Η διαρθρωτική αλλαγή σε μια οικονομία σχετίζεται με την συστηματική έρευνα στις μεταβολές των απαιτήσεων εισροών, στην παραγωγή νέων προϊόντων και στο σχετικό μέγεθος των κλάδων μιας οικονομίας, σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αυτή η διαδικασία μπορεί να διερευνηθεί μέσα από την εξέταση του υποδείγματος Εισροών-Εκροών (το οποίο εκτός των άλλων απεικονίζει τις διακλαδικές συναλλαγές σε μια οικονομία), δίδοντας έτσι ένα συγκριτικό σταθερό πλαίσιο για τον προγραμματισμό και την ανάλυση της αναπτυξιακής πολιτικής. Οι όροι «διαρθρωτική» και «τεχνολογική» αλλαγή αλληλεπικαλύπτονται σε κάποια έκταση στην βιβλιογραφία που αφόρα την μέθοδο ανάλυσης Εισροών – Εκροών (Ε-Ε), εν μέρει εξαιτίας των παραμέτρων Ε-Ε σαν «τεχνολογικοί συντελεστές». Ο Carter (1970) αναφέρεται στην τεχνολογική αλλαγή σαν μια αντικατάσταση της διαδικασίας παραγωγής σε μια άλλη. Παράλληλα άλλοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η διαρθρωτική αλλαγή είναι ένας όρος πιο γενικός, αφού αναφέρεται σε χρονικές αλλαγές των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των κλάδων οικονομικής δραστηριότητας (Jackson κ.α.,1990,-Μc Donald,1991). Η διαρθρωτική αλλαγή μπορεί να εξεταστεί μέσω της χρήσης διαφόρων δεικτών. Η αναγνώριση των μεθόδων οι οποίες εκτιμούν την κλαδική αλληλεξάρτηση είναι ένα σημαντικό θέμα για τον σχεδιασμό της ανάπτυξής. Ένας δημοφιλής και αποτελεσματικός τρόπος ανάλυσης των διαρθρωτικών αλλαγών είναι η χρήση της μεθόδου Ε-Ε, που απεικονίζει ενιαία την οικονομική διάρθρωση (Chenery, 1980,- Feldam κ.α., 1987,- Rose και Miernyk,1989) σε μια χώρα ή περιφέρεια. Αρχικά οι οικονομολόγοι εφάρμοσαν την μέθοδο αυτή σε εθνικό επίπεδο. Η ανάλυση αυτή εξασφαλίζει τα απαραίτητα εργαλεία για την αποτίμηση των κλάδων, περιλαμβάνοντας τις σχέσεις τους και με την υπόλοιπη οικονομία. Όπως αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία, η ανάλυση Ε-Ε θεωρείται από τις σημαντικότερες συνεισφορές στα οικονομικά του 20ου αιώνα (Baumol, 2000). Η Ελλάδα, μετά από μια εκτεταμένη περίοδο σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), έγινε το δέκατο πλήρες μέλος της την 1η Ιανουαρίου 1981. Αυτό το γεγονός είναι η αρχή μιας μεταβατικής περιόδου για την προσαρμογή της Ελληνικής οικονομίας στην οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), διαδικασία η οποία βεβαίως απαιτεί αρκετές διαρθρωτικές αλλαγές. Σε αυτό το περιβάλλον αντιμετωπίζουμε σημαντικές μεταβολές, οι οποίες προκλήθηκαν και από μεταβολές σε όλους τους κλάδους παραγωγής και κατανάλωσης στο περιβάλλον της αγοράς. Οι αλλαγές αυτές αφορούν την τεχνολογία, τις προτιμήσεις του καταναλωτή και τις συνήθειες του, τις τιμές και το κόστος του προϊόντος, την νοοτροπία σχετικά με την προστασία και διατήρηση του περιβάλλοντος και τον ανταγωνισμό με τις άλλες χώρες της Κοινότητας. Στο πλαίσιο αυτό ο στόχος της συγκεκριμένης εργασίας είναι η ανάλυση των διαρθρωτικών αλλαγών για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα στην ελληνική οικονομία. Για να επιτευχθεί η κατάλληλη συγκριτική ανάλυση, χρησιμοποιήθηκαν οι πίνακες Ε-Ε για τα έτη 1997-2005 και στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν διάφοροι δείκτες για να διεκπεραιωθεί η διαρθρωτική ανάλυση. / -

- / -

Η οικονομία της Ελλάδας από την μεταπολίτευση έως την είσοδό της στην Οικονομική Νομισματική Ένωση (Ο.Ν.Ε) και η δημοσιονομική πολιτική που ακολουθήθηκε από την εποχή διακυβέρνησης της χώρας από τα κόμματα που απετέλεσαν τον δικομματισμό μέχρι την κυβέρνηση συνεργασίας του 2012, θα αποτελέσουν την βάση για την ανάλυση του θέματος της παρούσας εκπονηθείσας εργασίας. Βασικός μας στόχος είναι να αναδείξουμε ομοιότητες και διαφορές στην ελληνική και πορτογαλική οικονομία, επικεντρώνοντας την ανάλυση και το ενδιαφέρον μας στην πορεία των μακροοικονομικών τους μεγεθών κατά τη διάρκεια της τελευταίας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (Η.Π.Α) το 2007 και επεκτείνοντας τις επιπτώσεις στον ευρωπαϊκό κόσμο εως το 2009. Παράλληλα, θα εξετάσουμε κατά πόσο η ένταξη της Ελλάδας και της Πορτογαλίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και σε καθεστώς πολυετούς επιτήρησης , βοήθησαν ή επιδείνωσαν την πορεία των οικονομιών τους αναδεικνύοντας δυνατά και αδύνατα σημεία της πολιτικής της τρόικας. Επιπροσθέτως, ειδική μνεία θα γίνει σε βασικά μακροοικονομικά μεγέθη της πορτογαλικής οικονομίας και στην τάση τους την τελευταία δεκαετία (2002-2012), συγκρίνοντας τα ευρήματα με την πορεία των αντίστοιχων ελληνικών μακροοικονομικών μεγεθών.Βάση για την σύγκριση αυτών των δεικτών, θα αποτελέσουν τα άρθρα του Οικονομάκη Γεώργιου, Ανδρουλάκη Γεώργιου και Μαρκάκη Μαρίας «Profitability and crisis in the Greek economy (1960-2012): an investigation-2013» καθώς επίσης και «Η εξωστρέφεια και κρίση της ελληνικής οικονομίας-2014». / The economy of Greece from dictatorship to its entry into the Economic Monetary Union (EMU) and fiscal policy followed by the era of government by political parties which formed the bipartisanship until the two-party coalition government until 2012, will be the basis for the analysis of the issue of this work elaborated. Our main goal is to highlight similarities and differences in Greek and Portuguese economies, focusing on analysis and our interest in the course of the macroeconomic aggregates during the last global economic crisis that erupted in the United States of America ( USA ) in 2007 and expanding its impact on the European world by 2009 . Moreover, we will examine whether the inclusion of Greece and Portugal in the International Monetary Fund and a multi surveillance system helped or worsened the state of their economies highlighting strengths and weaknesses of policy Troika. In addition, special mention will be made in macroeconomic fundamentals of the Portuguese economy and the trend over the last decade (2002-2012), comparing the findings with the state of the corresponding Greek aggregates. Basis for comparison of these indicators will be the articles of Oikonomakis George, Androulakis George and Markaki Mary «Profitability and crisis in the Greek economy (1960-2012): an investigation-2013» and also «Extraversion and crisis Greek economy-2014".