Η εργασία που ακολουθεί εξετάζει την χρησιμότητα και την έκταση χρήσης του οικονομικού προγραµµατισµού σε περιόδους χρηματοοικονομικής κρίσης, στον Ελληνικό Τραπεζικό κλάδο. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας βιβλιογραφική επισκόπηση και συλλέγοντας στοιχεία και ευρήματα κατόπιν έρευνας, ενώ για την πληρέστερη ενημέρωση και κατανόηση του θέματος από τον συγγραφέα, πραγματοποιήθηκαν και κάποιες προσωπικές συναντήσεις του ιδίου με στελέχη του Τραπεζικού κλάδου, προκειμένου να προκύψουν κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά που βοήθησαν στην ποικιλομορφία και ευρύτητα της έρευνας. Από την έρευνα προκύπτουν σημαντικά συµπεράσµατα εκ των οποίων τα κυριότερα είναι ότι οι Ελληνικές τράπεζες ακολουθούν γενικότερα διαδικασίες budgeting, η διαδικασία του οικονομικού προγραμματισμού χαρακτηρίζεται εξαιρετικά κρίσιμη ιδιαίτερα σε περιόδους σφοδρής χρηματοοικονομικής κρίσης όπως αυτή που διανύουμε. Ο ρόλος των τµηµάτων και των υπευθύνων της διαδικασίας αποκτά ολοένα μεγαλύτερη σημασία, καθώς οι τράπεζες κατευθύνουν την διαδικασία προς επιθυμητά επίπεδα όγκων και εσόδων για τα οποία έχουν δεσμευτεί στους μετόχους. Ακόμη οι σημαντικότεροι στόχοι της διαδικασίας είναι η πρόβλεψη των μεγεθών και η αύξηση της αποτελεσματικότητας των τραπεζών, όπως και ότι τα budgets µε τον τρόπο που καταρτίζονται αποτελούν το ιδανικό εργαλείο για επικοινωνία του οράματος της διοίκησης σε όλα τα επίπεδα του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος. Η σημαντικότητα της μελέτης αυτής έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι εξετάζεται ένας συγκεκριμένος κλάδος της Ελληνικής οικονομίας και η διαδικασία του budgeting μέσα σε αυτόν τον κλάδο. Το budgeting στο τραπεζικό χώρο δεν έχει χρησιμοποιηθεί ιδιαίτερα και με την παρούσα εργασία δίδεται κάποια έμφαση στο συγκεκριμένο αντικείμενο εξέτασης. Οι πληροφορίες, οι οποίες παρατίθενται είναι σημαντικές και δίνουν το έναυσμα για περαιτέρω διερεύνηση. Το τελευταίο διάστημα στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα παρατηρείται η εξέλιξη μιας χρηματοοικονομικής κρίσης, της οποίας οι προεκτάσεις δεν έχουν ακόμα καθορισθεί. / The work that follows examines the usefulness and the extent of use of financial budgeting in periods of financial crisis, in the Greek Banking sector. The research was completed by using bibliographic review and by collecting elements and discoveries, while for the more complete briefing and understanding of the subject certain personal meetings took place with executives of the Greek Banking sector in order to obtain certain qualitative information that helped in the diversity and broadness of this research. The research showed considerable evidence and the most important is that the Greek banks generally follow processes of budgeting. The process of financial planning is extremely critical particularly in periods of intense financing crisis as the current one. The role of branches and the employees in charge of the process obtains significant importance, while the banks direct the process to desirable levels of volumes and income for which they have been committed to the shareholders. In addition the more important objectives of the procedure are the forecast of sizes and the increase of effectiveness of banks, as well as the way that budgets are used constitutes the ideal tool for the communication of the administration’s vision to all levels of financial institutions. The importance of this study lies mainly in the fact that a particular sector of the Greek economy is examined as well as the process of budgeting in this branch. Budgeting in the banking field has not been extensively used and with this present places additional emphasis in the particular object of examination. The information mentioned is important gives the spark for further investigation. Nowadays a development of economical crisis is observed the extensions of which still have not been determined.

Στην παρούσα διατριβή αναπτύσσεται ένα ολοκληρωμένο μεθοδολογικό πλαίσιο για την ανάλυση της παραγωγικής αποτελεσματικότητας επιχειρήσεων που λειτουργούν σε περιβάλλον πολλαπλής τεχνολογικής ετερογένειας. Με βάση την έννοια των μετα-μεταορίων, ορίζονται μέτρα αποτελεσματικότητας και τεχνολογικών χασμάτων σε κάθε επίπεδο τεχνολογικής ετερογένειας, τα οποία, σε ένα δεύτερο στάδιο, «αποδομούνται» σε παράγοντες σταθερούς ως προς τις εισροές και παράγοντες σταθερούς ως προς τις εκροές. Η προτεινόμενη μεθοδολογία χρησιμοποιείται για την διερεύνηση της παραγωγικής αποτελεσματικότητας των ευρωπαϊκών τραπεζικών επιχειρήσεων, λαμβάνοντας υπόψη πιθανή τεχνολογική ετερογένεια που οφείλεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (i) των εθνικών τραπεζικών συστημάτων και (ii) των τραπεζικών τύπων ειδίκευσης. Οι επιδράσεις των εν λόγω πηγών τεχνολογικής ετερογένειας στην τραπεζική αποτελεσματικότητα εξετάζονται ξεχωριστά, σε ένα πλαίσιο ανάλυσης τεχνολογικής ετερογένειας ενός επιπέδου, και συνδυαστικά, σε ένα πλαίσιο ανάλυσης ιεραρχημένης τεχνολογικής ετερογένειας δύο επιπέδων. Τα αποτελέσματα της σχετικής εμπειρικής ανάλυσης ερμηνεύονται με βάση την «θεωρία της γνώσης», δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον ρόλο της διάχυσης της γνώσης, της ικανότητας απορρόφησης και του στρατηγικού προσανατολισμού των ευρωπαϊκών τραπεζικών επιχειρήσεων. / In the context of the present thesis, a methodological framework is developed for analysing the productive efficiency of firms that operate in a multilevel technologically heterogeneous environment. Based on the meta-metafrontier notion, efficiency and technology gaps measures are defined at each level of technology heterogeneity and are decomposed into input- and output-invariant components. The proposed methodology is used for the investigation of productive efficiency of European banking firms, taking into account potential technology heterogeneity due to the particular characteristics of (i) the national banking systems and (ii) the specialization types of banking firms. The effects of the aforementioned heterogeneity sources on bank efficiency are examined separately, in a single-level technology heterogeneity framework, and simultaneously, in a hierarchical technology heterogeneity framework of two levels. The results of the relevant empirical analysis are interpreted using the “knowledge-based theory”, emphasising on the role of knowledge spillovers, the banking firms’ absorptive capacity and strategic orientation.