No description available.

<p>Uvod Napredak hirur&scaron;kih i anesteziolo&scaron;kih tehnika učinio je hirur&scaron;ku intervenciju ugradnje totalne proteze kolena uspe&scaron;nom i bezbednom. Međutim, po&scaron;to spada u opsežne ortopedske intervencije, praćena je značajnim gubicima krvnog volumena, kao i značajnom potro&scaron;njom krvi i krvnih derivata. Trendovi u savremenoj medicini idu u pravcu restrikcije upotrebe krvi i krvnih derivata i čine se veliki napori u istraživanju i razvijanju metoda i tehnika koje mogu biti alternative alogenoj transfuziji krvi. Traneksamična kiselina koja ima antifibrinolitičko dejstvo, može dovesti do značajnog smanjenja perioperativnog krvarenja. Ciljevi istraživanja su bili utvrđivanje uticaja traneksamične kiseline na perioperativno krvarenje kod operacija ugradnje totalne proteze kolena, kao i utvrđivanje postojanja uticaja traneksamične kiseline na perioperativnu upotrebu alogene krvi kod operaacija ugradnje totalne proteze kolena. Matrijal i metode u studiju je bilo uključeno 96 bolesnika oba pola, starijih od 18 godina, kojima je bila ugrađivana primarna elektivna totalna proteza kolena. Oni su bili podeljeni u dve grupe, 48 u ispitivanoj grupi kod kojih je primenjivana traneksamična kiselina i 48 bolesnika koji su bili kontrolna grupa. Svi bolesnici su bili u spinalnoj anesteziji i primenjivana je pneumatska poveska na ekstremitetu koji se operisao. Ispitivana grupa je dobijala traneksamičnu kiselinu u dva navrata u dozi od 15 mg /kg i 10 mg/kg u vidu kontinuirane i.v. infuzije u trajanju od 15 minuta. Prvo davanje leka je bilo neposredno nakon uvoda u anesteziju. Drugo davanje leka je bilo 15 minuta pre otpu&scaron;tanja pneumatske poveske. Kontrolna grupa je dobijala istu količinu 0.9% fiziolo&scaron;kog rastvora koji je primenjivan na isti način. Intraoperativni gubitak krvi je beležen i meren kao gubitak u aspiratoru i gubitak na gazama. Postoperativn gubitak krvi se merio nakon 6, 12 sati i nakon 24 sata, kao gubitak na drenove Beležio se i broj primenjenih jedinica krvi i broj ukupno dobijenih mililitara krvi i ostalih krvnih produkata, kao i vreme njihove primene. Rezultati Postoji statistički značajna razlika u prosečnom intraoperativnom krvarenju između grupa (Z = -7,281; p = 000). Prosečno intraoperativno krvarenje u ispitivanoj grupi je bilo 100 &plusmn; 92,690 ml, a u kontrolnoj 447 &plusmn; 299,282 ml. U kontrolnoj grupi bolesnici imaju statistički značajno veće ukupno postoperativno krvarenje od bolesnika iz ispitivane grupe (T test, t=4,024, p&lt;0,01) ( ispitivana grupa 309,78&plusmn; 143,612 ml, kontrolna grupa 455,42 &plusmn; 201,177 ml). Razlika je bila statistički značajna nakon 6 sati (p &lt; 001) i nakon 12 sati u korist ispitivane grupe (p&lt;0,05). Postji statistički značajna razlika u ukupnom perioperativnom krvarenju među grupama i traneksamična kiselina je statistički značajno (p&lt;0,000) smanjila ukupno krvarenje од 919,36 ml (95%IP 822,083-1016,640) na 405, 32 ml (95% IP 353, 407-457, 231). Ukupno perioperativno krvarenje je u proseku iznosilo 662, 34 ml i kretalo se u intervalu od 100 do 1700 ml. U ispitivanoj grupi je samo 5 (10,4%) ispitanika primilo transfuziju, dok je u kontrolnoj grupi 39 (81,3%), &scaron;to je statistički značajna razlika (2=45,692; p=0,000). Prosečna količina date alogene krvi u ispitivanoj grupi je 33,33 &plusmn; 99,2 ml, dok je prosečna količina date alogene krvi u kontrolnoj grupi bila skoro deset puta veća i iznosila je 319,2 &plusmn; 230 ml, &scaron;to je statistički značajno veće (Z = -6,625; p = 000). Postoperativne vrednosti hemoglobina, hematokrita i trombocita bile su statistički značajno veće u isptivanoj grupi. Bolesnici iz ispitivane grupe su statistički značajno ranije postoperativno uzimali prvi obrok, sedeli i ustajali od bolesnika u kontrolnoj grupi. Zaključci Iz dobijenih rezultata o intraoperativnom, postoperativnom i ukupnom perioperativnom krvarenju može se zaključiti da je traneksamična kiselina veoma efikasan lek i da statistički značajno smanjuje krvarenje vezano za ugradnju totalne proteze kolena i da smanjuje upotrebu transfuzije alogene krvi za 66,7%. Traneksamična kiselina je uticajem na smanjenje perioperativnog krvarenja dovela do očuvanja vrednosti hemoglobina, hematokrita i trombocita. Bolesnici koji su dobijali traneksamičnu kiselinu su takođe imali brži i kvalitetniji neposredni postoperativni oporavak.