Η πλειοτροπίνη (pleiotrophin, PTN) είναι ένας αυξητικός παράγοντας 18 kDa με υψηλή συγγένεια για την ηπαρίνη και σημαντικό ρόλο στην αγγειογένεση και την καρκινική ανάπτυξη, μέσω του υποδοχέα της με δράση φωσφατάσης τυροσίνης β/ζ (receptor protein tyrosine phosphatase β/ζ, RPTPβ/ζ) και της ιντεγκρίνης ανβ3. Με βάση κάποιες προηγούμενες ενδείξεις ότι διαφορετικές περιοχές της ΡΤΝ ασκούν διαφορετικές δράσεις, στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η δράση συνθετικών πεπτιδίων που αντιστοιχούν σε διαφορετικές περιοχές του μορίου της ΡΤΝ στον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση ενδοθηλιακών και κυττάρων γλοιοβλαστώματος. Πεπτίδια που αντιστοιχούν στις περιοχές 1-5 (ΡΤΝ1-5), 71-77 (ΡΤΝ71-77) και 112-136 (ΡΤΝ112-136) της ΡΤΝ προκάλεσαν στατιστικά σημαντική μείωση του αριθμού των κυττάρων γλοιοβλαστώματος Μ059Κ και C6, ενώ πεπτίδιο που αντιστοιχεί στα αμινοξέα 16-24 (ΡΤΝ16-24) δεν είχε καμία επίδραση. Όσον αφορά στη μετανάστευση, τα πεπτίδια PTN16-24 και PTN71-77 προκάλεσαν στατιστικά σημαντική επαγωγή του χημειοτακτισμού των κυττάρων Μ059Κ. Σε ανθρώπινα ενδοθηλιακά κύτταρα, το πεπτίδιο ΡΤΝ71-77 προκάλεσε επίσης επαγωγή, σε αντίθεση με το πεπτίδιο ΡΤΝ71-77 που προκάλεσε στατιστικά σημαντική μείωση της μετανάστευσης. Το πεπτίδιο ΡΤΝ112-136 που είναι γνωστό ότι αναστέλλει την επαγόμενη από ΡΤΝ μετανάστευση ανθρώπινων ενδοθηλιακών κυττάρων, προκάλεσε μη στατιστικά σημαντική επαγωγή της μετανάστευσης κυττάρων ΜΟ59Κ, χωρίς να επηρεάζει τη μείωση της μετανάστευσης που προκαλεί η ΡΤΝ στα κύτταρα αυτά. Επιπλέον, ανέστειλε την αλληλεπίδραση της ΡΤΝ με τον RPTPβ/ζ στα ίδια κύτταρα. Μια σημαντική παρατήρηση της παρούσας εργασίας είναι ότι η ΡΤΝ (αλλά όχι η ομόλογη midkine ή ο υποδοχέας της RPTPβ/ζ) αλληλεπιδρά άμεσα με τις ΜΜΡ-2 και ΜΜΡ-9 σε ενδοθηλιακά και σε κύτταρα γλοιοβλαστώματος. Το πεπτίδιο ΡΤΝ16-24 προκάλεσε σημαντική μείωση της αλληλεπίδρασης της ΡΤΝ με την ΜΜΡ-2 και αύξηση της αλληλεπίδρασης της ΡΤΝ με την ΜΜΡ-9, υποδηλώνοντας ότι η αλληλεπίδραση της ΡΤΝ με την ΜΜΡ-2 ίσως διαμεσολαβείται από τα αμινοξέα 16-24 του μορίου της ΡΤΝ. Φαίνεται λοιπόν, ότι κάθε περιοχή της PTN είναι υπεύθυνη για αλληλεπιδράσεις της ΡΤΝ με διαφορετικά μόρια και τελικά, για τις διαφορετικές δράσεις του μορίου. / Pleiotrophin (PTN) is an 18 kDa growth factor that has high affinity for heparin and plays an important role in angiogenesis and carcinogenesis, through its receptor protein tyrosine phosphatase β/ζ (RPTPβ/ζ) and integrin ανβ3. Several data suggest that different regions of PTN exert distinct, or even opposite effects than the whole molecule, although conclusive data do not yet exist. In the present work we tested the effect of different synthetic peptides that correspond to distinct regions of PTN in the proliferation and migration of endothelial and glioma cells. The peptides that correspond to regions 1-5 (ΡΤΝ1-5), 71-77 (ΡΤΝ71-77) and 112-136 (ΡΤΝ112-136) of ΡΤΝ reduced in a statistically significant manner the number of M059K and C6 glioblastoma cells, whereas the peptide that corresponds to aminoacids 16-24 (ΡΤΝ16-24) did not have an effect. The peptides PTN16-24 and PTN71-77 induced the migration of glioma M059K cells in a statistically significant manner. In contrary to glioma cells, PTN16-24 also induced migration of human endothelial cells, whereas ΡΤΝ71-77 caused a statistically significant decrease of cell migration. ΡΤΝ112-136, which is known to inhibit the PTN-induced migration of human endothelial cells, induced M059K cell migration, without affecting PTN-induced decreased migration of the same cells. Moreover, ΡΤΝ112-136 inhibited the interaction of PTN with its receptor RPTPβ/ζ in M059K cells, although it is not clear if this is related to its effect on M059K cell migration. An important finding of the present study is that PTN (but not its homologue protein midkine or its receptor RPTPβ/ζ) directly interacts with MMPs 2 and 9 in both endothelial and glioma cells. ΡΤΝ16-24 reduced the interaction between PTN and MMP-2, while it enhanced the interaction between PTN and MMP-9, suggesting that the interaction of PTN with MMP-2 may be mediated by aminoacids 16-24. Conclusively, it seems that each region of PTN is responsible for the interaction of PTN with different molecules and finally, for the different actions of PTN.
| Identifer | oai:union.ndltd.org:upatras.gr/oai:nemertes:10889/4353 |
| Date | 16 June 2011 |
| Creators | Σφαέλου, Ευανθία |
| Contributors | Παπαδημητρίου, Ευαγγελία, Sfaelou, Evanthia, Παπαδημητρίου, Ευαγγελία, Κορδοπάτης, Παύλος, Τζάρτος, Σωκράτης |
| Source Sets | University of Patras |
| Language | gr |
| Detected Language | Greek |
| Type | Thesis |
| Rights | 12 |
| Relation | Η ΒΚΠ διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή στο βιβλιοστάσιο διδακτορικών διατριβών που βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου της. |
Page generated in 0.0029 seconds