, namely 27 participants were involved in this study. The validity and reliability was assured through the pilot study and the use of a statistician as well as experts in nursing and a research methodologist.
Data was tabulated and presented in histograms and frequencies. Statistical significant associations were drawn between variables, using the Chi-square test.
The Spearman rank (rho) order correlation was used to show the strength of the relationship between two continuous variables.
Findings of the study show that participatory leadership style and transformational leadership approach were valued in all four (4) of the objectives. Emphasis was placed on consultation prior to any decisions. Nurses requested an opportunity to give feedback on a regular basis regarding the unit managers conduct (Chi-square test p = 0.025). They also agreed that unit managers should apply the necessary rules and procedures (Chi-square test p = 0.016). A huge request was made for integrity, trust, impartiality, openness, approachability and particularly honesty. The nurses also maintained that the nurse manager’s behaviour should be congruent.
Furthermore, the results indicate that nurses would like to be empowered by:
being involved in the scheduling of off-duties
taking the lead in climate meetings
being granted opportunities (to all categories of nurses) to attend managerial meetings.
N = 41 (48.2%) of nurses admitted that unit managers would instruct them to cope with insufficient staffing pertaining to ventilated patients, putting them under severe strain and at risk legally.
N = 39 (47%) of nurses admitted that unit managers only consider qualifications and experience in the delegation of tasks if the workload in the unit justifies it. Safe patient care is not always a priority.
N = 99 (96%) of nurses agreed that autocratic behaviour relating to task delegation exists.
Recommendations included the application of transformational leadership and participatory management. The aim to create a healthier, more favourable work environment for critical care nurses will hopefully be attained through applying the ideal leadership style and leadership approach. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die werksverrigtinge in kritieke sorgeenhede in Suid-Afrika word deur ‘n ernstige tekort aan verpleegsters, hoë werklading, konflik, spanning, min motivering en baie ontevredenheid onder verpleeglui gekortwiek. Die leiding en bestuur van ‘n kritieke sorgeenheid is dus nie ‘n maklike taak nie. Dit is dus belangrik dat eenheidsbestuurders ‘n leierskapstyl aan die dag lê wat dié uitdagings doeltreffend aanspreek. Die doel van die studie is dus om ondersoek in te stel na die wenslike leierskapstyl vir kritieke sorgeenhede.
Die doelwitte daargestel is dus om die ideale leierskapstyl in elk van die volgende funksies te bepaal:
administrasie
opleiding
pasiënte-sorg
navorsing
Die ideale leierskapstyl vir eenheidbestuurders in kritieke sorgeenhede in
privaathospitale is bepaal deur ‘n kwantitatiewe benadering met ‘n beskrywende ontwerp toe te pas. Die populasie het alle kritieke sorg verpleeglui ( permanent werksaam by een van elf privaathospitale in die Kaapse Metropool) ingesluit.
Instrumentasie het ‘n vraelys behels (met oorwegend geslote vrae) en data is persoonlik deur die navorser ingevorder. Etiese toestemming is vanaf die Etiese Komitee van die Mediese Fakulteit te Universiteit Stellenbosch verkry asook die hoofde van die verskillende privaathospitale waar navorsing plaasgevind het.
Ingeligte toestemming is ook van elkeen van die deelnemers verkry. Ten einde die vraelys te toets, is ‘n loodstudie by ‘n privaathospitaal ( wat nie by die studie ingesluit was nie) gedoen. Die loodstudie het N = 27 (10%) van die totale populasie behels. Die betroubaarheid en geldigheid van die studie is deur die loodstudie, die gebruik van ‘n statistikus, verpleegdeskundiges en die navorser-metodoloog versterk. Data is getabuleer en in histogramme en frekwensies voorgestel. Deur die Chi-square- toets te gebruik, is statisties betekenisvolle assosiasies tussen veranderlikes bepaal. Ten einde sterkte van verhoudings tussen twee opeenvolgende veranderlikes te bepaal, is die Spearman rangordekorrelasie (rho) aangewend.
Die bevindings van die studie het getoon dat ‘n deelnemende bestuurstyl en transformasie-leierskapbenadering die mees aangewese keuse vir al vier doelwitte is. Die toepassing van veral ‘n deelnemende besluitnemingsproses het groot voorrang geniet, Verpleegkundiges wil daarbenewens ook op ‘n gereelde basis geleentheid hê om terugvoering oor die leierskapgedrag van die eenheidsbestuurder te gee (Chi-square toets p = 0.025). Ook verlang die deelnemers dat eenheidsbestuurders nie reëls en regulasies moet verontagsaam nie (Chi-square toets p = 0.016). ‘n Ernstige versoek is gerig ten opsigte van integriteit met pertinente verwysing na eerlikheid, vertroue, onpartydigheid, deursigtigheid, toeganklikheid en dat die leier se woorde en dade moet ooreenstem.
Die resultate het verder getoon dat verpleegsters graag bemagtig wil word deur:
betrokkenheid in die skedulering van afdienste,
leiding in klimaatsvergaderings te wil neem,
geleentheid te hê om bestuurvergaderings by te woon (alle kategorieë van verpleegkundiges)..
N = 39 (48.2%) van verpleegkundiges het erken dat hulle gedwonge personeeltekorte ten opsigte van geventileerde pasiënte ervaar en dus aan mediese geregtelike risiko’s en onnodige druk blootgestel word.
N 39 (47%) van verpleegkundiges het erken dat eenheidsbestuuders kwalifikasies en ondervinding slegs in ag neem indien die werklading in die eenheid dit toelaat..Veilige pasiëntesorg kry dus nie altyd voorkeur nie.
N = 99 (96%) van verpleegkundiges het erken dat outokratiese gedrag ( wat met werkstoewysing verband hou) wel voorkom.
‘n Transformasie leierskapsbenadering en deelnemende bestuurstyl is dus aanbeveel.
Die hoop word dus uitgespreek dat deur aan die verpleegkundiges se versoeke ten opsigte van die ideale bestuursbenadering en bestuurstyl te voldoen, die werksatmosfeer binne kritieke sorgeenhede toenemend gesonder en dus aangenamer sal word.
|
83 |
Factors influencing communication between the patient diagnosed with cancer of the breast and the professional nursePaterson, Lesley Alison 03 1900 (has links)
Thesis (MCur (Nursing Science))--University of Stellenbosch, 2009. / ENGLISH ABSTRACT: Communication in nursing is to establish a nurse-patient relationship. Some nurses are quite effective at this whilst others are not so effective. The female patient diagnosed with cancer of the breast can face many dilemmas ranging from a physical, psychological and psychosocial domain. Nursing, being an interactive skill, requires the nurse to be able to communicate with the patient. The inability to communicate can hamper this very crucial relationship. For the purpose of this study it was decided to provide an in-depth account of the management of the nurse-patient communication in the ward.