</p> / <p>Uvod Napredak hirur&scaron;kih i anesteziolo&scaron;kih tehnika učinio je hirur&scaron;ku intervenciju ugradnje totalne proteze kolena uspe&scaron;nom i bezbednom. Međutim, po&scaron;to spada u opsežne ortopedske intervencije, praćena je značajnim gubicima krvnog volumena, kao i značajnom potro&scaron;njom krvi i krvnih derivata. Trendovi u savremenoj medicini idu u pravcu restrikcije upotrebe krvi i krvnih derivata i čine se veliki napori u istraživanju i razvijanju metoda i tehnika koje mogu biti alternative alogenoj transfuziji krvi. Traneksamična kiselina koja ima antifibrinolitičko dejstvo, može dovesti do značajnog smanjenja perioperativnog krvarenja. Ciljevi istraživanja su bili utvrđivanje uticaja traneksamične kiseline na perioperativno krvarenje kod operacija ugradnje totalne proteze kolena, kao i utvrđivanje postojanja uticaja traneksamične kiseline na perioperativnu upotrebu alogene krvi kod operaacija ugradnje totalne proteze kolena. Matrijal i metode u studiju je bilo uključeno 96 bolesnika oba pola, starijih od 18 godina, kojima je bila ugrađivana primarna elektivna totalna proteza kolena. Oni su bili podeljeni u dve grupe, 48 u ispitivanoj grupi kod kojih je primenjivana traneksamična kiselina i 48 bolesnika koji su bili kontrolna grupa. Svi bolesnici su bili u spinalnoj anesteziji i primenjivana je pneumatska poveska na ekstremitetu koji se operisao. Ispitivana grupa je dobijala traneksamičnu kiselinu u dva navrata u dozi od 15 mg /kg i 10 mg/kg u vidu kontinuirane i.v. infuzije u trajanju od 15 minuta. Prvo davanje leka je bilo neposredno nakon uvoda u anesteziju. Drugo davanje leka je bilo 15 minuta pre otpu&scaron;tanja pneumatske poveske. Kontrolna grupa je dobijala istu količinu 0.9% fiziolo&scaron;kog rastvora koji je primenjivan na isti način. Intraoperativni gubitak krvi je beležen i meren kao gubitak u aspiratoru i gubitak na gazama. Postoperativn gubitak krvi se merio nakon 6, 12 sati i nakon 24 sata, kao gubitak na drenove Beležio se i broj primenjenih jedinica krvi i broj ukupno dobijenih mililitara krvi i ostalih krvnih produkata, kao i vreme njihove primene. Rezultati Postoji statistički značajna razlika u prosečnom intraoperativnom krvarenju između grupa (Z = -7,281; p = 000). Prosečno intraoperativno krvarenje u ispitivanoj grupi je bilo 100 &plusmn; 92,690 ml, a u kontrolnoj 447 &plusmn; 299,282 ml. U kontrolnoj grupi bolesnici imaju statistički značajno veće ukupno postoperativno krvarenje od bolesnika iz ispitivane grupe (T test, t=4,024, p&lt;0,01) ( ispitivana grupa 309,78&plusmn; 143,612 ml, kontrolna grupa 455,42 &plusmn; 201,177 ml). Razlika je bila statistički značajna nakon 6 sati (p &lt; 001) i nakon 12 sati u korist ispitivane grupe (p&lt;0,05). Postji statistički značajna razlika u ukupnom perioperativnom krvarenju među grupama i traneksamična kiselina je statistički značajno (p&lt;0,000) smanjila ukupno krvarenje od 919,36 ml (95%IP 822,083-1016,640) na 405, 32 ml (95% IP 353, 407-457, 231). Ukupno perioperativno krvarenje je u proseku iznosilo 662, 34 ml i kretalo se u intervalu od 100 do 1700 ml. U ispitivanoj grupi je samo 5 (10,4%) ispitanika primilo transfuziju, dok je u kontrolnoj grupi 39 (81,3%), &scaron;to je statistički značajna razlika (2=45,692; p=0,000). Prosečna količina date alogene krvi u ispitivanoj grupi je 33,33 &plusmn; 99,2 ml, dok je prosečna količina date alogene krvi u kontrolnoj grupi bila skoro deset puta veća i iznosila je 319,2 &plusmn; 230 ml, &scaron;to je statistički značajno veće (Z = -6,625; p = 000). Postoperativne vrednosti hemoglobina, hematokrita i trombocita bile su statistički značajno veće u isptivanoj grupi. Bolesnici iz ispitivane grupe su statistički značajno ranije postoperativno uzimali prvi obrok, sedeli i ustajali od bolesnika u kontrolnoj grupi. Zaključci Iz dobijenih rezultata o intraoperativnom, postoperativnom i ukupnom perioperativnom krvarenju može se zaključiti da je traneksamična kiselina veoma efikasan lek i da statistički značajno smanjuje krvarenje vezano za ugradnju totalne proteze kolena i da smanjuje upotrebu transfuzije alogene krvi za 66,7%. Traneksamična kiselina je uticajem na smanjenje perioperativnog krvarenja dovela do očuvanja vrednosti hemoglobina, hematokrita i trombocita. Bolesnici koji su dobijali traneksamičnu kiselinu su takođe imali brži i kvalitetniji neposredni postoperativni oporavak.