This dissertation examines Moche (A.D. 300-900) sociopolitical organization in northern Peru at the previously unexplored site of Licapa II, a mid-sized ceremonial center in the Chicama Valley. Moche’s distinct archaeological signatures, chiefly, ceramics and architecture, have long been seen as emblematic of an ethnic and political reality and defined as evidence for the first South American state although recent scholarship has begun to view Moche as a more complex mosaic of interacting settlements across a landscape. My research at Licapa II is the first study of a site of its size and kind, thus constituting a novel contribution to the paradigm shift in Moche research. My excavations, surface collections, and geophysical surveys contributed to understanding the nature of the site and the activities performed there. Licapa II consists of two pyramids (huacas), a canal, and other buildings. I show that the two major structures, Huaca A and Huaca B, are characterized by different material culture, are different in form, and date to different time periods. Huaca A has local ceramics and was mainly used before A.D. 600. Huaca B has Moche IV and V style ceramics and was in use after A.D. 600. Based on my evaluation of radiocarbon dates, the changes in buildings and ceramics seen at Licapa II around A.D. 600 also occurred throughout the Moche world and included the adoption of Moche IV ceramics and soon after, in some places, Moche V. I also show that the Moche V style likely originated in the northern Chicama Valley and spread from there circa A.D. 650. I also argue that political organization in Moche times may have been similar to colonial era organization, based on nested moieties organized around the irrigation system. Overall, in this dissertation I demonstrate that Licapa II was an independent center intimately connected to a dynamic landscape of interconnected nodes in an ever- changing and complex network of sites. Simplistic models based on the concept of large Moche states thus should be discarded. / Anthropology

Transducers utilizing single crystal piezoelectrics as the active elements have been shown to exhibit broader operating bands, higher response levels, and higher power efficiency than transducers using piezoceramics while also reducing the size and mass of the transducer (Moffett et al., J. Acoust. Soc. Am., 2007). The key to these high performance characteristics is the piezocrystal's inherent high electromechanical coupling coefficient. One potential application is to replace multiple narrowband piezoceramic transducers with a single broadband piezocrystal transducer which reduces the system's weight and size. This is very important for the new generation of smaller and power efficient unmanned underwater vehicles (UUVs). A third application is for use in very broadband communication networks. The work presented here focuses specifically on the design, modeling, and construction of Tonpilz transducers using piezoelectrics as the active material. The modeling includes lumped element and finite element analysis to approximate the performance of these transducers. These models serve as the main structure of an overall iterative design process. The objective of this research is to compare the performance characteristics of a piezocrystal and a piezoceramic Tonpilz transducer and to validate the models by comparing the model predictions with experimental results. / text

Στην παρούσα εργασία θα προσπαθήσουμε να μελετήσουμε τη διαδικασία παραγωγής κεραμοποιίας μεγάλης κλίμακας. Η προσπάθεια αυτή ξεκινά με την ιστορική αναδρομή στην κεραμοποιία και την περιγραφή μιας σύγχρονης μονάδας κεραμοποιίας. Ακολούθως, εξετάζονται οι μέθοδοι με τις οποίες γίνεται η μεταφορά θερμότητας σε επιφάνειες και όγκους. Τέλος, καταλήγουμε στις εξισώσεις που διέπουν τη μεταφορά θερμότητας και στο τελευταίο κεφάλαιο προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τις εξισώσεις αυτές σε μια πραγματική μονάδα παραγωγής κεραμοποιίας μεγάλης κλίμακας. / In this work we try to study the process of large-scale ceramic production. This effort begins with the historical background in ceramics and description of a modern ceramics . Next, we will consider the methods by which heat is transferred to surfaces and volumes. Finally , we come to the equations describing the heat transfer and in the last chapter we try to implement these equations in a real plant ceramics.