The rationale for choosing this setting (ward) were based on the comprehensive functions of a professional nurse and his/her ability to communicate.
The objectives set for the study were to describe the manner in which professional nurses communicated with the patient diagnosed with cancer of the breast and who underwent a mastectomy, barriers that prohibited the communication and the patient’s perception of the communicative processes.
A quantitative, exploratory and descriptive approach was applied to investigate and describe factors that influence communication between the patient with breast cancer and the professional nurse within a provincial hospital in the Western Cape.
The total population included only female patients diagnosed with cancer of the breast who underwent a mastectomy and who were referred to the breast outpatient clinic. These female patients had to be diagnosed during a twenty month period as of January 2007 to August 2008 and had to be hospitalised within a ward setting after their diagnosis. The population size consisted of 27% of the total population with a 9% refusal rate. A survey was done using a six point Likert scale ranging from strongly disagree, disagree and mildly disagree to mildly agree, agree and strongly agree. The questionnaire consisting of close-ended questions were used for the collection of data and the researcher personally collected data. Ethical approval was obtained from the Committee of Human Science Research at Stellenbosch University and the Department of Health - Cape Town. Consent to conduct the research was obtained from the institution and informed consent from the participants. A pilot study was conducted to test the questionnaire which did form part of the study. A 10% sample of the population, namely 10 participants, was involved in this study. The validity and reliability was assured through the pilot study and the use of a statistician, experts in oncology nursing, an oncology doctor and the research methodologist. Data was tabulated and presented in histograms and frequencies. Statistical significant associations were drawn between variables, using the Chi square test. The Spearman rank (rho) order correlation was used to show the strength of the relationship between two continuous variables.
Findings included statistical significance between the level of schooling and the nurse, who took the respondents at face value and communicated what she deemed necessary (rho=0.29, p=0.00). The respondents also showed concern and disagreed that the ward nurses provide their family with relevant information (p=0.00).
R
ecommendations include:
Nursing education should include a module in communication on a graduate and post graduate level
In-service training programmes should focus on the interpersonal relationship between the nurse and the patient and the importance thereof.
Continuous Quality Improvement should include patient satisfaction surveys.
Awareness campaigns about the importance of communication between the patient and the health professional should be conducted
Developing protocols and policy guidelines that can assist the nursing staff with the communication process.
Since communication is an interactive process it requires skillful conduct. Nurses need to realize the importance communication plays in the health sector and the impact it has on patients, irrespective of whether it is from a verbal or non-verbal content. Effective communication or not can have an everlasting impact. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Kommunikasie in verpleging behels die vestiging van ’n verpleegster-pasiënt verhouding. Sommige verpleegsters is taamlik effektief hierin, terwyl andere nie so effektief is nie. Die vroulike pasiënt wat met borskanker gediagnoseer is, kan baie dilemmas in die gesig staar wat wissel van ’n fisiese, psigologiese tot ’n psigo-sosiale domein. Verpleging, wat ’n interaktiewe vaardigheid is, vereis dat die verpleegster met die pasiënt moet kan kommunikeer. Die onvermoë om te kan kommunikeer, kan hierdie beslissende verhouding belemmer. Vir die doel van die studie is besluit om ’n indringende verslag van die bestuur van die verpleegster-pasiënt kommunikasie in die saal te doen.
Die rasionaal vir die keuse van die omgewing (saal) is gebaseer op die komprehensiewe funksies van ’n professionele verpleegster en sy/haar vermoë om te kan kommunikeer.
Die doelstellings wat uiteengesit is vir hierdie studie is om die manier te beskryf waarop professionele verpleegsters met die pasiënt wat met borskanker gediagnoseer is, en wat ’n mastektomie ondergaan het, omgaan, asook die hindernisse wat kommunikasie en die pasiënt se persepsie van die kommunikatiewe prosesse belemmer het.
’n Kwantitatiewe, verkennende en beskrywende benadering is toegepas om faktore te ondersoek en te beskryf wat kommunikasie tussen die pasiënt met borskanker en die professionele verpleegster in ’n provinsiale hospitaal in die Wes-Kaap beïnvloed.
Die totale bevolking het slegs vroulike pasiënte wat met kanker gediagnoseer is en ’n mastektomie ondergaan het en na die bors buite-pasiënt kliniek verwys is, ingesluit. Hierdie vroulike pasiënte moes gedurende ’n periode van twintig maande vanaf Januarie 2007 tot Augustus 2008 gediagnoseer en gehospitaliseer gewees het in ’n saalomgewing na hul diagnose. Die bevolking grootte het bestaan uit 27% van die totale bevolking met ’n 9% verwerpingskoers. ’n Opname was gedoen wat die ses punt Likert skaal gebruik wat wissel vanaf sterk verskil van mening, verskil en effense verskil van mening tot effens saamstem, saamstem en sterk saamstem. Die vraelys wat uit geslote vrae bestaan, was gebruik vir die insameling van data en die navorser het die data persoonlik gekollekteer. Etiese goedkeuring was verkry van die Raad vir Geesteswetenskaplike navorsing aan die Universiteit van Stellenbosch en die Departement van Gesondheid – Kaapstad. Toestemming om die navorsing uit te voer is verkry van die inrigting en ingeligte toestemming van die deelnemers. ’n Loodsprojek is uitgevoer om die vraelys te toets wat deel van die navorsing uitgemaak het. ’n 10% Steekproef van die bevolking, naamlik 10 deelnemers, was betrokke by die studie. Die geldigheid en betroubaarheid was verseker deur die loodsprojek en die gebruik van ’n statistikus, kenners in onkologie verpleging, ’n onkologiese dokter en die navorsingsmetodoloog.
Data is getabulleer en aangebied in histogramme en frekwensies. Statistiese beduidende assosiasies is gemaak tussen veranderlikes, deur gebruik te maak van die Chi-kwadraat toets. Die Spearman rang (rho) orde korrelasie is gebruik om die sterkte van die verhouding tussen die aaneenlopende veranderlikes te wys.
Bevindings het statistiese beduidendheid ingesluit tussen die vlak van geleerdheid en die verpleegster wat die respondente op sigwaarde geneem het en die kommunikasie wat sy noodsaaklik gevind het (rho=0.29, p=0.00). Die respondente het ook besorgdheid getoon en het nie saamgestem dat die saalverpleegsters hul gesinne van die relevante inligting voorsien het nie (p=0.00).
