The aim of this essay is to explore the relation between actor and costume in the context of theatrical discourse and using as an axis Heracles’ lion skin. The word actor is used to denote the agent of theatrical/mimetic action while the word costume stresses the function and power of a theatrical costume. In the Introduction section the context of the research is being described. The methodological field is that of the recently explored theatrical discourse which derives from metatheatrical studies and is based on critical treatises on theatre. In the first chapter the importance of lion skin as a prominent costume for the articulation of theatrical discourse is being analyzed from different angles. In chapter two the metatheatrical use of Heracles’ lion skin is used as a base for the construction of theatrical discourse about the function of theatre in a dramatic text. In the following section, Heracles’ lion skin is used to describe actor’s relation to his tragic skeue and is also reconstructed anew as a pantomime costume indicative of the dynamics developed between performer and costume. In Libanius’ A Reply to Aristidis On Behalf of Dancers the emphasis on the transformative power of the costume is being discussed (chapter 4). In chapter 5 the emergence of lion skin in the debate around the relation between actor and costume constitutes the epilogue of a long-lasting debate on the dynamics of relation between actor and costume. / Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να εξερευνήσει την σχέση μεταξύ ηθοποιού και κοστουμιού στο πλαίσιο του λόγου περί θεάτρου και χρησιμοποιώντας ως άξονα για τη συζήτηση αυτή την λεοντή του Ηρακλή. Η λέξη «ηθοποιός» χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον υπεύθυνο της θεατρικής ή μιμητικής πράξης ενώ η λέξη «κουστούμι» χρησιμοποιείται για να δοθεί έμφαση στη λειτουργία και δύναμη ενός θεατρικού κουστουμιού. Στην εισαγωγή περιγράφεται το πλαίσιο της έρευνας. Το μεθοδολογικό πεδίο είναι αυτό του πρόσφατα μελετημένου λόγου περί θεάτρου ο οποίος προέρχεται από μελέτες για το μεταθέατρο και βασίζεται σε συγγράμματα που συζητούν το ρόλο του θεάτρου. Στο πρώτο κεφάλαιο διερευνάται από διάφορες οπτικές γωνίες η σημασία της λεοντής ως κατεξοχήν κοστουμιού για την άρθρωση του λογου περι θεάτρου. Στο κεφάλαιο δύο η μεταθεατρική χρήση της λεοντής του Ηρακλή χρησιμοποιείται ως βάση για την δημιουργία συζήτησης για τη λειτουργία του θεάτρου μέσα σε ένα δραματικό κείμενο. Στην επόμενη ενότητα, η λεοντή του Ηρακλή χρησιμοποιείται για να περιγραφεί η σχέση του ηθοποιού με την τραγική σκευή του και επιπλέον συνθέτεται εκ νέου ως κουστούμι της παντομίμας ενδεικτικό της δυναμικής σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κουστούμι. Στο έργο του Λιβάνιου Απάντηση στον Αριστείδη Υπέρ των Ορχηστών συζητείται η έμφαση που δίνεται στην δύναμη του κουστουμιού να μεταμορφώνει αυτόν που το ενδύεται (κεφάλαιο 4). Στο κεφάλαιο 5 η επανεμφάνιση της λεοντής στη συζήτηση για τη σχέση του ηθοποιού με το κουστούμι συνιστά τον επίλογο μια μακραίωνης συζήτησης για τη δυναμική που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο πιο σημαντικούς παράγοντες για την δημιουργία και τη λειτουργία του θεάτρου.