Το κύριο αντικείμενο αυτής της διατριβής είναι να δοθεί απάντηση στο ιστορικό ερώτημα: ήταν αποτελεσματικοί οι συντονιστές; Και αν ναι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την βελτιστοποίηση της ακουστικής ενός χώρου μόνοι τους ή με τη συμβολή κάποιας άλλης τεχνικής; Εδώ χρησιμοποιείται η τεχνική της σύζευξης, η οποία και αναλύεται διεξοδικά. Όπως αναπτύσσεται στα κεφάλαια της διατριβής στους χώρους λατρείας για αρκετούς αιώνες εντοίχιζαν συντονιστές που είχαν τη μορφή αγγείων [1.4-7], [1.9-10], [1.12], [1.15] [1.18] [1-25]. Για την αποτελεσματικότητα αυτής της τεχνικής αυτής έχουν διατυπωθεί αρκετές αντικρουόμενες απόψεις. Για ορισμένους ερευνητές (όπως π.χ. ο Bulle κ.α.) οι συντονιστές δεν προσέφεραν καμία βελτίωση στην ακουστική των κλειστών χώρων [1.3]. Κύριο επιχείρημα τους ήταν η εγκατάλειψη της τεχνικής αυτής γύρω στον 19ο αιώνα. Άλλοι ερευνητές όπως για παράδειγμα ο Knudsen πίστευαν ότι οι συντονιστές χρησιμοποιούνταν ως απορροφητές [1.28]. Για άλλους (όπως π.χ. o Junker), οι συντονιστές χρησιμοποιούνταν για την ενίσχυση του ήχου ή τη βελτίωση της ακουστικής ποιότητας των χώρων. Κύριο επιχείρημα της ομάδας αυτής είναι η εξάπλωση της τεχνικής αυτής σε ολόκληρο σχεδόν τον τότε πολιτισμένο κόσμο [1.19 – 20]. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι δείκτες και οι τρόποι με τους οποίους αξιολογούνται ακουστικά οι χώροι. Χωρίζονται σε κατηγορίες, αξιολογούνται και δίνεται έμφαση σε αυτούς που θα χρησιμοποιηθούν, σε όσους είναι πιο σημαντικοί και σε όσους μπορούν να παρουσιάσουν διαφοροποιήσεις μετρήσιμες και αξιοσημείωτες ανάλογα με τις αλλαγές που επιφέρονται στους εκάστοτε χώρους. Έχοντας παρουσιάσει τη χρήση των συντονιστών σε χώρους λατρείας με πολλά παραδείγματα και φωτογραφίες, επιχειρείται μια παρουσίασή τους πιο θεωρητική. Παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά τους, η λειτουργία τους, τα μοντέλα τους και όλη η θεωρεία που τους συνοδεύει με αρκετές αναφορές ιστορικές και επιστημονικές από διάφορους ερευνητές και μελετητές από τον Helmholtz μέχρι σήμερα. Το δεύτερο μεγάλο κομμάτι περιλαμβάνει τη θεωρεία της σύζευξης μέσα από τα μοντέλα που έχουν αναπτυχθεί κατά καιρούς, τις έρευνες που έχουν γίνει και τα αποτελέσματα των μελετών που έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί με αυτή. Τα πιο σημαντικά κομμάτια είναι οι απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα: ποιοι είναι συζευγμένοι χώροι, πόσο ισχυρά ή ασθενώς συζευγμένοι είναι, ποια μοντέλα τους προσδιορίζουν καλύτερα, ποιες εξισώσεις μπορούν να αποδώσουν καλύτερα τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα κατά τη σύζευξη κ.α. Στο τέλος παρουσιάζεται το προτεινόμενο μοντέλο για τη σύζευξη που λαμβάνει υπόψη του τη λειτουργία των συντονιστών και το κατά πόσο μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά των συζευγμένων χώρων. Τα θεωρητικά αποτελέσματα του μοντέλου συγκρίνονται με πραγματικές μετρήσεις σε χώρους λατρείας στους οποίους στήθηκαν πειραματικές διατάξεις για να καταγράψουν τη συμπεριφορά αυτών με τη παρουσία των συντονιστών και χωρίς. Γενικότερα, για να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω, η έρευνα προχώρησε σε τρεις κατευθύνσεις. Η πρώτη κατεύθυνση ήταν η μελέτη και η καταγραφή της τεχνικής εντοίχισης της μορφής των αγγείων, του αριθμού των αγγείων και όλων των λοιπών στοιχείων που σχετίζονται με τους συντονιστές. Η δεύτερη κατεύθυνση ήταν στη μέτρηση της ακουστικής συμπεριφοράς των χώρων με την παρουσία συντονιστών και χωρίς αυτούς. Η τρίτη κατεύθυνση αφορά την κατασκευή ενός στατιστικού μοντέλου που να περιλαμβάνει τη λειτουργία των συντονιστών. Οι προβλεπόμενες τιμές από το μοντέλο συγκρίθηκαν με μετρήσεις σε ναούς. Το μοντέλο που αναπτύχθηκε ουσιαστικά αποτελεί την επέκταση της θεωρίας της σύζευξης, διότι στους χώρους λατρείας υπάρχουν ισχυρά φαινόμενα σύζευξης, ώστε να περιλάβει συστήματα σκέδασης όπως είναι οι συντονιστές. / This thesis tries to answer to the question: Was resonators effective? If yes, can be used to improve the acoustics of a room or has to be used combined to some other technique? Here is used the coupling method. A lot of resonators have been found in church's walls but the effectiveness of this method has been discussed a lot by specialists. Some researchers say that resonators do not effect the acoustics of a church, some others support that resonators were used to enlarge voice or as absorbers. Many useful rates are being introduced and most of them are going to be used to evaluate the acoustics of the questioned rooms. The theory of resonators is being introduced analytically. How and when resonators have been used, which are their characteristics and their models and lastly many papers are being referred. The theory of coupling is the next important issue and is being introduced in detail. Most of the models and papers referred to coupling method are being presented and the most important questions are: which are the coupling rooms, how strong or weak is coupling and which models describe better the coupling procedure. In the end the proposed model is being presented. This model takes into account the coupling method and the resonator's function in order to evaluate the behaviour of the room. The outcomes of the model are being compared to measured values from churches. Three steps have been followed. Firstly, the vessels used as enwalled resonators were examined and marked. Then, the acoustics of rooms with resonators was evaluated and lastly a statistic model was constructed to anticipate the behaviour of coupling rooms with resonators.

