Το κύριο θέμα της εργασίας είναι η μοντελοποίηση και η αριθμητική επίλυση μη- μόνιμων και μεταβατικών φαινομένων ροής σε αγωγούς μεταφοράς και δίκτυα διανομής φυσικού αερίου. Το φυσικό αέριο είναι ένα σύγχρονο καύσιμο το οποίο έχει μεγάλες ενεργειακές εφαρμογές καλύπτοντας σε μεγάλο ποσοστό το ενεργειακό ισοζύγιο μιας χώρας. Είναι ένα αέριο και φυσικό καύσιμο για τη μεταφορά του οποίου από τα σημεία άντλησης του, έχει δημιουργηθεί ένα πολύπλοκο διεθνές δίκτυο. Το δίκτυο αυτό συνδέεται με τα εθνικά τοπικά δίκτυα που το διανέμουν στους καταναλωτές. Τα πολύπλοκα αυτά δίκτυα αν και σχεδιάζονται για λειτουργία σε μόνιμη ροή στην πραγματικότητα λειτουργούν υπό μη-μόνιμες συνθήκες. Οι μεταβολές και οι αιχμές στις καταναλώσεις κατά τη διάρκεια μια μέρας, η εκκίνηση ή το κλείσιμο των συμπιεστών ή των σταθμών ρύθμισης της ροής, η αστοχία συσκευών του δικτύου ή και αγωγών είναι μερικοί από τους παράγοντες οι οποίοι προκαλούν σημαντικές μεταβολές στη ροϊκή συμπεριφορά αυτών των συστημάτων. Η υπολογιστική προσομοίωση και η ακριβής πρόβλεψη αυτών των ακραίων ροϊκών καταστάσεων είναι πολύ σημαντική για τη σωστή και οικονομική λειτουργία αυτών των δικτύων. Για την ανάλυση αυτών των φαινομένων η παρούσα εργασία διαρθρώθηκε σε οκτώ κεφάλαια. Στο κεφάλαιο 1 γίνεται ο ορισμός του προβλήματος και η περιγραφή των ροϊκών συνθηκών που διέπουν τα δίκτυα φυσικού αερίου. Στο κεφάλαιο 2 γίνεται εκτεταμένη διερεύνηση στην πρότερη ερευνητική προσπάθεια πάνω σε αυτό το θέμα. Στο κεφάλαιο 3 καταστρώθηκε το μαθηματικό μοντέλο το οποίο προσομοιώνει με επιτυχία τέτοιες ροϊκές καταστάσεις. Εν συνεχεία στα κεφάλαια 4 και 5 αναπτύσσονται αριθμητικές μέθοδοι κατάλληλες για την επίλυση αυτού του μοντέλου. Είναι μέθοδοι κατάλληλες για τον αρχικό σχεδιασμό των αγωγών μεταφοράς (κεφάλαιο 4) όσο και ανώτερης τάξης για πιο ακριβείς υπολογισμούς (κεφάλαιο 5). Στο κεφάλαιο 6 γίνεται η παρουσίαση του αλγόριθμου, για την επέκταση των μεθόδων που αναπτύχθηκαν στα κεφάλαια 4 και 5 για την επίλυση δικτύων πολλών αγωγών και κόμβων. Εν συνεχεία στο κεφάλαιο 7 γίνεται πειραματική διερεύνηση σε εργαστηριακές εγκαταστάσεις αγωγών αερίου που προσομοιώνουν μεταβατικά φαινόμενα ροής. Στο κεφάλαιο 8 γίνεται μια εκτεταμένη επισκόπηση και συγκεντρώνονται τα βασικά συμπεράσματα που προέκυψαν από το σύνολο της ερευνητικής εργασίας. Τέλος γίνονται προτάσεις για την περαιτέρω συνέχιση του ερευνητικού έργου πάνω στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. / The main subject of the present study is the modelling and the numerical simulation of unsteady and transient flow phenomena in natural gas transmission pipelines and distribution networks. Natural gas is a modern fuel which has serious energy applications covering in big percentage the energy balance of many countries. It is a gas and natural fuel for the transport of which from his points of pumping, has been created a complicated international network. This network is connected with the national local networks that distribute it to local consumers. These complicated networks even if they are designed for operation in steady flow conditions actually work under unsteady conditions. The changes and the peaks of the demand at the duration of a day, the start or the sudden stop of compressors or regulation stations, the failure of network appliances are few of the factors which cause important changes in the flow behaviour of these systems. The simulation and the precise forecast of these extreme flow situations are very important for safe, reliable and economic operation of these networks. For the analysis of these phenomena the present work was structured in eight chapters. In chapter 1 become the definition of problem and the description of flow conditions that rule the natural gas networks. In chapter 2 becomes extensive investigation in the previous research effort on this subject. In chapter 3, the mathematic model which simulates with success such flow situations is defined. Further more in chapters 4 and 5 numerical methods suitable for the numerical solution of this model were developed. These methods are suitable for the initial design of pipelines (chapter 4) as much for more precise calculations (chapter 5). In chapter 6 an improved algorithm for the simulation if complicated networks with many pipes and nodes is presented. The numerical solution of the transient network conditions based on the methodology that developed in previous chapters. In chapter 7 experimental investigations of transient flow phenomena in pipe networks was carried out in laboratory installations. In chapter 8 an extensive review of the basic conclusions was presented, combined with proposals for further research.