A
anbevelings sluit in:
Verpleegopleiding behoort ’n module in kommunikasie op graad en nagraadse vlak in te sluit.
Indiensopleidingsprogramme behoort te fokus op die interpersoonlike verhouding tussen die verpleegster en die pasiënt en die belangrikheid daarvan.
Deurlopende kwaliteitsverbetering behoort pasiënt tevredenheidsopnames in te sluit.
Bewusmakingsveldtogte oor die belangrikheid van kommunikasie tussen die pasiënt en die gesondheidsprofesioneel behoort geloods te word.
Protokolle en beleidsriglyne wat die verpleegpersoneel kan help met die kommunikasie proses behoort ontwikkel te word.
Sienende dat kommunikasie ’n interaktiewe proses is, word vaardige gedrag geverg. Verpleegsters behoort die belangrikheid wat kommunikasie speel in die gesondheidssektor te besef en die impak wat dit op die pasiënte het, ongeag of dit verbaal of nie-verbaal is. Effektiewe kommunikasie aldan nie, kan ’n ewigdurende impak hê.
|
84 |
A retrospective analysis of nursing documentation in the intensive care units of an academic hospital in the Western CapeHector, Dawn 03 1900 (has links)
Thesis (MCur (Interdisciplinary Health Sciences. Nursing Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: Critical care nursing is the specialty within nursing that deals with an individual's response to life-threatening problems. These life threatening problems require continuous in-depth assessment and intense therapeutic measures and interventions. The level of nursing care is intense and the amount of documentation is enormous in the intensive care unit. Failure to document any aspects, may threaten the continuity of care and patient safety. Furthermore, it may result in negligence that may result in litigation. The purpose of this study was to retrospectively analyse nursing documentation in the intensive care units of an academic hospital in the Western Cape. The objectives set for this study were to determine whether the documentation of the:
• assessment of the patients were adequate;
• diagnoses were based on the assessment;
• nursing care plans were based on the diagnoses;
• nursing care plans were implemented and
• nursing care plan shows evidence of continuous evaluation
A retrospective exploratory- descriptive research design with a quantitative approach was applied to audit objectively the status of nursing documentation of patients who were admitted to the ICU’s of an academic hospital in the Western Cape in the first 48 hours of admission. Ethical approval was obtained from the University of Stellenbosch and consent from the Chief Executive Officer of the academic hospital to conduct the research in the hospital under study. The research population (N) was the documentation (files) of patients admitted in the ICU’s between 1 July 2008 and 31 December 2008. A stratified sample was drawn consisting of 151 files.
The researcher collected the data personally utilising a pretested audit instrument. The reliability and validity was assured through experts in nursing science and intensive care nursing, a statistician and a research methodologist. A pilot study was conducted to pretest the instrument and the feasibility of the study. Modifications to the instrument were done based on suggestions from the experts and findings of the pilot study. Data analysis included statistical associations between variables using the Chi-square test on a 95% confidence level. Data is presented in the form of figures, tables and frequencies. The findings of the study show that the nursing documentation in the intensive unit is inadequate with the following total mean scores:
• Assessment 62.6%
• Nursing diagnosis 53.1%
• Nursing care plans 37.1%
• Implementation 72.6%
• Evaluation 40.5%.
In conclusion nursing documentation of patients admitted to an ICU is inadequate during the first 48 hours of admission. Poor documentation threatens the safety of patients and demands urgent improvement. Recommendations to improve the documentation include nursing practice supervision, quality improvement programmes, in-service training, evidence based practice and further research. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Kritieke-sorg verpleging is die spesialiteit in verpleging wat betrekking het op die individu se reaksie.op lewensgevaarlike probleme.Hierdie lewensgevaarlike probleme benodig deurlopend deeglike beraming en intense terapeutiese benaderings en intervensies. In die intensiewesorg eenheid is die vlak van verpleegsorg baie intens en die dokumentasie hoeveelheid is enorm. Versuim om enige aspekte van sorg deeglik en akkuraat te dokumenteer, kan die deurlopendheid van sorg sowel as die veiligheid van die pasient bedreig. Verder kan dit tot regsstappe lei as gevolg van nalatigheid. Die doel van hierdie studie was om ‘n retrospektiewe analise van verpleeg dokumentasie in die intensiewe sorgeenhede van ‘n akademiese hospitaal in die Wes Kaap te doen. Die doelwitte van hierdie studie was om vas te stel of die dokumentasie van die:
• beraming van die pasiênt voldoende gedoen is
• verpleegdiagnose gebaseer is op die beraming
• verpleegsorgplan gebaseer is op die diagnose
• implementering van die verpleegsorgplan en
• verpleegsorgplan bewyse toon. van deurlopende evaluasie
‘n Retrospektiewe eksploratiewe-beskrywende navorsingsontwerp met ‘n kwantitatiewe benadering is toegepas ten einde die status van verpleegdokumentasie van pasiente wat toegalaat is tot die intensiewesorg eenhede van ‘n akademiese hospitaal in die Wes Kaap in die eerste 48 uur na toelating te bepaal. Etiese goedkeuring is verkry van die Universiteit van Stellenbosch asook vanaf die Hoof Uitvoerende Beampte van die akademiese hospitaal om die navorsing daar uit te voer.
Die navorsings populasie (N) was die dokumentasie (lêers) van die pasiente wat opgeneem is in die intensiewesorg eenheid tussen 1 Julie 2008 en 31 Desember 2008. ‘n Gestratifieerde steekproef is getrek bestaande uit 151 lêers. Die navorser het die data persoonlik kollekteer deur gebruik te maak van ‘n voortoets oudit instrument. Die betroubaarheid en geldigheid is verseker deur kundiges in verpleegkunde en intensiewesorg verpleging, asook ‘n statistikus en ‘n navorsingsmetodoloog. ‘n Loodstudie is gedoen om die instrument vooraf te toets en om die uitvoerbaarheid van die navorsing te bepaal. Veranderinge is aangebring op grond van die voorstelle van die kundiges sowel as die bevindinge van die loodstudie. Data analise het ingesluit die statistiese assosiasies tussen veranderlikes deur gebruik te maak van die Chi-kwadraat toets tot ‘n 95% sekerheidsvlak. Data is aangebied in die vorm van figure, tabelle en frekwensies. Die bevindinge van die studie wys dat die verpleegdokumentasie in die intensiewesorg eenheid is onvoldoende met die volgende gemiddelde telling:
• Beraming 62.6%
• Verpleegdiagnose 53.1%
• Verpleegsorgplanne 37.1%
• Implementering 72.6%
• Evaluering 40.5%
Ten slotte, verpleegdokumentasie van pasiënte wat tot die intensiewesorg eenheid toegelaat is, is onvoldoende gedurende die eerste 48 uur van toelating. Swak dokumentasie bedreig die veiligheid van pasiënte en verg dringende verbetering. Aanbevelings om die dokumentasie te verbeter sluit in toesig oor verpleegpraktyke kwaliteit verbeteringsprogramme, indiensopleiding, bewysgebaseerde praktyke en verdere navorsing.