</p> / <p>Introduction: Total knee arthroplasty today is efficient and safe surgical procedure. Being extensive orthopaedic surgical procedure poses a risk from substantial perioperative bleeding and consecutive usage of blood products.&nbsp; Trends in modern medicine and surgery are in favor of restrictive usage of blood products and there are paramount efforts in researching and developing new techniques and methods of allogenic blood transfusion alternatives. Tranexamic acid as fibrinolytic agent is good example of substance that can be used to reduce preoperative bleeding in orthopaedic surgery. Aims of the study: We wanted to explore effects of tranexamic acid on perioperative bleeding reduction in total knee arthroplasty, and it&rsquo;s effect on reduction of blood product usage in this surgical population. Маterial and methods: We conducted double blind, randomized controlled trial with 96 adult patient (older than 18 years) in the study, 48 in two groups. All patients had elective, unilateral total knee arthroplasty. First group got tranexamic acid(TA), and second (control) group got normal saline. Surgery was performed in spinal anaesthesia with usage of pneumatic tourniquet in all patients. First group got tranexamic acid 15mg /kg/ bw и 10 mg/kg/bw as continuous intravenous infusion in duration of 15 min. Control group got same amount of normal saline. First dose of TA was given at the beginning of the operation and second dose 15 min before release of the tourniquet. Control group got normal saline at the same way. Intraoperative blood loss was measured as blood loss in suction bottle and blood loss on the surgical sponges. Postoperative blood loss was measured as blood loss in surgical wound drains after 6, 12, and 24 hours. Number of blood units and total amount of blood and blood products in milliliters were also recorded. Results There are statistically significant difference in average intraoperative bleeding between groups in favor tranexamic acid group (Z = -7,281; p = 000).Average intraoperative bleeding in TA group is 100 &plusmn; 92,690 mil, vs 447 &plusmn; 299,282 mil in control group. Patient in TA group has statistically significant less total postoperative bleeding (T test, t=4,024, p&lt;0,01)( TA group 309,78&plusmn; 143,612 mil vs,420 &plusmn; 201,177 mil). Blood loss was statistically significant less after 6 (p &lt; 001) and 12 hrs (p &lt;0,05). in TA group. Total perioperative bleeding was statistically significant less (p&lt; 0,000) in TA group and TA decreased total blood loss from 919,36 ml (95%IP 822,083-1016,640) to 405,32 ml (95%IP 353,407-457,231).Average total blood loss was 662,34 ml with interval from 100 to 1700 ml. In TA group only 5 (10,4%) patients received vs control group where 39 (81,3%) patients received allogenic blood transfusion and that is statistically significant (2=45,692; p=0,000).Average blood usage in TA group was 33,33 &plusmn; 99,2 ml vs 319,2 &plusmn; 230 ml in the control group (Z = -6,625; p = 000). Postoperative hemoglobin, haematocrit and platelets count values were statistically significant less in control group. Patient in TA group had earlier first postoperative meal, sitting and standing earlier than patient in the control group. Concliusions Data from this study clearly shows that intraoperative, postoperative and total perioperative blood loss in total knee arthroplasty are reduced with usage of tranexamic acid. Tranexamic acid is effective in reducing perioperative blood loss and usage of allogenic blood transfusion, which dropped for 66,7%.This reduced blood loss led to higher postoperative hemoglobin levels. Patients from TA group showed faster postoperative functional recover.</p>

Thesis (Ph. D.)--University of Missouri--Columbia, 2003. / Typescript. Vita. Includes bibliographical references (leaves 162-175). Also available on the Internet.

