Thesis (Ph. D.)--University of Oregon, 2005. / Typescript. Includes vita and abstract. Includes bibliographical references (leaves 90-101). Also available for download via the World Wide Web; free to University of Oregon users.

Thesis (Ph. D.)--University of Wisconsin--Madison, 2008. / Includes bibliographical references.

Thesis (Ph. D.)--University of Texas at Austin, 2005. / Supervisor: Brian L. Pagenkopf. Vita. Includes bibliographical references.

Thesis (Ph. D.)--University of Texas at Austin, 2004. / Supervisor: Michael J. Krische. Vita. Includes bibliographical references.

Thesis (Ph.D.)--University of Wisconsin--Madison, 2007. / Includes bibliographical references (p. 143-152). Also available on the Internet.

Thesis (Ph.D.)--University of Nebraska-Lincoln, 2006. / Title from title screen (site viewed May 22, 2007). PDF text: 466 p. : ill. ; 17.94Mb. UMI publication number: AAT3237597 . Includes bibliographical references. Also available in microfilm and microfiche formats.

- / -

Η ηλεκτροχημική ενίσχυση της κατάλυσης (EPOC ή αλλιώς μη-φαρανταïκή τροποποίηση της καταλυτικής ενεργότητας, φαινόμενο NEMCA) είναι ένα φαινόμενο όπου εφαρμογή μικρών ρευμάτων ή δυναμικών (±2V) σε ένα καταλύτη που είναι υποστηριγμένος σε ένα ηλεκτρολύτη, ιοντικό ή μικτό ιοντικό-ηλεκτρονιακό αγωγό, μπορεί να επιφέρει σημαντική τροποποίηση της καταλυτικής ενεργότητας αλλά και εκλεκτικότητας της αντίδρασης που γίνεται στην αέρια φάση, με τρόπο ελεγχόμενο, αντιστρεπτό και έως ένα βαθμό προβλέψιμο. Η ηλεκτροχημική ενίσχυση έχει βρεθεί με χρήση διαφόρων τεχνικών ότι πηγάζει από την ηλεκτροχημικά ελεγχόμενη διάχυση ενισχυτικών ιοντικών ειδών ανάμεσα στο φορέα-ηλεκτρολύτη και στα καταλυτικά σωματίδια. Το φαινόμενο έχει εφαρμοστεί σε πληθώρα καταλυτικών συστημάτων (πάνω από 70) τα τελευταία 30 χρόνια ενώ έχει πραγματοποιηθεί και επιτυχής εφαρμογή του σε πιλοτική κλίμακα χάρη στον μονολιθικό ηλεκτροχημικά ενισχυόμενο αντιδραστήρα. Στο πρώτο κεφάλαιο της παρούσας διατριβής γίνεται εκτεταμένη αναφορά στους στερεούς ηλεκτρολύτες, στις ιδιότητες τους καθώς και τους τομείς στους οποίους χρησιμοποιούνται με ιδιαίτερη σημασία στη σταθεροποιημένη με οξείδιο του υττρίου ζιρκονία (YSZ), που αποτελεί ένα πολύ συχνά χρησιμοποιούμενο αγωγό ιόντων οξυγόνου. Επιπρόσθετα, εισάγονται οι έννοιες της μετανάστευσης (spillover) και της αντίστροφης μετανάστευσης (backspillover), οι οποίες χρησιμοποιούνται στην ερμηνεία και την κατανόηση του φαινομένου της ηλεκτροχημικής ενίσχυσης και των αλληλεπιδράσεων μετάλλου-φορέα (MSI). Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται μια εισαγωγή στις αρχές του φαινομένου της Ηλεκτροχημικής Ενίσχυσης της Κατάλυσης όπου συζητούνται αρκετά παραδείγματα εφαρμογής του και γίνεται ανασκόπηση όλων των εργασιών που υπάρχουν στην βιβλιογραφία και αφορούν στο συγκεκριμένο φαινόμενο. Παρουσιάζονται επίσης, πλήθος πειραματικών τεχνικών, όπως ηλεκτροκινητικών πειραμάτων δυναμικής απόκρισης, μετρήσεων έργου εξόδου, κυκλικής βολταμμετρίας, XPS, TPD και STM, καθώς και θεωρητικών μελετών ,με στόχο την κατανόηση της αρχής του φαινομένου σε ατομικό επίπεδο. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα πειραματικά αποτελέσματα από την εφαρμογή του φαινομένου της ηλεκτροχημικής ενίσχυσης της κατάλυσης στην αντίδραση βιομηχανικής σημασίας της υδρογονοαποθείωσης (HDS). Στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκε η πρότυπη ένωση του θειοφαινίου, χρησιμοποιώντας στερεούς ηλεκτρολύτες αγωγούς πρωτονίων σε συνδυασμό με σύγχρονους στηριγμένους καταλύτες, όπως για παράδειγμα RuS2, MoS2, ή FeSx και MoS2-CoS2 καθώς και μη-στηριγμένους όπως ο Nebula (NiMoW). Η μελέτη επικεντρώθηκε στην επίτευξη ηλεκτροχημικής ενίσχυσης στην HDS του θειοφαινίου υπό συνθήκες ατμοσφαιρικής πίεσης στο θερμοκρασιακό εύρος 250οC-550οC ανάλογα με το στερεό ηλεκτρολύτη (BCN18, CZI ή YSZ). Ηλεκτροχημική Ενίσχυση επιτεύχθηκε σε συνολικά 10 καταλυτικά ηλεκτρόδια. Στην περίπτωση χρήσης πρωτονιακών αγωγών, τιμές προσαύξησης ρυθμού έως 20% και φαρανταϊκής απόδοσης έως ~600 καταγράφησαν, αναδεικνύοντας την ισχυρά μη-φαρανταϊκή συμπεριφορά και το υψηλό ενεργειακό όφελος σε Τ<300oC. Στην περίπτωση των αγωγών ιόντων οξυγόνου (YSZ) προσαύξηση ρυθμού έως και 300% καταγράφηκε με τιμές φαρανταϊκής απόδοσης έως και 0.2 στους 500oC. / Electrochemical Promotion of Catalysis (EPOC or Non-Faradaic Electrochemical Modification of Catalytic Activity, NEMCA effect) is a phenomenon where the application of small currents or potentials (±1V) between a catalyst electrode, which is in contact with a solid electrolyte support, and a counter or reference electrode, causes a significant change in catalytic activity in a predictable, reversible and to some extend controllable manner. As hve been shown by numerous surface science and electrochemical techniques, electrochemical promotion is due to electrochemically controlled migration (backspillover) of promoting or poisoning ionic species between the ionic or mixed ionic-electronic conductor support and the gas exposed catalytic surface. Τhe phenomenon has been studied extensively in a variety of catalytic systems (>70) during the last 30 years, while it has been successfully applied in a pilot scale reactor, the monolithic electrochemically promoted reactor (MEPR) in environmental important reactions. In the first chapter, an extended analysis is given of the properties of solid electrolytes, and focused on the yttria-stabilized zirconia (YSZ). Moreover, the concepts of spillover and backspillover, which are used to describe the phenomenon of electrochemical promotion and the metal-support interactions, are discussed in detail. In the second chapter, the fundamentals of Electrochemical Promotion of Catalysis are discussed in the basis of classical promotion, reaction kinetics and the rules of Electrochemical Promotion of Catalysis. In the last chapter, the effect of the electrochemical promotion of catalysis on the hydrodesulfurization (HDS) reaction of sulfur containing model compounds (thiophene) has been investigated, using proton conducting solid electrolytes and state-of-the-art catalysts, e.g. RuS2, MoS2, MoS2-CoS2 and the unsupported state-of-the-art catalyst Nebula (NiMoW). In this study only thiophene, has been used under atmospheric pressure in the temperature range of 250 οC -550οC, depending on the electrolyte (BCN18, CZI or YSZ). Significant Electrochemical Promotion was achieved at 10 different CoMo based catalyst-electrodes. In the case of proton conductors, values of rate enhancement values up to 20% and faradaic efficiency values up to ~600 were achieved, denoting the strongly nonfaradaic behavior and high energy efficiency at T<300oC. In the case of oxygen ion conductors (YSZ) an increase of 300% on the catalytic rate and a faradaic efficiency value of 0.2 was recorded at 500oC. The results show the strong potential of Electrochemical Promotion of Catalysis effect on improving the efficiency of industrial and/or environmental processes with only minimal energy supply.

