Η διαρθρωτική αλλαγή σε μια οικονομία σχετίζεται με την συστηματική έρευνα στις μεταβολές των απαιτήσεων εισροών, στην παραγωγή νέων προϊόντων και στο σχετικό μέγεθος των κλάδων μιας οικονομίας, σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αυτή η διαδικασία μπορεί να διερευνηθεί μέσα από την εξέταση του υποδείγματος Εισροών-Εκροών (το οποίο εκτός των άλλων απεικονίζει τις διακλαδικές συναλλαγές σε μια οικονομία), δίδοντας έτσι ένα συγκριτικό σταθερό πλαίσιο για τον προγραμματισμό και την ανάλυση της αναπτυξιακής πολιτικής. Οι όροι «διαρθρωτική» και «τεχνολογική» αλλαγή αλληλεπικαλύπτονται σε κάποια έκταση στην βιβλιογραφία που αφόρα την μέθοδο ανάλυσης Εισροών – Εκροών (Ε-Ε), εν μέρει εξαιτίας των παραμέτρων Ε-Ε σαν «τεχνολογικοί συντελεστές». Ο Carter (1970) αναφέρεται στην τεχνολογική αλλαγή σαν μια αντικατάσταση της διαδικασίας παραγωγής σε μια άλλη. Παράλληλα άλλοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η διαρθρωτική αλλαγή είναι ένας όρος πιο γενικός, αφού αναφέρεται σε χρονικές αλλαγές των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των κλάδων οικονομικής δραστηριότητας (Jackson κ.α.,1990,-Μc Donald,1991). Η διαρθρωτική αλλαγή μπορεί να εξεταστεί μέσω της χρήσης διαφόρων δεικτών. Η αναγνώριση των μεθόδων οι οποίες εκτιμούν την κλαδική αλληλεξάρτηση είναι ένα σημαντικό θέμα για τον σχεδιασμό της ανάπτυξής. Ένας δημοφιλής και αποτελεσματικός τρόπος ανάλυσης των διαρθρωτικών αλλαγών είναι η χρήση της μεθόδου Ε-Ε, που απεικονίζει ενιαία την οικονομική διάρθρωση (Chenery, 1980,- Feldam κ.α., 1987,- Rose και Miernyk,1989) σε μια χώρα ή περιφέρεια. Αρχικά οι οικονομολόγοι εφάρμοσαν την μέθοδο αυτή σε εθνικό επίπεδο. Η ανάλυση αυτή εξασφαλίζει τα απαραίτητα εργαλεία για την αποτίμηση των κλάδων, περιλαμβάνοντας τις σχέσεις τους και με την υπόλοιπη οικονομία. Όπως αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία, η ανάλυση Ε-Ε θεωρείται από τις σημαντικότερες συνεισφορές στα οικονομικά του 20ου αιώνα (Baumol, 2000). Η Ελλάδα, μετά από μια εκτεταμένη περίοδο σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), έγινε το δέκατο πλήρες μέλος της την 1η Ιανουαρίου 1981. Αυτό το γεγονός είναι η αρχή μιας μεταβατικής περιόδου για την προσαρμογή της Ελληνικής οικονομίας στην οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), διαδικασία η οποία βεβαίως απαιτεί αρκετές διαρθρωτικές αλλαγές. Σε αυτό το περιβάλλον αντιμετωπίζουμε σημαντικές μεταβολές, οι οποίες προκλήθηκαν και από μεταβολές σε όλους τους κλάδους παραγωγής και κατανάλωσης στο περιβάλλον της αγοράς. Οι αλλαγές αυτές αφορούν την τεχνολογία, τις προτιμήσεις του καταναλωτή και τις συνήθειες του, τις τιμές και το κόστος του προϊόντος, την νοοτροπία σχετικά με την προστασία και διατήρηση του περιβάλλοντος και τον ανταγωνισμό με τις άλλες χώρες της Κοινότητας. Στο πλαίσιο αυτό ο στόχος της συγκεκριμένης εργασίας είναι η ανάλυση των διαρθρωτικών αλλαγών για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα στην ελληνική οικονομία. Για να επιτευχθεί η κατάλληλη συγκριτική ανάλυση, χρησιμοποιήθηκαν οι πίνακες Ε-Ε για τα έτη 1997-2005 και στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν διάφοροι δείκτες για να διεκπεραιωθεί η διαρθρωτική ανάλυση. / -