|
85 |
Adolescent sexual health in a selected region of NamibiaLukolo, Linda Ndeshipandula 04 1900 (has links)
Thesis (MCur)--Stellenbosch University, 2001. / ENGLISH ABSTRACT: Informal discussions and the work experience of the researcher in the field of
health care raised concerns about the problems regarding the sexual health of
adolescents. This demonstrated the need for an integrated health care system to
promote adolescent sexual health.
Against this background the study was undertaken to:
• Identify the attitudes of adolescents towards sexual health.
• Determine their knowledge of sexual health
• Determine what the practice of sexual health by adolescents entail.
• Provide recommendations where applicable.
Triangulation, which is a combination of qualitative and quantitative research
methods, was used. The findings reflected the following:
• A positive attitude towards sexual health, but adolescents are involved in
high risk sexual behaviour.
• Sub-optimal knowledqë regarding sexual issues.
• A need for sexual education by parents and health workers, especially
nurses.
The following recommendations, are proposed:
• Sex education should start at an age as early as possible, at home, by
parents.
• Health workers should be trained to give proper information and advice to
adolescents about their sexual health.
• Condoms should be freely available and accessible to all the people of
Namibia.
• Adolescents should be actively involved in the promotion of their own
sexual health.
Keywords: Prevention of teenage pregnancy I Sexually transmitted diseases I
HIV I AIDS and Sex education. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Informele besprekings en praktiese ervaring van die navorser in die
gesondheidsorgveld het probleme rakende die seksuele gesondheid van
adolessente uitgewys. Dit het gedui op die behoefte aan 'n geïntegreerde
gesondheidsorgsisteem ten einde die seksuele welsyn van adolessente te
bevorder.
Teen dié agtergrond is die studie onderneem om:
• Die houding van adolessente teenoor seksuele welsyn te bepaal.
• Die kennis van adolessente omtrent seksuele welsyn te bepaal.
• Te bepaal wat die praktyk van seksuele welsyn van adolessente behels.
• Aanbevelings soos van toepassing te maak.
Die metode van triangulasie, wat 'n kombinasie van 'n kwalitatiewe en
kwantitatiewe navorsingsmedotiek is, is gebruik. Die bevindings reflekteer die
volgende:
• 'n Positiewe houding jeens seksuele gedrag, maar adolessente is
betrokke by riskante seksuele ged rag.
• Suboptimale kennis ten opsigte van seksuele kwessies.
• 'n Behoefte aan seksuele onderrig deur ouers en gesondheidswerkers,
veral verpleegkundiges.
Die volgende aanbevelings word voorgestel:
• Onderrig ten opsigte van seksuele gedrag moet op die jongste moontlike
ouderdom deur die ouers tuis gedoen word.
• Gesondheidswerkers moet opgelei word om die regte en relevante advies
en inligting aan adolessente oor te dra rakende hul seksuele gesondheid.
• Kondome moet vrylik beskikbaar en bekombaar wees vir alle inwoners
van Namibië.Adolessente moet aktief betrokke wees in die bevordering van hul eie
seksuele welsyn.
Sleutelwoorde: Voorkoming van tienerswangerskappelseksueel oordraagbare
siektes I MIV I VIGS en seksuele voorligting.
|
86 |
Nursing outcome standards for polytrauma patients with traumatic brain injuries in the Mafikeng districtMoloko, Salaminah S January 2001 (has links)
Thesis (MCUR)--University of stellenbosch, 2001. / ENGLISH ABSTRACT: In trauma the priority is given to identifying the life-threatening injuries and
immediately implementing treatment (Demetriades, 1993:3). Severe trauma
resuscitation and assessment often have to be carried out simultaneously to detect
and treat conditions that are rapidly fatal if not attended to immediately and according
to priority. Urgent priorities in trauma management include maintaining a clear and
patent airway to facilitate respiration and cervical spine protection by avoiding rough
manipulation of the head and neck by supporting the neck with a neck immobiliser.
Any external bleeding has to be controlled by applying direct pressure to the wound.
Cardiovascular problems, for example shock or myocardial infarction, respiratory
problems and hypoxia which are detrimental, particularly in the case of head injury,
should be excluded. A detailed head-to-toe examination which includes the head,
neck, chest, abdomen, back, musculo-skeletal system, rectum and vagina has to be
performed.
For the head-injured patient, correct any condition, which may complicate the existing
head injury, for example hypoxia, shock, pneumothorax and fractures of long bones or
pelvis. Implement the A (airway), B (breathing), C (circulation), D (disability,
neurological and drugs) and E (environment) for structured management of the
patient.
Muller's, (1996) two-phase model was utilised to formulate and validate nursing
outcome standards. In phase one literature was explored to develop provisional
standards on polytrauma patients with traumatic brain injuries. In phase two the
provisional standards were validated by experts (doctors and nurses) in critical care,
trauma and emergency nursing including nurses and a doctor working in the casualty
department of a provincial hospital in Mafikeng. Final standards were formulated and
adapted accordingly.
Standards for the management of a polytrauma patient with traumatic brain injuries
included:
A safe environment for patients, nurses and doctors
Primary survey in casualty department which includes the maintenance of
airway, breathing, circulation, disability/ neurological, drugs and exposure
The secondary survey that includes the head to toe examination, definitive
orthopaedic care and stabilisation before transfer to the intensive care unit
A standard on all relevant equipment which might be needed in case the patient goes
into cardiac arrest on the way to the intensive care unit, was also formulated. The
standard on documentation included the primary and secondary survey in the casualty
department, transport to the intensive care unit, activities and the condition of the
patient. The final standards dealt with the accurate handing over of the patient to the
intensive care personnel.
The following recommendations were made:
• Implement the outcome standard by means of a quality improvement programme
through a top-down approach.