CO₂, without question, the most famous greenhouse gas, is known to have an increasing concentration in both the atmosphere and oceans. To slow down the pace not only of global warming but also the ocean acidification, several routes are proposed to effectively reduce the net emission of CO₂. Compared to Carbon Capture and Sequestration/Storage (CCS), Carbon Capture and Utilisation (CCU) has much more potential because of the lower costs of scale up and higher profitability to potentially attract capital investment. Different from the conventional CCU route which is to reduce CO₂ to fuels with hydrogen generated via renewable-energy-driving electricity, two processes are investigated in this thesis; that of Dry Methane Reforming (DMR) and the DeHydrogenation of Propane by CO₂ (DHP by CO₂). The projects on these two processes not only develop catalysts which would be suitable for the reaction performance, but also the ultimate aim is to link the processes with a renewable energy source (in the thesis we chose Solar Thermal Heating).Thermodynamic calculations and process simulations were also evaluated. The results of DMR unfortunately did not indicate a promising future to link with Solar Thermal Heating due to the very high temperature required during the process. However, the results of thermodynamic calculations and process simulations in DMR project illustrate a good opportunity to utilise flue gas in industry through the so-called Tri- Methane Reforming (TMR). In the DHP by CO₂ process, the catalysts developed were less promising than the ones in DMR due to the severe side-reactions occurred which significantly decreased the selectivity for the desired product. However - and importantly - through our thermodynamic calculations and process simulations, the DHP by CO₂ process has a bright future if the Solar Thermal Heating can be applied with the relative lower temperature requirement, making the CO₂ utilisation process much easier to be fulfilled than DMR.

Type III-B rotaxane dendrimers (T3B-RDs) are hyperbranched macromolecules with mechanical bonds on every branching unit. First to third (G1-G3), and up to the fourth (G4) generation (MW>22,000 Da) of pure organic T3B-RDs and dendrons were successfully synthesized through the copper catalyzed alkyne-azide cycloaddition (CuAAC) reaction. By utilizing multiple molecular shuttling of the mechanical bonds within the sphere-like macromolecule, a collective three-dimensional contract-extend molecular motion was demonstrated by diffusion ordered spectroscopy (DOSY). The discrete T3B-RDs were further observed and characterized by atomic force microscopy (AFM), dynamic light scattering (DLS), and mass spectrometry (MS). The binding of chlorambucil and pH-triggered switching of the T3B-RDs were also characterized by 1H NMR spectroscopy.;Type III-C rotaxane dendrimer is a new type of rotaxane dendrimer where in the mechanical bonds are in between and constituing the branchning point to form the macromolecules. First and second (G1-G2) type III-C rotaxane dendrimers were synthesized successfully as a prototypical example. Two different shuttling processes have been deomostrated by the non-methylated and methylated type III-C rotaxane dendrimers, and characterized by 1H NMR spectroscopy.