Traditional risk-based decision-making processes have limitations that often compromise the management of technological hazards. The research is organized into three major components. Firstly, it investigates concepts and thinking outside the literature on risk regulation that offer opportunities to improve risk-based processes, such as governance and risk governance, environmental and social justice, vulnerability, resilience, complex systems, ethics, and the precautionary principle. Secondly, identified opportunities to improve risk-based approaches are assessed in the context of the Brazilian environmental licensing process for gas and oil transmission pipelines. The Brazilian case study is explored through interviews and surveys with thirty-two key stakeholders, aimed at describing and understanding the situation. Finally, it is discussed how the implications of the proposed conceptual framework and findings from the case study contribute to the theoretical perspectives on technological risk regulation. The research advocates that (1) regulatory processes for technological hazards need to effectively incorporate ‘human systems’ into their routines as a way to become more holistic; (2) decision-making processes need to strengthen the transition from assessment of risks to management of exposure; (3) regulators need to shift focus to the management of exposure as opposed to the current facility-centered management of risks; (4) this transition is facilitated if the regulatory process has an independent routine for management; and (5) a resilience plan, encompassing components from risk management and land-use planning, articulates the interaction between people and hazardous facilities, that share a common space, towards better practices to effectively manage exposure to risks. Considering these five points, the research suggests an adaptation of the Risk Governance Model for the regulation of hazardous linear installations.

Traditional risk-based decision-making processes have limitations that often compromise the management of technological hazards. The research is organized into three major components. Firstly, it investigates concepts and thinking outside the literature on risk regulation that offer opportunities to improve risk-based processes, such as governance and risk governance, environmental and social justice, vulnerability, resilience, complex systems, ethics, and the precautionary principle. Secondly, identified opportunities to improve risk-based approaches are assessed in the context of the Brazilian environmental licensing process for gas and oil transmission pipelines. The Brazilian case study is explored through interviews and surveys with thirty-two key stakeholders, aimed at describing and understanding the situation. Finally, it is discussed how the implications of the proposed conceptual framework and findings from the case study contribute to the theoretical perspectives on technological risk regulation. The research advocates that (1) regulatory processes for technological hazards need to effectively incorporate ‘human systems’ into their routines as a way to become more holistic; (2) decision-making processes need to strengthen the transition from assessment of risks to management of exposure; (3) regulators need to shift focus to the management of exposure as opposed to the current facility-centered management of risks; (4) this transition is facilitated if the regulatory process has an independent routine for management; and (5) a resilience plan, encompassing components from risk management and land-use planning, articulates the interaction between people and hazardous facilities, that share a common space, towards better practices to effectively manage exposure to risks. Considering these five points, the research suggests an adaptation of the Risk Governance Model for the regulation of hazardous linear installations.