Στην παρούσα εργασία θα διερευνηθεί η διακειμενική σχέση του αρχετυπικού μύθου της Φαίδρας με το θεατρικό έργο Φαίδρα (1911) του Miguel de Unamuno (Μιγκέλ ντε Ουναμούνο), το ποίημα Φαίδρα (1923) της Marina Tsvetaeva (Μαρίνα Τσβετάγιεβα) και το θεατρικό έργο Ιππόλυτος Καλυπτόμενος (1997) του Βασίλη Παπαγεωργίου, έργα που βασίστηκαν στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό μύθο. Στόχος, λοιπόν, της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση του τρόπου πρόσληψης του αρχετυπικού μύθου, όπως αυτός παρουσιάστηκε στην τραγωδία του Ευριπίδη, από τους τρεις μεταγενέστερους δημιουργούς και ο βαθμός της διακειμενικότητας του μύθου με τα σύγχρονα έργα, μέσω της ανάδειξης των ομοιοτήτων και διαφορών των ηρωίδων με το αρχαιοελληνικό τους πρότυπο. Επίσης, θα διερευνηθεί το πώς ανασημασιοδοτείται η γυναικεία μορφή της Φαίδρας στο αντίστοιχο κάθε φορά περιβάλλον, διότι, όπως αναφέρει ο Σιαφλέκης: «Το μυθικό πρόσωπο είναι αυτό που καθορίζει τη λειτουργία της μυθοπλασίας, που όπως είναι φυσικό διαφέρει ανάμεσα σε συγγραφείς, σε εποχές και λογοτεχνικά είδη». Το τελευταίο προς εξέταση έργο, ο Ιππόλυτος Καλυπτόμενος του Βασίλη Παπαγεωργίου, διαλέγεται στενά με τα ελάχιστα σωζόμενα αποσπάσματα του Ιππόλυτου Καλυπτόμενου του Ευριπίδη και επομένως θα προσπαθήσω να εντοπίσω τα στοιχεία πρόσληψης και διακειμενικότητας που υπάρχουν ανάμεσα στο διακείμενο και το αντίστοιχο υπερκείμενό του. Επιπλέον σε κάθε ένα από τα έργα θα εξεταστεί η διατήρηση ή μη των μυθημάτων και των μοτίβων ή η τροποποίηση αυτών, ώστε να αναδειχθεί πιο ξεκάθαρα η διακειμενική σχέση των έργων με το αρχέτυπό τους. / This paper aims to investigate the intertextual relationship of the archetypal myth of Phaedra in the play Phaedra (1911) of Miguel de Unamuno,in the poem Phaedra (1923) of Marina Tsvetaeva and the play Hippolytus Kalyptomenos (1997) of Vasilis Papageorgiou, projects based on this literary legend.