Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία ασχολείται με τη γεωλογική, πετρογραφική, ορυκτοχημική και γεωχημική μελέτη των οφιολιθικών πετρωμάτων της περιοχής ανάμεσα στη Βέροια και στη Νάουσα. Κύριος στόχος της μελέτης είναι να δοθεί μία όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα της γεωλογικής δομής των οφιολιθικών πετρωμάτων αυτών και να συμβάλλει στην κατανόηση τόσο των μαγματικών, πετρογενετικών διεργασιών σχηματισμού των πετρωμάτων αυτών όσο και των μεταμορφικών διεργασιών που τα επηρέασαν. Τα οφιολιθικά πετρώματα της περιοχής μεταξύ Βέροιας και Νάουσας αντιπροσωπεύουν ένα διαμελισμένο οφιολιθικό σύμπλεγμα, το οποίο βρίσκεται επωθημένο σε σχηματισμούς της Πελαγονικής ζώνης και εν μέρει σε σχηματισμούς της υποζώνης της Αλμωπίας. Οι σχηματισμοί του υποβάθρου είναι κυρίως ασβεστόλιθοι πλατφόρφας της Πελαγονικής ζώνης, Κρητιδικής ηλικίας. Η πετρογενετική εξέλιξη των οφιολιθικών πετρωμάτων της περιοχής μελέτης πραγματοποιήθηκε μέσω διεργασιών κλασματικής κρυστάλλωσης κατά την άνοδο του μάγματος σε ανοιχτό σύστημα. Οι διεργασίες κλασματικής κρυστάλλωσης υποδεικνύονται από την ευρεία διακύμανση, τους καλούς συσχετισμούς των στοιχείων και τις θετικές γραμμικές τάσεις σε ασύμβατα στοιχεία (π.χ. Ti, Y). Οι χαρτσβουργίτες αποτελούν τα πιο έντονα αποπλυμένα μανδυακά πετρώματα. Όμως, τόσο οι λερζόλιθοι όσο και οι πυροξενίτες, αν και αποτελούν πιο γόνιμα μανδυακά πετρώματα, παρουσιάζουν ποικίλους βαθμούς μερικής τήξης της μανδυακής πηγής. Τα μαγματικά πετρώματα έχουν κοινό μητρικό μάγμα, το οποίο έχει χαρακτηριστικά IAT. Από τις χημικές αναλύσεις των σπινελίων, που πραγματοποιήθηκαν σε δείγματα υπερβασικών πετρωμάτων, παρατηρήθηκαν Cr-σπινέλιοι και μαγνησιοχρωμίτες. Σε ορισμένες περιπτώσεις διαπιστώθηκαν έντονες συστασιακές διαφοροποιήσεις από τον πυρήνα προς την περιφέρεια κάποιων κρυστάλλων, με το κέντρο του κρυστάλλου να καταλαμβάνεται από γρανάτη (ουβαροβίτη-ανδραδίτη), η ύπαρξη του οποίου προέρχεται από γρανατούχο περιδοτίτη. Γενικά, στην πλειοψηφία τους, τα μαγματικά πετρώματα έχουν επηρεαστεί από διεργασίες υδροθερμικής εξαλλοίωσης, αλλά και από μετασωματικές διεργασίες, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό ροδινγκιτικών πετρωμάτων. / This thesis deals with the geological, petrographic, geochemical and mineralogical study of ophiolitic rocks in the area between Veria and Naoussa. The main objective of the study is to provide an as complete as possible picture of the geological structure of these ophiolitic rocks and contribute to the understanding of both magmatic, petrogenetic processes of formation of these rocks and the metamorphic processes that affect them. The Ophiolite Units of the area between Veroia and Naousa is characterized by the superposition of allochtonous units on a basement consisting of rocks belonging to the Pelagonian isopic zone and partly in formations of the Almopia subzone. The formations of the background is mostly limestone platforfas of Pelagonian zone, Cretaceous age. The petrogenetic development of the ophiolitic rocks is characterized by fractional crystallization in open system. The fractional crystallization is suggested by the continuous plotting of rocks on the differentiation diagrams and the presence of subparrallel REE patterns. The harzburgites are the most strongly leached mantle rocks. But both lherzolites and the pyroxenites, although are more fertile mantle rocks exhibit varying degrees of partial melting of the mantle source. The magmatic rocks have a common parent magma which has characteristics IAT. From the chemical analyzes of spinel, on these samples ultramafic rocks observed Cr-spinel and magnesiochromite. In some cases shown drastic compositionally variations from the core to the periphery of some crystals, the center of the crystal is occupied by garnet (ouvarovite-andradite), the existence of which comes from garnet peridotite. Generally, the majority of the magmatic rocks have been affected by hydrothermal alteration processes, but also metasomatic processes, which resulted in the formation of rodingites.