Diss. (sammanfattning) Linköping : Linköpings universitet, 2008. / Härtill 4 uppsatser.

<p>Studija se sastojala od dva dela &ndash; eksperimentalnog i kliničkog. Eksperimentalni deo je sproveden na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu na Departmanu za mehanizaciju i konstrukciono ma&scaron;instvo. Trideset dve zglobne povr&scaron;ine gornjeg okrajka golenjače sa pripojem prednje ukr&scaron;tene veze je uzeto tokom totalne aloartroplastike kolena kod trideset dva pacijenta kod kojih je preoperativno načinjena AP i profilna radiografija sa standardnim uvećanjem u cilju merenja veličine kolena a uz prethodno potpisanu saglasnost pacijenata. Zatim je načinjeno trodimenzionalno skeniranje prostorne povr&scaron;ine pripoja prednje ukr&scaron;tene veze na golenjači u odnosu na ravan zglobne povr&scaron;ine golenjače heptičkim uređajem &bdquo;Phantom Omni&reg;&ldquo; radi utvrđivanja korelacije između povr&scaron;ine pripoja prednje ukr&scaron;tene veze na golenjači i veličine platoa golenjače. U eksperimentalni deo su bili uključeni pacijenti oba pola metodom slučajnog izbora kod kojih je ugrađivana totalna proteza kolena a koji su prethodno potpisali informisani pristanak pacijenta na operativni zahvat na Klinici za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju Kliničkog centra Vojvodine. Klinički deo studije je bio retrospektivno-prospektivnog karaktera i obuhvatio je ukupno 60 pacijenata izabranih metodom slučajnog izbora od kojih je ispitivanu grupu činilo 30 pacijenata u kojih je do&scaron;lo do ponovne rupture prednje ukr&scaron;tene veze levog ili desnog kolena nakon urađene primarne rekonstrukcije te je načinjena ponovna rekonstrukcija veze, i kontrolnu grupu koju je činilo 30 pacijenata u kojih je zbog rupture prednje ukr&scaron;tene veze načinjena primarna rekonstrukcija nakon koje nije do&scaron;lo do ponovne rupture. Kod svih pacijenata je rekonstrukcija prednje ukr&scaron;tene veze kolena rađena kalemom kost-tetiva-kost. Ishod rekonstrukcije je procenjivan na osnovu Tegner bodovne skale, Lysholm i IKDC bodovne skale za koleno, artrometrijskog merenja Lachman testa, Pivot shift testa, poloţaja kalema i urađeno je poređenje dobijenih rezultata u ispitivanoj (revizionoj) i kontrolnoj grupi. U klinički deo istraţivanja su bili uključeni pacijenti oba pola, ţivotne dobi od 18 do 40 godina koji su operisani na Klinici za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju Kliničkog centra Vojvodine u Novom Sadu a koji su dali informisani pristanak za uključivanje. Kriterijumi za isključivanje pacijenata iz kliničkog dela istraživanja su bili životna dob manja od 18 i veća od 40 godina, pojava težih op&scaron;te-hirur&scaron;kih komplikacija i prestanak želje pacijenta da dalje učestvuje u ovom istraživanju. Nakon sveobuhvatne analize dobijenih rezultata istraţivanja, zaključeno je da postoji korelacija između povr&scaron;ine pripoja prednje ukr&scaron;tene veze na golenjači i veličine platoa golenjače. Formula, načinjena matematičko-statističkim metodama za ovo istraživanje, adekvatna je i praktično primenljiva za predikciju povr&scaron;ine pripoja prednje ukr&scaron;tene veze na golenjači u velikom procentu slučajeva a na osnovu samo dva radiografska parametra izmerenih preoperativno &ndash; prednje-zadnjeg i unutra&scaron;nje-spolja&scaron;njeg dijametra platoa golenjače. Kori&scaron;ćenje ove formule može da doprinese pobolj&scaron;anju rezultata hirur&scaron;kog lečenja pacijenata sa pokidanom prednjom ukr&scaron;tenom vezom kolena. Takođe, zaključeno je da je uzrok neuspeha primarne rekonstrukcije multifaktorijalan kao i da nema statistički značajne razlike u ishodu između ispitanika sa dobrom i ispitanika sa lo&scaron;om pozicijom kalema. Potvrđena je pretpostavka da je ishod ponovne rekonstrukcije prednje ukr&scaron;tene veze kolena slabiji u odnosu na ishod primarne.