Η διεπιστημονικότητα αναφέρεται όλο και πιο συχνά σε συζητήσεις που αφορούν την παραγωγή της γνώσης αλλά και σε συζητήσεις με γενικότερο περιεχόμενο. Ως νέος τρόπος παραγωγής γνώσης αποτελεί μια πρόκληση για το Πανεπιστήμιο, καθώς η υιοθέτησή της επηρεάζει τον τρόπο διδασκαλίας και έρευνας που συνιστούν τους δύο πυλώνες της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Τα ελληνικά πανεπιστήμια, προσπαθώντας να ανταποκριθούν σε αυτή την πρόκληση, έχουν υιοθετήσει διεπιστημονικά προγράμματα σπουδών σε πτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Συγκεκριμένα, σήμερα προσφέρονται σχεδόν 150 διεπιστημονικά μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνήσει την έννοια της διεπιστημονικότητας και τις αρχές της, και στη συνέχεια να περιγράψει τη λειτουργία του διεπιστημονικού μεταπτυχιακού προγράμματος «Περιβαλλοντικές Επιστήμες» στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η μελέτη προσεγγίζει το αντικείμενο της έρευνας μέσα από τη νέο-θεσμική θεωρία των οργανώσεων και εφαρμόζει την ποιοτική έρευνα που βασίζεται σε ημι-δομημένες συνεντεύξεις με μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι –πέρα από τα θετικά και αρνητικά σημεία του εγχειρήματος αυτού- υπάρχουν δυσκολίες στην υιοθέτηση ενός νέου Παραδείγματος από το Πανεπιστήμιο, οι οποίες αποκαλύπτουν την απόσταση ανάμεσα στις επίσημες διακηρύξεις και την ανεπίσημη πρακτική. / The concept of interdisciplinarity has gained prominence in general and specialized debates. This has been fuelling concerns that the Universities, which are dominated by disciplinary structures and courses, may be on the verge of changing some of their traditional relevance. Greek universities trying to respond to this challenge have adopted interdisciplinary programs at graduate and post-graduate level. Indeed, currently Greek Universities offer almost 150 intedisciplinary post-graduate programs. By investigating the interdisciplinary post-graduate program “Environmental Studies” at University of Patras, the purpose of this study is to describe the function of this program. We investigate it from a neo-institutional theory perspective in terms of the alignment of the cognitive, normative and regulative structures of the University that provide stability to social behavior. The study is based on a qualitative research method relying on semi-structured interviews with academics. The results indicate the difficulties applying the new University “paradigm”. It is important to understand the positive and the negative points of the experimentation, and realize a key point: the distance between the formal structure and informal practice.