Η παρούσα εργασία θέτει ως στόχο της την ανίχνευση των στοιχείων της αρχαιογνωσίας του Γιάννη Ρίτσου στους αρχαιόθεμους μονολόγους της Τέταρτης Διάστασης, που φέρουν το όνομα του εκάστοτε ήρωα ή ηρωίδας από τον οίκο των Ατρειδών. Επιχειρεί να εντοπίσει τις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις από τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, που αντλούν το υλικό τους από τον μύθο του οίκου των Ατρειδών. Ο Ρίτσος διατηρεί τη γενική δομή του μύθου των Ατρειδών και διαμορφώνει τα επιμέρους περιστατικά ενοφθαλμίζοντας στην αφήγησή του προσωπικές μνήμες, αυτοβιογραφικά στοιχεία, πολιτικά βιώματα και διαψεύσεις αλλά και καθολικά αιτήματα του σύγχρονου ανθρώπου. Υπάρχουν στοιχεία που ο ποιητής τα διατηρεί αναλλοίωτα, άλλα τα παραλλάσσει ή τα μεταστρέφει εντελώς αποκλίνοντας από το αρχαίο πρότυπο. Η «ανάγνωση» του μύθου από τον Γιάννη Ρίτσο καθιστά τον τραγικό μύθο ένα πρίσμα μέσω του οποίου αναπαράγεται η ιδέα του για την ουσία του κόσμου και του ίδιου του ανθρώπου μέσα σε αυτόν. / This work focuses on the reception of the myth of Atreides by Ritsos in The Fourth Dimension and tries to find not only the elements which are common but also the others, which destabilize the mythical framework.