Στην παρούσα Διδακτορική Διατριβή διερευνώνται αριθμητικά δομές οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν ως φωνονικά ή φωτονικά υλικά. Βασικό χαρακτηριστικό των φωτονικών και των φωνονικών υλικών είναι η ύπαρξη χασμάτων συχνοτήτων στη διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών και των ελαστικών κυμάτων αντίστοιχα διαμέσου των δομών αυτών. Αρχικά διερευνήθηκαν αριθμητικά δύο δομές οι οποίες έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί ως φωτονικά υλικά και για τις οι οποίες εξετάστηκε κατά πόσο είναι εφικτή λειτουργία τους ως φωνονικά υλικά. Η πρώτη δομή είναι η πολύ γνωστή δομή κατά στρώσεις και η δεύτερη ένας ηχητικός κυματοδηγός «λωρίδα» (slot waveguide) επάνω στον οποίο δομείται ένας φωνονικός κρύσταλλος. Για τους αριθμητικούς υπολογισμούς χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος των πεπερασμένων διαφορών στο πεδίο του χρόνου και υπολογίστηκαν το Φάσμα Μετάδοσης καθώς και το διάγραμμα Διασποράς. Στην μελέτη αυτή περιελήφθησαν αρκετά διαφορετικά υλικά όπως το πυρίτιο, η εποξειδική ρητίνη και το βολφράμιο. Διερευνήθηκε επίσης η επίδραση όλων των γεωμετρικών παραμέτρων των δομών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι δομές αυτές φαίνεται να έχουν πολύ ελπιδοφόρα χαρακτηριστικά ως φωνονικοί κρύσταλλοι. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις μάλιστα μπορεί να προκύψει πλήρες τρισδιάστατο χάσμα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η συγκεκριμένες δομές είναι ήδη γνωστές για τη χρήση τους ως φωτονικοί κρύσταλλοι, η πεποίθηση για τη χρήση τους ταυτόχρονα ως φωτονικοί και φωνονικοί κρύσταλλοι καθίσταται βάσιμη. Στην συνέχεια, χρησιμοποιώντας ξανά τη μέθοδο των πεπερασμένων διαφορών στο πεδίο του χρόνου, μελετήθηκαν ενδεχόμενες εφαρμογές που θα μπορούσαν οι δομές αυτές να έχουν. Πιο συγκεκριμένα διερευνήθηκε αρχικά η ενδεχόμενη χρήση των φωνονικών κρυστάλλων ως αισθητήρες. Οι Ευαισθησίες αυτών των δομών υπολογίστηκαν από τις αλλαγές στα όρια των αντίστοιχων φωνονικών χασμάτων όταν ένα λεπτό φιλμ νερού (για την περίπτωση του αισθητήρα υγρασίας) προστεθεί στη δομή ή όταν οι δομές εμβαπτιστούν σε κάποιο υγρό (αισθητήρες υγρών). Μελετήθηκε επίσης για πρώτη φορά συγκεκριμένη ελαστοδυναμική συμπεριφορά της τρισδιάστατης δομής κατά στρώσεις. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν παρουσιάζουν μια υψηλή τιμή στον λόγο της διαμήκους προς την εγκάρσια ταχύτητα του ήχου και μια ιδανική συμπεριφορά pentamode σε ένα εύρος συχνοτήτων. Τα αποτελέσματα δείχνουν σαφώς ότι η δομή κατά στρώσεις μπορεί να αποτελέσει και ένα πολύ σημαντικό ελαστοδυναμικό μεταϋλικό. Στην επόμενη ενότητα της Διδακτορικής διατριβής χρησιμοποιώντας την θεωρία συναρτησιακών πυκνότητας μελετήθηκε η φωνονική πυκνότητα καταστάσεων για υλικά τύπου γραφενίου όπως το silicene (σιλικένιο) και το germanene (γερμανένιο). Εξετάστηκαν οι περιπτώσεις στις οποίες άτομα πυριτίου ή γερμανίου στις δομές τύπου γραφενίου αντικαταστάθηκαν από άλλα άτομα της Ομάδας IV του Περιοδικού Πίνακα και διερευνήθηκε κατά πόσο οι προκύπτουσες δομές μπορούν να λειτουργήσουν ως φωνονικοί κρύσταλλοι με την εμφάνιση φωνονικών χασμάτων στην φωνονική πυκνότητα καταστάσεών τους. Εξετάστηκαν επίσης νανοσωλήνες άνθρακα και κυρίως οι ομοιότητές τους με τα υλικά τύπου γραφενίου. Βρέθηκε πως, για τις περιπτώσεις όπου η διάμετρος των νανοσωλήνων ξεπερνά το 1nm, παρουσιάζονται αρκετές ομοιότητες με τα υλικά τύπου γραφενίου. Στην τελευταία ενότητα της διατριβής διερευνώνται δομές στις οποίες μπορεί να παρατηρηθεί εντοπισμός του φωτός σε περιοχές κλίμακας νανομέτρων. Ένα σύστημα αποτελούμενο από δύο δίσκους πυριτίου με διάκενο να τους χωρίζει μερικά δέκατα του νανομέτρου μελετήθηκε πρώτο. Ο κανονικοποιημένος, αδιάστατος ενεργός όγκος καταστάσεων, V_eff, υπολογίστηκε για τους δύο χαμηλότερους συντονισμούς. Ο ενεργός όγκος καταστάσεων μειώνεται σημαντικά καθώς το χάσμα μεταξύ των δίσκων