Ενώπιον των συνεχών επίσημων εκκλήσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προς τα κράτη μέλη του να υιοθετήσουν, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσής τους, την Εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η παρούσα διατριβή μελετά την ύπαρξη και τον τρόπο εφαρμογής της συγκεκριμένης εκπαίδευσης, ως ανεξάρτητου διδακτικού αντικειμένου, στα προγράμματα σπουδών των Πανεπιστημιακών Ελληνικών Παιδαγωγικών Τμημάτων Δασκάλων και Νηπιαγωγών. Τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την εφαρμογή και περαίωση της Δεκαετίας για την Εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, (1995-2004) και της πρώτης φάσης του Παγκόσμιου Προγράμματος της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (2005-2009), σε συνδυασμό με τις διαρκείς παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανά τον κόσμο, κρίνουν επιτακτική την υιοθέτηση της προαναφερόμενης εκπαίδευσης σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Πολύ, δε, περισσότερο στα Παιδαγωγικά Τμήματα Δασκάλων και Νηπιαγωγών, που εκπαιδεύουν μελλοντικούς εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους θα κληθούν να συμβάλουν στη διαπαιδαγώγηση αυριανών πολιτών. Σε αυτό το πλαίσιο, η συγκεκριμένη έρευνα εξετάζει, με ποιοτικές και ποσοτικές μεθόδους συλλογής δεδομένων (ανάλυση περιεχόμενου, συνεντεύξεις και ερωτηματολόγια), αφενός, την ύπαρξη της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα ελληνικά Παιδαγωγικά Τμήματα Δασκάλων και Νηπιαγωγών και, αφετέρου, την εφαρμογή αυτού τους είδους εκπαίδευσης στα εν λόγω τμήματα, με βάση το μοντέλο της «γνωστικής πυραμίδας» στα επίπεδα γνώσεων, συνειδητοποίησης-ευαισθητοποίησης και ενεργοποίησης-μετασχηματισμού. Σε πρώτο επίπεδο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η Εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα διδάσκεται ως αυτόνομο διδακτικό αντικείμενο σε τρία Παιδαγωγικά Τμήματα από τα δεκαεννέα που υπάρχουν πανελλαδικώς. Σε δεύτερο επίπεδο, η διδασκαλία του συγκεκριμένου διδακτικού αντικειμένου φαίνεται να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση του γνωστικού επιπέδου των φοιτητών/τριών. Εντούτοις, δεν φαίνεται να διαφοροποιεί ιδιαίτερα τόσο το επίπεδο συνειδητοποίησης- ευαισθητοποίησης των φοιτητών/τριών όσο και αυτό της ενεργοποίησης- μετασχηματισμού απέναντι σε παραβιάσεις και διεκδικήσεις υπέρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αν και τα ευρήματα της έρευνας δεν παρουσιάζουν μια εικόνα που να συμβαδίζει απόλυτα με την πρακτική εφαρμογή της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα ελληνικά Παιδαγωγικά Τμήματα, σύμφωνα με το μοντέλο της «γνωστικής πυραμίδας», εντούτοις εντοπίζεται η ύπαρξη θετικών ευρημάτων τόσο από τα μέλη του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού όσο και από τους φοιτητές/τριες, για την αναγκαιότητα και τη σημαντικότητα της ύπαρξης της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και τη θετική διάθεσή τους να συμβάλουν στην εδραίωσή της. / In light of the continuing formal appeals of the United Nations to its Member States to implement Education for Human Rights at all levels of education, this thesis studies the existence and implementation of this educational subject as an independent course in the curricula of Teacher and Preschool Educator Departments of Greek Universities. The resolutions of the United Nations for the application and implementation of the Decade of Education for Human Rights, (1995-2004) and the first phase of the World Programme of Education for Human Rights (2005-2009), in conjunction with the constant breaches of Human Rights around the world, deem it imperative to implement the aforementioned educational subject at all educational levels. Much more so, in the Teacher and Preschool Educator Departments, which educate future teachers who will be invited to shape the future citizens. In this context, this research work examines, using qualitative and quantitative data collection methods (content analysis, interviews and questionnaires), both the existence of Education for Human Rights in Greek Teacher and Preschool Educator Departments, and the application of this kind of education based on the model of the "cognitive pyramid, which consists of three levels of values- awareness, accountability and transformation. According to the results, at the first level, Education for Human Rights is taught as a separate subject in three of the nineteen Pedagogical Departments that exist in Greek Universities. At a second level, the teaching of this subject appears to play a key role in increasing the knowledge level of students. However, it does not seem to significantly affect the attitudes and perceptions of students in acting against violations and in support for Human Rights. Although the research findings do not present an image fully consistent with the practical application of Education for Human Rights in the Pedagogical Departments of Greek Universities, according to the model of the "cognitive pyramid", they reveal positive findings amongst both the members of Research Faculties and students who were questioned. To be more specific, they put emphasis on the necessity and importance of the existence of Education for Human Rights in the educational system and show a positive attitude to contributing to its consolidation.