</p> / <p>This study consisted of two parts &ndash; experimental and clinical. Experimental part was conducted at the Department of Mechanization and Design Engineering of The Faculty of Technical Sciences, University of Novi Sad. Thirty two proximal tibial articular surfaces together with the anterior cruciate ligament insertion of thirty two patients were harvested during total knee arthroplasty. All patients had standard preoperative AP and profile radiographs with standard magnification in order to acquire the knee measurements. All patients previously signed the informed consent. The harvested proximal tibial articular surfaces were 3D scanned by a haptic device called &bdquo;Phantom Omni&reg;&ldquo; in order to determine the correlation between the size of the anterior cruciate ligament insertion site and the size of the tibial plateau. Thirty two randomly chosen patients of both sexes which had a knee arthroplasty were included in the experimental part of this study. All of the patients signed the informed consent at The Clinic for Orthopedic Surgery and Traumatology of The Clinical Centre of Vojvodina. The clinical part was a retrospective-prospective study. This part included 60 randomly chosen patients divided into two groups. The test group consisted of 30 patients who had undergone a revision anterior cruciate ligament reconstruction. The control group consisted of 30 patients who had undergone only primary anterior cruciate ligament reconstruction. A bone-tendon-bone graft was used for the reconstruction in all cases. The outcome was assessed by using Tegner activity scale, Lysholm knee scoring scale, IKDC score, arthrometric evaluation, Pivot shift test and the position of the graft. The results were compared between the test group and the control group. The clinical part of the study included 60 patients of both sexes, age 18-40 which were operated at The Clinic for Orthopedic Surgery and Traumatology of The Clinical Centre of Vojvodina. All of the patients signed the informed consent for participation in this study. The exclusion criteria were age under 18 and above 40, occurrence of severe general surgical complications and a patient wish to be excluded from further investigation. After a thorough analysis of the results, we concluded that the correlation between the size of the anterior cruciate ligament tibial insertion site and the size of the tibial plateau exists. Formula which was created for this study by using mathematical and statistical methods, is adequate and practically applicable for the prediction of size of the anterior cruciate ligament tibial insertion site in the majority of cases based on just two preoperative radiographic parameters &ndash; AP and profile diameter of the tibial plateau. The use of this formula may improve the outcome of the anterior cruciate ligament reconstruction. We also concluded that the cause of the primary anterior cruciate ligament reconstruction failure is multifactorial as well as that there is no statistically significant difference between the patients with good and the patients with poor graft position. We confirmed the assumption that the outcome of the revision anterior cruciate ligament reconstruction is poorer than the outcome of the primary anterior cruciate ligament reconstruction.</p>

OBJETIVO: Avaliar o padrão de degeneração histológica do ligamento cruzado posterior (LCP) em pacientes com artrose submetidos à artroplastia total de joelho com prótese com substituição do ligamento cruzado posterior (LCP). A degeneração histológica foi classificada em leve, moderada e grave. Os achados histológicos foram correlacionados com dados clínicos, radiográficos e do transoperatório (presença ou ausência do ligamento cruzado anterior) com a finalidade de aferir se estes parâmetros seriam capazes de predizer o grau de degeneração histológica do LCP em pacientes com gonartrose. MÉTODOS: foram avaliados 89 ligamentos cruzados posterior de 85 pacientes com idade média de 69,79 anos, sendo 69 do sexo feminino, 16 do masculino. O LCP foi corado em hematoxilina-eosina e Tricrômio de Gomori e classificado quanto ao comprometimento histológico em leve, moderado e grave. A degeneração histológica foi correlacionada aos parâmetros idade, artrose radiográfica classificada por Ahlbäck (grau I ao V), eixo radiográfico tíbio-femoral (varo, neutro e valgo), e estado do ligamento cruzado anterior (LCA), presença ou ausência.Os achados histológicos de hipercelularidade, infiltração linfocitária crônica, proliferação vascular; presença de cistos; clones de condrócitos; degenerações colágena, fibrinóide, cartilaginosa ,gordurosa e mucoide foram correlacionados com o grau de degeneração do LCP e ao estado de conservação do LCA. RESULTADO: Não foram identificadas relações entre o grau de degeneração histológica do LCP e faixa