• Provide training: Nurses and doctors have an obligation to render quality care,
therefore they have the right to be trained in emergency procedures.
• All registered nurses working in the casualty or emergency departmentsshould be
trained in at least Basic Life Support (CPR), Advanced Cardiac Life Support
(ACLS), Advanced Paediatric Life Support (APLS) and Advanced Trauma Life
Support (ATLS) while waiting to be sent for the trauma-nursing course.
• Improve infection control measures in the casualty department
• Emergency drugs must always be available.
• Improve the on-call system.
• Formulate a policy on sharing of the equipment by both casualty and ICU staff.
• Motivate for the necessary equipment.
Implement procedures for debriefing of staff, the evaluation of actions during
resuscitation and implement measures for psychological support of the family.
• For further research, implement and test a training programme whereby nurses
can formulate their own standards.
• Evaluate whether the standards have improved the quality of trauma care, and
develop standards for leu nursing of the brain injured patient and the rehabilitation
of polytrauma patients with traumatic brain injuries
The uniqueness of the study lies in the fact that no formal outcomes standard for
trauma patients with traumatic brain injuries have been developed in any of the North
West Provincial hospitals. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die identifisering van lewensbedreigende beserings en die onmiddellike
implementering van behandeling, is in trauma 'n eerste prioriteit (Demetriades, 1993:
3). Resussitasie en die beraming van erge traumagevalle noodsaak in baie gevalle,
gelyktydige hantering. Sou hierdie hantering nie gelyktydig en onmiddellik volgens
prioriteit plaasvind nie, kan dit noodlottige gevolge inhou. Belangrike prioriteite in
traumabehandeling sluit in, die instandhouding van 'n patente lugweg om asemhaling
te onderhou asook die beskerming van die servikale rugmurgkolom, deur die ruwe
manipulasie van die kop en nek te vermy deur die implementering van 'n nekimmobiliseerder.
Kardiovaskulere probleme, byvoorbeeld skok of miokardiale
infarksie, asook respiratoriese probleme wat lewensbedreigend vir die pasient met 'n
hoofbeseering is, moet uitgesluit word. 'n Gedetailleerde van kop-tot-tone ondersoek,
wat die kop, nek, borskas, abdomen, rug, muskulo-sketale stelsel, rektum en vagina
insluit, moet uitgevoer word.
In die pasient met hoofbeserings moet enige toestand byvoorbeeld frakture van die
langbene of die pelvis, skok of 'n pneumothorax, eers behandel word. Implementeer
die A (Iugweg - "airway"), B (asemhaling - "breathing"), C (sirkulasie -"circulation"), D
(gestremdheid - "disability", neurologies- "neurological" en drogerye-"drugs") en E
(omgewing - "environment") vir die gestruktureerde behandeling van die pasient.
Die twee fase model van Muller (1996) is gebruik vir die formulering en validering van
die verpleeguitkomsstandaarde. In fase een is die literatuur verken om die voorlopige
standaarde vir polytrauma pasiente met traumatiese breinbeserings te ontwikkel. In
fase twee is die voorlopige standaarde gevalideer deur kundiges (dokters en
verpleegkundiges) in kritieke sorg, trauma en noodverpleging. Die verpleegkundiges
en dokter wat werksaam is in die ongevalle-eenheid van 'n plaaslike provinsiale
hospitaal in Mafikeng is ook ingesluit. Finale standaarde is geformuleer en
dienooreenkomstig aanvaar.
Die standaarde vir die politrauma pasient met traumatiese breinbeserings, sluit in:
'n Veilige omgewing vir pasiente, verpleegkundiges en dokters.
Die prirnere beraming in ongevalle ten opsigte van instandhouding van die
lugweg, asemhaling, sirkulasie, gestremdheid, drogerye en blootstelling.
Die sekondere beraming: wat behels die kop-tot-tone ondersoek.
Definitiewe ortopediese behandeling en stabilisering voor oorplasing na die
intensiewe-sorg-eenheid.
'n Standaard met betrekking tot die nodige toerusting wat benodig mag word tydens 'n
hart stilstand, oppad na die intensiewe-sorg-eenheid, is ook geformuleer. Die
standaard ten opsigte van dokumentasie sluit die primere, en sekondere beraming,
vervoer na die intensiewe-sorg-eenheid, aktiwiteite en toestand van die pasient, in.
Die finale standaarde is gebaseer op die oorhandiging van die pasient aan die
intensiewe-sorg-personeel.
Die volgende aanbevelings word gemaak:
• Implementeer die uitkomsstandaarde deur middel van 'n gehalteverbeteringsprogram
deur gebruik te maak van 'n "top-down" benadering -,
• Voorsien opleiding: Verpleegkundiges en dokters het 'n verpligting om gehaltesorg
te lewer, hulle het dus 'n reg om onderrig te ontvang in noodprosedures, en verder
het die pasient die req op gehalter noodbehandeling.
• Aile geregistreerde verpleegkundiges wat in die ongevalle en die noodafdeling
werk, behoort opgelei word in ten minste basiese lewensondersteuning (CPR),
Gevorderde Trauma Lewens Ondersteuning (ACLS), Gevorderde Pediatriese lewensondersteuning (APLS) en Gevorderde Trauma lewensondersteuning
(ATLS), terwyl gewag word om die trauma verpleegkundigekursus te deurloop.
• Verbeter mteksiebeheermaatreels in ongevalle.
• Noodmedikasie moet ten aile tye beskikbaar wees.
• Verbeter die op-roepstelsel ("on cali").
• Formuleer 'n beleid oor die gesamentlike gebruik van toerusting deur beide
ongevalle- en intensiewe-sorg-eenheid-personeel.
• Motiveer vir die nodige toerusting.
• Implementeer prosedures om personeel to te laat vir ontlonting (debriefing), die
evaluering van aksies tydens die resusitasie prosedure en implementeer metodes
vir die sielkundige ondersteuning van die familie.
• Ten opsigte van verdere narvorsing behoort 'n opleidingsprogram qeunplernenteer
en getoets te word met betrekking tot verpleegkundiges wat hulle eie standaarde
will formuleer.
• Evalueer of die standaarde die gehalte van traumasorg verbeter het en ontwikkel
standaarde vir intensierwe-sorg-verpleging van die breinbeseerde pasient asook
die rehabilitasie van politrauma pasiente met traumatise breinbeesering.