Αρκετές φορές υπήρξαν επιστημονικές ανακαλύψεις που περίμεναν την δημιουργία νέων ή την βελτίωση γνωστών υλικών, προτού βρούν εφαρμογή. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, καινοτομίες στην τεχνολογία των υλικών υπήρξαν το κίνητρο για την ανάπτυξη νέων εφαρμογών και εφευρέσεων. Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πόσα από τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα οφείλουν την ύπαρξή τους στην, τυχαία πολλές φορές, ανακάλυψη ενός πρωτοποριακού υλικού, μιας νέας μεθόδου επεξεργασίας, ή άγνωστων ιδιοτήτων σε γνώριμα υλικά. Σήμερα ο τομέας των υλικών αποτελεί ανεξάρτητο πεδίο επιστημονικής έρευνας με έντονη δραστηριότητα. Παράλληλα επιτελείται σημαντικό έργο με στόχο την αξιοποίηση από την τεχνολογία, των ερευνητικών αποτελεσμάτων της επιστήμης των υλικών. Μία άποψη της δραστηριότητας αυτής είναι η εισαγωγή σε πειραματικό επίπεδο, νέων υλικών σε γνωστές εφαρμογές. Αν και αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα, ωστόσο η υιοθέτηση ενός υλικού από την βιομηχανία με την είσοδό του στην παραγωγή, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ένας από τους πιο καθοριστικούς, ειδικά όσο αφορά εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας, είναι η δυνατότητα προσαρμογής των διαδικασιών σχεδιασμού στις συνθήκες που διαμορφώνονται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του υλικού, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της εφαρμογής. Σε αυτό το γενικό πλαίσιο εντάσεται η παρούσα εργασία, η οποία έχει ως αντικείμενο την ανάπτυξη μεθοδολογίας σχεδιασμού, κατάλληλης για εφαρμογή σε στοιχεία από Σύνθετα Κεραμικά Υλικά Συνεχών Ινών (Continuous Fiber Ceramic Composites – CFCC’s) καταπονούμενα από θερμομηχανικά φορτία. Τα ΣΚΥ Συνεχών Ινών αποτελούν εξελιγμένη μορφή των Προηγμένων Κεραμικών Υλικών, τα οποία είναι ίσως τα πλέον ανθεκτικά υλικά σε περιβάλλοντα υψηλών θερμοκρασιών που έχουν αναπτυχθεί έως σήμερα. Τα ΣΚΥ είναι αντικείμενο συνεχούς έρευνας και ανάπτυξης και αναμένεται να επιφέρουν σημαντική πρόοδο σε πολλούς τομείς. Μία από τις πολλές εφαρμογές για τις οποίες θεωρούνται ελκυστικά, είναι οι στροβιλοκινητήρες αεροχημάτων και οι στροβιλομηχανές παραγωγής ενέργειας. Η αντικατάσταση των μεταλλικών κραμμάτων από ΣΚΥ στα «θερμά» μέρη των στροβιλομηχανών εκτιμάται ότι είναι δυνατό να επιφέρει αύξηση του βαθμού απόδοσης έως και 20% με ταυτόχρονη μείωση των εκπεμπόμενων ρύπων. Στην περιοχή αυτή εστιάζεται η παρουσίαση της προτεινόμενης μεθοδολογίας και συγκεκριμένα στον σχεδιασμό και την ανάλυση ενός πρότυπου θαλάμου καύσης στροβιλομηχανής κατασκευασμένου από ΣΚΥ. Η μεθοδολογία αυτή επιχειρεί να καλύψει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις της μοντελοποίησης των ΣΚΥ και της ανάλυσης στοιχείων κατασκευών από ΣΚΥ, που προκύπτουν από τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους στις συνθήκες λειτουργίας των στροβιλομηχανών. Ως βασικό στοιχείο της μεθοδολογίας σχεδιασμού συμπεριλαμβάνεται στην παρούσα εργασία και η λεπτομερής περιγραφή του πειραματικού χαρακτηρισμού ενός τύπου ΣΚΥ με μήτρα και ενίσχυση οξειδίων. Στην διαδικασία αυτή εισάγεται και μια πρωτότυπη μέθοδος ποσοτικού χαρακτηρισμού που στηρίζεται σε μη-καταστροφικές δοκιμές με χρήση υπερήχων. Η διαδικασία εφαρμογής της μεθόδου, όσο αφορά το πειραματικό και το υπολογιστικό μέρος της αναπτύχθηκε εξ’ολοκλήρου στα πλαίσια της παρούσας εργασίας και επιτρέπει την ανίχνευση και τον ποσοτικό προσδιορισμό ανισότροπης βλάβης σε ΣΚΥ. Η επεξεργασία των αποτελεσμάτων της διαδικασίας χαρακτηρισμού, οδηγεί στην διαμόρφωση μαθηματικού μοντέλου που περιγράφει την μηχανική συμπεριφορά του υλικού κάτω από δεδομένες συνθήκες λειτουργίας. Συγκεκριμένα, όσο αφορά τα ΣΚΥ με μήτρα και ενίσχυση από οξείδιο του αλουμινίου στα οποία εστιάζεται η εργασία, διαπιστώθηκε υποβάθμιση των ελαστικών ιδιοτήτων και της αντοχής λόγω παραμονής του υλικού σε περιβάλλον υψηλής θερμοκρασίας. Η υποβάθμιση αυτή προσδιορίστηκε ποσοτικά σαν συνάρτηση της θερμοκρασίας και του χρόνου έκθεσης. Η μεθοδολογία σχεδιασμού στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ανάλυση και προσομοίωση της λειτουργίας στοιχείων κατασκευών με την μέθοδο των Πεπερασμένων Στοιχείων. Σημαντικό μέρος της παρούσας εργασίας αφορά την ανάπτυξη υπολογιστικού κώδικα ο οποίος επιτυγχάνει την προσαρμογή του πρωτότυπου μοντέλου υλικού σε εμπορικό λογισμικό ανάλυσης με ΠΣ. Επιπρόσθετα ο υπολογιστικός κώδικας εφαρμόζει μοντελοποίηση προοδευτικής αστοχίας που περιλαμβάνει τρείς ξεχωριστούς μηχανισμούς δομικής αστοχίας. Τέλος, ο κώδικας αυτός χρησιμοποιείται στην προσομοίωση της λειτουργίας ενός τυπικού θαλάμου καύσης στροβιλομηχανής παραγωγής ενέργειας σε συνθήκες σταθερής κατάστασης (steady state), κατασκευασμένου από στρωματοποιημένο ΣΚΥ συνεχών ινών και παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της ανάλυσης. / -

No description available.

No description available.

No description available.

No description available.

No description available.

No description available.