Στην παρούσα μελέτη γίνεται μια απόπειρα «ανάγνωσης» του διηγηματογραφικού έργου του Γ. Βιζυηνού με βάση έννοιες και όρους που προέρχονται από τη θεωρία της αφήγησης/αφηγηματολογίας, η οποία αποτελεί αυτόνομο κλάδο της ευρύτερης περιοχής της Λογοτεχνικής Θεωρίας. Η αφηγηματολογική ανάλυση που επιχειρείται στα διηγήματα του συγγραφέα στοχεύει στην επισήμανση και στην ανάλυση των αφηγηματικών επιλογών-τεχνικών του Βιζυηνού και, παράλληλα, στην ανάδειξη εκείνων των όψεων της γραφής του που συνδιαλέγονται με το λογοτεχνικό γίγνεσθαι της εποχής του, αλλά και απορρέουν από στοιχεία της προσωπικότητάς του, διαμορφώνοντας, με αυτόν τον τρόπο, την ιδιαίτερη συγγραφική του ιδιοσυγκρασία που τον διαφοροποιεί από τους σύγχρονούς του λογοτέχνες. Για το σκοπό αυτό εφαρμόζουμε την τυπολογία της θεωρίας του Gérard Genette, η οποία κατέχει εξέχουσα θέση στον επιστημονικό κλάδο της σύγχρονης αφηγηματολογίας. Η εργασία οργανώνεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο κεφάλαιο του πρώτου μέρους, ύστερα από επισκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας, εκθέτουμε τη σκοπιμότητα και την προβληματική της έρευνας, τις υποθέσεις και τους στόχους της, καθώς και τη μέθοδο που ακολουθούμε. Η ανάλυσή μας στο διηγηματογραφικό έργο του Γ. Βιζυηνού συνίσταται σε μια εσωτερική προσέγγιση του κειμένου σύμφωνα με τις τρεις κατηγορίες που προτείνονται από το G. Genette για την ανάλυση των αφηγηματικών τεχνικών, δηλαδή το Χρόνο, την Έγκλιση και τη Φωνή, έννοιες που αναλύονται εκτενώς στο δεύτερο κεφάλαιο που περιλαμβάνει το θεωρητικό πλαίσιο και οι οποίες θεμελιώνονται με βάση την τριμερή διάκριση του G. Genette: ιστορία, αφήγημα, αφήγηση. Στο τρίτο κεφάλαιο επιχειρείται μια σύντομη ιστορική αναδρομή στο λογοτεχνικό κλίμα της εποχής, στην οποία δημιούργησε ο συγγραφέας, όπως και μια αναφορά στα εργοβιογραφικά του Βιζυηνού, όπου αναδύονται οι ποικίλες όψεις της ξεχωριστής προσωπικότητας του λογοτέχνη. Η αξιοποίηση αυτών των δεδομένων πραγματοποιείται στο δεύτερο μέρος της εργασίας, όπου γίνεται η παρουσίαση των ευρημάτων της έρευνας που προκύπτουν από τη μελέτη με συστηματικό τρόπο του αφηγηματικού λόγου του Βιζυηνού. Εκθέτουμε τις τεχνικές του συγγραφέα, σύμφωνα με την τριμερή κατηγοριοποίηση του G. Genette, στα εξής ξεχωριστά κεφάλαια: Χρόνος, Έγκλιση και Φωνή. Τέλος, διατυπώνονται τα συμπεράσματα, τα οποία προκύπτουν από τη σύνθεση των επιμέρους αναλύσεων, ορίζοντας την ιδιαιτερότητα της αφηγηματικής τέχνης του Γ. Βιζυηνού. / -