Die unieke bydra van die studie word gevind in die feit dat daar nog geen
gerformaliseerde uitkomstandaarde vir traumapasiente met breinbeseerings in enige
van die Noord Wes Provinsie se hospitale ontwikkel is nie.
|
87 |
Knowledge of students in higher education regarding contraceptionKitshoff, Carine 12 1900 (has links)
Thesis (MCur (Interdisciplinary Health Sciences. Nursing Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: South Africa’s Department of Health has stated that knowledge about contraception and reproduction is
generally poor, mentioning the substantial uncertainty and misperceptions concerning contraception
(Department of Health, 2003:10). Students in higher education institutions are presumed to have a
generally higher level of awareness of accessible methods regarding contraception and emergency
contraception, but the request rate for the termination of pregnancy among students in higher education
remains high (Roberts et al., 2004:441). The researcher identified a need for a study to assess students’
knowledge of contraception and emergency contraception. The goal of this study was to explore the
scope of undergraduate students’ knowledge on the matter and to determine to what extent students
make use of contraception and emergency contraception. In this study a quantitative approach with an
explorative-descriptive research design was applied.
The target population of this study included all the full-time undergraduate students at a particular
university in South Africa (N=15 872). A non probability, convenience sample was used to select a
sample size of 200 undergraduate students at the particular university. Reliability and validity were
assured by means of a pilot test conducted over a period of two weeks. The researcher personally
collected the data which was gathered by means of self-administered questionnaires. Ethical clearance
for this study was obtained from the University Health Research Ethics Committee. As university
students were involved this study, consent was also obtained from the university’s Director of
Institutional Research.
The raw data was entered on a Microsoft Excel spreadsheet. A statistician from the University Centre
for Statistical Consultation was consulted regarding the analysis of the data by making use of Statistica
version 9-software. Quantitative data was presented in histograms and tables, while qualitative data
was analysed by means of Tesch’s approach. The overall conclusion was that students at a higher
education institution generally had a sound knowledge of contraception, but that their knowledge of
emergency contraception was poor. The overall recommendation was that students should be provided
with accurate, specific information regarding contraception and emergency contraception, and that this
information would need to be user friendly, easily accessible and widely available in order to decrease
students’ misperceptions about contraception. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Suid-Afrika se Departement van Gesondheid het die stelling gemaak dat kennis oor kontrasepsie en
voortplanting oor die algemeen gebrekkig is en dat daar baie onsekerheid en wanopvattings oor
kontrasepsie bestaan (Department of Health, 2003:10). Studente aan hoëronderwysinstellings is
veronderstel om ‘n algemene hoër vlak van bewustheid te hê omtrent toeganklike metodes van
kontrasepsie en noodkontrasepsie, maar die aantal versoeke vir die terminasie van swangerskappe is
steeds hoog onder hoëronderwysstudente (Roberts et al., 2004:441). Die navorser het die behoefte
geïdentifiseer aan `n studie om studente se kennis betreffende kontrasepsie en noodkontrasepsie te
bepaal. Die doel van die studie was om die omvang van studente se kennis te ondersoek en vas te stel
tot watter mate voorgraadse studente van kontrasepsie en noodkontrasepsie gebruik maak. In hierdie
studie is ‘n kwantitatiewe benadering met ‘n ondersoekend-beskrywende navorsingsontwerp gevolg.
Die teikenpopulasie van die studie het alle voltydse voorgraadse studente aan ‘n Universiteit in die
Wes-Kaap (N=15 872) ingesluit. ‘n Niewaarskynlike, gerieflikheidsteekproef is gebruik om ‘n
steekproefgrootte van 200 uit die voorgraadse studente van die betrokke universiteit te selekteer.
Betroubaarheid en geldigheid is deur ‘n loodsstudie verseker. Die loodsstudie het oor ‘n periode van
twee weke plaasgevind. Die navorser het die data wat deur middel van self-geadministreerde vraelyste
ingewin is, persoonlik ingesamel. Etiese toestemming vir die studie is van die universiteit se Etiese
Komitee vir Gesondheidsnavorsing verkry. Aangesien universiteitstudente by die studie betrokke was,
is toestemming ook van die Direkteur van Institusionele Navorsing van die betrokke universiteit
bekom.
Die rou data is op ‘n Microsoft Excel werkblad ingevoer. ‘n Statistiese ontleder van Stellenbosch
Universiteit se Sentrum vir Statistiese Konsultasie is geraadpleeg omtrent die analise van data met
behulp van Statistica weergawe 9-sagteware. Kwantitatiewe data is voorgestel deur histogramme en
tabelle, en die kwalitatiewe data is geanaliseer deur middel van Tesch se benadering. Die
hoofbevindinge was dat studente aan ‘n hoëronderwysinstelling se kennis van kontrasepsie oor die
algemeen goed was, maar dat hulle nie voldoende kennis oor noodkontrasepsie gehad het nie. Die
hoofaanbeveling was dat studente voorsien moet word van akkurate, spesifieke inligting rakende
kontrasepsie en noodkontrasepsie, en dat die inligting verbruikersvriendelik, maklik toeganklik en wyd
beskikbaar moet wees om studente se wanopvattings ten opsigte van kontraseptiewe middels te
verminder.
|
88 |
n Evaluering van die voorkoms van perineale trauma tydens verlossings in openbare gesondheidsinstellings in die Wes-Kaap : 'n verpleegkundige perspektiefSmit, Ilze 04 1900 (has links)
Thesis (MCur)--Stellenbosch University, 2003 / ENGLISH ABSTRACT: It appears that registered midwives prefer not to cut episiotomies which results in an
increase in perineal tears. This may be the case as a result of current controversies
regarding episiotomies, lack of suturing skills due to insufficient training and
evaluation, or the fact that the necessity of an episiotomy are not recognised
timeously. In light of this the incidence of perineal trauma during deliveries in public
healthcare institutions in the Western Cape was evaluated from a nursing
perspective. The midwife can playa significant role in the prevention of unnecessary
perineal trauma by applying particular precautions in practice.
Triangulation was used as the research method. Seven public healthcare institutions
in the Western Cape were included in this study. Nurses completed 45
questionnaires while 33 deliveries and 25 cases of suturing of perineal wounds were
evaluated according to a pre-compiled checklist. Semi-structured interviews were
conducted with registered midwives and medical practitioners involved in the training
of nursing students.
According to findings it appears that nurses do not recognise the risk factors to be
contributory causes of perineal tears. Furthermore, it appeared that 46% of
registered midwives did not feel competent enough to suture perineal wounds.
Disparities were identified pertaining to the training of student nurses as well as the
continuous training and evaluation of registered midwives regarding the suturing of
perineal wounds.