etária (abaixo ou acima de 70 anos), sexo, classificação radiográfica de Ahlbäck e presença ou ausência do LCA. Os achados histológicos de degeneração fibrinóide, proliferação vascular e presença de cistos estiveram estatisticamente relacionados à degeneração histológica grave do LCP. CONCLUSÃO: Os parâmetros clínicos e radiográficos não foram capazes de predizer o grau de degeneração histológica do LCP .Os achados histológicos de degeneração fibrinóide, proliferação vascular e presença de cistos caracterizaram a degeneração histológica grave do LCP / OBJECTIVE: Evaluate the histologic degeneration pattern of the posterior cruciate ligament (PCL) in osteoarthrosis patients submitted to total knee replacement with a cruciate substituting prosthesis. The histologic degeneration was classified in mild, moderate and severe. The histologic pattern was related to clinical, per-operatory (presence or absence of anterior cruciate ligament) and radiographic parameters with the aim to settle if these parameters would be reliable to predict the PCL degeneration grade. METHODS: 89 PCLs from 85 patients, 16 men, 69 women, mean age 69, 79 years old. PCL was stained with hematoxylin and eosin and trichromium of Gomori. The PCL histologic degeneration was graded from normal-minimum to severe. The histologic PCL degeneration pattern was related to age, radiographic arthrosis classification (Ahlbäck - grades I to V), knee radiographic axis (varus, neutral, valgus) and to the ACL status (presence or absence).The histologic findings of hipercellularity, chronic lymphocit infiltration, neoangiogenesis, cysts, collagen degeneration (deg), fibrinoid deg, mucoid deg., cartilaginous, deg., fat deg. and condrocyte clones were related to the grade of PCL degeneration and to ACL status. RESULTS: There was no correlation of histologic degeneration to sex or age (above or below 70 years), arthrosis radiographic classification (Ahlbäck) and presence or absence of ACL. The histological findings of fibrinoid degeneration, vascular proliferation and cysts were statistically related to severe histologic LCP degeneration. CONCLUSION: The parameters studied were not capable of predicting the grade of LCP degeneration. The histological findings of fibrinoid degeneration, vascular proliferation and cysts were characteristic of severe PCL histologic degeneration

OBJETIVO: Avaliar o padrão de degeneração histológica do ligamento cruzado posterior (LCP) em pacientes com artrose submetidos à artroplastia total de joelho com prótese com substituição do ligamento cruzado posterior (LCP). A degeneração histológica foi classificada em leve, moderada e grave. Os achados histológicos foram correlacionados com dados clínicos, radiográficos e do transoperatório (presença ou ausência do ligamento cruzado anterior) com a finalidade de aferir se estes parâmetros seriam capazes de predizer o grau de degeneração histológica do LCP em pacientes com gonartrose. MÉTODOS: foram avaliados 89 ligamentos cruzados posterior de 85 pacientes com idade média de 69,79 anos, sendo 69 do sexo feminino, 16 do masculino. O LCP foi corado em hematoxilina-eosina e Tricrômio de Gomori e classificado quanto ao comprometimento histológico em leve, moderado e grave. A degeneração histológica foi correlacionada aos parâmetros idade, artrose radiográfica classificada por Ahlbäck (grau I ao V), eixo radiográfico tíbio-femoral (varo, neutro e valgo), e estado do ligamento cruzado anterior (LCA), presença ou ausência.Os achados histológicos de hipercelularidade, infiltração linfocitária crônica, proliferação vascular; presença de cistos; clones de condrócitos; degenerações colágena, fibrinóide, cartilaginosa ,gordurosa e mucoide foram correlacionados com o grau de degeneração do LCP e ao estado de conservação do LCA. RESULTADO: Não foram identificadas relações entre o grau de degeneração histológica do LCP e faixa etária (abaixo ou acima de 70 anos), sexo, classificação radiográfica de Ahlbäck e presença ou ausência do LCA. Os achados histológicos de degeneração fibrinóide, proliferação vascular e presença de cistos estiveram estatisticamente relacionados à degeneração histológica grave do LCP. CONCLUSÃO: Os parâmetros clínicos e radiográficos não foram capazes de predizer o grau de degeneração histológica do LCP .Os achados histológicos de degeneração