μεγαλώνει. Μελετάται επίσης μια δομή αποτελούμενη από έναν κυκλικό κυματοδηγό σχισμή ο οποίος σχηματίζεται μέσα σε έναν κυκλικό συντονιστή πυριτίου. Όπως προκύπτει από τα αριθμητικά αποτελέσματα η προτεινόμενη δομή μπορεί να εμφανίσει συντονισμούς με υψηλές τιμές του παράγοντα Q, αυξάνοντας έτσι την πεποίθηση πως η προτεινόμενη δομή μπορεί να αποτελέσει βάση για εφαρμογές σε οπτικές τηλεπικοινωνίες. / This thesis explores numerically structures that can act as phononic or photonic materials. A key feature of photonic and phononic materials is the existence of frequency gaps in propagation of electromagnetic waves and elastic waves respectively. Initially the functionality of two structures as phononic materials is numerically examined. Those structures have already been used as photonic materials. The first structure is the well-known layer-by-layer structure and the second is an acoustic strip waveguide onto which is considered one phononic crystal. For numerical calculations the Finite Difference Time Domain method was used. The transmission spectra and the band structure were calculated. Several different materials such as silicon, epoxy and tungsten were included in this study. It was also investigated the effect of all the geometric parameters of the structures. The results showed that these structures appear to have very promising features as phononic crystals. Under certain conditions it may even exists a full three-dimensional phononic band gap. Considering that those structures are already known for their use as photonic crystals, the belief for their use as both photonic crystals and phononic crystals becomes valid. Then, again using the Finite Difference Time Domain method, potential applications that these structures could have were also examined. Initially it was investigated the potential use of phononic crystals as sensors. The sensitivities of these structures were calculated from the changes in the boundaries of the respective phononic band gaps when a thin film of water (in the case of the humidity sensor) was added to the structure or when those structures immersed in a liquid (liquid sensors). Also studied for the first time the three-dimensional layer-by-layer structure for specific elastodynamic behavior. The results show a high value of the ratio of the longitudinal to the transverse speed of sound and an ideal pentamode behavior for a specific frequency range. The results clearly show that the layer-by-layer structure could be a very important elastodynamic metamaterial. In the next section of this thesis, the phonon density of states of graphene-like materials such as silicene and germanene is examined using density functional theory. Cases were silicon or germanium atoms on graphene-like structures are replaced by other group IV atoms and how these new structures could perform as nanoscale phononic crystals, creating phononic band gaps in their phonon density of states, are numerically investigated. Nanotubes were also examined and their similarities, especially for cases with diameters above 1nm, with the graphene-like materials were found. In the final section of this thesis structures which could confine light in nanometer areas were numerically examined. A system consisting of two silicon disks with in plane separation of a few tens of nanometers has been studied first. The normalized unitless effective mode volume, Veff, has been calculated for the two lowest whispering gallery modes resonances. The effective mode volume is reduced significantly as the gap between the disks decreases. It is also numerically examined a structure consisting of a circular slot waveguide which is formed into a silicon disk resonator. It is shown that the proposed structure could have high Q resonances thus raising the belief that it is a very promising candidate for optical interconnects applications.