It is recommended that a uniform policy should be formulated concerning guidelines
for the cut and suturing of episiotomies and lacerations. Furthermore, a uniform
classification system regarding perineal trauma should be formulated as well as a
uniform system to evaluate the competency of midwives. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Dit blyk dat geregistreerde vroedvroue nie graag 'n episiotomie knip nie, met 'n
gevolglike toename in perineale skeure. Dit is moontlik as gevolg van die huidige
kontroversie betreffende episiotomies, óf hegtingsvaardighede wat nie voldoende is nie
te wyte aan gebrekkige opleiding en evaluering, óf die noodsaaklikheid van 'n
episiotomie word nie betyds ingesien nie. In die lig hiervan is die voorkoms van
perineale trauma tydens verlossings in openbare gesondheidsinstellings in die Wes-
Kaap vanuit 'n verpleegkundige perspektief geëvalueer. Die vroedvrou kan 'n
beduidende rol speel in die voorkoming van onnodige perineale trauma deur die
toepassing van sekere maatreëls in haar praktykvoering.
Triangulasie is as navorsingsmetode gebruik. Sewe openbare gesondheidsinstellings in
die Wes-Kaap is in hierdie studie ingesluit. Vyf-en-veertig vraelyste is deur
verpleegkundiges voltooi terwyl 33 bevallings en 25 hegtings van perineale wonde
volgens 'n voorafopgestelde kontrolelys geëvalueer is. Semi-gestruktureerde
onderhoude is gevoer met geregistreerde vroedvroue en geneeshere wat by die
opleiding van verpleegstudente betrokke is.
Volgens die bevindings blyk dit dat verpleegkundiges nie die risikofaktore as
aanleidende oorsake van perineale skeure herken nie. Hulle verkies ook om nie
episiotomies te knip nie en sal eerder 'n perineale skeur heg. Dit het verder geblyk dat
46% van die geregistreerde vroedvroue nie bevoeg gevoel het om perineale wonde te
heg nie.
Leemtes is geïdentifiseer ten opsigte van die opleiding van studentverpleegkundiges
asook voortgesette opleiding en evaluering van geregistreerde vroedvroue ten opsigte
van hegtingstegnieke.
Aanbevelings sluit in dat 'n eenvormige beleid geformuleer moet word ten opsigte van
die riglyne vir die knip en hegtings van episiotomies en skeure, 'n eenvorminge
klassifikasiesisteem van perineale trauma asook 'n stelsel van evaluering van
geregistreerde vroedvroue se bevoegdheid.
|
89 |
A survey of patient safety culture in an operating room setting in Abu DhabiChellan, Jamila 12 1900 (has links)
Thesis (MCur (Interdisciplinary Health Sciences. Nursing Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: Patient safety remains one of the biggest challenges to healthcare organizations. With the escalation in health care costs due to medical errors, many organizations are adopting a number of strategies like the keeping of electronic medical records, the use of medication bar coding, instituting protocol for common procedures and checklists. Although each of these interventions has had a positive impact, problems of preventable medical errors still persist in many health care organizations throughout the world. In order to combat this, a small but increasing number of organizations are trying out basic technology as a low cost solution for patient safety in order to adopt this culture. Approval was given to the researcher to conduct an assessment of the safety culture in a specialized obstetric and gynecology operating room setting in Abu Dhabi. The aim of the study was to explore the patient safety culture and the contributing factors influencing patient safety in the operating room, as part of the preparations for accreditation by the Joint Commission International. A quantitative descriptive survey as research design was implemented for this purpose. In May 2010 the researcher surveyed the entire population of operating room staff, i.e. 250 participants, following a pilot study consisting of 10% of the total sample. The popular hospital wide survey questionnaire of the Agency for Healthcare Research and Quality (AHRQ) was adjusted and used to assess the safety culture among the operating room staff. The survey measured four common dimensions of patient safety, namely an overall perception and grade of patient safety, and the frequency and number of events reported. Further sub-dimensions were also measured in terms of leadership support, team work, and communication. A total of 118 completed questionnaires were received, which represents a 52% response rate. All of the participants had direct interaction or contact with patients.
The composite overall score for the perception of safety was 48%. Although findings of the survey indicate that the operating room has patient safety problems, the findings also show much positive strength in the operating room and the organization as a whole. The positive composite scores are reflected in the findings of 74% for hospital management support for patient safety, 70% for teamwork within the units, and 61% for teamwork across hospital units, and 60% for feedback and communication regarding medical errors. The implications of the survey findings were taken into consideration in order for the organization to comply with the requirements for the Joint Commission International’s recertification with the focus on staff education and improving safety standards. / AFRIKAANSE OPSOMMING:Pasiëntbeveiliging bly een van de grootste uitdagings vir gesondheidsorganisasies. Met die toename in onkoste vir gesondheidsorg vanweë mediese misstappe, pas baie organisasies ’n aantal strategieë toe, soos die byhou van elektroniese mediese rekords, die aanbring van strepieskodes op medisyne, die daarstelling van protokolle vir algemene prosedures en kontrolelyste. Alhoewel elkeen van hierdie intervensies ’n positiewe impak gehad het, bestaan probleme vanweë mediese misstappe nog steeds in vele gesondheidsorg organisasies dwarsoor die wêreld. Om dit te voorkom, probeer ’n klein, maar toenemende aantal organisasies om ‚n kultuur van basiese tegnologie as ’n lae-koste oplossing vir pasiëntbeveiliging te kweek. Toestemming is aan die navorser gegee om ’n assessering te doen van die veiligheidskultuur in ’n gespesialiseerde verloskundige en ginekologiese operasiesaal in Abu Dhabi. Die doel van hierdie studie is om die pasiëntveiligheidskultuur te ondersoek, asook die bydraende faktore wat pasiëntbeveiliging in die operasiesaal beïnvloed as deel van die voorbereiding vir akkreditasie deur die Gesamentlike Kommissie Internasionaal (GKI). ’n Kwantitatiewe, beskrywende opname as navorsingsontwerp is toegepas vir hierdie doel. Gedurende Mei 2010 het die navorser ’n opname van die totale populasie van die operasiesaalpersoneel gedoen, naamlik 250 deelnemers, na ’n loodsondersoek wat 10% van die totale steekproef uitgemaak het. Die bekende Agentskap vir Gesondheidsnavorsing en Kwaliteit (AGNK) se hospitaalwye opnamevraelys is aangepas en gebruik om die veiligheidskultuur in die operasiesaal te assesseer. Die opname het vier algemene dimensies van pasiëntveiligheid gemeet, naamlik ’n algemene persepsie en gradering van pasiëntveiligheid, as ook die frekwensie en die aantal ongunstige gebeure wat plaasvind. ’n Totaal van 118 voltooide vraelyste is ontvang wat ’n 52% responskoers verteenwoordig. Al die deelnemers het direkte interaksie of kontak met pasiënte.