fibrinóide, proliferação vascular e presença de cistos caracterizaram a degeneração histológica grave do LCP / OBJECTIVE: Evaluate the histologic degeneration pattern of the posterior cruciate ligament (PCL) in osteoarthrosis patients submitted to total knee replacement with a cruciate substituting prosthesis. The histologic degeneration was classified in mild, moderate and severe. The histologic pattern was related to clinical, per-operatory (presence or absence of anterior cruciate ligament) and radiographic parameters with the aim to settle if these parameters would be reliable to predict the PCL degeneration grade. METHODS: 89 PCLs from 85 patients, 16 men, 69 women, mean age 69, 79 years old. PCL was stained with hematoxylin and eosin and trichromium of Gomori. The PCL histologic degeneration was graded from normal-minimum to severe. The histologic PCL degeneration pattern was related to age, radiographic arthrosis classification (Ahlbäck - grades I to V), knee radiographic axis (varus, neutral, valgus) and to the ACL status (presence or absence).The histologic findings of hipercellularity, chronic lymphocit infiltration, neoangiogenesis, cysts, collagen degeneration (deg), fibrinoid deg, mucoid deg., cartilaginous, deg., fat deg. and condrocyte clones were related to the grade of PCL degeneration and to ACL status. RESULTS: There was no correlation of histologic degeneration to sex or age (above or below 70 years), arthrosis radiographic classification (Ahlbäck) and presence or absence of ACL. The histological findings of fibrinoid degeneration, vascular proliferation and cysts were statistically related to severe histologic LCP degeneration. CONCLUSION: The parameters studied were not capable of predicting the grade of LCP degeneration. The histological findings of fibrinoid degeneration, vascular proliferation and cysts were characteristic of severe PCL histologic degeneration

Background: Patient reports of pain and function are used to inform the need for and timing of total knee replacement (TKR) and evaluate TKR outcomes. This dissertation compared measurement properties of commonly-used patient surveys in TKR and explored ways to develop more efficient knee-specific function measures. Methods: 1,179 FORCE-TJR patients (mean age=66.1, 61% female) completed questionnaires before and 6 months after TKR. Patient surveys included the knee-specific Knee injury and Osteoarthritis Outcome Score (KOOS) and Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC) and generic SF-36 Health Survey. Tests of KOOS and WOMAC measurement properties included evaluations of scaling assumptions and reliability. Item response theory methods were used to calibrate 22 KOOS function items in one item bank; simulated computerized adaptive tests (CAT) then were used to evaluate shorter function scores customized for each patient. Validity and responsiveness of measures varying in attributes (knee-specific versus generic, longer versus shorter, CAT versus fixed-length) were compared. Results: KOOS and WOMAC scales generally met tests of scaling assumptions, although many pain items were equally strong measures of pain and physical function. Internal consistency reliability of KOOS and WOMAC scales exceeded minimum levels of 0.70 recommended for group-level comparisons across sociodemographic and clinical subgroups. Function items could be calibrated in one item bank. CAT simulations indicated that reliable knee-specific function scores could be estimated for most patients with a 55-86% reduction in respondent burden, but one-third could not achieve a reliable (≥ 0.95) CAT score post-TKR because the item bank did not include enough items vi measuring high function levels. KOOS and WOMAC scales were valid and responsive. Short function scales and CATs were as valid and responsive as longer KOOS and WOMAC function scales. The KOOS Quality of Life (QOL) scale and SF-36 Physical Component Summary discriminated best among groups evaluating themselves as improved, same or worse at 6 months. Conclusions: Results support use of the KOOS and WOMAC in TKR. Improved knee-specific function measures require new items that measure higher function levels. TKR outcomes should be evaluated with a knee-specific quality of life scale such as KOOS QOL, as well as knee-specific measures of pain and function and generic health measures.