Εν μέσω οικονομικής και πνευματικής κρίσης, οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης χρειάζεται να προβούν σε δράσεις γνωριμίας και ενημέρωσης για τα δικαιώματα συμμετοχής του παιδιού ώστε οι μαθητές τους να ασκήσουν τα συγκεκριμένα δικαιώματα σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στην καθημερινότητά τους. Για αυτό το λόγο, διεξαγάγαμε μια εμπειρική έρευνα σε 101 δασκάλους δημοτικής εκπαίδευσης και νηπιαγωγούς γενικής αγωγής στις περιοχές του Αιγίου και της Πάτρας. Ο Σκοπός της έρευνας είναι να διερευνήσει τις στάσεις των νηπιαγωγών και των δασκάλων δημοτικής εκπαίδευσης γενικής αγωγής αναφορικά με τα δικαιώματα συμμετοχής των μαθητών τους. Τα ερευνητικά ερωτήματα σχετίζονται με (α) τη διερεύνηση των απόψεων και των πρακτικών των ερωτηθέντων(β) με τη διαφοροποίηση των απόψεων και των πρακτικών μεταξύ των νηπιαγωγών και των δασκάλων δημοτικής εκπαίδευσης γενικής αγωγής αναφορικά με τα δικαιώματα συμμετοχής των μαθητών τους. / In the middle of economic and spiritual crisis, primary school and kindergarten teachers should be informed and make children aware regarding their participation rights so as students vindicate their political rights to a high degree both in school and their everyday lives. Thus, we conducted an empirical research towards 101 primary school and kindergarten teachers in the regions of Aigio and Patras, located in Prefecture of Achaia, Greece.The goal of this research is to probe kindergarten and primary school teachers' attitudes regarding students' participation rights. The research inquires are related to (a) the investigation of the respondents' opinions and practices (b) the differentiation of kindergarten and primary school opinions and practices in terms of their students' participation rights.

The present study focuses on the issue of unaccompanied minors (UAMs) and trafficking and is a case study about Greece. Its purpose is to comprehend the factors that make UAMs vulnerable to trafficking, highlight gaps in protection measures, and evaluate the effectiveness of the legal and policy framework. It is important to research this subject because of its utmost importance as a critical human rights issue. By delving into it, human rights values are upheld and contribute to the broader goal of safeguarding children and preventing trafficking globally. Vulnerability theory and securitization theory form the basis of this thesis and a qualitative method was used with field research conducted through semi-structured interviews. The results showed that UAMs represent a vulnerable group at risk of trafficking in Greece or possibly be already victims from their country of origin or during the migration journey, attributable to existing gaps in their protection and various contributing factors. The results of this study include the need for establishing a national child protection system, improving protection measures and preventive mechanisms, and fostering collaboration with stakeholders to protect these children. / Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στο ζήτημα των ασυνόδευτων ανηλίκων (Α.Α.) και της εμπορίας ανθρώπων και αποτελεί μελέτη περίπτωσης για την Ελλάδα. Σκοπός της είναι να κατανοήσει τους παράγοντες που καθιστούν τους Α.Α. ευάλωτους στην εμπορία ανθρώπων, να επισημάνει τα κενά στα μέτρα προστασίας και να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα του νομικού και πολιτικού πλαισίου. Είναι σημαντικό να ερευνηθεί το θέμα αυτό λόγω της ύψιστης σημασίας του ως κρίσιμου ζητήματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με την εμβάθυνση σε αυτό, υποστηρίζονται οι αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συμβάλλουν στον ευρύτερο στόχο της προστασίας των παιδιών και της πρόληψης της εμπορίας ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Η θεωρία της ευαλωτότητας και η θεωρία της ασφαλειοποίησης αποτελούν τη βάση της παρούσας διπλωματικής και χρησιμοποιήθηκε ποιοτική μέθοδος με έρευνα πεδίου που διεξήχθη μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι Α.Α. αποτελούν μια ευάλωτη ομάδα που κινδυνεύει να πέσει θύμα εμπορίας στην Ελλάδα ή ενδέχεται να έχει πέσει ήδη θύμα είτε στη χώρα καταγωγής τους είτε κατά τη διάρκεια του μεταναστευτικού ταξιδιού, γεγονός που αποδίδεται στα υπάρχοντα κενά στην προστασία τους και σε διάφορους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης συμπεριλαμβάνουν την ανάγκη για τη δημιουργία ενός εθνικού συστήματος παιδικής προστασίας, τη βελτίωση των μέτρων προστασίας και των προληπτικών μηχανισμών και την προώθηση της συνεργασίας με τους ενδιαφερόμενους φορείς για την προστασία αυτών των παιδιών.