Die samegestelde algehele telling van persepsie van veiligheid is 48%. Alhoewel bevindinge van die opname aandui dat die operasiesaal pasiëntveiligheidsprobleme het, wys bevindinge ook baie positiewe aspekte in die operasiesaal en die organisasie as ’n geheel uit. Die positiewe samegestelde telling word gereflekteer in die bevindinge van 74% vir ondersteuning vanaf die hospitaalbestuur vir pasiëntbeveiliging, 70% vir spanwerk binne die eenhede, 61% vir spanwerk dwarsoor die hospitaaleenhede en 60% vir terugvoering en kommunikasie ten opsigte van mediese misstappe. Die implikasies van die opname se bevindinge is in ag geneem ten einde die organisasie in staat te stel om te voldoen aan die Gesamentlike Kommissie Internasionaal se hersertifisering met die fokus op personeelopleiding en verbetering van veiligheidstandaarde.
|
90 |
An exploration of a personal-professional developmental programme for pre-registration nurses from a multicultural settingCronje, Sarah 12 1900 (has links)
Thesis (MCur (Interdisciplinary Health Sciences. Nursing Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: A nurse has to develop certain concepts, attitudes, knowledge and skills in nursing. For the
purpose of this study the researcher explored a private nursing school in the Southern Cape with
the focus on their personal-professional developmental (PPD) programme. The researcher
explored the feasibility of this programme by describing the pre-registration nurses’ perceptions
on the value and contribution of the programme to their personal and professional development.
In particular, the exploration addressed the nurses from a multicultural setting who found it
difficult to adapt to the nursing norms, values or working culture. This was done in order to
make a difference in the nature of the above-mentioned programme so that it would suit the
nurses from different cultures and also set up a programme which will ensure quality nursepatient
care through enhanced communication skills, empathy and critical thinking abilities. The
objectives set for this study were to explore the perceptions of pre-registration nurses from a
multicultural setting who were involved in this programme in order to determine whether the
PPD programme contributed to their life enrichment and level of knowledge and to explore the
perceptions of the professional nurses supervising the pre-registration nurses with regard to
additional knowledge, skills and attitudes gained after the completion of the PPD programme. A
quantitative research approach with a smaller qualitative component and a descriptive design was
selected. The population for this study comprised all the pre-registration nurses of the abovementioned
school (N=120) and all the professional nurses who worked closely with the preregistration
nurses (N=27). A structured questionnaire and semi-structured interviews were used
to collect the data. The sample of pre-registration nurses who took part included the entire
population (n=120). The non-probability purposive sampling of the professional nurses who took
part in this study comprised 14 participants. Reliability and validity were assured by means of a
pre-test of the questionnaire and the use of experts in nursing education, research methodology
and statistics. Data were collected personally by the researcher. Ethical approval was obtained
from Stellenbosch University and the head of the particular private hospital. Informed written
consent was obtained from the participants. It seemed that the multicultural pre-registration
nurses felt the PPD programme was effective and contributed to the skills they needed to be
passionate and knowledgeable nurses. On completion of the study key recommendations were
made regarding the improvement of communication between pre-registration nurses and
management at ward level, the implementation of a structured programme with measurable, accessible outcomes, and the provision of classes in computer literacy as well as basic research
skills. / AFRIKAANSE OPSOMMING: ʼn Verpleegster moet sekere konsepte, houdings, kennis en vaardighede in die verpleegkultuur
ontwikkel. Vir die doel van die studie het die navorser ’n privaat verpleegskool in die Suid-Kaap
ondersoek wat hul toespits op ’n unieke persoonlike professionele ontwikkelingsprogram (PPO).
Die lewensvatbaarheid van hierdie program, asook die vlak van kennis wat die voorgraadse
verpleegsters bereik het en ná voltooiing van die program op pasiënte toepas, is deur die navorser
ondersoek. Hierdie program het ten doel om voorgraadse verpleegsters bevoeg te verklaar t.o.v.
lewensverryking betreffende kommunikasievaardighede, empatie en kritiese denke. Die doel van
die studie was om die persepsies van multikulturele voorgraadse verpleegsters ten opsigte van
die genoemde program vas te stel ten einde te bepaal of hierdie program wel bygedra het tot hul
lewensverryking en vlak van kennis. Persepsies van professionele verpleegkundiges onder wie se
toesig hierdie genoemde verpleegsters werksaam was, is ondersoek om vas te stel of voorgraadse
verpleegsters addisionele kennis, vaardighede, empatie en kritiese denke met behulp van die
program bekom het. ’n Kwantitatiewe studie met ʼn kleiner kwalitatiewe komponent en ʼn
beskrywende ontwerp is gekies. Die populasie het bestaan uit al die voorgraadse verpleegsters
van die genoemde skool (N=120) en al die professionele verpleegkundiges wat betrokke is by
bogenoemde verpleegsters (N=27). ’n Gestruktureerde vraelys en semi-gestruktureerde
onderhoude is gebruik om data in te samel. Die totale populasie verpleegsters is ingesluit in die
studie (n=120). ’n Nie-waarskynlikheids- doelgerigte steekproef van professionele
verpleegkundiges wat deelgeneem het was 14. Geldigheid en betroubaarheid is verseker deur die
uitvoer van ʼn vooraf toetsing van die vraelys, asook deur kenners in verpleegonderrig,
navorsingsmetodologie en statistiek te konsulteer. Data is persoonlik deur die navorser
ingesamel. Etiese goedkeuring is van die Universiteit Stellenbosch en die hoof van die spesifieke
privaat hospitaal verkry. Geskrewe ingeligte toestemming is van al die deelnemers verkry. Dit
wil voorkom asof die voorgraadse verpleegsters in die multikulturele werksomgewing van
mening was dat die PPO-program effektief bygedra het tot hul passie vir verpleging en hulle
verryk het met kennis. Ná afloop van die studie is die hoof-aanbevelings gedoen ten opsigte van
verbeterde kommunikasievaardighede tussen voorgraadse verpleegsters en bestuur op grondvlak,
die instelling van ’n gestruktureerde program met meetbare, bereikbare uitkomste, asook die
aanbieding van rekenaarklasse en basiese navorsingsklasse.
|
Page generated in 0.0545 seconds